خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود

تحولی در ارائه‌ها با فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود!

اگر به دنبال یک روش ساده اما حرفه‌ای برای ارائه‌ی مطالب خود هستید، فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود بهترین انتخاب شما خواهد بود. فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود از پایه بر اساس اصول طراحی مدرن ساخته شده و تضمین می‌کند که اسلایدهای شما جذاب، منظم و آماده‌ی استفاده باشند.

فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود شامل ۳۶ اسلاید است که با ترکیب بصری زیبا و چیدمانی حرفه‌ای، ارائه‌ی شما را به سطحی بالاتر می‌برد.

چرا باید از فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود استفاده کنید؟

✔ طراحی حرفه‌ای: هر اسلاید فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود با دقت بالا تنظیم شده تا بیشترین تأثیر را روی مخاطبان بگذارد.

✔ صرفه‌جویی در زمان: نیازی نیست ساعت‌ها وقت خود را برای طراحی پاورپوینت بگذارید، همه چیز آماده است.

✔ استفاده‌ی آسان: بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، کافی است فایل را باز کنید و ارائه دهید.

✔ فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود قابل استفاده در هر محیطی: چه در دانشگاه، چه در جلسات کاری، فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود حرفه‌ای نیاز شما را کاملاً برآورده خواهد کرد.

متمایز باشید!

دیگر نگران بهم‌ریختگی یا طراحی‌های غیرحرفه‌ای نباشید. فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود به شما این امکان را می‌دهد که بدون دغدغه روی محتوای خود تمرکز کنید و ارائه‌ای تأثیرگذار داشته باشید.

همین حالا دریافت کنید و تجربه‌ای متفاوت از ارائه‌های حرفه‌ای را داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل ترفندهای معاویه برای فریب خواص و همراه کردن آنان با خود :

معاویه برای رسیدن به اهداف خود سعی کرد برخی از خواص را که دارای وجهه عمومی بودند فریب دهد و با خود همراه کند و در این راه از هر ابزاری استفاده کرد. اما نمونه هایی از اقدامات او:

۱. زبیر و طلحه:

معاویه برای اینکه طلحه و زبیر را در فتنه گریشان مصمم کند و از این طریق، راه را برایاقدامات بعدی خود همواره کند، قبل از جنگ جمل به “زبیر” نامه نوشت و به او منت نهاد که از مردم برای خلافت تو و بعد از تو برای “طلحه” بیعت گرفتم. زبیر و طلحه بسیار خوشحال شدند و سرکشی و نافرمانی خود را علیه حکومت امام اعلام کردند.

۲. عبدالله بن عمر:

معاویه وقتی امتناع “عبدالله بن عمر” از بیعت با امام و کناره گیری او را شنید؛ او را به امر خلافت ترغیب کرد و از وی خواست که به او بپیوندد و این نامه را برایش نوشت:

از نظر من، هیچ کس از قریش شایسته تر از تو نیست که مردم بعد از “عثمان” دورش جمع شوند! رها کردن و عیب گرفتن تو بر یاران عثمان و مخالفت تو بر علی را شنیدم، این ها باعث شد که من از تو درخواست کمک کنم. خدا تو را رحمت کند، من نمی خواهم بر تو حکومت کنم بلکه آن را برای تو می خواهم و اگر آن را رد کنی مجبورم انتخاب را به شورای مسلمین بسپارم…

در این نامه معاویه با نیرنگ و فریب ابن عمر به خلافت و حکومت بر مسلمین بر او منت می گذارد. “عبدالکریم خطیب” بر این نامه شرحی نوشته و گفته است: این نامه شایسته است که از معاویه باشد؛ زیرا هیچ کس نمی تواند این گونه نامه به مردم بنویسد و متناسب با روحیه هر کس، راهی به قلب و عقلش پیدا کند مگر معاویه.

عبدالکریم خطیب درادامه می نویسد: معاویه از مخالفت عبدالله بن عمر با علی، خشنود شده چرا که

این کار ابن عمر دل معاویه را خنک کرده، به همین دلیل او را مورد لطف خود قرار می دهد.

خطیب گفتار خود را چنین به پایان می رساند:

سیاست و زیرکی ای چنین نافذ به جز از معاویه نیست…[۱].

ابن عمر درخواست معاویه را رد کرد و جواب نامه اش را با این نامه داد:

ان چه باعث شد علی و مهاجرین و انصار را ترک کنم همان چیزی است که باعث می شود تو را نیز رد کنم.

