خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی

با فایل فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی شامل ۱۲۰ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل توحیدگرایی امام خمینی(ره) و جامعه سازی :

مقدمه

توحیدگرایی در تمام سطوح فکری و محوریت اصل توحید در تمام شئون زندگی امام خمینی (ره) ایشان را به تخریب ساختار موجود و تنظیم و تأسیس ساختاری توحیدی وا داشت. در نگاه توحیدی نظم واحدی که در تمام خلقت وجود دارد توسط خالقی یکتا پیریزی شده که قسمتی از آن بنا به حکمت الهی، به اراده انسانی واگذار شده است. با نگاهی ساده، همچون پدری که تمام مراحل ساخت یک وسیله را انجام داده باشد و اکنون برای رشد فرزندش، ساخت مرحله ای کوچک و آسان را به او سپرده تا او را به رشد برساند. قواعد شکل دهی این مرحله از ساخت که در واقع شکل دهنده ساختار اداره و هدایت جامعه انسانی است، برای انسان توحیدگرا دارای موازینی مشخص بوده که توسط شریعت الهی تبیین شده است. همین اعتقاد سبب میشود که شخص توحیدگرا ساختارهای جایگزین را تحمل نکرده و به دنبال تغییر آن ها باشد.

علت اصلی این نوع تقابل با ساختارها نگاه سراسر توحیدی و مطابق با اسلام در تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی است. چرا که توجه به قواعد اسلامی در تمام سطوح، شخص توحیدگرا را متوجه تناقض ساختارهای دیگر با ساختار توحیدی میکند. در واقع انسان موحد به خاطر مبانی اعتقادی خود هیچ عرصه ای را خالی از توحید نمیبیند. به عقیده امام: «اسلام دین افراد مجاهدی است که به دنبال حق و عدالت اند. دین کسانی است که آزادی و استقلال میخواهند. مکتب مبارزان و مردم ضد استعمار است. اما این ها اسلام را طور دیگری معرفی کرده اند و میکنند. تصور نادرستی که از اسلام در اذهان عامه به وجود آورده و شکل ناقصی که در حوزه های علمیه عرضه میشود برای این منظور است که خاصیت انقلابی و حیاتی اسلام را از آن بگیرند».(خمینی، بی تا، ص ) «بنابراین از نظر ایشان آن چه به عنوان اسلام معرفی میشود ناقص است، ابعاد اجتماعی اسلام را در بر ندارد و خاصیت انقلابی و حیاتی از آن گرفته شده است ».(نامخواه، ۱۳۹۴، ص ۱۵۱) اگر نگاه توحیدی در تمام ابعاد زندگی وجود داشته باشد، منجر به اقدام برای تشکیل ساختاری اجتماعی بر مبنای همین نگاه است. گرچه تلاش های بسیاری برای مطالعه و تبیین انقلاب توسط اندیشمندان داخلی و خارجی صورت گرفته است و افراد زیادی سعی در تبیین نگاه امام و شیوه ایشان در انقلاب داشته اند، اما تبیین جایگاه توحیدگرایی امام در فرآیند، اهداف، و روش های انقلاب نیازمند بسط بیشتری است. تولید بدیعی که توسط آقای مجتبی نامخواه (نامخواه، ) برای به دست آوردن نظریه انقلاب امام خمینی (ره) صورت گرفته است، پیشینه خوبی برای این تحقیق است. این مقاله با کنار زدن پیش فرض های ذهنی متأثر از نظریات جامعه شناسی غربی، به فهمی دست اولی و اصیل از نگاه امام به انقلاب دست یافته است. با این نگاه بکر حاصل از تفکر امام، میتوان در تحلیل انقلاب به بسط بیشتری دست زد. اطلاعات مورد نیاز تحقیق حاضر از طریق اسنادی-کتابخوانه ای جمع آوری شده و به روش تحلیلی-توصیفی انجام گرفته است. از آن جا که به اعتقاد امام عامل اصلی به وجود آورنده انقلاب نگاه توحیدی است، تعریف امام از انقلاب نیز میتواند متفاوت از تعاریف مصطلح جامعه شناسی باشد.

مفهوم شناسی انقلاب و تغییر

در گروهی از تعاریف جامعه شناختی «انقلاب عبارت از عصیان جمعی ناگهانی و شدیدی است که قصد آن واژگونی قدرت یا رژیمی و دگرگونی وضعیت معینی است.

