خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل واقعیت حجاب یا تصویری مبهم!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل واقعیت حجاب یا تصویری مبهم! :

سینما و تلویزیون ما چه تصویری از حجاب و مهم تر از آن، عفاف به مخاطبانش ارائه می دهد؟ این تصویر تا چه اندازه ملهم از آموزه های دینی و تا چه اندازه قابل اعتنا و اعتماد است؟

این تصویر را چه کسانی می سازند؟ برنامه سازان تلویزیونی و فیلم سازان سینماگر یا کارشناسان امور دینی؟ آیا یک اتاق فکر متمرکز و دانشی این ایده ها و افکار و قالب ها و محتوای آنها را ساخته و پرداخته می کند؟ یا نه نظام خاصی بر این روند حاکم نیست؟

خروجی برنامه های تلویزیون و فیلم های سینمایی ما در باب حجاب و عفاف چیست؟ مخاطب عادی و عمومی با مواجهه ای که در برابر این خروجی ها دارد چه برداشت و ماحصلی از این برنامه ها خواهد داشت؟

وقتی موضوع عفاف و حجاب مطرح باشد و پای رسانه هایی مثل سینما و تلویزیون هم در میان باشد، اینها نکات و سوالات مهمی است که به ذهن انسان خطور می کند.

بگذارید از اینجا شروع کنیم: تکراری ترین و آشناترین تصویر یک زن چادری در سینما و تلویزیون ما کدام است؟ قدری به خاطرات و آرشیو ذهنتان فشار بیاورید. خب! پاسخ چیست؟

درست است! شما هم مثل نگارنده یک تصویر آشنا به ذهنتان خطور کرد: تصویر زن بذهکار یا متهمی که برای ادای توضیحات وارد دادگاه می شود. این زن یک مشخصه ظاهری دارد: چادری بدرنگ و کریه بر سر! بله درست است. البته با تأسف و تأثر!

این تصویر آشنا و پربسامد زن چادری در سینما و سیمای ماست، از زن و چادر! البته نمونه های عجیب و غریب دیگری هم هستند که نمی دانیم باید به دیده تردید به آنها بنگریم یا موضوع دیگری در کار است. به بررسی این نمونه ها در ادامه مطلب خواهیم رسید.

تصویری که اما از زن در سینما- نه تنها سینمای ایران و بلکه سینمای جهان- ارائه می شود با همه تفاوت های نسبی و تضادهای گاه و بی گاهی که دارد، از یک مدل معمولی و همیشگی پیروی می کند: تصویری نه مبتنی بر ارزش های والای انسانی و اسلامی که در زن مستتر و فطری است، بلکه نمایه ای الکن و ابتر از چیزهایی که سال هاست به خورد مخاطب داده می شود. حالا فرقی هم نمی کند که مایه های فمینیستی ادبیات و فرهنگ غرب منشأش باشد، یا نگاه سنتی به معنای منفی و غلط آن در شرق. آبشخورش تحجر و واپس گرایی شبه دینی و شبه سنتی باشد، یا سقوط در دره فمینیسم و آزادی مطلق جنسی و نگاه کالامأب به زن که دستاورد مهمی(!) در غرب و در برابر هواداران فرهنگ غربی است! اما این همه ماجرا نیست. در واقع شاید بتوان گفت یک پازل دیگر که در هم تنیدگی مخفی و فریبنده اما اثرگذاری در کنار این شیوه معمول و مألوف و عریان برهنگی فرهنگی دارد، شیوه ای است که در برخی از فیلم ها و سریال های خودمان و در نظام برنامه سازی داخلی پیگیری می شود، که البته پیچیده تر، فریباترو حرفه ای تر و مرموزتر از آن گروه اول است.

بگذارید با یک مثال موردی شناخته شده دم دستی موضوع را پی بگیریم: مدتی پیش سریال نسبتا، پرمخاطبی به نام دودکش پخش می شد. که از جمله سریال های مناسبتی ماه رمضان هم بود. دودکش به جهت جذب مخاطب و ریتم و تیپ ها و… سریال نسبتا سرپایی بود و آبرومند، بی ادعا و کوچک. نه دعوی معناگرایی داشت و نه شعارهای گل درشت می داد و نه کلیشه پرداز بود.

یک سریال کوچک و خودمانی که آمده بود مردم را سرگرم کند. تازه ارزش و اهمیتش فقط در همین خلاصه نمی شد. سریال نه آپارتمان نشین بود و نه در محدوده بالای ونک سیر می کرد. اتفاقا میزانسن و لوکیشنش مال مردم عادی و مستضعف بود و همین هم باعث می شد تا خیلی راحت و خوب و بی قصد و غرض با مردم خودمانی شود و حرف های کوچک یا بزرگی را هم که دارد، در خلال همین سادگی و گرمای خوب بزند؛ بی ادا و اطوار.

