خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل تهیه کتاب در حوزه اهل بیت(ع) امری مهم و حساس است

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل تهیه کتاب در حوزه اهل بیت(ع) امری مهم و حساس است :

نویسنده ای که برای نوشتن موضوع خاصی در باره اهل بیت (ع) دست به قلم می برد، باید تسلط بسیار قوی به متون تاریخی، حدیثی، فقهی، قرآنی و سیاسی و اجتماعی داشته باشد. اما متاسّفانه بعضی از نویسندگان حوزه اهل بیت (ع) این جامعیت را ندارند. به عنوان مثال اگر نویسنده ای قصد نگارش مسایل تاریخی اهل بیت (ع) را داشته باشد، اگر به مباحث فقهی و حدیثی و قرآنی تسلط نداشته باشد، قطعاً نمی تواند بحث را جمع آوری و تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری نماید. بنابر این جامعیت و تسلط کامل نویسنده در جنبه های مختلف علمی، کار را قوت می بخشد.

همچنین بعضا دیده می شود که کتابی با موضوع و مباحث سیاسی و اجتماعی اهل بیت (ع) تألیف شده و به بازار آمده است، اما چون نویسنده در مباحث سیاسی و تاریخی کار کرده و نسبت به مباحث فقهی و تاریخی ضعیف بوده است، لذا نتوانسته از عهده بحث بیرون بیاید. از این رو کار دارای نقص و ایراد محتوائی خواهد بود.

امروزه بسیاری از آثاری که در حوزه اهل بیت (ع) منتشر می شوند، بازاری و ضعیف هستند، متاسفانه ما در بحث های علمی و انتشاراتی، مراکز و موسسات قوی نداریم تا به این مباحث اشراف داشته باشند!. لذا به دلیل آزادی که در جامعه وجود دارد، بعضی افراد با اندک مطالعه ای که دارند، دست به تالیف و تحقیقی می زنند که دارای مطالعات عمیق و با اشراف کامل به مباحث نیست!. لذا آثاری که به بازار می فرستند، آثار ضعیفی است.

کتب مختلفی که درخصوص صلوات نوشته می شود، بعضاً به روایاتی استناد می شود که متاسفانه این روایات از جنبه های علمی مورد تحقیق برخوردار نیست و صحت و سقم روایات مشخص نیست. لذا بعضی آثار به صورت مبالغه ای ذکر شده است. به عنوان مثال یک چیزی که به اشتباه در بحث صلوات مرسوم شده است، قید “وسلّم” است، در حالی که این واژه به لحاظ تاریخی به صورت اضافه آمده و از بار معنایی که مورد مقصود گوینده است، برخوردار نیست.

و آنچه در روایات و قرآن در بحث صلوات وجود دارد، جمله “اللّهم صلّ علی محمّد وآل محمّد” است که در بعضی جاها “آل ابراهیم یا وعجل فرجهم” را به آن اضافه می کنند، و اصطلاحی که امروزه تحت عنوان “صلّی الله علیه وسلّم” و “صلّی الله علیه وآله وسلّم”! در کتاب ها و نوشته ها آمده است، هیچ مدرکی ندارد و اضافه کردن واژه “وسلّم” مفید به مقصود نیست. زیرا صلوات بالاترین درود و تحیت را در بر دارد و نیازی به قید “وسلم” نیست.

و برخی دیگر هم به جای بیان “صلّی الله علیه وآله وسلّم”، “آل” را حذف می کنند که این کار بر طبق مبنای کار اهل سنت است، یعنی به دلیل سیاست های ضد اهل بیتی که بنی امیه در تاریخ داشتند، جلوی “آل” را می گرفتند. البته برخی هم می گویند که “وسلّم” را هم با همین هدف گفته اند که اگر “آل” را حذف کنند، صلوات کوتاه نشود. لذا آمدند و واژه “صلّی الله علیه وسلّم” را درست کردند تا “آل” را هم نگویند. از این رو برخی شیعیان و نویسندگان و علما هم توجهی به این موضوع نمی کنند و در کتبی که نگاشته می شود، معنای ارزشی صلوات که بر مبنای مبانی اهل بیت (ع) و دستور خداوند برای فرستادن درود و سلام بر پیامبر(ص) و اهل بیت (ع) است، به کار نمی رود!.

