خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل ایستادگی در برابر امتیازدهی

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل ایستادگی در برابر امتیازدهی :

این روزها برای تخریب برنامه همکاری های ایران و چین، برخی سلطنت طلب ها و جریان های واپسگرای سکولار و ملحد، رژیم پهلوی را حافظ تمامیت ارضی ایران معرفی می کنند و نظام را مورد انتقاد قرار می دهند؛ این در حالی است که پهلوی ها در تاریخ به عنوان زمین خوار مردم و زمین ده به بیگانگان شناخته می شوند.

رضاخان پس از به قدرت رسیدن و تاسیس سلسله پهلوی، انتقادات بسیاری را متوجه پادشاهان قاجار ساخت. یکی از آن انتقادات واگذاری امتیازات بسیار به کشورهای خارجی و کوچکتر شدن کشور در دوره قاجاریه بود. این انتقادات در حالی از سوی رضاخان و حامیان او مطرح می شد که کودتای سوم اسفند با حمایت دولت انگلیس صورت گرفت و رضاخان با پشتیبانی انگلیسی ها ابتدا سردار سپه، سپس رئیس الوزرا و پس از آن با تغییر سلطنت از قاجار به پهلوی، شاه کشور شد.

در دوره قاجار و از زمان فتحعلی شاه، طی عهدنامه ها و قراردادهای مختلف، امتیازاتی به کشورهای خارجی داده شد. عهدنامه های «ترکمن چای» و «گلستان» نمونه های بارز این امتیازدهی است که در زمان فتحعلی شاه منعقد و بخش هایی از خاک ایران جدا شد. همچنین در دوره فتحعلی شاه قرارداد «فین کنشتاین» با بندهای آشکار به نفع فرانسه و با بندهای مبهم برای ایران بین دو کشور به امضا رسید.

در دوران سلطنت دیگر پادشاهان قاجار نیز امتیازات بسیاری به کشورهای خارجی چه انگلیس و چه روسیه داده شد که برجسته ترین آن، دوره حدوداً پنجاه ساله پادشاهی ناصرالدین شاه است. به اعتقاد پژوهشگران تاریخ، ضایعات دوره این شاه زیاد بود و علاوه بر امتیازهایی که در قراردادهایی همچون «رویتر» به خارجی ها داده شد، طبق عهدنامه های «پاریس» و «آخال» باز قسمت هایی از ایران جدا شد. در دوران قاجار سیاست موازنه مثبت بر کشور حکم فرما بود؛ یعنی اگر در قراردادی امتیازی به انگلیسی ها داده می شد، مشابه آن امتیاز هم به روس ها داده می شد.

به هرحال حامیان و موافقان رضاخان در مجلس شورای ملی با طرح اینکه شاهان قاجار حافظ ایران نبودند و رضاخان حافظ تمامیت ارضی و امنیت آفرین این کشور خواهد بود، سلطنت را تغییر دادند و او را به قدرت رساندند.

رضاخان نیز در راستای تیره نشان دادن دوره قاجاریه و نفی اقدامات آنان، در سال اقدام به لغو یک طرفه قرارداد «دارسی» که در آستانه به اتمام رسیدن بود، کرد. این قرارداد در زمان مظفرالدین شاه قاجار، بین دولت ایران و یک تبعه انگلیسی با موضوع اکتشاف و استخراج نفت به امضا رسیده بود.

اما جالب اینکه رضاشاه یک سال بعد و در پی لغو آن قرارداد، قراردادی را منعقد و دولت ایران را مجبور به امضای آن کرد که بدتر از قرارداد دارسی بود. طبق آن قرارداد درصد نفت ایران به انگلیس داده می شد و تنها درصد متعلق به خودش بود. آن قرارداد بین دولت ایران و شرکت نفت ایران و انگلیس به ریاست سرجان کدمن بود و به «قرارداد » معروف شد. نهضت ملی شدن صنعت نفت نیز برای لغو این قرارداد به وجود آمد که البته با کودتای مرداد، قرارداد «کنسرسیوم» جانشین این قرارداد شد.

زمین هایی که از ایران جدا شد

پهلوی اول هرچند از منتقدان سیاست موازنه مثبت شاهان قاجار بود، اما در امتیازدهی به بیگانگان و تحمیل قراردادهای استعماری به مردم ایران نسبت به شاهان قاجار اقدامی فروگذار نکرد و به قول معروف دست قاجار را از پشت بست. ضمن اینکه هم در دوره رضاشاه و هم در دوره پادشاهی پسرش، بخش هایی از خاک کشورمان جدا شد که نمونه برجسته آن جدایی بحرین از ایران است که البته به گفته خودشان بحرین دختری بود که شوهر داده شد!

امتیازدهی رضاخان به بیگانگان پیش از سلطنتش آغاز شد. او آن زمانی که سردار سپه و رئیس الوزرا بود، برای اینکه با مخالفت روس ها برای تغییر سلطنت مواجه نشود، حق بازگشت «قصبه فیروزه» و منطقه «خلیج حسین قلی» به ایران طبق قرارداد را مسکوت گذاشت و علاوه بر آن پادگان های ایران در مناطق مرزی با شوروی را هم از نیرو خالی کرد. قصبه فیروزه ییلاق عشق آباد پایتخت فعلی ترکمنستان است.

همچنین در اسفند ماه سال ، رضاشاه طی قراردادی درصد آب های منطقه ای که سرمنشا آن داخلی بوده را به روسیه می دهد.

در سال پیمان نامه چهارجانبه ای که به پیمان «سعدآباد» مشهور شد، بین ایران، عراق، افغانستان و ترکیه به امضا رسید. این پیمان در راستای سیاست های انگلیس و برای مقابله با نفوذ کمونیسم و شوروی منعقد شد. در پی این قرارداد رضاشاه شهر قطور را که از ابتدا متعلق به ایران بود و در تصرف حکومت عثمانی باقی مانده بود، پس گرفت، اما به جایش کیلومتر مربع اراضی مرغوب شامل کوه آرارات کوچک و دامنه ها و اراضی اطراف آن را به ترکیه واگذار کرد. دشت ناامید نیز به مساحت ۳ هزار کیلومتر مربع در شرق ایران به افغانستان واگذار شد. همچنین حق کشتیرانی در اروندرود به جز کیلومتر از آب های مقابل آبادان تا خط تالوگ به عراق داده شد.

جدایی بحرین از ایران نیز هرچند در دوران پهلوی دوم رقم خورد، اما در سال رضاخان رضایت داد تا بحرین از ایران جدا شود. محمدرضا شاه نیز طبق میل پدر که تابع تصمیم دولت انگلیس بود، عمل کرد. او در سال در سفر به هند و در شهر دهلی نو اعلام کرد که «دولت شاهنشاهی نمی خواهد با اعمال زور بحرین را تصاحب کند، بلکه حاکمیت بحرین