بدین ترتیب، انقلاب حقیقتا لحظه ای تاریخی است که حالت انفجار اجتماعی و در عین حال حالت هیجان انفرادی، مشخص آن است ».(روشه، ، ص ) اما با توجه به این که ملاک های گوناگونی (مثل نیات انقلابیون، نتایج و پیامدهای انقلاب، و فرایند انقلاب) در تعریف انقلاب دخیل و توسط جامعه شناسان مورد توجه قرار گرفته است، شاید بتوان این گونه تعریف جامع تری ارائه داد که: «انقلاب تحول در ذهنیت توده های مردم نسبت به مشروعیت نظام حاکم است که باعث گسست از نظام حاکم و مقابله ای خشونت بار گشته و تحولاتی چشمگیر را در ساختارهایی از نظام موجب شود». (خمینی، بی نا، ) با نگاه امام این تحول تنها متوجه ساختارهای جامعه و نظام های ظاهری آن نیست و انقلاب وقتی کاملا محقق خواهد شد که هم در درون افراد اتفاق بیافتد و هم ساختارهای بیرونی را تغییر دهد. بلکه بدون انقلاب و تغییر درون افراد، انقلابی محقق نشده است. در نتیجه یکی از مراحل اصلی انقلاب تحول انفسی افراد است. «در توصیف تغییرات [حاصل از انقلاب] از نگاه امام خمینی(ره)، ماهیت اصلی تغییرات به وجود آمده از جنس فرهنگی و متوجه جنبه های روحی، ایمانی، قلبی و فکری آحاد ملت است؛ به عبارتی مهم ترین تغییر به وجود آمده از نگاه امام خمینی (ره)، تغییر انسان ها و کنش گران و تحول انفسی آن هاست. » (اصغری، ، ص )

فرآیند و مراحل تغییر و انقلاب مبتنی بر توحید

با یک نگاه فراگیر «هر انقلابی همیشه شبیه انقلاب دیگر نیست. انقلاب ها ضمن وجوه اشتراک، تفاوت های زیادی هم با هم دارند. در هر انقلاب از یک طرف یک تعداد از عوامل و از طرف دیگر یک نوع ترکیب خاص از عوامل وجود دارد و هر عاملی در هر انقلاب عموما دارای نقش و جایگاه متفاوتی است. مذهب نیز می تواند تحت شرایطی در پیدایش و روند یک انقلاب نقش داشته یا نداشته باشد، این بستگی به آن انقلاب خاص دارد. اگر انقلاب را به عنوان یک فرایند در نظر بگیریم که دارای مراحل مختلفی است (مانند حلقه های زنجیر)، نقش مذهب در هر انقلابی ممکن است در مراحل مختلف باشد، در یک انقلاب در ابتدا، در انقلاب دیگر در مراحل وسط و در انقلاب دیگر در مراحل پایانی. در یک جا در بیشتر مراحل، در جای دیگر در هیچ یک از مراحل »(رفیع پور، ، ص ). اما اعتقاد امام با این نگاه کاملا متفاوت است. امام مذهب را عاملی خارجی و جدای از انقلاب نمیدانند که امکان جدایی آن وجود داشته باشد و بتوان فقدان آن را در بعضی از مراحل انقلاب تصور نمود. به عقیده امام مذهب و دین عامل اصلی و مرحله اول انقلاب محسوب میشود. البته ایشان معنای از دین اسلام را مشخص میکنند؛ امام قرائت درست از اسلام را در مقابل نگاه ناقصی که از آن در حوزه ها ارائه میشود، و همچنین در تضاد با نمونه التقاطیای که در فضای روشنفکرمآبانه شکل میگیرد، میدانند. به عقیده امام، اسلام ناب که به واسطه رویکرد توحیدگرایی در تمام عرصه ها و ابعاد زندگی صاحب نقش است، در مقابل اسلام ناقص متحجرانه و اسلام آمریکایی میدانند. به نظر امام، سیر شکل گیری انقلاب اسلامی ایران فرآیند مختص به خود را دارد. ایشان معتقد بودند که «”اسلام انقلابی” به “انقلاب انسانی”، و انقلاب انسانی به پیدایش “انسان انقلابی ” منتهی می گردد و “انقلاب اسلامی”، محصول کنش جمعی و متمایز انسان انقلابی است. » (هاشمیان، نامخواه، ، ص )

