خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور

ارائه‌ی فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور شامل ۶۶ اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل هدایت گری امام موسی بن جعفر علیهما السّلام و آماده ساز شیعیان برای عصر ظهور :

الف) گسترش سازمان وکالت

یکی از روش ها و شیوه ها رهبری و هدایت جامعه آن روز تأسیس سازمان وکالت برای حفظ ارتباط امام(ع) با شیعیان در عصر خفقان خلفاء جور با وجود شیطنت گروه های متعدد اغواکننده و شبهه برانگیز بود.

سازمان وکالت که با تدبیرهای امام صادق(ع) تأسیس شده بود، برای انسجام شیعه بر محور امامت، توسط امام کاظم(ع) گسترش یافت. این تدبیر سبب شد تا امام کاظم(ع) با آن همه گرفتاری، جامعه شیعه را از شرایط پیچیده آن عصر به راحتی عبور دهد و با ظرفیت های جدیدتری شیعیان را رهبری نماید. به این جهت خلفاء عباسی که به زعم خود سیاست بازان ماهری بودند نتوانستند مکتب اهل بیت(ع) را با طرح های شیطانی خود متزلزل نموده و مثل سایر مکتب ها و فرقه ها آن را از هم بپاشند.

آری امامان بعدی(ع) هم با لحاظ نمودن مقتضیات عصر خود، با همین روش سازمان وکالت، با سهولت و دقت بیش تری در دورترین نقاط عالم اسلامی با پیروانشان مرتبط بوده و شیعیان نیز از طریق این شبکه ارتباطیِ مطمئن، توانستند نیازهای شرعی و دینی خود را مرتفع سازند. این تشکیلات که از نیمه دوم عصر امامت، یعنی از عصر امام صادق(ع) به بعد آغاز به کار نمود، رفته رفته دارای نظم و گستردگی و هماهنگی بیش تری شد تا آنجا که در بعضی اعصار هم چون عصر امامین عسکریین (ع) و سپس در عصر غیبت، به اوج گسترش و انسجام رسید و غالب نقاط شیعه نشین آن زمان در عالم اسلامی را زیر پوشش قرار داد.[۱]

امام موسی بن جعفر(ع) با بهره گیری از سازمان وکالت در مناطق مختلف، افرادی را به عنوان وکیل تعیین کرد.[۲] در منابع به نام نفر از وکلای حضرت کاظم(ع) اشاره شده است.[۳] طبق برخی منابع، علی بن یقطین و مفضل بن عمر در کوفه، عبدالرحمان بن حجاج در بغداد، زیادبن مروان در قندهار، عثمان بن عیسی در مصر، ابراهیم بن سلام در نیشابور و عبدالله بن جندب در اهواز وکالت حضرت کاظم(ع) را برعهده داشتند.[۴]

این وکلا با شرایط خاصی، به عنوان وکیل و نماینده امام (ع) انتخاب می شدند، که ازجمله آن شرایط می توان از عدالت و وثاقت، رازداری و نهان کاری، نظم، دقت، کاردانی و احتیاط یاد کرد. این وکلا وظائف مختلفی داشتند که شامل وظائف مالی، ارتباطی، علمی و ارشادی، سیاسی و مبارزاتی، اجتماعی و خدماتی، مقابله با منحرفان، نقش حفاظتی و نقش آماده سازی به دوران غیبت امام مهدی(عج) بود.

به عنوان مثال توسط همین سازمان وکالت، شیعیان وجوهات شرعی خود را به امام کاظم(ع) یا نمایندگان او می رساندند. در گزارش علی بن اسماعیل بن جعفر (برادرزاده امام کاظم (ع)) به هارون که منجر به زندانی شدن امام کاظم(ع) شد، آمده است: «مال های فراوانی از شرق و غرب برای او فرستاده می شود و دارای بیت المال و خزانه ای است که سکه های مختلف به حجم بسیار در آن یافت می شود».[۵]

پدیدآمدن فرقه واقفیه در این زمان زنگ خطری برای سازمان وکالت بود و به نوعی موجب کمال و دقت در انتخاب وکلا را موجب شد.

