خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی

تحولی در ارائه‌ها با فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی!

اگر به دنبال یک روش ساده اما حرفه‌ای برای ارائه‌ی مطالب خود هستید، فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی بهترین انتخاب شما خواهد بود. فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی از پایه بر اساس اصول طراحی مدرن ساخته شده و تضمین می‌کند که اسلایدهای شما جذاب، منظم و آماده‌ی استفاده باشند.

فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی شامل ۶۵ اسلاید است که با ترکیب بصری زیبا و چیدمانی حرفه‌ای، ارائه‌ی شما را به سطحی بالاتر می‌برد.

چرا باید از فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی استفاده کنید؟

✔ طراحی حرفه‌ای: هر اسلاید فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی با دقت بالا تنظیم شده تا بیشترین تأثیر را روی مخاطبان بگذارد.

✔ صرفه‌جویی در زمان: نیازی نیست ساعت‌ها وقت خود را برای طراحی پاورپوینت بگذارید، همه چیز آماده است.

✔ استفاده‌ی آسان: بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، کافی است فایل را باز کنید و ارائه دهید.

✔ فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی قابل استفاده در هر محیطی: چه در دانشگاه، چه در جلسات کاری، فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی حرفه‌ای نیاز شما را کاملاً برآورده خواهد کرد.

متمایز باشید!

دیگر نگران بهم‌ریختگی یا طراحی‌های غیرحرفه‌ای نباشید. فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی به شما این امکان را می‌دهد که بدون دغدغه روی محتوای خود تمرکز کنید و ارائه‌ای تأثیرگذار داشته باشید.

همین حالا دریافت کنید و تجربه‌ای متفاوت از ارائه‌های حرفه‌ای را داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل دعوت پیامبر به توحید و خودسازی :