ارائه اسلام انقلابی

بر اساس نظریات بسیاری از دانشمندانی که فرآیند انقلاب را مورد بررسی قرار داده اند، نارضایتی از وضع موجود -فارق از علت شکل دهنده آن – عاملی اساسی در به وجود آمدن این پدیده است. (هاشمیان، نامخواه، ، ص ، و جمعی از نویسندگان، ، ص ) هر جامعه ای که در آن نسبت به وضع موجود نارضایتی شدید به واسط عامل های مختلف (مثل، توسع اقتصادی و جابه جایی ارزش ها، توسعه و تضاد طبقاتی، عوامل بین المللی،…) به وجود بیاید، بستری آماده برای شورشی خشن علیه ساختار موجود را پدید خواهد آورد. اما همان طور که گفته شد، به اعتقاد امام تغییرات ظاهری معنای واقعی انقلاب را محقق نمیکنند و این عوامل نهایتا موجب چنین تغییری خواهد شد. امام برای به وجود آوردن انقلابی واقعی، سعی کردند تا عامل اصلی آن یعنی اسلام انقلابی را برای مردم آشکار کنند.

به تعبیر خود امام «بزرگترین کاری که از ما ساخته است، بیدار کردن و متوجه ساختن مردم است. آن وقت خواهید دید که دارای چه نیروی عظیمی خواهیم بود که زوال ناپذیر است و توپ و تانک هم حریف آن نمیشود.»(خمینی، ، ج ، ص ) امام این عامل اساسی و مهم برای تغییر ساختار را به خوبی ایجاد کردند؛ اولین باری که امام تاریخیترین بیانیه سیاسی خود را صادر کردند، بهار از عمر شریفشان میگذشت. در سال شمسی امام پیامی را برای مردم ایران نوشتند و مردم را به قیام برای خدا دعوت کردند. (خمینی، ، ج ، ص ) روحیه توحیدی امام اجازه نمیداد که ایشان هیچ گونه ظلمی را تحمل کنند. وضعیت اسف بار حکومت رضاشاه، هرگونه ظلمی را علیه مردم ایران روا داشته بود و با جسارت تمام به سوی ارزش های دینی مردم ایران هجوم برده بود. امام که به واسطه رویکرد توحیدگرایی نمیتوانست استکبار و بزرگیطلبی شخصی ظالم را در مقابل خداوند قهار ببیند، سکوت را جایز ندانست و مردم خود را به قیام برای خدا دعوت کرد. ایشان در راستای آشکار ساختن اسلام واقعی، به تبیین آن و بیان لوازم اعتقادی آن در تمام عرصه ها پرداخت. امام تمام بدبختیهای به وجود آمده برای ملت ایران را نشأت گرفته از خودخواهی بیان نمودند. ایشان در این پیام خود تأکید میکنند که:

«خودخواهی و ترک قیام برای خدا ما را به این روزگار سیاه رسانده و همه جهانیان را بر ما چیره کرده و کشورهای اسلامی را زیر نفوذ دیگران درآورده. قیام برای منافع شخصی است که روح وحدت و برادری را در ملت اسلامی خفه کرده. قیام برای نفس است که بیش از ده میلیون جمعیت شیعه را به طوری از هم متفرق و جدا کرده که طعمه مشتی شهوت پرست پشت میزنشین شدند. قیام برای شخص است که…».

