خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل توهین به مقدسات از منظر حقوق بشر

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل توهین به مقدسات از منظر حقوق بشر :

مقدمه

تمام مذاهب و ادیان، مقدساتی دارند که برای طرفداران آن ها محترم شمرده می شود؛ حتی در ادیان ابتدایی، مکان ها یا اشخاص یا دیگر مقدسات، وجود داشته است؛ در بسیاری از ادیان، مقدسات آن چنان اهمیتی دارد که باورمندان به آن دین، حاضرند در راه آن حتی مال و جان و همه هستی خود را فدا کنند و توهین به مقدسات خود را بسی سنگین تر و ناپسند تر از توهین به خود و حتی قوم و قبیله خود می دانند. از دیرباز وجود مقدسات دینی و مذهبی از یک طرف و لزوم پاسداشت حق آزادی انسان در بیان عقاید خود از طرف دیگر، رابطه ای چالش برانگیز را به دنبال داشته است؛ همواره این سؤال اصلی مطرح شده است که آیا لازمه احترام به مقدسات، محدود کردن آزادی بیان انسان نیست و هم چنین به این سوال خواهیم پرداخت که آیا افراد به بهانه حق آزادی بیان، می توانند هر نوع بی احترامی را به مقدسات دیگران روا دارند؟ در پاسخ باید گفت که فرض بر این است که آزادی بیان را نمی توان با منع توهین به مقدسات محدود کرد و برای ادعای خود هم به مؤیداتی دست انداخته است. و با آزادی بیان نمی توان به مقدسات توهین نمود. برای بررسی هر موضوعی ابتدا باید مفاهیم اصلی موضوع را بررسی نمود در این پژوهش در ابتدا به بررسی مفاهیم اصلی موضوع پرداخته شده است و سپس با بررسی منابع مطالعاتی در پی اثبات و رد فرضیات مطرح برای سوالات هستیم.

بخش اول: تعریف اصطلاحات پژوهش

در این قسمت به بررسی مفاهیم اصلی موضوع پرداخته خواهیم پرداخت

بند اول: اهانت

در لغت به معنای «خوار شمردن، خفیف کردن، سبک داشتن و سست کردن» می باشد در تعریف اصطلاحی اهانت نیز آمده است: «نسبت دادن هر امر وهن آور اعم از دروغ یا راست، به هر وسیله و طریقه ای که باشد یا انجام هر فعل یا ترک فعلی که از نظر عرف و عادت موجب کسر شأن و یا باعث تخفیف و پست شدن طرف گردد.»

بند دوم: سبّ

در لغت به معنای «دشنام دادن و لعن » می باشد. صاحب بحارالانوار در تعریف اصطلاحی سب می نویسد: «و فی اصطلاح الفقهاء، هو السبّ الذی لم یکن قذفاً بالزنا و نحوه کقولک یا شارب الخمراً أو یا أکل الربا أو یا معلون. .. أو یا فاجر و أمثال ذلک ممّا یتضمن استخفافاً و اهانه.»

بند سوم: مقدّسات

در برخی از لغت نامه های فارسی کلمه «مقدس » چنین تعریف شده است:

«پاک، پاکیزه و منزه، مرد خدا که از منهیات بپرهیزد، آنچه از نظر دینی مورد توجه و تقدیس قرار گیرد.» معنای اصطلاحی مقدسات به معنای لغوی آن نزدیک بوده و آن عبارت است از: ذات باریتعالی، قرآن کریم، و تمامی اشخاص، مکان ها و زمان هایی که از هرگونه ناپاکی منزه بوده و رعایت حرمت آن ها ضرورت دارد.

بخش دوم: مبانی فقهی جرم اهانت به مقدسات مذهبی در اسلام

در اینجا به اختصار به تبیین ادله چهارگانه استنباط احکام اسلامی در رابطه با جرم اهانت به مقدسات مذهبی پرداخته می شود.

