خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل علمای هم عصر فیض کاشانی (ره)

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل علمای هم عصر فیض کاشانی (ره) :

دوران زندگی فیض هم زمان با حکومت صفویه و گسترش تشیع در کشور بود. در این دوره فرصت مناسبی فراهم شده بود تا عالمان شیعی با آسودگی خیال به تألیف و تصنیف و تدوین کتاب ها و رساله های علمی بپردازند و اندیشه و عقیده تشیع را در جامعه گسترش دهند.

عالمان مذهبی در این دوره قوّت و قدرت فوق العاده یافتند و کوشیدند با راه اندازی مدارس و پرورش طلاب علوم دینی و تألیف کتاب ها و هدایت پادشاهان صفوی تأثیر عمیقی بر فرهنگ جامعه بر جای گذارند. در این دوره عالمان بزرگی ظهور یافتند که سرمنشأ خدمات ارزنده ای بودند. در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم:

۱. شمس الدین سید محمد بن سید علی عاملی (درگذشته ۱۰۰۹ ه‍. ق)، مؤلف مدارک الاحکام در شرح استبصار و شرح مختصر النافع. او نوه دختری شهید ثانی و از شاگردان مقدس اردبیلی است.

۲. شیخ حسن بن الشهید الثانی (درگذشته ۱۰۱۱ ه‍. ق)، دایی شمس الدین سید محمد بن سید علی عاملی، این دو به همراه هم در درس مقدس اردبیلی شرکت می کردند. ایشان مؤلف عالم و منتفی، تحریر طاووسی، شرح الفیه شهید و غیره است.

۳. شهید علی بن محمد عاملی (شهادت اوایل قرن ۱۱ ه‍. ق)، جد شیخ حر عاملی که از شاگردان شمس الدین سید محمد (صاحب مدارک) و همچنین شاگرد و داماد شیخ حسن (صاحب معالم) است.

۴. قاضی نورالله مرعشی شوشتری (شهادت ۱۰۱۹ ه‍. ق)، معروف به شهید ثالث و صاحب مجالس. او عالمی فاضل، محدث، فقیه، اصولی، مفسر، متکلم و فیلسوف بوده و به جهت کمال علمی، به مقام قاضی القضاه هندوستان رسید. وی نزدیک به صد تألیف دارد که احقاق الحق و المجالس المؤمنین از جمله آنهاست. او به جرم اثبات حقانیت تشیع به شهادت رسید.

۵. ملا عبدالله شوشتری (۱۰۲۱ ه‍. ق)، که از مدرّسان والامقام حوزه اصفهان و استاد مجلسی اول که مجتهدی اصولی و جامع معقول و منقول بود. مجلسی اول وی را علامه محقق و مدقق، زاهد و پرهیزکار عالم به علم رجال و اخبار و کسی که در اصول فقه همتایی ندارد، خوانده است. تألیفات وی عبارتند از: تتمیم (شرح قواعد علامه) و شرحی بر ارشاد علامه و الفیه شهید و رساله ای در وجوب عینی نماز جمعه.

۶. شیخ عبدالنبی جزائری (درگذشته ۱۰۲۱ ه‍. ق)، متخصص در فقه، اصول، کلام، حدیث و رجال و مؤلف نهایه التقریب فی شرح التهذیب (شرح بر تهذیب الوصول علامه حلی) در اصول فقه و حاوی الاقوال فی معرفه الرجال.

۷. میرزا محمد استرآبادی (درگذشته ۱۰۲۸ ه‍. ق)، استاد محمدامین استرآبادی و محمد بن حسن بن شهید ثانی و مؤلف شرح آیات الاحکام حاشیه بر تهذیب و منهج الرجال.

۸. سید ماجد بن سید هاشم بحرینی (درگذشته ۱۰۲۸ ه‍. ق)، فقیهی محقق و محدث و شاعری خوش بیان و استاد فیض بوده که تألیفات بسیاری داشته است.

۹. شیخ بهایی، محمد بن حسین بن عبدالصمد (درگذشته ۱۰۳۰ ه‍. ق)، او در فقه، اصول، ادب، نجوم، ریاضی و بیشتر علوم زمان خود تخصص داشته و شخصیتی سیاسی و جهانی است و ده ها مجتهد از کلاس وی بهره برده اند، برای نمونه: ملا صدرا فیض کاشانی، فیاض لاهیجی، میرزا رفیع نایینی، مجلسی اول، ملا محمدصالح مازندرانی، سید ماجد بحرانی، ملا خلیل قزوینی، محقق خوانساری محقق سبزواری و… که ایشان نیز تألیفات بسیاری دارند.

