خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Un certo Dostoevskij. Biografia polifonica in lettere, diari e testimonianze

توضیحاتی در مورد کتاب

الکساندر اگوروویچ ورانگل، دوست داستایوفسکی در سال‌های تبعید در سیبری، می‌گوید که رمان‌نویس بزرگ مارها را رام می‌کرد تا زنانی را که در دزدیدن گل‌ها از تخت گل‌های او اصرار می‌کردند تا سر حد مرگ بترساند. ورانگل به یاد می‌آورد: «بعد از آن، مدت‌ها سرمان را خندیدیم و به اتفاقی که افتاده بود فکر کردیم». همه دوستانش تا حدودی می دانستند که فدور میچایلوویچ یک تیپ خاص است: گریگوروویچ نویسنده هنگام گوش دادن به خواندن رمان بینوایان با صدای بلند به یاد می آورد که «پر از تحسین فراتر از باور، گاهی سعی می کردم به گردنش بپرم. تنها بیزاری او از افیون های بلند و رسا مرا عقب نگه داشت. در نهایت ما یک ایده کلیشه‌ای از داستایوفسکی داریم: نویسنده بزرگ تاریک و متفکر، که از افکار خود عذاب می‌کشد، در حالت ایده‌آل همیشه مانند عکس‌های سیبری لاغر شده است. این همان چیزی است که هر بار که خوانش‌های انتقادی قرن‌ها از مقاله‌ها و زندگی‌نامه‌ها فروکش می‌کند و فرد را به یک شخصیت تقلیل می‌دهد، اتفاق می‌افتد. اما به گفته کسانی که او را می‌شناختند، بزرگ‌ترین رمان‌نویس روسی قرن نوزدهم نیز یک اهمال‌کننده بود که هرگز نمی‌خواست سر کارش برود، یا یک سخنور زبردست در میان دوستانش بود که پس از آن در میان دوستانش مضطرب و کم حرف شدند. از غریبه ها داستایوفسکی معینی که عده‌ای آن را دوست دارند و خیلی‌ها آن را دوست ندارند، با شیرینی، سخاوتمند با وام، با کم‌نظری نسبت به خود و کارش، اما با تحسین‌کنندگانش دوستانه. کسی که در شانزده سالگی، زمانی که پوشکین درگذشت، می خواست عزا بپوشد و به عنوان یک دانش آموز مجبور بود سال را تکرار کند، زیرا معلم جبر “قطعاً می خواست من را شکست دهد”. شوهری حسود اما مهربون، پدری که درخت کریسمس را که روی چهارپایه ایستاده بود تزئین کرد و با فرزندانش مازورکا را رقصید. مورخ ادبی پاول فوکین در این بیوگرافی چند صدایی برای اولین بار زندگی نویسنده را از طریق منابع معاصر بازسازی می کند: حکایت ها، نامه ها، سوابق محاکمه و خاطرات نوشته شده توسط شاعران، انقلابیون، منتقدان، بستگان و دوستان. «یک داستایوفسکی معین» زندگی داستانی یکی از محبوب‌ترین نویسندگان تمام دوران را به ما باز می‌گرداند، از طریق ارج نهادن به همکاران، هیبت آشنایان، مهربانی اعضای خانواده، خاطره ارزشمند کسانی که حتی یک بار با او ملاقات کرده‌اند. پیشگفتار پائولو نوری.