بند اول: کتاب (قرآن مجید)

در آیات متعددی اهانت به خداوند متعال، رسول اکرم (ص) و دین اسلام ممنوع اعلام گردیده و اهانت کنندگان وعده عذاب الهی داده شده است؛ بعنوان مثال خداوند در آیه ۵۶ سوره احزاب می فرماید: «آنان که خدا و رسول را (به عصیان و مخالفت) آزار و اذیت می کنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن کرده (و از رحمت خود دور گرداند) و بر آنان عذابی با ذلت و خواری مهیا ساخته است.» همچنین در آیه (۳۲ ) سوره رعد می فرماید: «مردم به رسولان پیش از تو هم استهزاء بسیار کردند من هم به کافران فرصت دادم آن گاه ایشان را به عقوبت گرفته و با چه عقاب سخت به کیفر رسانیدم.»

بند دوم: سنت معصومین (علیهم السلام)

برخی از بزرگان علم اصول در تعریف سنت بیان داشته اند: «سنت عبارت است از قول یا فعل یا تقریر معصوم (علیهم السلام). نقل و حکایت سنت را روایت، حدیث و خبر می گویند. منظور از قول و فعل، گفتار و کردار و منظور از تقریر سکوت و رفتار تأیید آمیز معصوم است نسبت به فعل یا عقیده ای که در حضور ایشان انجام یا مطرح شده و آن را رد نکرده باشد.» در این جا به روایتی در رابطه با اهانت به مقدسات مذهب اشاره می شود: «زمان رسول خدا شخص کوری زندگی می کرد که همسر او هماره از رسول خدا (ص) بدگویی می کرد و به ایشان (ص) دشنام می داد. هرچند شوهر، او را از این کار بر حذر می داشت، او نمی پذیرفت و از عمل زشت خود دست بر نمی داشت. یک شب که زن طبق معمول به رسول خدا دشنام می داد دیگر صبرش تمام شد، خنجری برداشت و در شکم زنش فرو کرد و او را کشت. روز بعد پیامبر (ص) از ماجرا آگاه شدند و بعد از تحقیق و پرسش فرمودند: مردم شاهد باشید که خون این زن هدر است. »

بند سوم: اجماع

بزرگان زیادی از علمای فقه در خصوص جواز و وجوب قتل سابّ النبی ادعای اجماع نموده اند؛ از جمله می توان به صاحب جواهر اشاره نمود که می نویسد: «من سبّ النبی جاز لسامعه بل وجب قتله بلا خلاف اجده فیه بل الاجماع بقسمیه علیه. ..» فقهای دیگر نظیر آیت ا…شیخ ابوالقاسم خویی، ابن زهره، سید احمد خوانساری، امام خمینی (ره) و… نیز وجود اجماع را تأیید نموده اند.

بند چهارم: عقل

بنا بر قاعده «کلما حکم به العقل حکم به الشرع و کلما حکم به الشرع حکم به العقل» تعارضی میان احکام عقل و شرع وجود ندارد. در این جا نیز عقل به خوبی قباحت اهانت به مقدسات مذهبی را می پذیرد و آن را موجب جریحه دار شدن احساسات مذهبی طیف وسیعی از بشریت و به تبع آن تزلزل و اختلال در آرامش فکری و روحی انسان می داند و به شدت، این عمل قبیح را نکوهش می کند. البته در خصوص میزان و کیفیت مجازات اهانت کننده بایستی از سه ادله دیگر استنباط احکام که به آن ها اشاره شد کمک گرفت و به استناد «مقدمات عقلی صرف» نمی توان حکم اهانت کننده را مشخص نمود.

بخش سوم: آزادی بیان و توهین به مقدسات در حقوق بشر

بند اول: حق آزادی مذهب در حقوق بین الملل

اسناد بین المللی حقوق بشر همگی بر آزادی مذهبی، یعنی آزاد بودن هر فرد در انتخاب هرگونه عیده دینی و انتساب به هرگونه مذهبی و تغییر مذهب، تأکید دارند. در ذیل به بررسی اسناد مذکور خواهیم پرداخت. در بند ۲ ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی آمده است.: هیچ کس نباید مورد اکراهی واقع شود که به آزادی او در داشتن یا قبول یک مذهبی با معتقدات به انتخاب خویش لطمه وارد آورد. مهم ترین مقرره ی بین المللی برای حمایت از حق آزادی مذهبی فرد، ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی(۲) است که در ۲۳ مارس ۱۹۷۶ لازم الاجراء شد. ماده ۱۸ مقرر می دارد:

