خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل تاملی در داستان وزیر یهودی در مثنوی مولانا و اشاره وی به توطئه یهودیان مخفی

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل تاملی در داستان وزیر یهودی در مثنوی مولانا و اشاره وی به توطئه یهودیان مخفی :

مولوی در کتاب اوّل مثنوی «داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان را می کشت از بهر تعصب» نقل کرده است.

توجه مولانا جلال الدین محمد بلخی به این داستان و پیام های آن عجیب و نتیجه گیری آن عجیب تر و بس عبرت آموز است. نمی دانیم مولوی بر اساس کدام تجربه ی تاریخی و با چه هدفی این داستان را بیان کرده است. اما این داستان در آن زمان، نحوه ی فعالیت یهودیان مخفی را به زیبایی نشان می دهد. اما این داستانف شرح حال حکمرانی یهودی بوده که اتباع او مسیحی شده اند و وی با خشونت به قلع و قمع ایشان مشغول است:

بود شاهی در جهودان ظلم ساز

دشمن عیسی و نصرانی گداز

عهد عیسی بود و نوبت آنِ او

جان موسی او و موسی جان او

شاه از حقد جهودانه چنان

گشت اَحْوَل، کالأمان یا رب امان

صد هزاران مؤمن مظلوم کُشت

که پناهم دین موسی را و پُشت

این کشتارها نتیجه نمی دهد و روز به روز بر شمار گروندگان به آئین مسیح افزوده می شود تا سرانجام وزیر او خدعه ای می اندیشد. وزیر به شاه توصیه می کند که به وی اتهام مسیحی شدن وارد کند و به این بهانه گوش و دست او را ببُرد و بینی اش را بشکافد و برای اعدام به پای طناب دار ببرد و سپس با شفاعت آزادش کند. بدین سان، وزیر به جایگاهی چنان احترام آمیز دست می یابد که بتواند در مسیحیان نفوذ کند و حتی در رأس ایشان جای گیرد:

گفت ای شه گوش و دستم را ببُر

بینی ام بشکاف اندر حکم مُر

بعد زآن در زیرِ دار آور مرا

تا بخواهد یک شفاعت گر مرا

آن گهم از خود بران تا شهرِ دور

تا دراندازم در ایشان شرّ و شور

شاه طبق نقشه ی فوق عمل می کند و وزیرِ دست و گوش بریده و بینی شکافته را به اتهام مسیحی شدن به میان نصرانیان می راند و وزیر خود را قربانیِ گروش به دین عیسی و عالِم به اسرار آن جا می زند:

پس بگویم من به سِرّ نصرانیم

ای خدای رازدان می دانِیَم

شاه واقف گشت از ایمان من

وز تعصب کرد قصد جان من

گر نبودی جان عیسی چاره ام

او جهودانه بکردی پاره ام

بهر عیسی جان سپارم سَر دهم

صد هزاران منّتش بر خود دهم

جان دریغم نیست از عیسی ولیک

واقفم بر عِلم دینش نیک نیک

حیف می آید مرا کآن دین پاک

در میان جاهلان گردد هلاک

شکر ایزد را و عیسی را که ما

گشته ایم آن دین حق را رهنما

از جهود و از جهودی رسته ام

تا به زُنّاری میان را بسته ام

دور دور عیسِی است ای مردمان

بشنوید اسرار کیش او به جان

بدین سان، یهودیِ خدعه گر در میان مسیحیان جایگاهی رفیع می یابد:

صد هزاران مرد ترسا سوی او

اندک اندک جمع شد در کوی او

او بیان می کرد با ایشان به راز

سرّ انگلیون و زِنّار و نماز

او به ظاهر واعظ احکام بود

لیک در باطن صفیر و دام بود

دل بدو دادند ترسایان تمام

خود چه باشد قوّت تقلید عام

در درون سینه مِهرش کاشتند

نایب عیسی ش می پنداشتند!

وزیر سال در میان مسیحیان زیست و با تزویر به مولا و مقتدای ایشان بدل شد. تا سرانجام شاه به او پیام داد که: “وقت آمد، زود فارغ کن دلم.”

در این زمان مسیحیان به ۱۲ گروه تقسیم می شدند که در رأس هر دسته امیری بود و جملگیِ ایشان و قوم شان وزیر را رهبر معنوی خود می دانستند.

وزیر به دستور شاه ابتدا برای هر یک از سران ۱۲گانه ی فوق طوماری از احکام عیسی نوشت که با طومار دیگری متناقض بود و بدین سان در میان مسیحیان تفرقه انداخت و ایشان را به ۱۲ جناح معارض و معاند بدل کرد:

ساخت طوماری به نام هر یکی

نقش هر طومار دیگر مسلکی

حکم های هر یکی نوعی دگر

این خلاف آن ز پایان تا به سر

در یکی راه ریاضت را و جوع

رکن توبه کرده و شرط رجوع

در یکی گفته ریاضت سود نیست

اندرین ره مَخلَصی جز جود نیست

در یکی گفته که جوع و جود تو

شرک باشد از تو با معبود تو

چون وزیر از طریق این طومارهای متناقض اسباب تفرقه در مسیحیان و انشعاب ایشان به فرقه ها و جناح های متخاصم را فراهم ساخت، مکر نهایی را آغاز نمود:

او به ناگاه دست از موعظه برداشت و در خلوت به ریاضت نشست. روزها گذشت، مریدان به تب و تاب افتادند و از فراق وی لابه و زاری سر دادند:

خلق دیوانه شدند از شوق او

از فراق حال و قال و ذوق او

لابه و زاری همی کردند و او

از ریاضت گشته در خلوت دو تو

سرانجام، مریدان دست تضرع به سوی او برداشتند که ما را از فیض خود محروم نکن:

از سر اکرام و از بهر خدا

بیش از این ما را مدار از خود جدا

ما چو طفلانیم و ما را دایه، تو

بر سر ما گستران آن سایه، تو

ما به گفتار خوشت خو کرده ایم

ما ز شیر حکمت تو خورده ایم

الله الله این جفا با ما مکن

خیر کن،