خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟!

با فایل فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! شامل ۴۳ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل انسان و جهان؛ آیات قرآن چه می گویند؟! :

با قطع نظر از این که دقت لازم در کائنات عالم هستی، بُعد آیات بودن آن ها را به خوبی اثبات می کند و انسانِ آگاه را از احساس رازدار بودن همین عالَم برخوردار می کند، از نظر منابع اصیل اسلامی، این که موجودات عالم هستی دارای آیاتی نمایانگرِ مشیت الهی و حکمت ربوبی می باشند، یک اصل قطعی است. هم چنین، بدیهی است که بُعد آیات بودنِ موجودات عالم هستی، مستلزم این است که انسان های عاقل و دارای احساس را به «باید و شاید» های تکلیفی تحریک کند، زیرا وقتی انسان پذیرفت که واقعیات عالم هستی «جلوه گاه حکمت و مشیتِ بالغه خداوندی» می باشد، اعتراف خواهد کرد که وجود او نیز یکی از همان موجودات است که جلوه گاه حکمت و مشیت الهی است.

بدون تردید، این حکمت و مشیت الهی که در وجود انسانی است، خود آن اعضاء مادی و نیروها و استعدادهای موجودیتِ طبیعی نیست که به جهت عدم توجه به «باید و شاید» های تکاملی، چند روزی در این دنیا نشو و نما کند و سپس غذای مار و موران و یا لاشخوران بیابان ها شود. آیا این حکمت است که در وجود انسانی آن همه وسایل و عواملِ تکامل انسانی محو و نابود شود و یا به وسایل خودخواهی و خودکامگی های تبهکارانه تبدیل گردد؟

پس معنای حکمت الهی که وجود آدمی را با آیات خداوندی موصوف نموده است، آن کارگاه شگفت انگیزِ مغزی و استعدادها و نیروهای روانی است که آدمی را به تحصیل علم و عمل به همه تکالیف و دستورات سازنده، توانا می سازد که به وسیله پیامبران الهی و وجدان ها و عقولِ سلیم بشری، برای انسان ها ابلاغ شده است. به همین جهت، اگر هم در آیات قرآنی تصریحی به این حقیقت نشده باشد که آیه بودنِ وجود انسانی مستلزم عمل به «باید و شاید» های موجب رشد و تکامل وی می باشد، باز با توجه به معنای وجود حکمت و مشیت ربوبی در وجود انسان ها، این حقیقت اثبات می شود که همان گونه که آیات بودنِ واقعیات عالم هستی، مکلّف بودنِ انسان را در این زندگی در برابر خوبی ها و بدی ها اثبات می کند، همین گونه آیات بودن وجود انسانی نیز مکلف بودنِ او را در این زندگی به تحصیل حیات معقول، به خوبی ثابت می کند.

یکی از جامع ترین آیات قرآن مجید برای اثبات بُعدِ آیه ای جهان و انسان و این که او با شناخت همین بعد است که «حق» را خواهد فهمید، آیه ۵۳ از سوره فصلت می باشد:

سَنُرِیهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّی یتَبَینَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَ وَ لَمْ یکفِ بِرَبِّک أَنَّهُ عَلی کلِّ شَی ءٍ شَهِیدٌ^[۱]

«ما به طور حتم، آیات خود را در جهان برون ذاتی به آنان نشان می دهیم تا برای آنان آشکار شود که اوست حق. آیا برای ضرورت و عظمتِ خدای تو، کافی نیست که او بر همه چیز شاهد است.»

آیه مزبور، تصریح می کند که انسان ها با توجه به آیات الهی و درک صحیح آن ها در هر دو جهان درونی و برونی، به حق بودن خداوندی پی خواهند برد. البته بدیهی است که نتیجه عقلی و وجدانی شناخت آیات الهی در هر دو جهان آفاقی و انفسی، احساس لزوم تطبیق حیات با دستورات و خواسته های حق، به طور اجمال و کلی است که برای هیچ فردی از انسان، وصول به کمال- که هدف زندگی اوست- بدون آن امکان پذیر نیست، زیرا بی تردید شناخت حق بدون حیات، با خواسته ها و حکمت و مشیت او هیچ ارزشی نمی تواند داشته باشد.

