خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) در منابع اهل سنت

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) در منابع اهل سنت :

۱. مولود کعبه

نام پدر امام علی(ع)، ابوطالب است که او را عبد مناف هم می خواندند. مادرش، فاطمه بنت اسد، اوّلین زن هاشمی است که فرزندی هاشمی به دنیا آورد.[۱] علی بن ابی طالب(ع)، در روز سیزدهم رجب[۲] سال ۳۰ عام الفیل[۳] در خانه خدا، یعنی کعبه متولد شد.[۴]

۲. اولین کسی که اسلام را پذیرفت

پس از مبعوث شدن حضرت محمد صلی الله علیه و آله به پیامبری، علی(ع) در سن ده سالگی[۵]، اوّلین مردی بود که اسلام را پذیرفت[۶] و با پیامبر صلی الله علیه و آله نماز خواند.[۷] از جابر نقل شده است که پیامبر صلی الله علیه و آله در روز دوشنبه به نبوت مبعوث شد و علی(ع) روز سه شنبه با او نماز خواند.[۸]

علی(ع)، خود در این باره می فرماید: «صَلَّیتُ مَعَ رَسولِ الَّله قبلَ النَّاسِ بِسَبعِ سِنِینَ:[۹] من هفت سال قبل از همه مردم، با پیامبر نماز می خواندم».

ابن عباس، این ویژگی را از خصلت هایی شمرده است که فرد دیگری با امام علی(ع) در آن شریک نیست. او می گوید: «در بین عرب و عجم، علی(ع) نخستین کسی است که با پیامبر نماز خواند. پرچم و لواء سپاه پیامبر در همه جنگ ها در دست او بود. در روزی که همه فرار کردند (جنگ احد)، او ماند و از پیامبر صلی الله علیه و آله دفاع کرد. او کسی است که جنازه پیامبر صلی الله علیه و آله را غسل داد و در قبر گذاشت»[۱۰].

۳. داماد پیامبر صلی الله علیه و آله

موقعیت ممتاز نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و شخصیت عالی حضرت فاطمه علیها السلام ، افراد سرشناس بسیاری را به این فکر انداخته بود که به افتخار دامادی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نائل شوند، اما رسول خدا صلی الله علیه و آله به امر خداوند[۱۱] دخترش را در ماه رمضانِ سال دوم هجری[۱۲] به ازدواج امام علی(ع) درآورد.

۴. علی(ع) در قرآن

در کتاب های اهل سنّت، چندین آیه از قرآن کریم در شأن اهل بیت عموماً یا شأن امام علی(ع) خصوصاً دانسته شده است که در اینجا به چند نمونه اشاره می شود:

الف. آیه «تطهیر»

خداوند در آیه ۳۳ سوره احزاب می فرماید: «إِنَّما یریدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطهِّرَکمْ تطْهیراً: خداوند مسلماً می خواهد که پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و شما را به طور کامل پاک کند».

برخی نویسندگان اهل سنّت، این آیه را در باره اهل کساء، یعنی محمد صلی الله علیه و آله، علی(ع)، فاطمه علیها السلام ، حسن(ع) و حسین(ع) دانسته اند که همان خاندان نبوت اند.[۱۳]

ابن اثیر جزری در کتاب «اسدالغابه» می گوید:

پس از نزول آیه تطهیر، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که در خانه ام سلمه بود، علی(ع) و فاطمه علیها السلام و حسنین علیهما السلام را نزد خود خواند و عبای خود را روی آن ها کشید و فرمود: «هؤُلَاءِ أَهلُ بِیتِی، فَأَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ وَ طَهِّرهُم تَطهِیراً». ام سلمه سؤال کرد: «یا رسول الله! آیا من هم با آن ها هستم»؟ حضرت فرمود: «در مکان خودت بنشین؛ تو بر خیر هستی».[۱۴]

ب. آیه «هل أتی»

در آیه ۸ سوره انسان آمده است: «وَ یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یتیماً وَ أَسیراً: و طعام را درحالی که خود دوستش (نیاز) دارند، به مسکین و یتیم و اسیر می خورانند».

