خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟!

فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟!؛ انتخابی مطمئن برای ارائه‌ای حرفه‌ای

اسلایدهایی آماده برای استفاده:

فایل فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! شامل ۲۹ اسلاید با طراحی دقیق و ساختاری استاندارد است که برای ارائه‌های رسمی یا چاپ، کاملاً مناسب و آماده استفاده می‌باشد.

ویژگی‌هایی که فایل فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! را متمایز می‌کند:

• طراحی بصری حرفه‌ای:فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! با بهره‌گیری از رنگ‌بندی هوشمندانه و چیدمان اصولی جهت انتقال بهتر مفاهیم ارائه.
• سهولت در اجرا: تمامی اسلایدها از پیش تنظیم شده‌اند و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.
• وضوح بالا و نظم ساختاری: کیفیت بالای عناصر گرافیکی و هماهنگی کامل در نمایش، تجربه‌ای بدون نقص را فراهم می‌سازد.

استاندارد بالا در تولید محتوا:

فایل فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! با رعایت اصول حرفه‌ای طراحی شده و عاری از هرگونه ایراد گرافیکی یا ناهماهنگی در نمایش می‌باشد.

نکته مهم:

در صورت مشاهده نسخه‌هایی با کیفیت پایین‌تر، توجه داشته باشید که ممکن است نسخه‌های غیررسمی باشند. نسخه اصلی فایل فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! تنها از طریق منبع معتبر در دسترس است.

هم‌اکنون فایل فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! را دریافت کرده و ارائه‌ای حرفه‌ای و متمایز تجربه نمایید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل صفت جمال خداوندی چگونه باید تفسیر شود؟! :

مسلّم است که مقصود از جمال خداوندی، «پدیده» و یا نمود «عرضی» نیست که از مقوله کیفیت محسوب می شود و خداوند جسم نیست که کیفیتی داشته باشد، بلکه اوست آفریننده همه کیفیت ها، به اضافه این که اگر جمال خداوندی از مقوله کیفیت باشد، لازمه اش ترکب است که برای خداوند امکان ناپذیر است. از طرف دیگر، نمی توان گفت: «جمال خداوندی، یعنی عظمت و جلال او»، زیرا این دو صفت از صفات کمالی اوست که ذات پروردگاری به طور کامل و در حد اعلا دارای آن دو می باشد و می توان گفت وجوب آن ذات اقدس، عبارت دیگری از کمال او، یا وجوب، مستلزم کمال مطلق است.

چنان که از منابع مزبور بر می آید، صفت جمالی یکی از صفات اوست که با نظر به مفهومی که دارد، غیر از حیات، قدرت و علم و اراده و دیگر صفات ذاتی و صفات فعلی او می باشد. هم چنین، با توجه به این که همه زیبایی های قابل تصور را او به وجود آورده است، معلوم می شود که جمال او، مافوق زیبایی های محسوس و معقولی است که در دو قلمرو انسان و جهان قابل دریافت می باشند.

اگر ما توانسته باشیم زیبایی فوق محسوسات را به عنوان زیبایی دریافت کنیم و بپذیریم، و اگر این حقیقت را تصدیق کنیم که زیبایی آرمان های معقول می توانند در ما انبساط روانی یا احساس و شهودی خاص زیبایی معقولات را به وجود بیاورند، توانسته ایم که یک گام در راه دریافت جمال خداوندی برداریم.

اگر این حقیقت را هم تصدیق کنیم که قوای دریافت کننده درونی ما خیلی عالی تر و با عظمت تر از آن است که آن ها را در عکسبرداری محض از جهان برونی و تخیل و تداعی معانی و امثال این ها منحصر کنیم، می توانیم به وجود آن استعداد که جمال خداوندی را دریابد، پی ببریم.

اگر چنین استعدادی در درون ما نبود، خداوند متعال این صفت را به پیامبران و اوصیاء و اولیای عظام تلقین نمی فرمود که آن را بر مردم القاء کنند، مانند دیگر صفات جلال و کمال خداوندی که به پیامبران و اوصیا علیهم السلام و اولیاء تلقین شده، یا تذکر صریح داده شده است که در آن صفات بیندیشند و عظمت خداوندی را دریابند؛ چنان که در دریافت اوصاف جلال، به صفت دریافت شده به عنوان صفت خداوندی با مفاهیم معمولی آن ها که از مشهودات خود به دست آورده ایم، قناعت نمی کنیم، بلکه به طور قاطعانه مغایرتِ صفات خداوندی را با مفاهیم معمولی تصدیق می کنیم، هم چنین منشأ دریافت ما در صفت جمالِ آن ذات اقدس، مفاهیم معمولی زیبایی نیست.

وقتی که می گوییم: «خداوند عالِم است»، می دانیم که منظور از علم او، از مقوله دانش هایی نیست که ما می اندوزیم و همه آن ها از راه حواس و آزمایشگاه ها و اندیشه های منطقی به درون ما راه می یابند و محدودیت ها و نسبیت ها آن ها را احاطه کرده و گاهی بعضی از آن ها مخالف و بعضی دیگر موافق واقع از آب در می آیند. علم خداوندی مسبوق به جهل و تردید هم نیست و نیازی به حضور عینی معلوم ندارد، بلکه در شناخت این صفات مقدس، دریافت هایی داریم که از عمیق ترین سطوح روانی ما برمی آیند که:

مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه

«هر کس که معرفت به خود پیدا کرد، به پروردگار خود معرفت پیدا کرد.»

آن آیات قرآنی که نزدیکی خداوندی را به انسان بیان می کند، شاهد همین معنی است، از آن جمله:

۱- وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ^[۱]

«ما به انسان از رگ گردنش نزدیک تریم.»

۲- وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیهِ مِنْکمْ وَ لکنْ لا تُبْصِرُونَ ^[۲]

«و ما به انسان از شما نزدیک تریم، ولی شما نمی بینید.»

۳- وَ هُوَ مَعَکمْ أَینَ ما کنْتُمْ ^[۳]

«و او با شماست هر کجا که باشید.»

هم چنین، جمله معروف امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه در پاسخ ذعلب یمانی که از آن حضرت پرسید: هل رایت ربک؟ «آیا پروردگارت را دیده ای؟» فرمود: لم أعبد ربا لم اره ^[۴] «نپرستیده ام پروردگاری را که او را ندیده باشم.» سپس می فرماید: خدا را با چشم نمی توان دید، بلکه این دل است که با حقایق ایمان او را می بیند:

به بینندگان آفریننده را نبینی مرنجان دو بیننده را

هم چنین، عقل نظری هم نمی تواند او را درک کند، زیرا:

خِرد گر سخن برگزیند همی همان را گزیند که بیند همی

«ابوالقاسم فردوسی»

از طرف دیگر، معنای زیبایی و جمال، حقیقتی است که در برابر درک آدمی بر نهاده می شود و موجب تحریک شهود و ذوق و یا احساس خاص زیبایابی می گردد و یا در وضع روانی آدمی انبساطی به وجود می آورد، و حد اعلای زیبایی- همان گونه در کتاب زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام گفته ایم-: «نمودی است نگارین و شفاف که بر