« هر کسی باید حق آزادی تفکر، وجدان و مذهب داشته باشد. این حق شامل آزادی داشتن و یا پذیرش مذهبی به انتخاب خود فرد، و آزادی اظهار باور یا مذهب در پرستش، عبادت، عمل به فرایض و آموزش آن مذهب یا باور خواه به طور فردی و خواه در جامعه با دیگران و به طور عمومی و خصوصی می شود»

«هیچ کس نباید در معرض اجباری قرار گیرد که بر آزادی او برای داشتن یا پذیرش مذهبی به انتخاب خودش لطمه وارد کند»

«آزادی اظهار مذهب یا باورهای شخص تنشها می تواند مشمول آن محدودیت هایی شود که توسط قانون تجویز شده اند و برای حمایت از سلامت، نظم، بهداشت، یا اخلاق عمومی و یا حقوق و آزادیهای اساسی دیگران ضرورت دارند »

«دولت های عضو این میثاق، متعهد می شوند که به آزادی والدین و حسب مورد، آزادی سرپرستان قانونی کودکان برای حصوص اطمینان از آموزش مذهبی و اخلاقی کودکان شان در مطابقت با اعتقاداتشان احترام گذارند ».

بر اساس ماده ۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، دولت های عضو، متعهد شده اند که به حقوق به رسمیت شناخته شده در ماده ۱۸ برای تمام افراد حاضر در حیطه صلاحیتی خود احترام گذارند و آن حقوق را قطع نظر از اینکه مذهب افراد چیست، برای آنها تضمین نمایند. همچنین لازم به ذکر است که ماده ۲۷ مقرر می کند که افرادی که جزء اقلیت های مذهبی یک کشور هستند را نمی توان از حق اظهار مذهب خود و یا عمل به آموزه های دینی خود در جامعه منع نمود. تا تاریخ ۷ جولای ۲۰۰۳، تعداد ۱۴۹ دولت یعنی حدود سه چهارم دولت های جهان، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی را امضا نموده اند. دولت های پر جمعیتی که این معاهده را امضا و تصویب نکرده اند عبارتند از: چین، اندونزی، پاکستان، عربستان سعودی و ترکیه.در مواردی امضای یک معاهده، دولت را ملزم به اجرای مفاد آن می کند و تنها در مواردی می توان آن را اجرا ننمود که حق شرطی بر خلاف آن وجود داشته باشد. اثر حق شرط این است که دولتِ حق شرط گذار را نسبت به آن بخش از معاهده که موضوع حق شرط است از تعهد معاف می کند. کمیته ای که نزد آن می توان به خاطر نقض های ماده ۱۸ دادخواهی نمود، کمیته حقوق بشر است که بر اساس ماده ۲۸ میثاق حقوق مدنی و سیاسی، تشکیل شده است. یکی از کارکردهای این دیوان عبارت است از بررسی ادعاهای افراد دولت های عضو پروتکل اختیاری میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (پروتکل اختیاری) که ادعا می کنند توسط دولت ها قربانی نقض حقوق مندرج در میثاق شده اند. چنین افرادی که به آنها «اعلام کننده» گفته می شود، می توانند بر اساس ماده ۱ پروتکل اختیاری، اعلامات خود را برای بررسی به کمیته حقوق بشر تسلیم نمایند. بر اساس قسمت «ب» از بند ۲ ماده ۵ پروتکل اختیاری، چنین اعلاماتی تنها در صورتی می توانند بررسی شوند که تمامی دادخواهی های داخلی انجام شده و بی نتیجه مانده باشد. با این حال اگر کمیته حقوق بشر به این نتیجه برسد که اجرای چنین دادخواهی هایی به نحو غیر منطقی طولانی شده است، اعلامی که به وی تسلیم شده است را قابل پذیرش تشخیص خواهد داد.