وروشن گری در این خصوص بر عهده علما و شخصیت های دل سوز و علاقه مند به اهل بیت (ع) است که از طبقات مراجع بزرگوار شیعه گرفته تا نویسندگان و علما و دانشمندان، باید به شکل درست و صحیح این مباحث را تذکر دهند و به کار گیرند. هم چنین کتب بسیار خوبی توسط علما و شخصیت های بزرگواری همانند مرحوم علامه سید مرتضی عسکری (ره) با عنوان کیفیت و چگونگی صلوات بر پیامبر (ص) نگاشته شده است که ما می توانیم از کتب آنها استفاده کنیم. در عین حال یکی از کتاب های خوبی که در این زمینه نوشته شده است، کتاب “مختصر الصلاه البتراء …” است که در مجمع جهانی اهل بیت (ع) به بحث گذاشتیم و چاپ و منتشر کردیم. چرا که این کتاب یک بحث تاریخی و علمی دارد که مبنای پیدایش صلوات و تفسیر آیه شریفه و چگونگی صلوات را به طور کامل و دقیق بیان می کند.

و یکی دیگر از آسیب هایی که در بحث انتشارات مربوط به اهل بیت و تاریخ اهل بیت (ع) دیده می شود، مخلوط شدن بسیاری از تفکرات عمیق مکتب اهل بیت (ع) با مباحث سیاسی روز است و متاسفانه معارف اهل بیت (ع) در تاریخ اسلام دچار تحریف های زیادی شده اند، اما به برکت انقلاب شکوه مند اسلامی ایران، کتب اسلامی و معارف اهل بیت (ع) مجددا احیا شد و شخصیت هایی همانند امام راحل (ره) و شهید آیت الله مطهّری (ره)، شهید آیت الله بهشتی (ره)، شهید حجت الاسلام باهنر (ره) و دیگر بزرگان توانستند معارف دینی را به شکل جامع و صحیح ارائه دهند اما بر اثر همین مطرح شدن مباحث دینی بعضی در این زمینه سیاست زده شده و مباحث و معارف عمیق دینی را با مباحث روز جامعه تطبیق می دهند لذا از آن جا که به عمق مساله نمی پردازند، به صورت یک سیاست زدگی مساله را خلط می کنند و نتیجه ای که خودشان می خواهند را می گیرند.

و این یک خطر است که علما و نویسندگان و پیروان و شاگردان و علاقه مندان به امام(ره) و رهبری باید به آن توجه کنند تا مباحث عمیق اهل بیتی با مباحث انحرافی روز جامعه مخلوط نشود. چرا که اهل بیت (ع) دارای جامعیت ویژه در مباحث دینی بودند و یک سو نگری نداشتند.