(خمینی، ، ج ، ص ) در این پیام امام هیچ عذری برای مردم باقی نمیگذارند و با استدلال به آیه مذکور، قیام را بر کمترین اجتماع ها (یعنی دوتا دوتا) و یا حتی بر تک تک افراد واجب میدانند. میتوان گفت که به طور مشخص دعوت مردم به قیام توسط امام، در سال شمسی پاسخ داده شد. ایشان که به واسطه تصویب نامه انجمن های ایالتی و ولایتی، خطر زیادی را نسبت به اسلام، مردم و کشورش احساس کرده بودند، به شدت عوامل آن را مورد انتقاد قرار دادند و برای آگاهی مردم و نخبگان جامعه، جداگانه آن ها را نسبت به این مسأله توجه دادند. (خمینی، ، ج ، ص و و ) بعد از واکنش امام به این لایحه، رژیم وقت مخالفت صریح امام را تاب نیاورد و به خاطر احساس خطر زیادی که برای بقای حکومت خود میکرد، حکم تبعید ایشان را صادر کرد. این رویه امام در طول فرآیند انقلاب نسبت به وقایع و اتفاقات مختلف ادامه داشت و سبب میشد که مردم از نوع مشکلاتی که برای آن ها و کشورشان به وجود میآید، و همچنین سطح و شدت آن اطلاع پیدا کنند. موضع گیری امام نسبت به طرح موسوم به «انقلاب سفید» که لایح ایالتی و ولایتی جزئی از آن بود، به صورت عام تر اقدامات شاه را مورد نقد قرار داده بودند. (خمینی، ، ج ، ص ) همچنین امام به واسط سخنرانیهایی که میکردند و نامه های فراوانی که به اشخاص مختلف میفرستادند از هدر دادن سرمایه های مادی و انسانی کشور (مثل جشن های تولد، جشن سلطنت، جشن های ساله (خمینی، ، ج ، ص و )، بردن جوان ها به اسرائیل، (خمینی، ، ج ، ص ) توسط رژیم طاغوتی شاه پرده بر میداشتند و جامعه را از خطرهای پیش رویشان آگاه میکردند. امام در مقاطع مختلف از وابستگیهایی که به واسطه سیاست های غلط و خودکامگیهای دولت و شاه، در اقتصاد، فرهنگ و سیاست شکل گرفته بود، پرده بر میداشتند. (خمینی، ، ج ، ص ) دیگر اقدام مهم امام انتباه مردم نسبت به تغییرات فرهنگی شاه بود؛ ایشان اقدامات شاه برای بدبین کردن مردم نسبت به روحانیت و جدایی بین آن ها برای تحریف و حذف اسلام از جامعه ایران (خمینی، ، ج ، ص )را در موارد زیادی توجه داده اند.

همچنین تذکر به نفوذ بهائیان در سیستم حکومتی (خمینی، ، ج ، ص ) و یا جشن شیراز (خمینی، ، ج ، ص ) و جشن دی (کشف حجاب) (خمینی، ، ج ، ص ) نیز از مواردی بود که امام خطر آن ها را برای دین مردم گوشزد مینمودند. تمام این موارد را میتوان در راستای انطباق با موازین اسلامی دانست. روح توحیدگرای امام سبب شده بود تا در هر مسأله ای به تناقض آن با قواعد و ارزش های اسلامی پی برده و آن را برای مردم شرح دهند. اتخاذ چنین رویکردی از امام، سبب شد تا مردم با قرائتی نو از اسلام و متفاوت با آن چه تا کنون به آن ها ارائه شده بود آشنا شوند. در واقع با توحیدگرایی امام، اسلام واقعی و انقلابی به مردم شناسانده شد، و در ادامه، شرایط تحول روحی افراد جامعه و انقلاب انسان ها فراهم گشت.

تربیت و ایجاد تحول روحی

«”انقلاب انسانی” یکی از دشوارترین و در عین حال بدیع ترین و محوریترین مفاهیمی است که امام خمینی(ره) در تحلیل انقلاب اسلامی پیش میکشند» (نامخواه، ، ص ). در نگاه امام بزرگی انقلاب اسلامی ایران و چیزی که آن را از بقیه انقلاب ها متمایز میکند، تحول درونی انسان هاست. به اعتقاد ایشان «انقلابی که در ایران واقع شد، قبل از انقلاب مهم که کوبنده بود، یک انقلابی در باطن مردم حاصل شد. آن انقلاب گرایش اقشار ملت به اسلامی که تا این عصر خصوصا، در این سده های آخر به طاق نسیان سپرده شده بود و از اسلام جز یک آداب خشک که هیچ به حال دیگران ضرری نداشت و هیچ در فکر ملت ها نبودند، همین باقی مانده بود. این ملت به خواست خدای تبارک و تعالی و با عنایات خاصه او، اول منقلب شد در معنویات. جوان ها از آن حال سابق برگشتند به یک حال اسلامی و فهمیدند که اسلام چه باید باشد و چه باید بکند، دنبال او آن انقلاب حاصل شد.» (خمینی، ، ج ، ص )

