خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل جدایی بحرین از ایران در سازمان ملل

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

بحث جدایی بحرین از ایران موضوعی نبود که محدود به یکی دو سال منتهی به سال ۴۹(سال جدایی بحرین) باشد. چرا که تقریبا از اوایل قرن نوزدهم که انگلیسی ها وارد منطقه خلیج فارس شدند و در ادامه بحرین تحت استعمار انگلیس قرار گرفت، زمزمه‌های جدایی طلبی بحرین که از سیاسیت های انگلیس بود نیز آغاز شد. یکی از مسائل تنش زا بین ایران و انگلیس در قرن نوزدهم میلادی اختلاف بر سر حاکمیّت بحرین بود. ورود استعمار انگلیس به مناطق جنوبی ایران و خلیج فارس به دوره صفویه و رقابت این کشور با استعمارگران دیگر اروپایی مثل پرتقال، اسپانیا، هلند و فرانسه بر می‌گردد.

دخالت انگلیس در بحرین با بهانه از بین بردن دزدان دریایی منطقه و مبارزه با تجارت برده! آغاز شد. این دخالت های انگلیس با قاچاق اسلحه به عشایر ایران و افغانستان، مسلح کردن نیروهای واقع در عمان، برای تامین منافع انگلیس در منطقه همراه شد. با کشف ذخائر نفتی در بحرین، حضور و نفوذ انگلیس در بحرین برای کسب منافع حاصل از نفت آن، شدت بیشتری به خود گرفت و با دخالتهای گاه و بیگاه انگلیسی‌ها زمینه های جدایی این بخش از کشور فراهم شد. رژیم پهلوی نیز به دلیل ضعف نظامی، وابستگی به انگلیسی ها و فقدان دیپلماسی سیاسی قدرتمند، نتوانست حاکمیّت خود بر بحرین را حفظ کند. از همین رو در سال ، شاه طی دیداری که از هند داشت درباره بحرین، چهاردهمین استان ایران گفت‌: «اگر مردم بحرین مایل نباشند به کشور ما ملحق شوند هرگز به زور متوسل نخواهیم شد و هر کاری که بتواند اراده مردم بحرین را به نحوی که نزد همه جهانیان به رسمیت شناخته شود، نشان دهد خوب است.»

‌با این چراغ سبز محمد رضا پهلوی و از طرفی مذاکرات پنهانی بین ایران و انگلستان، برای اولین بار حکومت ایران پذیرفت که با فرستادگان شیخ بحرین به عنوان حاکم آن جزیره وارد گفتگو شود! استدلالی که درباره برای مذاکره با فرستادگان حاکم بحرین برای تصمیم گیری برای جدایی این منطقه از ایران داشتند این بود که با چشم پوشی و صرف نظر از بحرین، ایران می‌تواند حاکمیت خود بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را اثبات کند. این درحالی بود که این جزایر نیز همچون بحرین، پیش از آن جزئی از خاک ایران به حساب می‌آمد و لزومی نبود که ایران بخواهد برای اثبات حاکمیت خود، بحرین را از دست بدهد.

در نهایت نماینده ایران با ژستی دیپلماتیک و وطن دوستی در جلسه شورای امنیت با اظهار این نکته که دولت متبوعش آرزومند سعادت مردم بحرین است، جدایی بحرین از ایران را به رسمیت شناخت.