خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Hormonal Contraception and Post-Menopausal Hormonal Therapy (IARC Monographs on the Evaluation of the Carcinogenic Risks to Humans)

توضیحاتی در مورد کتاب

شواهدی را برای افزایش خطر ابتلا به سرطان در زنانی که از داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی، داروهای ضد بارداری هورمونی فقط حاوی پروژسترون، درمان با استروژن پس از یائسگی، و درمان استروژن-پرژسترون پس از یائسگی استفاده می کنند، ارزیابی می کند. اگرچه سرطان‌زایی این آماده‌سازی‌ها به‌طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است، این کتاب بر بسیاری از مسائل روش‌شناختی پیچیده‌ای که باید هنگام تفسیر یافته‌ها و سنجش نتایج در نظر گرفته شود، تأکید می‌کند. شواهدی مبنی بر ارتباط بین استفاده از این آماده‌سازی‌ها و اثرات مثبت بر سلامت، از جمله کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها، نیز به طور انتقادی ارزیابی می‌شود. اولین و گسترده ترین مونوگراف شواهدی مبنی بر ارتباط بین استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی و سرطان را در 9 محل ارزیابی می کند. در مورد سرطان سینه، ارزیابی به این نتیجه رسید که، حتی اگر ارتباط علت و معلولی باشد، خطر بیش از حد سرطان پستان مرتبط با الگوهای استفاده که امروزه معمول است، بسیار اندک است. مطالعات مربوط به داروهای عمدتاً با دوز بالا خطر افزایش سرطان کبد را در غیاب ویروس‌های هپاتیت نشان داد. با استناد به این یافته‌ها، ارزیابی نتیجه می‌گیرد که شواهد کافی برای سرطان‌زایی داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی در انسان وجود دارد. این ارزیابی همچنین شواهد کافی برای سرطان زایی برخی، اما نه همه، ترکیبات ترکیبی در حیوانات یافت. داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی به عنوان سرطان زا برای انسان طبقه بندی شدند. این ارزیابی همچنین به شواهد قطعی اشاره می کند که نشان می دهد این عوامل اثر محافظتی در برابر سرطان های تخمدان و آندومتر دارند. داروهای ضد بارداری فقط پروژسترون در مونوگراف دوم مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند که ارتباط با سرطان را در شش مکان مورد بررسی قرار می‌دهد. این ارزیابی شواهدی مبنی بر افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه پیدا نکرد. اگرچه ارزیابی شواهد کافی در حیوانات برای سرطان زایی مدروکسی پروژسترون استات یافت، شواهد برای سرطان زایی داروهای ضد بارداری فقط پروژسترون در انسان ناکافی ارزیابی شد. داروهای ضد بارداری فقط پروژسترون به عنوان احتمالاً سرطان زا برای انسان طبقه بندی شدند. سومین مونوگراف، در مورد استروژن درمانی پس از یائسگی، شواهدی از ارتباط با سرطان را در هشت محل در نظر می گیرد. یافته های تعداد زیادی از مطالعات اپیدمیولوژیک نشان دهنده افزایش اندکی در خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی است که به مدت پنج سال یا بیشتر از این داروها استفاده کرده اند. مطالعات به طور مداوم ارتباط بین استفاده از استروژن درمانی پس از یائسگی و افزایش خطر ابتلا به سرطان آندومتر را نشان می دهد. داده‌های مربوط به ارتباط با سایر سرطان‌ها یا غیرقطعی بود یا هیچ تأثیری بر خطر نشان نداد. این ارزیابی نتیجه می گیرد که استروژن درمانی پس از یائسگی برای انسان سرطان زا است. مونوگراف نهایی ارتباط بین استفاده از درمان استروژن- پروژسترون پس از یائسگی و سرطان را در چهار محل ارزیابی می کند. ارزیابی داده های محدود در مورد سرطان سینه افزایش خطر نسبی مشاهده شده با استفاده طولانی مدت را نشان داد. داده‌ها برای ارزیابی اثرات استفاده قبلی و ترکیبات مختلف پروژسترون، دوزها و برنامه‌های درمانی ناکافی ارزیابی شدند. برای سرطان آندومتر، ارزیابی افزایش خطر را نسبت به افرادی که استفاده نمی‌کنند، نشان می‌دهد که پروژسترون به مدت 10 روز یا کمتر به چرخه اضافه می‌شود. درمان با استروژن-پروژسترون پس از یائسگی به عنوان احتمالاً سرطان زا برای انسان طبقه بندی شد. در مورد درمان پس از یائسگی به طور کلی، کتاب اشاره می کند که شواهدی از خطرات سرطان زا باید در چشم انداز مزایای بالقوه قرار گیرد. پیشگیری از شکستگی های ناشی از پوکی استخوان به عنوان بهترین مزیت ثابت شده ذکر شده است. شواهد همچنین نشان می دهد که استروژن از بیماری قلبی جلوگیری می کند و ممکن است از از دست دادن حافظه و زوال عقل جلوگیری کند.