امام به وسیله ارائه اسلام انقلابی، به تربیت نیروهای مفید پرداختند و جامعه خویش را از درون متحول کردند. در یک نگاه عمده میتوان جامعه متأثر از امام را به دو گروه نخبگان و عموم مردم تقسیم کرد. نخبگان متأثر از امام در واقع کسانی هستند که به واسط ارتباط بیشتر با ایشان مراحل کامل تری از تربیت را گذرانده اند. این افراد که عموما از حلقه شاگردان امام تشکیل می شوند،[۱] به واسط تربیت های علمی و عملی امام دارای خصوصیاتی شدند که هم در اداره و رهبری انقلاب و هم در تثبیت آن دارای نقش پررنگی شدند. امام با رفتاری اخلاقی و سطح علمی بالا شاگردان بسیاری را با خود همراه میکردند که تحت تأثیر مؤانست و هم جواری با ایشان، دارای خصوصیات ویژه ای میشدند.[۲] این خصوصیات آن ها را همانند شاخه هایی فراوان، بر تنه ای تنومند همچون امام قرار داده بود که با میوه های پربار خود، جامعه ایران را بهره مند میکردند. افرادی همانند «مرتضی مطهری»، «سیدمحمد بهشتی»، «سیدعلی خامنه ای» و بسیاری دیگر که با سخنرانیهای خود، معارف و ارزش های دینی را برای مردم تبیین کرده و به سطح دانسته های جامعه عمق میبخشیدند.

اشخاصی دیگر نیز در حلقه شاگردان امام حضور داشتند که فعالیت های اجرایی و سیاسی لازم برای به ثمر رسیدن انقلاب را در نقاط مختلف کشور مدیریت و اجرا میکردند. همچنین امام میان عموم مردم جایگاه ویژه ای داشت. به طوری که حتی درس اخلاق ایشان برای مردم عادی جامعه جاذب زیادی داشت (بصیرت منش، و دیگران، ، ج ، ص ). کلاس درس اخلاق و راهنماییهای کلامی ایشان به صورت مستقیم، و رفتار و کنش گری اجتماعی امام (که به صورت مبسوط در بخش بعد خواهد آمد) به صورت غیر مستقیم، باعث تحول عمیقی در عموم مردم ایران میشد. نتیج این کنش گری به آن انجامید که مرحله لازم برای تحول ساختاری جامعه ایران شکل گرفت و مقدمات رخداد انقلاب اسلامی (و تثبیت آن در ادامه) کاملا به وجود آمد.

در این میان میتوان به نقش امدادهای غیبی نیز اشاره نمود. چه بسا عوامل زیادی که به فرمود خود امام، از اختیار و مدیریت و حتی قدرت تفکر ایشان و انقلابیون خارج بود و خداوند متعال برای به ثمر رسیدن این حرکت، عدو، و مکر و حیل او را سبب خیر کرد (رفیع پور، ، ص ). به عنوان نمونه، حمایت مالی شاه از جبه جمهوریخواه در انتخاباتی که کارتر به پیروزی رسید و به همین سبب (و عوامل دیگر، مثل از بین بردن زمینه های گرایش به کمونیسم در ایران و…) موجب تعارض او با شاه گردید و در نتیجه، شاه را به آزادی بیان بیشتر در جامعه واداشت. این اتفاق هم زمان با اوج گیری تقابل امام با شاه بود و کمک خوبی برای اشاع تفکر انقلاب در ایران کرد (رفیع پور، ، ص ). امام بر این مطلب تأکید داشتند که «این تحول روحی یک تحولی بود که اعجاب آور و هیچ نمی شد اسمی روی این گذاشت، الا این که تحولی بود که با دست خدا انجام گرفت » (خمینی، ، ج ، ص ).

مراقبت از نسل تربیت شده

فرآیند انقلاب نیز همچون پرورش یک نهال، نیازمند مراقبت و یا به اصطلاح کشاورزی، “داشت”[۳] است. اگر آگاهی بخشیدن به مردم و تربیت نیرویهای لازم را به عنوان “کاشت ” بذر انقلاب در نظر بگیریم، به ثمر رسیدن آن نیاز به گذراندن مرحله “داشت” دارد. نگهداری جامعه ای که به واسطه روح توحیدگرای امام با اسلام واقعی و انقلابی آشنا شده است، وقتی لازم تر میشود که آفت های رژیم طاغوتی به خاطر درک ماهیت خطرآفرین این نوع قرائت از اسلام برای خودش، برای از بین بردن این بذر پرثمر نهایت تلاش خود را خواهد کرد و با روش های گوناگون برای به انحراف کشیدن آن خواهد کوشید. امام که در مکتب توحیدی پرورش یافته به اهمیت حفظ این شجر طیبه کاملا واقف هستند و می فرمایند: «دستگاه حاکمه برای اغوا و اغفال ملت، دام وسیعی گسترده و به یک سلسله اعمال ظاهر فریب و گمراه کننده دست زده است. و ما اگر در مقابل، به بیدار کردن و متوجه ساختن توده مردم اقدام نکنیم و از افتادن آن ها به دام استعماری که برای آنان گسترده اند جلوگیری ننمایم، ملت اسلام در معرض فنا و نیستی قرار خواهد گرفت. » (خمینی، ، ج ، ص ) توجه امام به جزئیات مسائل کشور و پیگیری اتفاقات ایران از کانال های مختلف (ستوده، ، ج ، ص ) سبب شد تا ایشان به تمام مسائل مهم کشور آگاهی پیدا کنند و با موضع گیری به هنگام مردم را از واقعیات کشور آگاه کنند و آن ها را از خطر سقوط در فتنه های رژیم طاغوت نجات دهند.