سریال جای خودش را بین مردم هم باز کرد و از جهت متن و بازی ها هم بد نبود، و بعد از مدت ها تکیه کلام های جالب و بامزه اش هم میان مردم جا افتاد. بازی هایش هم نسبتاً خوب و روان و در حد و اندازه ای بود که از یک سریال مناسبتی با این ویژگی ها و در این مقیاس توقع داشتیم.

اینها را نه از جهت نقد سریال دودکش – که ما الان در مقام نقد این سریال نیستیم- بلکه از جهت دیگری گفتیم که باعث جلب توجه نگارنده در یکی از قسمت های مهمش شد.

اولین زنی که در این سریال با «چادر» حضور پیدا کرد -در نقش مادر زن یکی از نقش های فرعی- حضوری به شدت دفرمه، عصبی، پرخاشگر و غیرمنطقی داشت. این حضور از این جهت خیلی اهمیت دارد که چرا اولین بانویی که با «چادر» در این سریال حاضر می شود، باید چنین تصویری از خود به نمایش بگذارد؟!

شاید بشود گفت اشتباهی رخ داده و هیچ عمد و غرضی هم در کار نبوده و این واقعه کاملا تصادفی است ولی اگر قدری واقع بینانه – یا بدبینانه- به قضیه نگاه کنیم، قضیه کاملا شکل و بوی دیگری پیدا می کند.

بازیگر نقش مادر زن تازه داماد، که برای تست فرش های ادعایی دامادش آمده بود دم قالیشویی «مشتاق»، با آنچنان سخافت و فضاحتی، کولی بازی درآورده بود که کاملاً به هجو و هزل می زد و تصویر یک تیپِ به شدت پاراسمپاتیک را از یک آدم عصبی لجوجِ دهن بینِ بدبین برای مخاطب ایفا نمود! همانطور که گفتیم نکته جالب و تا حدی هم مشکوک و تأمل برانگیز قضیه این است که این اولین و تنها بازیگر زن این سریال است که با «چادر» حضور می یابد!

این در حالی است که در طول سال های گذشته خیلی اندک و در حد النادر کالمعدوم، نمایش نسبتا خوبی در برخی از آثار نمایشی در باب به تصویر کشیدن غیرکلیشه ای و قابل دفاع از چادر داشته ایم، که شاید بهترین نمونه اش هم در سینما و در فیلم زیبای «به همین سادگی» بود، هر چند اکثر سریال ها و فیلم هایمان کماکان نگاهی ارتجاعی و دِمُده و غیر قابل دفاع به هویت چادر و زن چادری دارند و هنوز هم مثل سه دهه قبل، فقط موقع نشان دادن «بدبختی» و «عزا» و «بزهکاری» و «زندان» یاد چادر و زن چادری می افتند! چادری که چه در هویت دینی و چه در تاریخ ملی ما، جایگاه و پایگاهی جدی و مبانی قابل دفاعی داراست.

بیش از این روی این نکته تأکید نمی کنیم و قضاوت را به مخاطب وامی گذاریم، فقط ذکر این جمله را بد نمی دانیم که گاهی اوقات یک صحنه یا سکانس یا بازی فرعی ممکن است در ظاهر عادی و ساده و «همینطوری» به نظر برسد، ولی قدری که دقت می کنیم معانی بعضاً خطرناک و تأسف برانگیزی را به دنبال می آورد. اینطور نیست؟!

حالا و با این بررسی های فشرده و موردی از محصولات سینمایی و تلویزیونی مان، وقت آن است که موضوع را از جنبه ای دیگر هم بسنجیم.

این روزها موضوع چهارشنبه های سفید در فضای مجازی، موجی تخریبی و شهبه افکن درباره حجاب به راه انداخته است. این موضوع البته بیشتر وجه سیاسی دارد تا عقیدتی، ولی با این حال باید مورد مداقه قرار بگیرد.

تاریخ در این میانه می تواند واگویه ها و درس های عبرت آمیز و اشارات حکمت آموز خوبی برای نسل امروز و فردای ما داشته باشد. ماجرای مسجد گوهر شاد و کشف حجاب، یکی از نقاط عطف بزرگ در این خصوص است. اگر آن روز زن مسلمان ایرانی با حجاب خویش، رضاخان قلدر قداره بند را به خاک سیاه نشاند، امروز هم لشکر مومنان راه خدا و بانوان عفیفه و متفکر و پیشرفته ایرانی، پاسخ محکمی به دسیسه های شیطانی سیاهی لشکر غرب خواهد داد! در این شکی نیست. اما….

آیا براستی عمال استکبار جهانی و پیاده نظام جریان منحط غربی، می خواهند با خیمه شب بازی «نه به حجاب»شان