بند دوم: بررسی تعارض حق برآزادی دینی با حقوق

یکی از مباحث درحوزه محدودیت حق برآزادیها وتعارض حق ها بویژه تزاحم آزادی دینی وآزادی بیان،محدودسازی آزادی بیان به سبب توهین به مقدسات دینی واعتقادی است.نمونه های متعددی چون کتاب آیات شیطانی اثرسلمان رشدی،کاریکاتورهای روزنامه دانمارکی،فیلم هلندی تسلیم وآتش زدن قران ونیزکتابهای متعددی که درسالهای اخیرونقدوایرادبرمذهب واعتقادات دینی به چاپ رسیده است،بحث امکان ممنوع نمودن توهین به ادیان وکتب آسمانی رادوباره درصحنه داخلی وبین المللی نوکرده است واین سوال رامطرح نموده که آیاآزادی بیان، حق استهزاوتوهین به مذاهب رانیزشامل می گردد؟(۲)و یااین حق باید یا می تواند محدود به عدم توهین به مذاهب گردد؟این سوال درحالی مطرح می گردد که عقایدو نظریه های متفاوتی درموردحدودوثغوراستهزاوتوهین به ادیان وجوددارد. آنچه که ازدیدگاه فرقه ای نقدوبررسی یاهنروسرگرمی محسوب می گردد،ازدیدگاه دریگر استهزا، توهین، غیرهنری و غیراخلاقی شمرده می شود.

بند سوم: توهین به ادیان ازمنظرنهادهای سازمان ملل

کمیته حقوق بشرنیز به نوبه ی خود، به مسأله ی توهین به ادیان ازجمله دربررسی گزارشهای ادواری دولتها،توجه نموده است.دراین کمیته قوانینی را که به نحوی به مسأله توهین به مقدسات درارتباط هستند، موردبررسی قرار می دهد مثلا درمورد ماده ۱۸۸قانون اتریش که پیشتر گفته شد،توضیح خواسته است ویااز فنلاند توضیح خواسته که چراممنوعیت تبلیغات ضددینی دراین کشورتنهادرموردمنکران خداونداعمال می گرددوآیاحق اظهارنظرعلیه ادیان دراین کشوررعایت می گردد؟ونیزازآلمان درموردچگونگی تفسیرقوانینی که فحاشی به مقدسات کلیساهای محلی ویاسایرگروههای دینی راممنوع می کندسوال کرده است.همچنین کمیسیون حقوق بشرازسال۱۹۹۹تا ۲۰۰۵به مسأله “مقابله باارائه تصویرمنفی ازادیان”پرداخته وقطعنامه های متعددی رادراین زمینه منتشرکرده است.پس ازکمیسیون جانشین آن،شورای حقوق بشر،نیزدرسال ۲۰۰۸و۲۰۰۹این روندراپیگیری کرده است.مجمع عمومی نیزدراین زمینه اسناد متعددی رامنتشرکرده است. حائز اهمیت است که باوجودتصویب این قطعنامه هادرنهادهای پیش گفته،متأسفانه این قطعنامه هاازطرف دولتها ی غربی عضوموردپشتیبانی قرارنگرفته است؛زیراپیشنهاداین قطعنامه هاتوسط دولتهای اسلامی واعضای سازمان کنفرانس اسلامی بوده وهیچ یک به اتفاق آراموردپذیرش اعضاقرارنگرفته است.کمیسیون حقوق بشر، درقطعنامه ۹/۲۰۰۲خودبه نام “مقابله باارائه تصویرمنفی ازادیان “درموردارائه تصویرغلط ومنفی ازادیان به خصوص،قرین سازی اسلام بانقض حقوق بشروتروریسم ابرازنگرانی کرده وبرنقش رسانه های جمعی نوشتاری وصوتی-تصویری درتحریک به بیگانه ستیزی،ناشکیبایی وتبعیض علیه اسلام وسایرادیان تأکیدکرده است.ونیزدرموردفعالیتهای گروههای افراطی درارائه تصویر منفی ازادیان،به خصوص فعالیتهای دولتی دراین زمینه ابرازناخشنودی کرده است.این کمیسیون ازدولتهامی خواهدکه ازکلیه ی حقوق بشری که به سبب ارائه تصویرمنفی ازادیان نقض می گردد،حمایت مقتضی رامبذول دارندوتمام توان خودرادرموردترویج مداراواحترام به تمامی ادیان ونظامهای ارزشی به کارگیرندودررسیدن به این مقصد،فزونی آگاهی درموردتمدنهاوفرهنگهاازطریق ارتباط وتعاون راسودمندووسیله ای برای پیشبردحقوق بشرمندرج دراسنادبین المللی همچون اعلامیه جهانی حقوق بشرمی داندوازجامعه یبن المللی می خواهدکه توسط یک کنفرانس جهانی،فرهنگ مدارای مبتنی براحترام به حقوق بشروتنوع دینی رابه پیش برندواز ارباب رسانه های جمعی می خواهددراین کنفرانس مشارکت نمایند. کمیسیون حقوق بشردرقطعنامه ۴۸/۲۰۰۲خوودراجع به آزاد ی بیانابرازنگرانی همیشگی خوددرسوء استفاده ازقوانین مربوط به توهین وبدگویی ازجمله اعمال حبس،قتل وآزار خبرمی دهد.