اهداف توحیدی امام در انقلاب

همان طور که گذشت، توحیدگرایی امام، سبب شد تا ایشان در تمام شئون زندگی خود از قواعد و اصولی واحد که برگرفته از اسلام بود پیروی کنند و به همین دلیل، به جنگ با ساختار موجود جامعه رفتند. اما تغییر ساختار، هدفی کلی است که برای فهم کامل تر آن باید مؤلفه های قوام دهنده آن را بیان کرد.

برپایی حکومت اسلامی

تشکیل حکومت اسلامی را میتوان یکی از اصلیترین اهداف امام در راستای انقلاب اسلامی شمرد. امام این هدف را برگرفته از نگاه توحیدی میدانند که برنامه ای جدایی ناپذیر از زمان پیدایش اسلام بوده و پیامبر بزرگوار اسلام (ص) با تمام وجود برای تحقق آن تلاش کرده است. امام میفرمایند «ما سوگ مندانه و مفتخرانه عزیزانی را در راه هدف که واژگونی رژیم طاغوتی و برپاداشتن پرچم پرافتخار اسلام است، فدا کردیم ؛ و این درست راه اسلام و برنامه مسلمین راستین در صدر اسلام بوده و در طول تاریخ خواهد بود و: لکم فی رسول الله أسو حسن.[۴] پیغمبر بزرگ اسلام همه چیزش را فدای اسلام کرد تا پرچم توحید را به اهتزاز در آورد؛ و ما به حکم پیروی از آن بزرگوار باید همه چیزمان را فدا کنیم تا پرچم توحید برقرار ماند»(خمینی، ، ج ، ص ). این هدف خود چند زیر مجموعه دارد که بعضی از آن ها مقدمه و بعضی از ثمرات این راه هستند. برای تحقق و برپایی نظام اسلامی، ابتدا باید به جنگ با حکومت طاغوت رفت و این رژیم را از ریشه کند. نگاه توحیدی امام سبب میشود که ملاک حق و باطل را تنها خدای متعال و دین بر حقش مشخص کند و بر این اساس ایشان میفرمایند: «هدف اسلامی ما برچیده شدن رژیم سلطنتی و سرنگونی سلطنت سلسله پهلوی است، که غیرقانونی و غیرشرعی بودن آن بر همه روشن است و خیانت و جنایت بیپایان آن روشن تر،… و نظام حکومتی ایران جمهوری اسلامی است که حافظ استقلال و دموکراسی است، و بر اساس موازین و قوانین اسلامی اعلام می شود، و ما این پیشنهاد را در آتی نزدیک به آرای عمومی رسما مراجعه میکنیم » (خمینی، ، ج ، ص ).

اما هدف از برپایی حکومت اسلامی و از بین بردن رژیم طاغوتی قدرت طلبی و گرفتن جایگاه ریاست نیست. این حکومت وسیله ای برای اجرای احکام اسلام و کمک به زنده نگاه داشتن آن است. چرا که امام اعتقاد داشتند «سعادت و کمال انسان و جوامع تنها در گرو اطاعت از قوانین الهی است که توسط انبیا به بشر ابلاغ شده است و انحطاط و سقوط بشر به علت سلب آزادی او و تسلیم در برابر سایر انسان هاست و بنابراین، انسان باید علیه این بندها و زنجیرهای اسارت و در برابر دیگران که به اسارت دعوت میکنند قیام کند و خود و جامعه خود را آزاد سازد تا همگی تسلیم و بنده خدا باشند. و از این جهت است که مبارزات اجتماعی ما علیه عوامل قدرت های استبدادی و استعماری آغاز میشود» (خمینی، ، ج ، ص ).

