خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام

ارائه‌ی فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام شامل ۴۷ اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل شخصیت امام حسن مجتبی علیه السلام :

مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی(ره) برای هر کدام از ائمه(ع) درود و صلوات ویژه ای نقل کرده است که بـه «صلوات چهارده معصوم» معروف شده است. ایشان الفاظ این صلوات را خیلی دقیق و ظـریف انتخاب کرده است؛ وقـتی بـه امام حسن مجتبی(ع) می رسد، می نویسد: «اللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِک عَلَی السَّیدِ الْمُجْتَبَی وَ الْإِمَامِ الْمُرْتَجَی سِبْطِ الْمُصْطَفَی وَ ابْنِ الْمُرْتَضَی عَلَمِ الْهُدَی الْعَالِمِ الرَّفِیعِ ذِی الْحَسَبِ الْمَنِیعِ وَ الْفَضْلِ الْجَمِیعِ وَ الشَّرَفِ الرَّفِیعِ الشَّفِیعِ ابْنِ الشـَّفِیعِ الْمَقْتُولِ بِالسَّمِّ النَّقِیعِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ الْبَقِیعِ الْعَالِمِ بِالْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ صَاحِبِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ.»[۱]

در این فراز، اوصاف و ویژگیهایی برای امام مجتبی(ع) ذکر شده است کـه حـکایت از بلندی مرتبه و علو درج آن حضرت دارد؛ در اینجا به برخی از ویژگیها و خصایص آن حضرت اشاره می کنیم:

۱- فرزند پیامبر(ص)

روزی که امام حسن(ع) به دنیا آمد، پیامبر(ص) به اسماء که امام مجتبی(ع) را میان قـنداقه پیـچیده بود، فرمود: «یَا أَسْمَاءُ هَاتِی اِبْنِی؛[۲] ای اسماء پسرم را بده!»

آن حضرت نفرمود «پسر علی(ع)» یا «پسر فاطمه(ع)»، بلکه فرمود «پسرم» را بـدهید؛ ایـن نـخستین جمل پیامبر(ص) در مورد امام حسن(ع)، بعدها منشأ جـریاناتی در تـاریخ شد؛ چراکه آن حضرت از به کار بردن این جمله هدف داشت و بارها امام(ع) به این جمله اشاره و استناد می فرمود.

«انس بـن مـالک» مـی گوید:

روزی پیغمبر(ص) در مسجد برای اقامه نماز ایستاد و امام حسن(ع) را در مقابل خـود گذاشت؛ هنگامی که به سجده رفت، سجد خود را طولانی کرد؛ هنگامی که نماز او به اتمام رسید، مردم از او عـلت طـولانی شـدن سجده را جویا شدند و گفتند گمان کردیم در حال سجده وحی بر تـو نـازل شده است! آن حضرت در پاسخ فرمود: «لَمْ یوحَ إِلَی وَ لَکنَّ ابْنِی کانَ عَلَی کتِفِی فَکرِهْتُ أَنْ أُعَجِّلَهُ حـَتَّی نـَزَلَ؛[۳] بر من وحی نـشد، بـلکه فـرزندم [امام حسن(ع)] بر کتف من نشسته بود؛ دوست نداشتم وی را به تعجیل پائین بیاورم، تا اینـکه خـودش فـرود آمد.»

در این روایت، به «فرزند پیامبر» بودن امام مجتبی(ع) تصریح شده است.

آیه مـباهله[۴] نیز امامان حسن و حـسین(ع) را بـه عنوان پسران پیامبر(ص) معرفی می کند (ابناءنا)!

پیامبر گرامی اسلام در مواقع متعددی امام حـسن و امـام حـسین (ع) را فرزندان خود معرفی می نمود و می فرمود: «هُمَا اِبنَای؛[۵] ایـن دو پسران من هستند.»

شاید این فرمایشات و تأکیدات نبیّ گرامی اسلام(ص) به ایـن خـاطر بـود که جلوگیری کند از آنچه بنی امیه و بنی عباس در صدد آن بودند؛ چرا که آنان قصد داشتند تعبیر «ابـن رسـول الله» را از اهـل بیت (ع) بگیرند؛ چنانکه امروزه در نوشته های بعضی از مغرضین نیز این را می بینیم.

حکایت ذکوان؛ غـلام مـعاویه

روزی معاویه به ذکوان گفت: هر کس حسن و حسین را پسرهای رسول خدا معرفی کند، باید با او بـرخورد شـود. باید بگویند: پسر علی بن ابی طالب، نه پسر رسول خدا![۶]

این سخن امثال معاویه به این دلیل است که اگر امام حـسن و امـام حسین(ع) را به امام علی(ع) نـسبت مـی دادند، مـی توانستند به خاطر نـزاع بـا امیرالمؤمنین (ع) با آنها نـیز بـرخورد کنند؛ اما اگر به پیامبر(ص) نسبت می دادند و «یابن رسول الله» می گفتند، دیگر نمی توانستند به آنـها تـوهین کنند. نمی توانستند کربلا را عَلم کنند.

