خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی

فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی؛ انتخابی مطمئن برای ارائه‌ای حرفه‌ای

اسلایدهایی آماده برای استفاده:

فایل فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی شامل ۳۲ اسلاید با طراحی دقیق و ساختاری استاندارد است که برای ارائه‌های رسمی یا چاپ، کاملاً مناسب و آماده استفاده می‌باشد.

ویژگی‌هایی که فایل فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی را متمایز می‌کند:

• طراحی بصری حرفه‌ای:فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی با بهره‌گیری از رنگ‌بندی هوشمندانه و چیدمان اصولی جهت انتقال بهتر مفاهیم ارائه.
• سهولت در اجرا: تمامی اسلایدها از پیش تنظیم شده‌اند و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.
• وضوح بالا و نظم ساختاری: کیفیت بالای عناصر گرافیکی و هماهنگی کامل در نمایش، تجربه‌ای بدون نقص را فراهم می‌سازد.

استاندارد بالا در تولید محتوا:

فایل فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی با رعایت اصول حرفه‌ای طراحی شده و عاری از هرگونه ایراد گرافیکی یا ناهماهنگی در نمایش می‌باشد.

نکته مهم:

در صورت مشاهده نسخه‌هایی با کیفیت پایین‌تر، توجه داشته باشید که ممکن است نسخه‌های غیررسمی باشند. نسخه اصلی فایل فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی تنها از طریق منبع معتبر در دسترس است.

هم‌اکنون فایل فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی را دریافت کرده و ارائه‌ای حرفه‌ای و متمایز تجربه نمایید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل سفره دار گروه های جهادی :

سوال می کنم عنوان شهید را به برادرتان داده اند؟ و جواب بی اندازه زیبایش بیش از پیش ما را با روحیات شهید این خانواده آشنا می کند: «ما ۷ خواهر و برادریم. پدرمان ما را طوری تربیت کرده که به تقدیر الهی راضی و تسلیم باشیم…شاخ زمستان شکسته بود، اما هنوز بساط برف از محوطه دانشگاه امام حسین (ع) جمع نشده بود. باد تندی درخت های تن نازک محوطه را می خماند و شاخه های شان را شوریده حال می کرد. دل در دل محمدرضا نبود. ترم اولی بود و حرف هایش برشی بین مسئولان و دانشجوهای سال بالایی نداشت. مسئول اردوهای دانشجویی آب پاکی را روی دست و دلش ریخته بود. بعد اصرارهای محمدرضا برای حضورش در اولین اردوی جهادی قلعه گنج کرمان نفس پری بیرون داده بود.

دفتر ثبت نام شده ها را پیش رویش گرفته و گفته بود این گروه برای اعزام بسته شده. انشاالله نوبت بعدی اسم شما که آقای «کلاته» باشی بالادست همه این اسم ها باشد. فرصت زیاد است و یا علی… و این یعنی دیگر امیدی نیست. اما محمدرضا دل قرص تر از این حرف ها بود. روز اعزام پیش دست شوفر راننده اتوبوس ایستاده بود. دست آخر مصمم بودنش راه گشا شد و گره از کار فرو بسته اش باز کرد. به جهادگرهای سن و سال دار دانشگاه که در حال شمارش دانشجوها بودند گفت این ۱۲۰ نفری که راهی می کنید رسیدگی نمی خواهند؟ کار تدارکات شان با من. این عزیزان به محرومان خدمت کنند و من به آن ها. با این حرف آخر دیگر «نه» به زبان مسئولان اردو نیامد و محمدرضا کلاته با عنوان نیروی پشتیبانی بدون این که نامی از او در فهرست اسامی دانشجویان اعزامی به اردوی جهادی جنوب کرمان باشد سوار اتوبوس شد.