بعد از شهادت امام کاظم (ع)، رهبران واقفیه بخاطر منافع شخصی و دنیوی خود، شهادت امام کاظم(ع) را انکار کرده و آن بزرگوار را – با روش های مختلف – مهدی موعود معرفی نمودند. آن ها با همین ادعا، امامت علی بن موسی الرضا (ع) را انکار نموده و بر امام غایب بودن امام کاظم(ع) – که سال ها در زندان و از چشم شیعیان دور بود – اصرار می کردند.[۶] مهم ترین انگیزه سران این گروه تصرف در اموالی بود که به نام رساندن به محضر حضرت موسی بن جعفر (ع)، از برخی ثروتمندان شیعه به عنوان وجوهات گرفته شده بودند و حاضر به تحویل این اموال به امام رضا(ع) نبودند.[۷] ازجمله این افراد علی بن ابی حمزه بطائنی، زیادبن مروان و عثمان بن عیسی، که امامت علی بن موسی الرضا(ع) را نپذیرفته و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کردند.[۸]

ب) نامه های رهگشا

نامه نگاری، شیوه دیگر رهبری آن حضرت و ارتباط آن گرامی با شیعیان بود که در مورد مسائل فقهی، اعتقادی، وعظ و دعا و مسائل مربوط به وکلا انجام می گرفت. حتی نقل شده است که او از داخل زندان برای اصحاب خود نامه می نوشت و به مسائل آنان پاسخ می داد.[۹]

از امام موسی کاظم(ع) بیش از صد نامه در موضوعات مختلف و خطاب به افراد گوناگون بر جای مانده است که امروزه مورد استفاده ما قرار می گیرد.[۱۰] با نقل یکی از این نامه ها این نوشتار را متبرک می کنیم.

امام هفتم(ع) برای حلّ مشکل یکی از شیعیانش به حاکم ری این نامه کوتاه را مرقوم فرمودند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. اعْلَمْ أَنَّ لِلَّهِ تَحْتَ عَرْشِهِ ظِلًّا لَایسْکنُهُ إِلَّا مَنْ أَسْدَی إِلَی أَخِیهِ مَعْرُوفاً أَوْ نَفَّسَ عَنْهُ کرْبَه أَوْ أَدْخَلَ عَلَی قَلْبِهِ سُرُوراً وَ هَذَا أَخوک وَ السلَام؛[۱۱] آگاه باش، زیر عرش الهی سایه ای وجود دارد که فقط سه طایفه در آن سکونت دارند، کسی که در حق برادر ایمانی خود خیر و نیکی انجام دهد، یا گرهی از مشکلات او بگشاید، یا سرور و شادی به قلب او وارد سازد؛ حامل نامه هم برادر توست، سلام و رحمت الهی بر شما باد».

آن شخص نامه را گرفت و پس از انجام فریضه حج، به وطن برگشت، شبانه به سراغ فرماندار رفت و جریان را به اطّلاع او رساند. فرماندار با خوشحالی دست در گردن او انداخت و بوسه بر سر و چشم او زد، با اشتیاق نامه امام را گرفت و روی چشم خود گذاشت و به احترام آن بلند شد و تمام اموال خود را میان خود و او تقسیم نمود و قیمت اموال غیر منقول را نیز پرداخت و مرتب می گفت: یا أَخِی هَلْ سَرَرْتُک؛ برادرم آیا تو را خوشحال ساختم؟ و مرد گرفتار می گفت: بلی به خدا خیلی بیش از حد مسرورم ساختی، سپس پرونده حساب او را در آورد و روی حساب او قلم گرفت و او را با خوشحالی مرخص نمود. مرد گرفتار عازم بیت الله الحرام گردید تا او را دعا کند و امام را در جریان کار خود قرار دهد. وقتی امام(ع) از اوضاع آگاه شدند بسیار خوشحال گردیدند. آن مرد پرسید: آیا این واقعه شما را خوشحال نمود؟ فرمودند: «إِی وَ اللَّهِ لَقَدْ سَرَّنِی وَ سَرَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ اللَّهِ لَقَدْ سَرَّ جَدِّی رَسُولَ اللَّهِ ص وَ لَقَدْ سَرَّ اللَّهَ تَعَالَی؛[۱۲] به خدا قسم من و امیرالمؤمنین و جدّم رسول اللَّه را شاد ساخت و خدا متعال را نیز خشنود نمود.»

امام(ع) با این نامه هم بین شیعیان الفت ایجاد نمودند، هم مشکل برادر ایمانی را حل کردند و هم حقوق شیعیان را به همدیگر یاد آوری فرمودند.

