خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل آداب معاشرت در گفتار و رفتار اهل بیت (ع) (بخش اول)

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل آداب معاشرت در گفتار و رفتار اهل بیت (ع) (بخش اول) :

۱- سلام و مصافحه

پـیـامـبـر گـرامـی (ص ) بـه هـر کـس مـی رسـیـدنـد، حـتـی بـه زنـان و کـودکـان، سـلام مـی کردند. ابو حمزه گوید:

بـا امـام بـاقر (ع )، همسفر شدم. در جایی منزل کردیم، آن حضرت چند قدمی رفت و برگشت و بـا مـن مـصـافـحـه کـرد و دسـت مـرا فـشـرد. عـرض کـردم: مـا الا ن بـا هـم در یـک مـحـمل بودیم؟ فرمود:(هرگاه مؤ من بامؤ منی دیگر مصافحه کند خداوند به آنان نظر (رحمت ) می افکند.)

۲- استقبال و بدرقه

از جـمـله آداب اجـتـمـاعـی اسـلام، اسـتـقبال و بدرقه میهمان است. حضرت صادق علیه السلام از رسول خدا نقل کرده که فرمود:

(إِنَّ مِنْ حَقِّ الدّاخِلِ عَلی اءَهْلِ الْبَیتِ اءَنْ یمْشُوا مَعَهُ هَنیئَهً إِذا دَخَلَ وَإِذا خَرَجَ)

از (جـمـله ) حـق (وارد) بـر اهـل خـانه، این است که هنگام ورود و خروج به آرامی او را تا مقداری استقبال و بدرقه کنند.

و آنـگـاه کـه مـسـافـر، دسـت بـه یک سفر مهم سیاسی یا نظامی، که به نفع مردم و کشور است بـزنـد، بـدرقـه و اسـتـقـبـال از او شـکـوه بـیـشـتـری مـی یـابـد، چـنـان کـه رسول گرامی اسلام، اغلب رزمندگان را بدرقه می کرد و برایشان دعا می نمود و هنگام مراجعت نیز به استقبالشان می شتافت.

عـثـمـان کـه از افـشـاگـریـهـا و سـخـنـان حـق طـلبـانـه ابـوذر، صـحـابـی بـزرگ رسـول خـدا(ص ) بـه تـنـگ آمده بود، تصمیم گرفت او را به دهکده ای به نام (ربذه ) تبعید کـند و دستو رداد کسی حق ندارد با ابوذر، سخن گوید یا او را مشایعت نماید، ولی حضرت علی عـلیـه السـلام هـمـراه فـرزنـدانـش حـسـن و حـسـیـن عـلیـهـمـاالسـلام و بـرادرش عقیل و عمار یاسر، ابوذر را تا خارج مدینه بدرقه کردند و هر یک سخنانی ایراد نمودند. عثمان از این امر، مطلع شد و به امیرمؤ منان (ع ) اعتراض کرد. امام فرمود: «تو توقع داری دستور به گناه هم که می دهی ما اطاعتت کنیم؟! »

۳- میهمانداری

مـیـهـمـان نـوازی نـیز از آداب با ارزشی است که فرهنگ اسلامی بر آن تاءکید دارد و پیشوایان دینی، سخت بدان پای بند بودند. رسول خدا(ص ) تنها زیر انداز موجود در خانه را زیر پای مـیهمان پهن می کرد. هرگاه میهمانی بر حضرتش وارد می شد با او بر سر سفره غذا می نشست و تا میهمان از غذا سیر نمی شد، پیامبر دست از غذا نمی کشید. امیرمؤ منان (ع ) خود، آب روی دست میهمان می ریخت تا او دستش را بشوید.

حـضـرت صـادق عـلیـه السـلام اجـازه نـمـی داد کـه مـیـهـمـان کـارهـای منزل را انجام دهد و خود شخصاً اقدام می نمود.

هـمـیـن طـور آن بـزرگـواران اصـرار داشـتـنـد کـه سـخـتـیـهـا و نـاراحـتـیـهـای مـنـزل را بـه مـیـهـمـانـان خـود مـنـتـقـل نـکـنـنـد. از ایـن رو، مـشـکـلات مـنـزل و زنـدگـی امـام، اثـری در مـهـمـان نـوازی ایـشـان نـمـی گذاشت. حضرت امام کاظم (ع ) نقل می کند:

روزی پـدرم با میهمانان خویش نشسته بودند و هنگام صرف غذا شد، در این بین خبر آوردند که اسـمـاعـیـل، فـرزند امام، در گذشته است. امام (ع ) بدون اینکه وضع مجلس را به هم بزند و یامیهمانان خود را رها کند و خارج شود. تبسّمی کرد و فرمود: غذا را بیاورید. آنگاه با دوستانش بـر سـر سـفـره نـشست، خود غذا میل فرمود و به مهمانان هم تعارف می کرد و غذا جلوی آنها می نهاد.

ائمـّه معصومین از شدّت علاقه به مهمان و مهمان نوازی، هیچ گاه مهمان را هنگام رفتن یاری نمی دادنـد، تـا نـشـان تـمـایـل آنـان بـه بـاقـی مـانـدن مـهـمـان درخـانـه بـاشـد، چـنـان کـه نـقـل شـده: مـیـهـمـانـانی از طایفه (جُهَینه ) بر امام صادق (ع ) وارد شدند و حضرت از ایشان پـذیـرایـی کـرد. وقـتی قصد کوچ کردند، امام زاد و توشه راه و هدایایی به ایشان عطاکرد و به خدمتکاران خود فرمود: «از آنان کناره بگیرید و کمکشان نکنید. » آنگاه فرمود: «ما خاندانی هستیم که میهمانان خود را هنگام کوچ کردن یاری نمی دهیم.»

۴- رفتار باهمسفران

مـعـصـومـیـن (ع ) هـرگـز در زندگی، سربار دیگران نبودند، بلکه علاوه برگذران زندگی خـویـش، کـمـکـهـای شایانی به زندگی دیگران می کردند و در (سفر) که بیش از (حَضَر) مشکلات دارد نیز چنین عمل می نمودند.

رسـول خـدا(ص ) در مـسـافـرت و انـتـخاب همسفر، حساس بود. در سفری که برای زیارت خانه کعبه خارج شده ب