نـکت جـالب این اسـت کـه ائمـه(ع) نیز بر این مـسئله عنایت داشتند؛ امام حسن(ع) صبح شهادت پدرش روی منبر فرمود: «أَیهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَنِی فَقَدْ عَرَفَنِی وَ مـَنْ لَمْ یعْرِفْنِی فَسَأُبَینُ لَهُ نَفْسِی بَلَدِی مـَکهُ وَ مـِنًی وَ أَنـَا ابـْنُ الْمـَرْوَهِ وَ الصَّفَا وَ أَنَا ابـْنُ النـَّبِی الْمُصْطَفَی[۷]؛ ای مردم هر کس مرا می شناسد، که می شناسد و هر کس مرا نـمی شناسد، خـویش را بـرایش معرفی می کنم؛ شهر من مکه و منا مـی باشد، مـن پسـر مـروه و صـفا مـی باشم، من پسر محمّد مصطفی هستم.»

امام سجاد(ع) نیز در شهر شام فرمود: «أَنَا ابْنُ الْمَرْوَهِ وَ الصَّفَا أَنَا ابْنُ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی[۸]؛ من فرزند مروه و صفا هستم و من فرزند محمد مصطفی(ص) هستم.»

استدلال یحیی بن یعمر

«یحیی بن یعمر» از علمای خراسان و اهل بلخ و مروّج آثار اهل بیت(ع) بود. روزی او را با غل و زنجیر نـزد حـجاج بن یوسف ملعون آوردند. حجاج گفت: شنیده ام در جلساتت حسن و حسین(ع) را فرزندان پیامبر(ص) می خوانی؟ این به چه دلیل است؟

گفت: به دلیل آی قرآن.

حجاج گفت: کدام آیه؟

یحیی گفت: آی شریف (وَ نـُوحاً هـَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی وَ هارُونَ)[۹] «و نوح را از پیش راه نمودیم، و از نسل او داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را [هدایت کردیم].»

سپس گـفت: جـناب حجاج! عیسی که از پدر به نـوح نـمی رسد؛ چون عیسی پدر نداشت؛ اما خدا در قرآن می گوید: عیسی ذریه نوح است!

حجاج گفت: بند و زنجیرها را از او باز کنید.[۱۰]

هارون الرشید و پاسخ امـام کـاظم(ع)

در زمان امام کاظم (ع) و بـنی عباس، روزی هـارون الرشید مقابل حرم پیامبر(ص) ایستاد و در حالی که بر دیگران فخر می فروخت، گفت: «السَّلَامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیک یا ابْنَ عَمِّ؛ سلام بر تو ای پیامبر خدا! سلام بر تو ای پسـر عـمو!»

امام کاظم(ع) از پشت سر او آمد و در حضور جمعیت صدا زد: «السَّلَامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیک یا أَبَهْ؛ سلام بر تو ای پیامبر! سلام بر تو ای پدر جان!» (در مقابل ابن عمّ، پدر نزدیک تر است)

هارون گـفت: بـه چه دلیـل می گویی «پدر»؟

حضرت فرمود: به دلیل آیه مباهله و آیاتی دیگر از قرآن کریم (که امام) به آنها استناد فـرمود.[۱۱]

۲- وصیّ پیامبر (ص)

پیـامبر گـرامی اسـلام(ص) مکرر و در مواقع مختلفی، به ذکر نام اوصیاء بعد از خود می پرداخت و به همگان آنان را معرفی می نمود؛ در برخی از روایـات بـه نام آنان تصریح می کند و در برخی دیگر وصایت را به خاندان خود اختصاص می دهد.

پیـامبر گـرامی اسـلام(ص) بارها و بارها به امامت اهل بیت(ع) اشاره کرده و فرمود:

«الْأَئِمَّهُ مِنْ بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ»[۱۲]

«الْخـُلَفَاءُ بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ کعِدَّهِ نُقَبَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ.»[۱۳]

«أَنَّ أَوْصِیائِی بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ.»

بنابراین باید گفت احـترام فرزندان پیامبر، احترام به پیامبر(ص) است؛ و به همین دلیل است که آیه تطهیر[۱۴] را تنها به پنج تن اختصاص نمی دهیم، گرچه درباره آنـها و در جـریان کساء نازل شده است؛ اما بر اساس روایات متعددی که از خود اهل بیت(ع) رسیده است، تا امام زمان(عج) سریان و جریان دارد.

ابن عربی مالکی در شرح کتاب «الجامع الکبری» (سنن ترمذی)، ذیل حـدیث «دوازده خلیفه » می گوید:

خلفای بعد از رسول خدا را تا روزی که خلافت منقرض شد، شمردم، دیدم چهل خلیفه می شود. پس دوازده خلیفه را چگونه حساب کنم؟ اگر از اول بخواهم بشمارم، یزید که نمی تواند با آن جنایتها خلیفه پیـامبر(ص) بـاشد. خوبان را هم جدا کردم؛ چهار خلیفه اول، بعد امام حسن، بعد عمر بن عبدالعزیز و… باز هم دوازده نفر درست نمی شود! به همین جهت این حدیث معنا و مفهوم مشخص