خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت

دانلود و استفاده از فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت – تجربه‌ای بی‌نظیر در ارائه!

پاورپوینتی شیک و استاندارد:

فایل فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت شامل ۲۹ اسلاید طراحی‌شده با دقت بالا است که کاملاً آماده برای ارائه یا چاپ در PowerPoint می‌باشد.

چرا فایل فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت گزینه‌ای عالی است؟

• گرافیک حرفه‌ای و جذاب: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت با طراحی مدرن و چشم‌نواز، پیام شما را به بهترین شکل منتقل می‌کنند.
• کاربری آسان: ساختار این پاورپوینت به‌گونه‌ای است که استفاده از آن بدون نیاز به تغییرات پیچیده ممکن باشد.
• آماده استفاده: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت از قبل تنظیم‌شده و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.

تضمین کیفیت و دقت بالا:

این مجموعه بر اساس بالاترین استانداردهای طراحی ساخته شده است و کاملاً منسجم و بدون اشکال، مناسب برای ارائه‌های حرفه‌ای می‌باشد.

نکته قابل توجه:

برخی نسخه‌های غیررسمی ممکن است تغییراتی داشته باشند. این نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت با دقت و کیفیت بالا طراحی شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت را دریافت کنید و یک ارائه بی‌نظیر داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل دین محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت :

سؤالی که در این جا مطرح می شود این است که آیا حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت به دین و شریعتی تقید داشته یا نه؟ و اگر داشته پیرو چه دینی بوده است؟

قبلا باید بدین نکته اشاره کنیم که متأسفانه در تاریخ و مدارک اسلامی چیزی نداریم که به طور صریح متعرض این مسئله شده باشد، ولی مطالبی را می توان به عنوان شاهد تاریخی بیان نمود; از باب نمونه:

ابوالفداء می نویسد:

سیره رسول خدا(صلی الله علیه وآله) این بود که سالی یک ماه به کوه «حرا» می رفت و در آن جا عبادت می کرد. قریش نیز در جاهلیت همین عمل را انجام می دادند. در آن زمان به هر فقیری که می آمد غذا می داد. بعد از پایان مراسم عبادت، قبل از ورود به خانه خود، خانه کعبه را طواف می کرد.[۱]

غیاث بن ابراهیم از امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت کرده که فرمود:

پیامبر اسلام بعد از این که به مدینه آمد جز یک مرتبه به حج نرفت. اما در مکه چندین مرتبه با خویشانش مراسم حج را انجام داد.[۲]

باز، آمده است: «محمد(صلی الله علیه وآله) در سن چهار سالگی نماز می خواند».[۳]

عمویش ابوطالب نیز حضرت محمد را در زمان کودکی چنین توصیف می کرد: «همیشه هنگام شروع غذا بسم الله و بعد از آن الحمدلله می گفت».[۴]

از این قبیل توصیفاتی که درباره آن حضرت آ مده چنین استفاده می شود که قبل از بعثت، مراسمی را به عنوان عبادت انجام می داده است; نماز می خوانده، سالی یک ماه در کوه حرا اعتکاف داشته، مراسم حج را انجام می داده، کعبه را طواف می کرده و هنگام غذا خوردن بسم الله می گفته است. پس معلوم می شود که شخصی دیندار و پای بندِ به عبادت ها بوده است.

علاوه بر این، در بحث عصمت به اثبات رسید که پیامبران در عمر خود از کفر و شرک و گناه معصوم هستند. بنابراین باید گفت: پیامبر اسلام قبل از بعثت نیز دیندار بوده، زیرا کفر و شرک با عصمت وی سازگار نیست.

قرآن نیز ضلالت و کفر را به طور کلی، حتی قبل از بعثت، از آن حضرت نفی کرده است، آن جا که می فرماید: «قسم به ستاره هنگامی که فرو می نشیند که همنشین شما [محمد] گمراه نشده و کج نرفته است.[۵]

بنابراین، در اصل تدین حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از بعثت هیچ تردیدی وجود ندارد.

بعد از قبول اصل دینداری اکنون این سخن به میان می آید که به چه دینی گرایش داشته است؟ در این جا چند احتمال وجود دارد:

احتمال اول: از شریعت حضرت موسی یا حضرت عیسی پیروی می کرده است، چون تنها شریعت آسمانی آن زمان همین دو دین بوده و پیروی از آنها بر همه واجب بوده است. پس حضرت محمد نیز قبل از بعثت باید یکی از این دو دین را داشته باشد.

اما احتمال مذکور مردود است، زیرا اگر یهودی یا مسیحی بود در مراسم دینی آنان نیز شرکت می کرد و با آنها معاشرت داشت و در تاریخ ثبت می شد. در صورتی که چنین چیزی نه در تاریخ ثبت شده و نه یهودیان و مسیحیان مدعی آن بوده اند.

چنان که قبلا دانستید حضرت محمد به مراسم و عبادت هایی تقید داشته که جزء این دو دین نیست; مانند: حج، طواف کعبه، نماز و اعتکاف در کوه حرا. بنابراین از این مجموع استفاده می شود که آن حضرت قبل از بعثت، یهودی یا مسیحی نبوده است.

احتمال دوم: پیرو شریعت حضرت ابراهیم(علیه السلام) بوده است. در توضیح این مطلب می توان چنین گفت: حضرت ابراهیم(علیه السلام) توحید و خداپرستی را در حجاز پایه گذاری کرد. شریعت آن حضرت که «حنیفیه» نامیده می شد در میان مردم آن سرزمین رواج داشت. فرزندش اسماعیل نیز آن شریعت را ترویج می کرد. عرب های آن دیار که غالباً از فرزندان اسماعیل بودند شریعت جدشان حضرت ابراهیم را پذیرفته و از آن دفاع می کردند.

دین حضرت ابراهیم تا مدت ها، دین رسمی مردم جزیره العرب بود. ولی با گذشت زمان، احکام، قوانین و مراسم عبادی آن دین حنیف کم کم به فراموشی سپرده شد و جز مراسم خاصی از قبیل: حج، وقوف به عرفات، مشعر و منی، قربانی، رمی جمرات، طواف کعبه، سعی بین صفا و مروه و چند عمل دیگر، چیزی از آن باقی نماند. بلکه با مرور زمان شرک نیز در عقاید مردم نفوذ کرد و با توجیهات غلط اشیا یا اشخاص دیگری را شریک خدا قرار داده و آنها را پرستش می نمودند. با همه این انحرافات، باز هم خودشان را پیرو حضرت ابراهیم می دانستند.

البته در میان آنان افرادی وجود داشت که از وضع موجود ناراضی بوده و احساس می کردند که حقیقت دین ابراهیم را از دست داده و به ضلالت افتاده اند و احیاناً در صدد بودند تا احکام و مراسم عبادی دین حنیفیه را بیابند و آن را از خرافات پاک سازی کنند. در ذیل به نمونه های تاریخی آن اشاره می کنیم:

ابن هشام می نویسد:

در یکی از عیدها که قریش نزد یکی از بت ها گرد آمده و با کمال احترام و کرنش برایش قربانی می کردند چهار نفر از آنان از دیگران مخفیانه جدا شدند و در گوشه