۱۰. محمد بن حسن بن شهید ثانی (درگذشته ۱۰۳۱ ه‍. ق)، فرزند صاحب معالم. او نزد پدرش و صاحب مدارک و میرزا محمد استرآبادی شاگردی کرده است. تألیفات او عبارتند از: شرحی بر تهذیب و استبصار شرح معالم و مدارک حاشیه بر اصول کافی و من لا یحضره الفقیه.

۱۱. شیخ لطف الله عیسی عاملی (درگذشته ۱۰۳۳ ه‍. ق)، معاصر بهایی که مورد احترام او و پادشاهان صفویه بوده است. او به دستور شاه عباس اول، مسجد شیخ لطف الله را در اصفهان برای تدریس و اقامه جمعه و جماعات ساخته است. او فقیه و ادیب و شاعر نیز بوده است.

۱۲. محمدامین استرآبادی (درگذشته ۱۰۳۶ ه‍. ق)، مؤلف کتاب الفوائد المدنیه و شرح اصول کافی و استبصار و تهذیب و ده ها کتاب دیگر.

۱۳. میرزا محمدباقر استرآبادی (درگذشته ۱۰۴۱ ه‍. ق)، معروف به میرداماد، فقیه، مفسر، عارف، ادیب، محدث، حکیم و خطیب معروف عصر شاه عباس اول و معاصر و هم ردیف شیخ بهایی است که تألیفات بسیاری در معقول و منقول، از جمله قبسات و الرواشح السماویه داشته است.

۱۴. سید حسین بن سید حیدر عاملی اصفهانی (درگذشته ۱۰۴۱ ه‍. ق)، مجتهد و مفتی اصفهانی در عصر شاه عباس اول و استاد محمدتقی مجلسی و محقق سبزواری و مؤلف کتاب الاجازات و اصابه الحق و اشراق الحق.

۱۵. قاضی عزالدین حسین اصفهانی (معاصر شیخ بهایی)، معروف به قاضی معز که در عصر شاه عباس اول، قاضی اصفهان بوده و در علوم ریاضی، فقه و کلام تسلط داشته است. صاحب ریاض، وی را عالم کامل و مدقق خوانده است.

۱۶. سید ابوالقاسم میر فندرسکی (درگذشته ۱۰۵۰ ه‍. ق)، فیلسوف معروف و مدرس شفا و قانون. او کتاب های مختلف دینی، به ویژه در زمینه حکمت و کلام دارد. وی در زمینه ریاضیات نیز استاد بود و به بسیاری از معادله های ریاضی و هندسی که از عصر خواجه نصیر طوسی حل نشده بود، پاسخ داده است.

۱۷. ملا صدرا شیرازی (درگذشته ۱۰۵۰ ه‍. ق)، یگانه دهر در علم حکمت و مؤلف الاسفار الاربعه که تاکنون مدار بحث های فلسفی در حوزه های علمی شیعی است. بیشتر تحقیقات خود را در فلسفه و حکمت الهی انجام داده است و برهان های فلسفی را به صورت قواعد ریاضی در آورد تا درک آن آسان باشد. از تألیفات او می توان از حاشیه بر الهیات شفا، مفاتیح الغیب، تفسیر برخی از سور قرآن و شرح مبسوط بر اصول کافی نام برد. صاحب روضات، شرح وی را بهترین شروح کافی می داند.

۱۸. علی نقی طغائی کمره ای (درگذشته ۱۰۶۰ ه‍. ق)، وی مدت ها قاضی شیراز بود و به درخواست شاه عباس ثانی در سال ۱۰۵۵ ه‍. ق، به منصب شیخ الاسلامی اصفهان رسید. او از شاگردان سید ماجد بحرانی و بهایی و میرداماد است. تألیفات او عبارتند از: همم الثواقب در انتقاد از رفتار درباریان و رساله فی حرمه شرب التتن که چهارده دلیل بر حرمت توتون اقامه کرده و مسار الشیعه