در شأن نزول این آیه، آمده است که حسن(ع) و حسین(ع) بیمار شدند و امام علی(ع) و فاطمه علیها السلام نذر کردند که اگر حسنین علیهما السلام بهبود یابند، سه روز روزه بگیرند. پس از بهبودیِ آن دو، همه با هم روزه گرفتند، اما در هر سه روز، غذای خویش را هنگام افطار به نیازمندانی بخشیدند که از آن ها کمک خواستند.[۱۵]

ج. آیه «مودّت»

آیه ۲۳ سوره مبارکه شوری می فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکمْ علَیهِ أَجراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَهً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غفُورٌ شکورٌ: بگو بر این رسالت مزدی از شما نمی خواهم، جز دوست داشتن خویشاوندان! و هر کس کار نیکی کند، به نیکویی اش می افزاییم؛ زیرا خدا آمرزنده و شکرپذیر است».[۱۶]

د. آیه «مباهله»

در آیه ۶۱ سوره آل عمران می خوانیم: «فقُلْ تعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکمْ وَ أَنفُسَنا وَ أَنْفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فنَجْعَلْ لَعنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبینَ: بگو بیایید تا فرابخوانیم؛ ما فرزندان خود را و شما فرزندان خود را؛ ما زنان خود را و شما زنان خود را؛ ما خود را و شما خود را؛ آنگاه دعا و تضرع کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان بفرستیم».

با اینکه برخی از نویسندگان اهل سنّت تلاش کردند که معنا و منظور برخی از آیات مرتبط با فضایل اهل بیت علیهم السلام را توسعه دهند تا دیگرانی را هم در این فضایل شریک کنند، اما در خصوص آیه مباهله هیچ نویسنده ای نتوانسته در آن تصرف کرد و افراد دیگری را به اهل بیت علیهم السلام بیفزاید و همه معترف اند که در جریان این واقعه، تنها رسول خدا صلی الله علیه و آله و امام علی(ع) به عنوان «انفسنا»، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به عنوان «ابناءنا» و فاطمه زهرا علیها السلام به عنوان «نساءنا»، در مباهله شرکت داشته اند. حتی واژه «نسائنا»، گرچه می توانست مستمسک برخی زنان رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار گیرد، اما چنین نشده و همه نویسندگانِ شناخته شده اهل سنّت معتقدند که مراد از این واژه، در این آیه تنها فاطمه زهرا علیها السلام است.[۱۷]

۵. علی (ع) در احادیث

الف. حدیث «غدیر»

با نزول آیه ۶۷ سوره مائده در آخرین روزهای حیات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، آن حضرت مأموریت یافت تا پیام مهمی را به مردم ابلاغ کند؛ «یا أَیها الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک:[۱۸] ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت به تو نازل شده است، اعلام کن».

ابلاغ این پیام مهم در آخرین حج پیامبر صلی الله علیه و آله یعنی «حجهالوداع» و در روز هجدهم ذی الحجه انجام شد. وقتی حاجیان در مسیر برگشت، به منطقه غدیر خم رسیدند، پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد کاروان ها توقف کنند.[۱۹] حضرت پس از حمد و ثنای الهی و بیان سخنانی، از مردم سؤال کرد که ای مردم! چه کسی سرپرست و مولای شماست؟

پس از آنکه مردم پاسخ دادند «خدا و رسولش»، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درحالی که روی منبری از جهاز شتران ایستاده بود، دست علی(ع) را بالا گرفت[۲۰] و فرمود: «مَن کنتُ مَولَاهُ فعَلِی مولَاهُ، اَللَّهُمَّ وَالِ مَن وَالَاهُ، وَ عَادِ من عادَاهُ:[۲۱] هرکس من مولای او هستم، پس، علی مولای اوست. خدایا! دوستدار او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار».

بعد از این سخنان و اعلام جانشینی علی(ع)، حاضرانِ در غدیر برای تبریک به نزد علی(ع) رفتند و عمر و ابو بکر از اولین کسانی بودند که این مقام را به او تبریک گفتند.[۲۲]

این ماجرا در تاریخ اسلام، چنان برجسته و غیر قابل انکار است که امام علی(ع) بعدها، گاهی برای اثبات حقانیت خویش، به آن استناد کرده است؛ از جمله در رحبه کوفه که از مردم سؤال کرد: چه کسی در روز غدیر شاهد فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله در باره خلافت و جانشینی او بوده است؟ و آنگاه، سیزده نفر از صحابه برخاستند و شهادت دادند که رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز غدیر فرمود: «مَن کنتُ مَولَاهُ فَعَلِی مَولَاهُ».[۲۳]

ب. حدیث «منزلت»

امام علی(ع) در همه جنگ ها همراه پیامبر صلی الله علیه و آله بود؛ غیر از جنگ تبوک که پیامبر او را جانشین خود در مدینه قرار داد. وقتی حضرت از ایشان سؤال کرد که چرا در این جنگ همراه شما نباشم؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «أَلَا تَرضَی أَن تَکونَ مِنِّی بِمَنزِلَهِ هَارُونَ مِن مُوسَی اِلّا اَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعدِی:[۲۴] آیا راضی نمی شوی که تو برای من به منزله هارون باشی برای موسی؟ جز اینکه بعد از من، پیامبری نخواهد بود».

