خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل بررسی مبدا و علل قیام عاشورا

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل بررسی مبدا و علل قیام عاشورا :

اشعار رسمی ما شیعه ها برای همیشه مخصوصاً این ایام این دو اصل کلّی است؛ به ما فرمودند وقتی به یکدیگر رسیدید بگویید: «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا [و اجورکم] بِمُصَابِنَا بِالْحُسَینِ(علیه السلام) وَ جَعَلَنَا وَ إِیاکمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ(علیه الصلاه و علیه السلام)»، یعنی ما داغدیده و مصیبت زده ایم. خدا اجر همه ما را بزرگ و عظیم بشمارد، اجر عظیم به ما مرحمت کند، این اصل اوّل که حفظ آن جنبه عبادی اش است.

اما جمله دوم که اصل دوم است این است که به یکدیگر بگویید امیدواریم خدا آن توفیق را به ما بدهد که ما خون بهای حسین بن علی را بگیریم. این یعنی چه؟ تا روز قیامت هم این وظیفه ماست. اوّلاً به ما چه؟ چون اگر کسی کشته شد ولی دم پسر اوست به ما چه؟ به ما چه خون بهای او را بگیریم؟ و ثانیاً چگونه خون بهای حسین بن علی را بگیریم؟ مختار قیام کرد عده ای را از پا درآورد. آنها کم نکشتند. این چه خونی است که هنوز طلبکار دارد و تا روز قیامت این شعار باقی است وظیفه ماست. اصلاً ما حسینیه ها که می رویم برای این دو اصل است، تنها برای عبادت که نیست. نماز می خوانیم برای اینکه وظیفه خود را انجام بدهیم؛ اما عزاداری می کنیم هم برای ثواب، هم برای اینکه خون بهای حسین بن علی را بگیریم: «وَ جَعَلَنَا وَ إِیاکمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ». «ثار»؛ یعنی خون بها. پس معلوم می شود هنوز خون بهای حسین بن علی هست. هنوز گرفته نشده و ما موظّف هستیم بگیریم، از چه کسی باید بگیریم؟ آنها که از بین رفتند، نوه های آنها هم از بین رفتند، دودمان آنها هم منقرض شدند، کسی روی زمین نیست که ما خون بها را بگیریم!

راز آن این است که خود حسین بن علی (سلام الله علیه) فرمود: من یک اصل کلّی هستم یک شخصیت حقوقی هستم نه شخصیت حقیقی. من یک شخص حقیقی هستم که حسین بن علی هستم و مانند دیگران هستم، اما امامت و ولایت این یک شخصیت حقوقی است؛ لذا در مدینه نفرمود من بیعت نمی کنم، فرمود: مثل من، هر کسی مثل من فکر می کند با دستگاه ستم نمی سازد: «مِثْلِی لَا یبَایعُ مِثْلَ یزید بن معاویه»؛ یعنی عدل در برابر ظلم، علم در برابر جهل ساکت نمی نشیند. من شخصیت حقوقی ام نه حقیقی. آن شخصیت حقیقی او که حسین بن علی است، او با آن جمله اوّل حلّ است که «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا [و اجورکم] بِمُصَابِنَا بِالْحُسَینِ»؛ اما این شخصیت حقوقی که من ولایت دارم، امامت دارم، محور عدل هستم، محور حق هستم. کسی که محور حق است با باطل نمی سازد، محور عدل است با ظلم نمی سازد.

اینکه ما می گوییم: «وَ جَعَلَنَا وَ إِیاکمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ»، راجع به این اصل دوم است؛ یعنی ما موظّف هستیم که خون بها را بگیریم. اگر پدر کسی را کشتند، او اگر غیرت دارد خون بها می گیرد، ما پدرمان را کشتند، چرا؟ برای اینکه وجود مبارک رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التّحیه و الثّناء) رسماً اعلام کرد فرمود آقایان! هر کس به دنیا آمد شناسنامه او، اسم او را پدر و مادرش تعیین می کنند تا بالغ بشود؛ این امر طبیعی است. اما اگر بالغ شد خودش باید کد ملّی بگیرد شناسنامه بگیرد. خودش باید اسمش را عوض کند، خودش باید شناسنامه اش را عوض کند. اگر کسی مکلّف شد بالغ شد باید شناسنامه بگیرد؛ بعد فرمود: «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّهِ»؛ ما حاضریم شما را به عنوان فرزندی قبول بکنیم، بیایید بچه های ما بشوید.

الآن ما در کمال اطمینان قلب وقتی در کنار قبر مرحوم شیخ انصاری قرار گرفتیم می گوییم: «السلام علیک یابن رسول الله»، با اینکه او سید نیست؛ برای اینکه او رفته شناسنامه گرفته. پیغمبر فرمود: بیایید بچه های ما بشوید ما شما را قبول می کنیم. امیرالمؤمنین فرمود بیایید فرزندان من بشوید من قبولتان می کنم. ما اگر فرزندان امیرالمؤمنین شدیم، مادر ما چه کسی خواهد بود؟ ما چرا این شناسنامه را از دست بدهیم؟ فرمود بیایید بچه های ما بشوید. حالا ما رفتیم فرزند پیغمبر و علی بن ابیطالب شدیم، مادر ما چه کسی می شود؟ ما چرا این را از دست بدهیم؟ روضه خوانی برای همین است. همه این سینه زنی ها و عزاداری ها و اشک ریزی ها برای همین است که ما یک موجود ابدی بشویم. زینب کبری(سلام الله علیها) قسم یاد کرد فرمود: ما را نمی توانید فراموش بکنید، قسم به خدا ما زنده هستیم با اینکه بازویش بسته است؛ «فَوَ اللَّهِ لَا تَمْحُو ذِکرَنَا وَ لَا تُمِیتُ وَحْینَا»؛ قسم به خدا ما زنده هستیم. در آن دستگاه، همه سفرا را هم آن جا جمع کرده بودند، این اسیر دارد حرف می زند. فرمود: «فَکدْ کیدَک وَ اسْعَ سَعْیک وَ نَاصِبْ جُهْدَک فَوَ اللَّهِ لَا تَمْحُو ذِکرَنَا وَ لَا تُمِیتُ وَحْینَا»، او مثل علی حرف زد، به خدا قسم ما زنده ایم. مقدور شما نیست که نام ما را از بین ببرید.

وقتی وجود مبارک پیغمبر رسماً اعلام کرد فرمود: «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّهِ»، ما چرا آنجا نرویم؟ چرا در این خیمه نرویم؟ چرا بچه های اینها نشویم؟ وقتی بچه های اینها شدیم پدر ما را کشتند، پدر ما را که کشتند ما خون بها می خواهیم؛ این طور نیست که به ما دعایی یاد بدهند و ریشه نداشته باشد. به ما گفتند این را بگویید این جمله اوّل را ما می فهمیم که «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا [و اجورکم] بِمُصَابِنَا بِالْحُسَینِ»؛ اما «وَ جَعَلَنَا وَ إِیاکمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ»؛ «طالبین لثار»، برای فرزندان است. بچه حق دارد خون بهای پدرش را بگیرد. ما فرزندان حسین بن علی هستیم. چرا خودمان را کم بگیریم؟ ما با جان و دل قبول کردیم، گفتیم: «وَ جَعَلَنَا وَ إِیاکمْ مِنَ الطَّالِب