هم چنین، این که در آیه شریفه، اشاره ای به این معنی نشده است که شناخت حق بدون عمل به مقتضای آن شناخت، اگر موجب وبال نباشد، حداقل هیچ سودی ندارد و نمی تواند به عنوان هدف خداوندی از ارائه آیات جهان برونی و درونی برای انسان ها باشد، به جهت بدیهی بودن نتیجه ای است که از دریافت حق از آیات برای

انسان های عاقل و با عبارت قرآنی «اولوا الالباب» دست خواهد داد. این نتیجه، همان درک یقینی این حقیقت است که خداوند متعال که «حق مطلق» می باشد و عالم جماد و نبات و حیوان را بیهوده و برای بازی نیافریده است، انسان ها را هم با آن عظمت و استعدادهایی که برای گردیدن تکاملی تعبیه شده اند، لغو و بیهوده نیافریده است.

عده ای از نویسندگان که شکوه آیات خداوندی را در جهان هستی می پذیرند، ولی نمی توانند یا نمی خواهند از آن شکوه ملکوتی و آیات تحریک کننده، احساس تکلیف کنند، از ما انسان ها می خواهند که با کمال فراغت، از چهره ملکوتی و آیاتی هر دو جهان درونی و برونی، فقط به تماشای درخت برومند و پرشاخ و برگ خلقت بپردازیم و به نوعی لذت ظریف اپیکوری از زندگی قناعت کنیم!

نه، هرگز به نشستن در زیر درختِ پرشاخ و برگ زیبای دستگاه خلقت و تماشای رؤیاانگیز در منظره این درخت برومند قناعت نکنیم، زیرا ما انسانیم و «وظیفه» داریم.

همین دیدگاهِ بسیار باشکوه و باعظمتِ هستی است که اگر برای انسانِ آگاه دقیقاً مورد تماشا قرار بگیرد، این حقیقت را درک می کند:

در عالَمِ عالم آفریدن بِهْ زین نتوان رقم کشیدن

کار من و تو بدین درازی کوتاه کنم که نیست بازی

تا مایه طبع ها سرشتند ما را ورقی دگر نوشتند

«نظامی گنجوی»

ملاحظه می شود که این حکیم بزرگ، چگونه از شناخت هستی پرمعنای عالم وجود و عظمت هستی خود انسان، این نتیجه قطعی را گرفته است که:

کار من و تو بدین درازی کوتاه کنم که نیست بازی

هم چنین، از نظاره دقیق در همین عالم که «به زین نتوان رقم کشیدن» است، به این نتیجه منطقی و وجدانی والا می رسیم که:

تا مایه طبع ها سرشتند ما را ورقی دگر نوشتند

باید متوجه باشیم که هیچ عاقلی تا کنون نگفته است که از نظاره به قانونمندی و شکوه هیجان انگیزِ عالم هستی، تکالیف مذهبی و «باید» های حقوقی و اخلاقی خصوصی نتیجه گیری می شود. یعنی هیچ کس نگفته است که از حکمت و شکوهی که در عالم هستی مشاهده می شود، ما باید بفهمیم که باید نماز صبح را دو رکعت خواند.

این مسأله، بدیهی تر از آن است که به ذهن یک انسان عاقل خطور کند که می توان از آیات الهی در عرصه هستی، تکالیف مشخص حقوقی و اخلاقی و مذهبی را استنتاج کرد، زیرا همه می دانند که هر یک از اقوام و ملل دنیا- در هر دوره ای از ادوار تاریخ- برای خود قضایای تکلیفی حقوقی و اخلاقی مشخصی داشته و هیچ یک از آن ها هم برای اثبات مدعای خود درباره آن قضایای «باید و شاید»، به قانونمندی و آیات بودنِ عالم هستی استدلال نکرده است. آن چه که مطرح است، این است که نظم شگفت انگیز و شکوهِ خیره کننده هستی برای انسان های آگاه، به خوبی اثبات می کند که اگر چنین است:

قطره ای کز جویباری می رود از پی انجام کاری می رود

«پروین اعتصامی»

یعنی وقتی یک انسان عاقل و هوشیار می بیند که از ناچیزترین موجودات گرفته تا کیهان بزرگ، با یک نظم و حکمتِ خیره کننده مشغول کار و تکاپوست، قطعاً می فهمد که او نیز باید کارهایی را بدان جهت