احیای عزت اسلامی

در ادبیات اسلامی و توحیدی، عزت تنها برای خداست. این نگاه باعث میشود فرد توحیدگرا هرگونه برتری از جانب غیر خدا را نفی نماید. یعنی شخص توحیدگرا هرگز نمیتواند ذلت ظلم دیگری و برتری غیر خدا را پذیرا باشد. خداوند در قرآن میفرماید تمامی عزت از آن خدا است.[۵] اگر کسی در راه اطاعت از خدا قرار گرفت این عزت شامل او نیز خواهد شد. همان طور که خداوند میفرماید عزت برای خدا و رسولش و مؤمنین است (منافقون، ). امام خمینی (ره) بعد از تصویب لایحه “کاپیتولاسیون” با استدلال به آیه “نفی سبیل” به مقابله با این لایح ننگین میپردازد. از آن جایی که امام در مکتب توحید رشد و نمو یافته است، به هیچ وجه نمیتواند چنین لایحه ذلت آوری را قبول کند. «به حسب این رأی ننگین، اگر یک مستشار امریکایی یا یک خادم مستشار امریکایی به یکی از مراجع تقلید ایران، به یکی از افراد محترم ملت، به یکی از صاحب منصبان عالی رتبه ایران، هر جسارتی بکند، هر خیانتی بنماید، پلیس حق بازداشت او را ندارد؛ محاکم ایران حق رسیدگی ندارد. ولی اگر به یک سگ آن ها تعرضی بشود، پلیس باید دخالت کند؛ دادگاه باید رسیدگی نماید!»(خمینی، ، ج ، ص و ) امام تمام مردم، وکلای به ظاهر قانونی مجلس، و همچنین علمای اسلام را به مقابله با این خفت و خواری میخوانند و میخواهند که ساکت ننشینند و «با سیل اعتراض این ننگ را از جبهه ملت معظم ایران، برادران اسلامی خود، بزدایند.»(خمینی، ، ج ، ص ) در جای دیگر امام تصریح میکنند که ماندن رژیم طاغوت مساوی با ذلت و خواری است. «اکنون وظیفه همه مسلمین، خصوصا جناح روحانی و سیاسی و بزرگان قوم، خطیر است.

ملت ما بر سر دو راهی است: پیروزی و توفیق دست یافتن به بیرون کردن شاه، و یا تا آخر در زیر چکمه دژخیمان خرد شدن؛ با عزت و سرافرازی در مقابل خالق و خلق، و یا خدای نخواسته ذلت و زبونی همیشگی. و هرگز ملت مسلمان ایران تن به ذلت نخواهد داد. » (خمینی، ، ج ، ص و )

آزادی

در تأکیدات امام بر آزادی به عنوان یکی از اهداف انقلاب مردم، رویکرد توحیدگرائی امام مشاهده میشود. امام آزادی را به مثابه ویژگی الهی انسان لحاظ میکنند. یعنی این خدا است که حق آزادی را به افراد داده است و قهرا باید در چارچوب اراده تشریعی خدا معنا شود. «مطابق این اصل [توحید]، ما معتقدیم که خالق و آفریننده جهان و همه عوالم وجود و انسان تنها ذات مقدس خدای تعالی است که از همه حقایق مطلع است و قادر بر همه چیز است و مالک همه چیز. این اصل به ما میآموزد که انسان تنها در برابر ذات اقدس حق باید تسلیم باشد و از هیچ انسانی نباید اطاعت کند مگر این که اطاعت او اطاعت خدا باشد؛ و بنابراین هیچ انسانی هم حق ندارد انسان های دیگر را به تسلیم در برابر خود مجبور کند. و ما از این اصل اعتقادی، اصل آزادی بشر را میآموزیم که هیچ فردی حق ندارد انسانی و یا جامعه و ملتی را از آزادی محروم کند»(خمینی، ، ج ، ص ). همان طور که در قسمت مربوط به تشریع و قانون گذاری گذشت، حق وضع کردن قانون و ایجاد محدودیت تنها برای خداوند است. در مکتب توحیدی هیچ مخلوقی اصالتا چنین حقی را ندارد که بخواهد برای آزادی دیگر مخلوقات مزاحمت ایجاد کند. در این صورت کسی که خلاف قوانین الهی، جامعه ای و افراد آن را دچار محدودیت کند و آن ه