ج. حدیث «مؤاخات»

پس از هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از مکه، علی(ع) سه روز در آنجا ماند تا امانت های مردم را که نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، به صاحبانشان بازگرداند و سپس به مدینه برود.[۲۵] علی(ع) بعد از ورود به مدینه، وقتی دانست که پیامبر صلی الله علیه و آله بین مهاجران و انصار، پیمان برادری برقرار کرده بود، از آن حضرت پرسید: چرا برای من برادری انتخاب نکردید؟ و پاسخ شنید که «أَنتَ أَخِی فِی الدُّنیا وَ الآخِرَهِ: تو در دنیا و آخرت برادر من هستی».[۲۶] بدین ترتیب، پیامبر صلی الله علیه و آله ، علی(ع) را به عنوان برادر خویش انتخاب کرد.

د. حدیث «رایت»

در جریان فتح قلعه خیبر، رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از ناکامی برخی از اصحاب در کسب پیروزی، فرمود: «لَأُعطِینَّ الرَّایهَ غَداً رَجُلاً یحِبُّ الَّلهَ وَ رَسُولَهُ، وَ یحِبُّهُ الَّلهُ وَ رَسُولُهُ، لَیسَ بفَرَّارٍ، یفتَحُ الَّلهُ عَلَی یدَیهِ:[۲۷] فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند. او از جنگ فرار نمی کند و خدا به دست او پیروزی را نصیب ما خواهد کرد».

پس از این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله، همه آرزو داشتند که پرچم به آن ها برسد، اما در روز موعود، پیامبر صلی الله علیه و آله پرچم را به علی(ع) واگذار کرد.[۲۸]

ه. حدیث «نجوا»

عده ای از اصحاب بیش از اندازه با پیغمبر صلی الله علیه و آله خلوت و گفت وگو می کردند و باعث آزار ایشان می شد. پیامبر هم از اینکه به آن ها تذکر دهد، حیا می کرد. پس از مدتی، با نزول آیه ۵ سوره مجادله (یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا ناجَیتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَینَ یدَی نَجْواکمْ صَدَقَه)، مقرر شد که هرکس بخواهد با پیامبر صلی الله علیه و آله نجوا کند، ابتدا مقداری صدقه بدهد و بدین ترتیب، اطراف حضرت خلوت شد. در این مدت، تنها علی(ع) بود که با پرداخت صدقه، با پیامبر خدا صلی الله علیه و آله صحبت می کرد. البته بعد از مدتی، این حکم نسخ شد.[۲۹]

و. حدیث «سدّ ابواب»

پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد همه درهایی که به مسجد باز می شدند، بسته شوند، ولی درِ خانه علی(ع) را استثنا کرد[۳۰] و در پاسخ به اعتراض برخی از یارانش، فرمود: «در خانه علی(ع) را من باز نکردم؛ بلکه خدا باز کرد».[۳۱]

ز. حدیث «کساء»

در یکی از روزهایی که پیامبر صلی الله علیه و آله در خانه ام سلمه بود، علی(ع) و فاطمه علیها السلام و حسن(ع) و حسین(ع) را فراخواند و آن ها را زیر عبایی جمع کرد و فرمود: «اَللَّهمَّ هؤُلَاءِ أَهلُ بَیتِی وَ خَاصَّتِی. اَللَّهُمَّ أَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ وَ طَهِّرهُم تَطهِیراً» و در جواب ام سلمه که می خواست بداند آیا او هم جزء اهل بیت پیامبر هست یا نه، فرمود: «اِنَّکِ اِلَی خَیرٍ».[۳۲]

بلاذری در «انساب الاشراف» آورده است که از زید بن علی بن حسین(ع) سؤال شد، علی(ع) افضل است یا جعفر؟ زید گفت: «جعفر، ذوالجناحین است (در بهشت دو بال دارد) و از نظر چهره و اخلاق، شبیه ترین مردم به پیامبر صلی الله علیه و آله است،