شهادت باید مقبول حق باشد، بنده ها چه کاره هستند؟

وقتی از پشت تلفن به خواهر محمدرضا کلاته می گویم می خواهیم کمی از برادرش برای مان بگوید خیلی زود ما را به سال های کودکی شان در مشهد می برد: «من متولد ۱۳۶۴ هستم. سه سال از برادرم بزرگ تر بودم به همین دلیل از من حرف شنوی داشت. به طور کلی به بزرگ تر ها احترام زیادی می گذاشت. اهل شیطنت های معمول پسر بچه ها نبود؛ اما خلق شوخ طبعی داشت. مادرم همیشه یک جمله درباره اش می گوید و من او را این طور به یاد دارم. هر زمان که پدر و مادرم وارد می شدند به پای شان بلند می شد و مادرم می گفت محال بود به ما سلام بدهد اما دستش را از روی ادب روی سینه اش نگذارد. جوری به پدر و مادر سلام می کرد که انگار به زیارت امامان رفته است و به آن ها سلام می دهد».

از درسخوان بودن شهید کلاته که حرف به میان می آید خواهرش ماجرای بورسیه شدن او را از طرف کانون قلمچی به میان می کشد: «ایشان بسیار منظم بودند. نماز اول وقت شان هیچ وقت ترک نمی شد. در درس خواندن و به طور کلی انجام وظایفی که به ایشان داده شده بود کمال نظم و مراقبه در کار را داشتند. همیشه معدلی بالای نمره ۱۹ می گرفتند. به همین دلیل هم متولیان کانون قلمچی ایشان را بورسیه تحصیلی کردند. با رتبه ای که در کنکور به دست آورد به سادگی می توانست تبدیل به یکی از دانشجوهای دانشگاه فردوسی مشهد شود. اما عشق و علاقه زیادی به دانشگاه امام حسین (ع) داشت و تصمیم گرفته بود یک مرد نظامی تحصیلکرده شود».

خواهر محمدرضا می گوید برادرش هنوز ترم اولی بود که آخرین تصمیم خیر زندگی اش را گرفت و جاودانه شد: «حرف محرومان که می شد دست خودش نبود تا کمکی نمی کرد آرام و قرار نمی گرفت. تاب بی تفاوت بودن را نداشت. تصمیمش را گرفت و به اردوی جهادی پیوست. شنیده بودیم گفته بود اگر جایی هم برای من ندارید کف اتوبوس می نشینم اما من را هم ببرید و به این ترتیب در حین خدمت به مردم مناطق محروم و در طی حادثه ای به شهادت رسید».

سوال آخر را با شرمندگی می پرسم و جواب محکم خواهر محمدرضا موخره شیرینی برای گفتگوی کوتاه مان می شود. سوال می کنم عنوان شهید را به برادرتان داده اند؟ و جواب بی اندازه زیبایش بیش از پیش ما را با روحیات شهید این خانواده آشنا می کند: «ما ۷ خواهر و برادریم. پدرمان ما را طوری تربیت کرده که به تقدیر الهی راضی و تسلیم باشیم. محمدرضا یکی مانده به آخری خانواده ما و بسیار عزیز بود با این حال والدینم با رضایت مشوق او در همین کارهای خیرش بودند. برای ما مهم نیست که دیگران با چه عنوانی از برادرمان یاد می کنند. در مراسم هایی که برای او گرفته شد افرادی با چنان ظاهر متفاوتی از دنیای او برای تسلیت به ما آمدند که برای مان باورکردنی نبود. بین او که مذهبی بود و آن بندگان خدا که ظاهری متفاوت داشتند دوستی برقرار باشد. خود او بین اطرافیانش فرقی نمی گذاشت. چشمه مهربانی بود و با همه می جوشید. خدا می داند در دل این جهادگرها چه شوقی برای خدمت به محرومان بر پاست. برای همین است که عرض می کنم عقیده بنده های خدا در این امر مهم اهمیتی ندارد. ممکن است بندگان خدا فکر کنند یک مجاهد به دلایل دیگری غیر از راه خدا جهاد می کند. این مهم نیست. شهادت باید مقبول خداوند باشد، بنده خدا که ما باشیم چ