اما گفتار تو درباره علی، به جانم قسم، من مانند علی در اسلام و هجرت نیستم و جایگاهش را نزد رسول الله (ص) ندارم و لکن حادثه ای به وجود آمد که برای ما از رسول الله (ص) در این باره دستوری نبود، به این دلیل من توقف کردم و گفتم اگر فضل است آن را ترک کردم و اگر گمراهی است از شر آن نجات یافتم. پس ما را رها کن…[۲].

گرچه رد دعوت معاویه از سوی عبدالله بن عمر، امری مثبت بوده اما علت این رد دعوت جالب توجه است وی علت ترک بیعت امام را نبود دستور دراین باره از رسول خدا(ص) می داند. و این در حالی است که وی تصریح صریح از جانب پیامبر (ص) درباره حق علی را فراموش کرده است و این که علی(ع) نسبت به پیامبر(ص) چون هارون نسبت به موسی است. و این که او ولی مؤمن و مؤمنه بعد از پیامبر(ص) است”. و این که او با حق است و حق با اوست. آیا بیعت عمومی برای امام را در روز غدیر خم فراموش کرده است. فارغ از این موارد سوال ما از عبدالله بن عمر این است که آیا ولایت ابی بکر به تصریح پیامبر (ص) بود؟ آیا حکومت پدرش به فرمان پیامبر بود؟

۳. سعد بن ابی وقاص:

“سعد بن ابی وقاص” از کسانی است که از بیعت امام تخلف کرد، معاویه نامه ای به او نوشت و در آن او را تشویق و ترغیب کرد و سعی کرد تا او را به سوی خود جلب کند و این آن نامه است:

در واقع سزاوارترین مردم برای کمک به عثمان اهل شورا از قریش اند. آن ها حق او را ثابت کردند و او را بر غیرش برگزیدند. طلحه و زبیر او را یاری کردند و آن ها در امر شورا با تو شریک بودند و نظیر تو در اسلام بودند و برای مطالبه خون عثمان، ام المؤمنین نیز شرکت کرد. پس آنچه را آن ها پسندیدند و خشنود بودند تو آن را ناخوش ندار و آنچه را آن ها قبول کردند تو رد نکن. همانا آن را به شورای بین مسلمین رد می کنیم…[۳].

این نامه دعوت به خون عثمان است که طلحه، زبیر و عایشه زندگی خود را برای آن فدا کردند. و بطلان مطالب این نامه از سعد مخفی نبود؛ پس با این نامه پاسخ او را داد:

اهل شورا کسی را شایسته تر از او به خلافت نیافت؛ زیرا علی در اسلام از همه سابقه دارتر بود و کسی در بین ما مانند او نبود، او در خوبی های ما شریک بود و ما در خوبی های او شریک نبودیم. و لکن مقدرات خدای متعال این گونه بود. ما می دانستیم که او از ما سزاوارتر است و لکن نمی شد در این باره گفت و گو کرد و همچنین درباره مخالفت با او بی توجه بود. اما ای “معاویه”، آن امری است که ما از اول و آخر آن کراهت داریم.

و اما طلحه و زبیر، اگر بیعت خود را حفظ می کردند برای آن ها بهتر بود و خدای متعال عایشه ام المؤمنین را بیامرزد[۴].

این نامه حاکی از اعتراف سعد به شایستگی امام (ع) به خلافت است و این که مقدرات بین امام(ع) و خلافت فاصله انداخت.

۴. عمرو بن عاص:

معاویه متوجه شد که به تنهایی نمی تواند در برابر امام (ع) بایستد، مگر این که “عمرو بن عاص” را به خود ملحق کند. پس نامه ای به او نوشت و از او درخواست کرد که در دمشق به حضور وی برسد. چون نامه معاویه به عمرو عاص رسید با دو فرزندش “عبدالله” و “محمد” مشورت کرد. عبدالله به او گفت که از مردم کناره گیری کند و در خانه بماند و جواب معاویه را ندهد تا مردم به چیزی مجتمع شوند، سپس وارد شود در آنچه مسلمانان وارد شدند. اما فرزندش محمد مانند جوانان قریش به ثروت و شهرت طمع داشت و به او گفت که به معاویه ملحق شود تا به دنیایش برسد.

عمرو بن عاص به فرزندش عبدالله گفت:

تو به من دستور دادی به آنچه برای من در دینم بهتر است.

سپس به فرزندش محمد گفت:

اما تو به من دستور دادی به آنچه برای دنیای من بهتر است.

فرزند عاص شب تا صبح فکر می کرد که آیا به امام ملحق ش