قرآن کریم برکات فراوانی را برای پیامبر یاد می کند. یکی از آن برجسته ترین حرکت ها و رهاوردهایی که در سوره مبارکه «انفال» بیان کرده است این است که فرمود: استجابت دعوت و دعای آن حضرت شما را زنده می کند.[۱] یک استجابت است که خدا نسبت به نیایش افراد دارد که فرمود: إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ[۲] این خواسته های انسان را که با خدا درمیان می گذارد، خدا اجابت می کند، از غیر خدا هم هیچ کاری ساخته نیست، مگر اینکه وسیله باشند. اما به ما فرمود پیامبر دو حرف دارد: یک دعوت دارد، یک دعوا؛ دعوت او به توحید است و معاد، دعوای او این است که او مدّعی است من نبی هستم، اگر دعوت او که مربوط به مبدأ و معاد است بپذیرید، ادّعای او را که مربوط به وحی و نبوّت است بپذیرید، زنده می شوید. حیات را یک بیان مشترکی قرآن دارد موت را هم یک بیان مشترکی. وقتی گیاهان زنده می شوند، حیوانات زنده می شوند، انسان ها زنده می شوند، از این امور به عنوان حیات یاد می شود. مرگ هم برای همه اینها هست؛ اما آن تفاوت اصلی که برای انسان هست هم به موت برمی گردد هم به حیات. یک حیات انسان دارد که موجودات دیگر ندارند، مرگی انسان دارد که موجودات دیگر ندارند. درباره حیات قرآنی در سوره «انفال» فرمود: إِسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما یحْییکُمْ؛[۳] وقتی رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیه و الثناء) آمده، دعوت خود را راجع به مبدأ و معاد طرح کرده، دعوا و ادّعای خود را درباره وحی و نبوّت طرح کرده، شما استجابت کنید بپذیرید، پذیرشِ این شما را زنده می کند خدا شما را به حیات جدید می رساند. این حیات، مرگ ندارد، حیات گیاهی مرگ دارد حیات حیوانی مرگ دارد؛ اما حیات انسانی اگر گفته شد: کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ[۴]یا فرمود: إِنَّکَ مَیتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیتُونَ[۵]این مرگ را معنا کرده است و «توفِّی» هم به همراه آن هست، گیاه می میرد؛ اما این چنین نیست که فرشته ای بیاید روح آن را قبض کند، حیوان می میرد؛ اما این طور نیست که فرشته بیاید روح او را قبض کند. انسان که می میرد خدا مرگش را معنا کرده است، فرمود گرچه کلمه «موت» یک جامع مشترکی است بین حیوان و نبات و انسان؛ ولی انسان که می میرد وفات می کند نه فوت، گیاه که می میرد فوت دارد، حیوان که می میرد فوت دارد، انسان فوت نمی کند وفات دارد. مستحضرید که در وفات این «واو» جزء کلمه است و اصل است و «تاء» زائد بر کلمه است و جزء کلمه نیست. وفات از مادّه ای است که «إستیفاء، توفِّی، متوفّی» با آن همراه هستند، اگر کسی همه حقوق خود را گرفت می گویند حقّ خود را استیفا کرد، اگر استادی در تدریس همه مطالب را خوب بیان کرد می گویند بیانش مستوفا بود، اگر سخنران و خطیبی چیزی کم نگذاشت، صدر و ساقه حرف او مبرهن بود می گویند سخنش مستوفا بود. «إستیفاء، وفی» آن اخذ تام است که چیزی نمی ریزد. فرمود شما فوت نمی کنید وفات دارید و «توفِّی» شما هم در درجه اوّل به دست ذات اقدس الهی است که اللَّهُ یتَوَفَّی الْأَنْفُسَ حینَ مَوْتِها؛[۶]بعد به وسیله دستور ذات اقدس الهی فرشته مرگ، عزائیل(سلام الله علیه) روح شما را قبض می کند که یتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذی وُکِّلَ بِکُمْ[۷]در بخش سوم فرشتگانی که زیرمجموعه عزرائیل(سلام الله علیه) هستند، آنها مسئول توفّی اند که فرمود وقتی مرگ بعضی ها رسید: تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا[۸]مرگ را درباره گیاه یک طور دیگر معنا کرد، درباره حیوان طور دیگر معنا کرد، درباره انسان کلّاً وضع را برگرداند. آن حیات گیاهی مرگ دارد، حیات حیوانی مرگ دارد؛ اما حیات انسانی مرگ به معنای فوت ندارد، مرگ به معنی وفات دارد؛ یعنی انسان یک موجود ابدی خواهد بود. این تفاوت فوت و وفات یک تفاوت جوهری است، مرهون آیه سوره مبارکه «انفال» است، فرمود اگر دعوت پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم)، یک؛ دعوا و ادّعای آن حضرت را، دو؛ بپذیرید زنده می شوید، وقتی زنده شدید دیگر موت به معنای فوت ندارید، موت به معنای وفات دارید؛ بنابراین شما هستید که هستید. آن حیاتی که ابدیت شما را تأمین کند در سایه استجابت پیام ذات مقدس رسول خداست که فرمود: اسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما یحْییکُمْ؛ چنین انسانی چه بمیرد چه زنده باشد زنده است، آثار علمایی که رخت بربستند مثل زمان حیات آنها زنده است. برخی ها قبل از اینکه بمیرند مرده اند، یک جنازه عمودی اند، بعد که بدنشان سرد شد می شوند جنازه افقی. این بیان نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) را ملاحظه کنید، فرمود: یک عدّه حیاتشان در خوردن و نوشیدن و پوشیدن است و دیگر هیچ! به مسائل و معارف دیگر نمی اندیشند: «فَالصُّورَهُ صُورَهُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَیوَانٍ. .. وَ ذَلِکَ مَیتُ الْأَحْیاء»؛ او در بین زنده ها مُرده ای است که حرکت می کند و ایستاده است، یعنی جنازه عمودی است؛ بعد هم می افتد می شود جنازه افقی. فرمود اینها مُرده اند و اینها فوت دارند نه وفات، اگر اینها حیوان اند و حیات انسانی پیدا نکردند مرگ اینها هم مرگ فوتی است نه مرگ وفاتی، «فَالصُّورَهُ صُورَهُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَیوَانٍ. .. وَ ذَلِکَ مَیتُ الْأَحْیاء»؛ اما درباره خودش و دودمان خودش و به تبع آنها عالمان و مؤمنانی که به اینها ملحق شدند فرمود: «یمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَ لَیسَ بِمَیتٍ وَ یبْلَی مَنْ بَلِی مِنَّا وَ لَیسَ بِبَال»؛[۹] ممکن است از ما کسی بمیرد ولی مرگ به سراغ او نمی آید، ممکن است بدن برخی افراد بپوسد ولی هرگز اینها پوسیدنی نیستند، اینها از پوست به درمی آیند، کهنگی برای مردان الهی نیست: «یمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَ لَیسَ بِمَیتٍ وَ یبْلَی مَنْ بَلِی مِنَّا وَ لَیسَ بِبَال»؛ مردان الهی کهنه نمی شوند و تاریخ مصرف ندارند، چون فوق زمان و زمین اند. اگر موجودی «زمانی» نبود، متزمّن نیست، «مکانی» نبود متمکّن نیست، از این دو نبش که بالا آمده است تاریخ در آنها اثر ندارد، جغرافیا در آنها بی اثر است، برای همیشه زنده اند، فرمود: ما از آنها هستیم که برای همیشه زنده ایم، کسانی هم که به ما ملحق اند برای همیشه زنده اند: «یمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَ لَیسَ بِمَیتٍ وَ یبْلَی مَنْ بَلِی مِنَّا وَ لَیسَ بِبَال »، پس انسان می تواند یک موجود ابدی شود؛ البته ابدیت موجودات غیر الهی، «ابدیت بالعرض» است، «بالمجاز» است، «بالغیر» است، آن که ابدی بالذّات است ذات اقدس الهی است.