بند چهارم: بررسی تعارض حق برآزادی دینی باحقوق وآزادی دیگران درحقوق بین الملل(توهین به ادیان)

یکی ازمباحث مهم درحوزه محدودیت حق برآزادیها وتعارض حق هابویژه تزاحم آزادی دینی وآزادی بیان،محدودسازی آزادی بیان به سبب توهین به مقدسات دینی واعتقادی است.نمونه های متعددی چون کتاب آیات شیطانی اثرسلمان رشدی، کاریکاتورهای روزنامه دانمارکی،فیلم هلندی تسلیم وآتش زدن قران ونیزکتابهای متعددی که درسالهای اخیرونقدوایرادبرمذهب واعتقادات دینی به چاپ رسیده است،بحث امکان ممنوع نمودن توهین به ادیان وکتب آسمانی رادوباره درصحنه داخلی وبین المللی نوکرده است واین سوال رامطرح نموده که آیاآزادی بیان،حق استهزاوتوهین به مذاهب رانیزشامل می گرددویااین حق بایدیامی تواندمحدودبه عدم توهین به مذاهب گردد؟این سوال درحالی مطرح می گرددکه عقایدونظریه های متفاوتی درموردحدودوثغوراستهزاوتوهین به ادیان وجوددارد.آنچه که ازدیدگاه فرقه ای نقدوبررسی یاهنروسرگرمی محسوب می گردد،ازدیدگاه دریگری استهزا،توهین،غیرهنری وغیراخلاقی شمرده می شود. این بخش ازتحقیق حاضرضمن بیان مقدمه ای دراین مسأله به نقل ونقدرویه دیوان اروپایی حقوق بشربه عنوان نهادی که بااین تزاحم روبروبوده است می پردازد،وپس ازنقل موضع نهادهایی چون کمیته حقوق بشروگزارشگرویژه وبرخی ازقوانین وعملکردکشورهادراین خصوص،به تبیین اجمالی وضعیت توهین به اسلام توجه خواهدکرد.