ج) آماده کردن شیعیان برای عصر ظهور

شیوه دیگر رهبری و هدایت امام کاظم(ع) در عصر اختناق حکومت عباسیان، آماده کردن شیعیان برای عصر ظهور بود. آن حضرت در مورد مهدویت به پیروان خود نکات لازم را گوشزد می کردند تا از شبهات مطروحه در موضوع مهدویت و آینده امامت در امان بمانند. در ادامه به برخی از رهنمودها و اقدامات مهدویِ حضرت موسی بن جعفر(ع) اشاره می کنیم:

۱. امام مهدی(عج) در قرآن

حضرت موسی بن جعفر(ع) برخی از آیات قرآن را به وجود مقدس امام زمان (عج) مربوط دانسته و بران حضرت تطبیق نموده اند. ازجمله:

الف) امام موسی کاظم(ع) درتفسیر این آیه شریفه: (یرِ یدُونَ لِیطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِ هِ وَلَوْ کرِ هَ الْکافِرُ ونَ)؛[۱۳] «می خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آنکه خدا – گرچه کافران را ناخوش افتد – نور خود را کامل خواهد گردانید».

می فرماید: «منظور از این آیه که خداوند نور خود را کامل خواهد گردانید، یعنی ولایت قائم(عج)».[۱۴]

ب) خدای متعال در سوره جن می فرماید: (حَتَّی إِذَا رَ أَوْا مَا یوعَدُونَ فَسَیعْلَمُونَ منْ أَضعَفُ نَاصِرً ا وَأَقَلُّ عَدَدًا(؛[۱۵] «[باشد ] تا آنچه را وعده داده می شوند ببینند، آنگاه دریابند که یاور چه کسی ضعیف تر و کدام یک شماره اش کم تر است». امام کاظم(ع) این آیه را این گونه تفسیر نمود: «منظور از این آیه امام زمان(عج) و یاران آن گرامی است».[۱۶]

ج) در مورد این آیه شریفه در سوره لقمان که می فرماید: (أَسْبَغَ عَلَیکمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَ ه وَبَاطِنَه)؛[۱۷] «خدای متعال نعمت های ظاهر و باطن خود را بر شما تمام کرده است». حضرت موسی بن جعفر(ع) در روایتی نعمت باطنی را به امام غائب تفسیر کرده و فرمودند: «النِّعْمَه الظَّاهِرَه الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَه الْإِمَامُ الْغَائِبُ؛ نعمت ظاهری همان امام ظاهر و نعمت باطنی امام غائب از نظر می باشد».[۱۸]

د) قرآن در سوره طه می فرماید: (کلٌّ مُّتَرَ بِّصٌ فَتَرَ بَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ اطِ السَّوِی وَ مَنِ اهْتَدَی(؛[۱۹]«بگو: همه در انتظارند. پس در انتظار باشید. که به زودی خواهید دانست که رهروان راهِ راست و ره یافتگان چه کسانی هستند؟».

امام کاظم(ع) در ضمن روایتی در تفسیر این آیه به نقل از پدر بزرگوارش فرمودند: منظور از (الصِّرَ اطِ السَّوِی)؛ راه میانه، حضرت قائم(عج) می باشد و مراد از «مَنِ اهْتَدَی» کسانی اند که به اطاعت حضرت مهدی(عج) هدایت شده اند. هدایت مربوط به کسی است که به طاعت او راه یافته باشد».[۲۰]

۲. تولد امام زمان(عج)

بنا به عللی حضرت عسکری(ع) سعی می نمود تا دشمنان از تولد حضرت مهدی(عج) خبردار نشوند به این جهت عده ای سعی نمودند تا تولد حضرت مهدی(عج) را خواسته یا نا خواسته نفی کنند. امام کاظم(ع) قرن ها قبل، از پندار باطل این گروه خبر داده است. عباس بن عامر قصبانی می گوید: از امام موسی بن جعفر(ع) شنیدم که می فرمودند: «صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ یقُولُ النَّاسُ لَم یولَدْ بَعْد؛[۲۱] صاحب این امر کسی است که مردم می گویند هنوز متولد نشده است». در مورد تولد حضرت مهدی(عج) دلائل، شواهد و قرائن روایی و تاریخی، فراوانی وجود دارد و افراد موثق متعددی آن گرامی را زیارت نموده اند که یکی از آن ها جناب احمدبن اسحاق قمی است.[۲۲]

۳. آزمون غیبت

به طوریقین دوران غیبت امام مهدی(عج) دوران آزمون سخت شیعیان است و ثابت قدم ماندن در مسیر امامت و ولایت امر آسانی نیست. به این جهت موسی بن جعفر(ع) فرمودند: «لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمرِ مِنْ غَیبَه حَتَّی یرْجِعَ عَنْ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ کانَ یقُولُ بِهِ إِنَّمَا هی محْنَه