و بر طبق دیدگاه امام خمینی (ره)، شهید آیت الله مرتضی مطهری (ره)، مقام معظّم رهبری (دام ظله)، شهید آیت الله سید محمّدباقر الصدر (ره)، شهید آیت الله سید محمّدباقر الحکیم (ره) و …، دوره امامت اهل بیت (ع) یک دوره نزدیک به ۲۵۰ ساله است که یک نمای کلی و ترسیم جامعی از معارف و سیره ی عملی اهل بیت (ع) را نشان می دهد که هر کدام از آن بزرگواران در یک مقطع خاص زمانی یک بخشی از آن را مطرح کردند؛ مثلا در یک زمانی امام علی (ع) با آن جنگ هایی که بر ایشان تحمیل می شود یا حقی که در دوره ای از حکومت ایشان ربوده می شود و سپس خلافتی که می پذیرند و بعد تحمیل سه جنگ جمل و صفّین و نهروان مطرح می شود که عملکرد امام (ع) در این دوره معنای وسیعی از عملکرد یک پیشوای دینی در زمینه مبارزه با مخالفانش دارد که بعضی نویسندگان شیعه و غیر شیعه می گویند که اگر سیره امام علیّ (ع) نبود ما نمی دانستیم که در جامعه اسلامی با مخالفان چگونه برخورد کنیم. یعنی عملکرد امام الگو و شیوه ای برای تصمیم گیری و تعامل با آن هاست. یا در یک زمانی صلح بر امام حسن (ع) تحمیل می شود و عملکرد امام در برابر صلح یک نمایی واقعی از بحث صلح است. یک زمانی هم آن قدر از سوی مسلمان نماها (منافقان) برای نابود کردن اساس اسلام و ایجاد انحراف در دین هجمه و فشار می آید که امام حسین (ع) دست به شمشیر می برد و با آن شکل فجیع و تأسف بار (البته درس آموز و آموزنده) خود و اصحاب و یارانش به شهادت می رسند. درود و سلام خداوند بر او و اهل بیت و اصحاب او.[یادآوری می شود: اخیراً کتابی با عنوان انسان ۲۵۰ ساله؛ برگرفته از بیانات و نوشته های مقام معظم رهبری (دام ظله) منتشر شده و مجمع جهانی اهل بیت (ع) آن را در دستور ترجمه به زبان های گوناگون گذاشت و تا الان به زبان های عربی (در لبنان)و انگلیسی و هوسا (در لبنان) و … منتشر شده است].

همین طور در زمانی بحث خودسازی و پاک سازی نفس از وسوسه های شیطانی را در عملکرد امام سجاد (ع) می بینیم، امام باقر (ع) را در معارف دینی و کلاس و درس می بینیم و همین طور امام صادق و امام کاظم و امام رضا (علیهم السلام) که ولی عهدی به ایشان پیشنهاد می شود و بعد امام جواد (ع) که در سن کودکی به امامت می رسد و در ادامه امام عسکری (ع) و در آخر هم امام زمان (عج) را داریم که همه این ها در کنار هم و به طور جامع باید نگریسته شود، نه اینکه اسلام و معارف دینی را فقط از رفتارهای زمان امام حسن (ع) نگاه کنیم یا به اسلام، جنبه انقلابی دهیم و فقط امام حسین (ع) را مطرح نماییم!. متاسفانه بعضی از نویسندگان، در جنبه های تحقیقی به این جامعیت نگاه نمی کنند و فقط به جنبه های خاص می پردازند و از جنبه های دیگر غافل می شوند که این مساله خطر بزرگی خواهد بود!.

متاسفانه شکل سنتی که در کتب دینی از سال ها قبل بوده، هنوز هم با همان شکل ادامه دارد و به روز نشده اند، و قانون اساسی که در مجلس خبرگان اول نوشته شده است، کتاب جامعی است که از ابتدا تا انتها یک دوره کامل دستورالعمل دینی است که دارای جنبه های اعتقادی، سیاسی، تاریخی، اجتماعی، فقهی و حقوقی است اما همین قانون اساسی به صورت کامل و جامع برای مردم شرح و تفسیر نشده است. در صورتی که باید در سطح های مختلف برای کودکان به صورت تصویری و در سطوح دیگر متناسب با سن افراد آموزش داده شود اما این کار انجام نمی شود یا در مورد تفسیر قرآن، تفسیری در سطوح مختلف برای جوانان و نوجوانان و ملموس با ادبیات مورد فهم آنها نداریم.

و ما در جنبه های اعتقادی مباحث خوبی داریم زیرا یک زمانی شهید آیت الله مطهری (ره) به عنوان متفکر و اندیشمن