خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات

دانلود و استفاده از فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات – تجربه‌ای بی‌نظیر در ارائه!

پاورپوینتی شیک و استاندارد:

فایل فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات شامل ۴۰ اسلاید طراحی‌شده با دقت بالا است که کاملاً آماده برای ارائه یا چاپ در PowerPoint می‌باشد.

چرا فایل فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات گزینه‌ای عالی است؟

• گرافیک حرفه‌ای و جذاب: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات با طراحی مدرن و چشم‌نواز، پیام شما را به بهترین شکل منتقل می‌کنند.
• کاربری آسان: ساختار این پاورپوینت به‌گونه‌ای است که استفاده از آن بدون نیاز به تغییرات پیچیده ممکن باشد.
• آماده استفاده: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات از قبل تنظیم‌شده و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.

تضمین کیفیت و دقت بالا:

این مجموعه بر اساس بالاترین استانداردهای طراحی ساخته شده است و کاملاً منسجم و بدون اشکال، مناسب برای ارائه‌های حرفه‌ای می‌باشد.

نکته قابل توجه:

برخی نسخه‌های غیررسمی ممکن است تغییراتی داشته باشند. این نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات با دقت و کیفیت بالا طراحی شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات را دریافت کنید و یک ارائه بی‌نظیر داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات :

این انسان کامل و این رهرو عرفان مثبت می گوید:

مَا لَبَّسْتُ عَلَی نَفْسِی، وَلَا لُبِّسَ عَلَی.^[۱]

حقیقتی را بر خود مشتبه نساخته ام (خود را فریب نداده ام) و چیزی هم بر من مشتبه نشده است.

آری، این است قانونِ پایدارِ عرفان مثبت: «چون خود را فریب نداده ام، از هیچ کس فریب نخورده ام». بیایید با صراحت کامل و بدون روپوشی، با واقعیاتِ موجودیتِ خویشتن روبرو شویم و خود را فریب ندهیم. بیایید زندگی با خودِ تصنّعی را کنار بگذاریم؛ فقط با این اقدام جدّی است که هیچ کس و هیچ رویدادی نمی تواند ما را بفریبد.

مراعات این قانون در مسیر عرفان مثبت، بدان جهت ضرورت دارد که در تلاش برای سازندگی های روحی درونِ ما از امواج خیالات بی اساس، توهّمات بی پایه، احساس آزادی های دروغین، گرایش های ظریف به لذایذ و روییدنِ پی در پی جوانه های خودخواهی، خالی نخواهد بود. به دست آوردن یک حالتِ عرفانی مثبت از انبوه امور مزبور، مانند به دست آوردن یک رگه باریک الماس از انبوه زغال سنگ های بی شمار است. اگر ما بتوانیم از این امور خوشایند فریب نخوریم، هیچ عامل انسانی و غیر انسانی نمی تواند ما را بفریبد. هنگامی که انسان، بُعدِ عرفانی روحِ خود را بدون آلودگی به خیالات و لذّت پرستی ها به جریان انداخت، و خودِ طبیعی او نتوانست از این تکاپوی مسیر ربّانی جلوگیری کند، دیگر هیچ کس و هیچ چیزی توانایی مختل کردن این تکاپو را نخواهد داشت.

درباره اصل فایل پاورپوینت کامل رویارویی با واقعیات، توضیح بیش تری لازم به نظر می رسد. در مقدمه این اصل، مطلبی مهم درباره توصیف «منِ فریب خورده» متذکر می شویم: هیچ یک از «من» ها و «مَنِش» ها که در انسان ها به وجود می آید، بدتر از «من» ها و «منش» هایی نیست که به وسیله خودِ انسانِ فریبِ خورده برای خود ساخته است. هنگامی که یک «منِ» تصنّعی حاصل از خودفریبی در انسان به وجود می آید، بداند یا نداند، بخواهد یا نخواهد، همه واقعیات را منحرف خواهد ساخت.

شاید خیلی از ما این داستان را شنیده ایم که: روزی جمع انبوهی از مسلمانان برای دیدن هلال رمضان به یک بلندی رفتند و مدتی هر چه نگریستند، چیزی ندیدند. ناگهان یکی از آن جمع فریاد زد: این است ماه و آن را من می بینم. او هر چه خواست مردم هم آن چه را که او می دید، ببینند، هیچ کس نمی دید. شخصی در میان آن جمع به صورت آن مدّعی نگریست و دید یک مو از ابروی آن بیننده کج شده و در جلوی چشمش طوری قرار گرفته است که برای او هلال را در فضا مجسّم ساخته است! آن شخص به بیننده گفت:

انگشتانت را تَر کن و به ابروهایت بکش. هنگامی که بیننده انگشتانش را به ابروهایش کشید، هر چه به افق نگاه کرد، چیزی ندید. ملاحظه می شود که جایی که کج شدن یک مو برای انسان می تواند یک ماه دروغین در فضا بسازد، کج شدن «من» و «مَنِش» چه خواهد ساخت؟!