بند پنجم: نیم نگاهی به توهین به مقدسات اسلامی در سال های اخیر و ارائه راه کار

از دیگر مسائل قابل توجه و مهم در عرصه توهین به مقدسات، تحقیر و یا انتقادهای شدید علیه ادیان، حرکت هایی است که علیه اسلام و پیامبر اکرم (ص) در سال های اخیر شکل گرفته است، و نیز عکس العملی که مسلمانان و یا علمای دین و یا دولت های اسلامی در قبال آن داشته اند. عکس العمل شدید در اندک مواردی باعث شده است که از نوشتن و انتشار مطالب توهین آمیز علیه اسلام کاسته شود. و یا از اسامی مستعار برای نشر افکار خود علیه اسلام استفاده کنند. از موارد استثناء، زنی به نام «ایان هیرسی علی» است. وی که متولد سومالی است ابتدا مسلمان بوده و سپس به دلائلی که در کتاب خود گفته است و در فیلم «تسلیم قسمت۱) نیز بخشی از آن قابل مشاهده است، اسلام را ترک گفته و ملحد شده است. وی در سال ۲۰۰۴ به اتفاق تهیه کننده ای هلندی با نام «theo Van Gogh» فیلمی علیه اسلام ساختند یا نام «تسلیم قسمت۱» این فیلم در تلویزیون هند به نمایش درآمد. وی که در این فیلم در حالتی که قسمتی از بدن عریان خود را با چادری پوشیده است و آیات قرآنی به مناسبت کلماتی که می گوید بر بدنش نوشته می شود، نماز، اعتقاد به خداوند، سکوت خداوند در مقابل رفتار تبعیض آمیز و خشن با زنان مسلمان، فحشای پنهان در بین مسلمانان و مجازات خشن اسلامی را به نمایش می گذارد، و به نقد می کشد، و ایمان را نه تنها مانع از این گونه زشتی ها معرفی نمی کند، بلکه به نوعی عامل آن می داند. وی در انتهای این فیلم ده دقیقه ای می گوید: دیگر نمی تواند مطیع خداوند باقی بماند، و با نمایش زنی مسن و با حجاب کامل در پشت صحنه اصلی، در طول فیلم به تضاد فکری نسل جدید زنان مسلمان و نسل گذشته آنها اشاره می کند، و به نحوی این رویه را به نسل جدید زنان در کشورهای اسلامی القاء می نماید که دیگر در حریم قوانین اسلام باقی نمانند و آن را بشکنند. ایان هیرسی علی، نه تنها در فیلم، بلکه در واقع، خود نمونه چنین زنی است. وی به خاطر بیان و نمایش خشونت های خانوادگی و پنهان علیه زنان، از سوی برخی مورد تشویق قرار گرفت. فیلم به نحوی تهیه شده بود که نه تنها ایان هیرسی علی نتوانست، توسط آن، خشونت پنهان علیه دختران در کشور خویش را به نمایش بگذارد، بلکه به عنوان یک فیلم توهین آمیز تلقی شد. تهیه کننده فیلم دو ماه پس از نمایش آن، توسط یک مسلمان هلندی با نام محمد بویری ترور شد و ایان هیرسی علی به آمریکا رفت و توسط برخی ترویج می شود، و سعی می شود وی به عنوان نویسنده مشهور معرفی گردد. سرگذشت نامه وی با نام «بی ایمان: سفرم به سوی آگاهی حقیقی»، بالاترین فروش را در لیست نیویورک تایمز و اروپا داشته است. از دیگر کسانی که امروزه در صدد معرفی وی به عنوان یک نویسنده و منتقد علیه اسلام هستند، زنی فمینیست با نام «ارشاد منجی» است. وی که از پدری اوگاندایی و مادری هندی زاده شده است بعد از اخراج جنوب آسیایی ها، توسط عیدی امین از کشور، به همراه والدین خود به کانادا رفت، و بعدها به عنوان همجنس باز است، در مورد زندگی همجنس بازان در بین مسلمانان برنامه هایی را ارائه کرد. وی هم اکنون در بنیاد اروپایی دموکراسیدر بروکسل و دانشگاه نیویورک فعالیت دارد. از کتاب های وی که به سی زبان مختلف از جمله فارسی و عربی ترجمه شده است، می توان از «مشکل اسلام در روزگار ما» نام برد. وی بارها از سوی مسلمانان مورد تهدید قرار گرفت و در مصاحبه ای گفته است که از پنجره های ضدگلوله برای حفظ جان خویش استفاده می کند. در مقابل این گروه از مسلمانان، برخی دیگر، وی را فمینیست قرن بیست و یکم و یا رهبری جهانی نامیده اند. نیویورک تایمز در تعریفی از او، وی را بدترین کابوس برای اسامه بن لادنپ نامیده است. وی در تبیین دیدگاه خود، خویش را «Muslim refusenik» نامیده است. «Refusenik» کلمه ای مرکب از دو بخش روسی و انگلیسی است؛ بخش اول به فرد یهودی روسی اطلاق می شود که نتوانسته است مجوز مهاجرت را اخذ نماید، و بخش دوم به معنای اسرائیلی است که از خدمت نظامی در کرانه باختری خودداری می کند. وی خود را به عنوان یک اصلاحگر دینی و زنی آشنا با دنیای نو و پرچم دار نواندیشی دینی در بین مسلمانان معرفی می کند! بی تردید حرکت های زیادی را خواهید یافت که به نوعی در بزرگ نمایی تردیدآمیز سیمای این زن می کوشند. فارغ از اشخاص نام برده، مسأله توهین به اسلام، پیامبر اکرم (ص) و سایر انبیای الهی در چندساله اخیر به صورت یک حرکت مکرر درآمده است و هر روز شاهد توهین