خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Genetically Engineered Organisms: Assessing Environmental and Human Health Effects

توضیحاتی در مورد کتاب

تغییر عمدی ژنوم بسیاری از موجودات مختلف، که مهندسی ژنتیک نامیده می شود، در حال حاضر امری عادی است و نشانه هایی وجود دارد که در سال های آینده به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت. بیشتر این موارد به دلیل فشارها برای یافتن داروهای جدید اتفاق می‌افتد و شرکت‌های داروسازی هزینه اکثر تحقیقات و عمل‌های مهندسی ژنتیک را پرداخت می‌کنند. اما استفاده از مهندسی ژنتیک برای به دست آوردن داروها تنها یک راهبرد برای کاهش بیماری ها و بیماری های انسانی است. دیگری تغییر ژنوم موجودات خاص و رهاسازی آنها در طبیعت است، با این امید که آنها با پسرعموهای نوع وحشی خود که برای سلامتی انسان مضر هستند تعامل داشته باشند و آنها را تا حد زیادی خنثی کنند.

این یک استراتژی هیجان انگیز است و البته نگرانی هایی را در مورد کارایی و ایمنی آن ایجاد می کند. این کتاب مجموعه‌ای از مقالاتی است که هم به فناوری مهندسی ژنتیک و هم به نگرانی‌های ایمنی می‌پردازد و می‌تواند توسط کسانی که این داور را دوست دارند، متخصص ژنتیک یا زیست‌شناسی مولکولی نیستند، اما علاقه زیادی به این موضوع دارند، مطالعه کنند. همه چیز در مورد مهندسی ژنتیک جذاب است، اما باید با قضاوت های درست و آگاهانه در مورد تأثیرات آن بر محیط زیست، شیفتگی را کم کرد. ارزیابی‌های دقیق ریسک باید انجام شود و زمانی که ایمنی فناوری در یک حاشیه معقول ثابت شد، باید بدون تردید به کار گرفته شود.

در همین راستا، یکی از مقالات این کتاب با عنوان «گسترش ساختارهای ژنتیکی در جمعیت‌های حشرات طبیعی» به جزئیات استفاده از استراتژی‌های تراریخته در پشه‌ها برای کنترل مالاریا می‌پردازد. این بحث تحت عنوان کلی تر مکانیسم های محرک ژنتیکی برای حشرات طبیعی و دستکاری شده ژنتیکی در جمعیت های طبیعی صورت می گیرد. آیا واقعاً می توان پشه های تراریخته را به طبیعت معرفی کرد تا به طور قابل توجهی جمعیت پشه های طبیعی (مالاریا) را سرکوب کند؟ چه عواملی مانع کارآمدی استراتژی تراریخته می شود و چه عواملی آن را تقویت می کند؟ آیا خطراتی وجود دارد که به راحتی در این استراتژی آشکار شود؟ هدف خاص این است که انگل در روده میانی پشه را کنترل کنیم تا نتوان آن را منتقل کرد: استراتژی تراریخته باید «مخصوص روده» باشد تا از اصطلاحات نویسندگان استفاده شود. آنها همچنین توضیح می دهند که چرا یک برنامه ایمن سازی برای حشرات به دلیل طول عمر کوتاه آنها و به دلیل ناتوانی آنها در سنتز آنتی بادی های طبیعی کار نمی کند. همچنین در این مقاله، طرح کلی راهبردهای مختلف مهندسی ژنتیک که برای کنترل آفات حشرات استفاده شده‌اند، مانند ژن‌های کشنده القایی و تکنیک‌های حشره استریل بسیار مفید است. اما تأکید اصلی در مقاله، نیاز به «مکانیسم‌های محرک» در حصول اطمینان از اینکه این استراتژی در جمعیت وحشی کار می‌کند است: چنین مکانیزمی با حذف افراد بدون آن ویژگی، یک ویژگی ژنتیکی را به این جمعیت معرفی می‌کند. حشرات تراریخته باید بتوانند خود را در جمعیت طبیعی حفظ کنند و بنابراین ساختار ژنتیکی آنها باید به مکانیسم محرک مرتبط باشد تا این کار انجام شود. تنها چیزی که ممکن است در این مقاله کمبود داشته باشد، تحلیل کمی بیشتر، در راستای آنچه در زمینه پویایی جمعیت، از کارآمدی استراتژی‌های تراریخته یافت می‌شود، است. برای مثال، ممکن است کسی علاقه مند باشد که تا چه حد جریان ژن “توپولوژیک گذرا” است، یعنی با توجه به یک ساختار ژنی خاص و هر ژنوم خاص، میزانی را که این ساختار ژنی می‌تواند راه خود را به ژنوم پیدا کند، تعیین کند. از طریق خط زایا یا از طریق انتقال ژن “افقی”.

در حال حاضر نگرانی زیادی در رابطه با انتشار ارگانیسم های دستکاری شده ژنتیکی در محیط وجود دارد، و این با فیلم های هالیوودی و برخی از اخبار بد در مورد ژن درمانی به عنوان مثال تشدید می شود. ذرت Bt و تأثیر آن بر جمعیت پروانه‌ها نیز به شدت در مطبوعات ملی مورد بحث قرار گرفته است و مهندسی ژنتیک برخی ویروس‌های خطرناک ترس را در دل بسیاری برانگیخته است. حتی سناریوهای تا حدی دور از ذهن مانند “بمب های ژنومی” مانند تهدیدهای دیگر تحت عنوان بیوتروریسم نامتناسب شده اند. تردید وجود دارد که این کتاب بتواند این اضطراب ها را از بین ببرد، هرچند غیرمنطقی است، اما ارزیابی منطقی از خطرات مهندسی ژنتیک و آنچه واقعاً تا تاریخ انتشار انجام شده است را ارائه می دهد. تجزیه و تحلیل بیشتری مورد نیاز است، به ویژه از آنجایی که پیشرفت‌ها در ژنتیک و زیست‌شناسی مولکولی به قدری مکرر اتفاق می‌افتد که بررسی تأثیر آنها به موقع دشوار می‌شود.