این که عرض کردم «منِ فریب خورده» به وسیله خود انسان، همه حقایق و واقعیات را منحرف می نماید، به این معناست که انحراف از واقعیاتِ معلولِ خودفریبی، غیر از محرومیت از واقعیات به وسیله نارسایی حواسّ و آزمایشگاه ها و تعقّل و موضع گیری های خاصّی است که کم و بیش ما را در خود غوطه ور ساخته است. نارسایی های جبری مزبور، مورد هیچ گونه توبیخ و تأسف و پیکار انسان ها با یکدیگر نیست، زیرا همه مردم با اندک توجّهی می توانند بفهمند که اجسام بزرگ در فاصله های دور، کوچک به نظر می رسند. یک پنکه سه شاخه، در موقع حرکت با شتاب، دایره حقیقی می نماید. هم چنین، گرما و سرما با خصوصیت های پیشین اعضای انسانی که با اجسام گرم و سرد تماس می گیرند، اثری متفاوت به وجود می آورند. این، همان اصلِ معروفِ: «ما در نمایشنامه

بزرگِ وجود، هم بازیگریم و هم تماشاگریم» است که همه مکاتب علمی و فلسفی، آن را تحت عنوان «شئ برای خود و شئ برای ما» پذیرفته اند. این اصل از زمان لائوتسه فیلسوف چینی، تاکنون با بیاناتی مختلف، مانند قیدی که در تعریف حکمت و فلسفه- به قدر طاقت بشری- آورده شده و در جمله زیبای مذکور که از نیلز بوهر است، بیان شده است. اما هنگامی که یک انسان «منِ» خود را می فریبد و در درون خود یک «منِ» تصنّعی به وجود می آورد، با آن «منِ» دوم و تصنّعی به انسان و جهان و روابط و شئون آن دو می نگرد و همه خواسته ها و اندیشه های خود را با این «منِ» دوم و تصنّعی تنظیم می نماید و سپس انسان و جهانی غیر واقعی برای خود می سازد. پس از آن، هر چه سالیان عمر پیش می رود و عامل بازدارنده ای جلوی او را نمی گیرد، تباهی ها و بدبختی ها و نکبت هایی است که به خود و دیگران وارد می سازد.

ممکن است این قبیل اشخاص، معلوماتی بسیار فراوان بیندوزند، ولی چون که آن معلومات با آن «منِ فریب خورده» توجیه و تفسیر خواهند شد، بنابراین، اگر رهبران لایق و مربّیان فکری نتوانند این کوه آتشفشان را مهار کنند، معارفِ جامعه ناآگاه را به تباهی خواهد کشید. ممکن است این قبیل اشخاص، با مهارت زیاد، در مطرح کردن انحرافات به جای واقعیات، با قیافه هنری و سیاسی و اخلاقی و مذهبی و اقتصادی و حقوقی وارد میدان اجتماع شوند، و با آن «منِ فریب خورده»، دود از دودمان جامعه برآورند و خود را طلبکار هم بدانند؛ [اما نمی دانند که ] منطقه ممنوعه روان آدمی، بالاتر از دسترسِ فریب دهندگانِ انسان نشناس قرار گرفته است. این منطقه ممنوع الورود با دست هیچ کس قابل تخریب و گشودن نیست، مگر با دست خود انسان. اگر کسی به اختیار خود، دروازه این حصارِ شکست ناپذیر را بر روی نیرنگ ها باز نکند، هیچ قدرتی نمی تواند به این منطقه نفوذ کند. در نهایت، آن چه که حیله گران روبه صفت می توانند درباره یک انسانِ رهروِ حیات معقول انجام بدهند، این است که به وسیله مکر و حیله های ضدّ انسانی، حیاتِ طبیعی چند روزه آن انسان را به خطر بیندازند و آن را مختل کنند. اما آن حیات معقول که با مدیریت «منِ اعلای انسانی» اداره می شود، فراتر از خطر و اختلال و نابودی است، زیرا هر لحظه ای از حیات معقول، دارای نمودی است و بودی. «نمودِ» حیات معقول، رُویه طبیعی آن است که ممکن است در برابرِ قدرتِ باطل گرایان و فریبِ نیرنگ بازان به خطر بیفتد و مختل شود. «بودِ» حیات معقول، موجی از دریای ابدیت است که از دسترس همه قدرت ها و مکرپردازی ها خارج است.

حال، ببینیم آیا کسانی که در صددِ تخریبِ منطقه ممنوعه جان های آدمیان برمی آیند و با سلاح نیرنگ و فریب، به جان های آدمیان حمله م