پس برکت نبوّت این است که انسان را ابدی می کند، انسان را به یک حیات جدیدی می رساند این حیات جدید، مرگ به معنای فوت ندارد مرگ به معنای وفات دارد؛ آن گاه متوفّی او فرشتگان اند و او متوفّای فرشته هاست و اگر آن لیاقت را داشته باشد ذات اقدس الهی متوفِّی او خواهد بود، چه اینکه در هنگام قبض روح رسول، خدا ذات اقدس الهی شخصاً روح او را گرفته و به عزرائیل (سلام الله علیه) تحویل دادند، این طور نبود که عزرائیل قبض روح کند.

به هر تقدیر این راه برای انسان باز است که بخواهد به مرحله ای برسد که ابدی شود و اگر گیاهی فکر کرد یا حیوانی فکر کرد در همان حدّ است، اگر گیاهی و انسانی فکر نکرد فرشته خوی شد در حدّ فرشته هاست. خیلی از فضایل را قرآن کریم برای ملائکه نقل می کند، از یک سو؛ برای انسان های وارسته نقل می کند، از سوی دیگر و انسان ها را هم تشویق می کند که در مرز فرشته ها راه پیدا کنید. بارها به عرض شما رسید سالانه چندین همایش تشکیل می شود ـ همایش علمی هم است، کار مفیدی هم است ـ برای تشخیص بیماری های مشترک بین انسان و دام و فتوای این همایش را هم آزمایشگاه جواب می دهد و درست هم است یک کار علمی است؛ منتها مقدار مصرف درمانی اش فرق می کند. خیلی از بیماری ها مشترک بین انسان و دام است و هر چه در آزمایشگاه تجربه شده است کارآمد است؛ منتها حالا با یک تفاوت در حیوانات و در انسان با تفاوت دیگر. این همایش ها، همایش های علمی است بسیار خوب هم است. اما یک سلسله همایش هایی جایش خالی است و آن همایش این است که تشخیص فضایل مشترک بین انسان و فرشته ها، ما چه چیزی از ملائکه کمتر داریم. ما قبول داریم بدنِ ما با دام مشترکات فراوانی دارد، قبول داریم که این آزمایشگاه، آزمایشگاه خوبی است جواب خوبی هم می دهد این را قبول داریم؛ اما آنها را هم باید قبول کنیم که ما مشترکات فراوانی با فرشته ها داریم. فرشته هایی که می آیند فرّاشی بشر را به عهده می گیرند پر پهن می کنند یعنی هر طلبه، هر دانشجوی الهی متدین، وقتی وارد کلاس می شود آن خادم به حسب ظاهر در را باز می کند، اتاق ها را آماده می کند، برق را روشن می کند و مانند آن؛ ولی فرّاشان واقعی که فرش پهن می کنند فرشتگان اند. این روایت نورانی از بس مورد احترام است که از کافی کلینی تا معالم صاحب معالم و از معالم صاحب معالم تا کافی کلینی همه این روایت را نقل کردند که «إِنَّ الْمَلَائِکَهَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْم».[۱۰]این کم مقامی نیست که فرّاشی محافل علمی را فرشتگان عهده دار باشند، همین أَجْنِحَهٍ که در آغاز سوره مبارکه «فاطر» آمده است: أُولی أَجْنِحَهٍ مَثْنی وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ[۱۱]این پرهای ویژه فرشته ها به صورت فرش زیر پای طالبان علوم پهن می شود، اینها که آمدند: اسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ دعوت خدا و پیغمبر را قبول کردند و زنده شدند، فرّاشانِ اینها فرشته اند تا انسان فرشته خوی شود کسی که روی بال فرشته نشسته است پرواز می کند. بارها شنیدید پرواز «در جهت» نیست، «از جهت» است. این مرغ ها شما می بینید از قطب به استوا، از استوا به شمال یا از شمال به جنوب از جنوب به شمال یا از شرق به غرب از غرب به شرق به طمع تالاب حرکت می کنند، این پرواز در جهت است. یک روحانی، یک عالم، یک دانشمند، یک دانشجوی الهی «از جهت» حرکت می کند نه «در جهت» کشور را اینها به خوبی اداره می کنند، دیگر سخن از طعم تلخ اختلاس و اختلاف و امثال آنها نیست، نام اختلاس را اینها بشنوند متعذّر و متأثرند، بوی بد اختلاف اینها را