خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری

تحولی در ارائه‌ها با فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری!

اگر به دنبال یک روش ساده اما حرفه‌ای برای ارائه‌ی مطالب خود هستید، فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری بهترین انتخاب شما خواهد بود. فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری از پایه بر اساس اصول طراحی مدرن ساخته شده و تضمین می‌کند که اسلایدهای شما جذاب، منظم و آماده‌ی استفاده باشند.

فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری شامل ۶۵ اسلاید است که با ترکیب بصری زیبا و چیدمانی حرفه‌ای، ارائه‌ی شما را به سطحی بالاتر می‌برد.

چرا باید از فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری استفاده کنید؟

✔ طراحی حرفه‌ای: هر اسلاید فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری با دقت بالا تنظیم شده تا بیشترین تأثیر را روی مخاطبان بگذارد.

✔ صرفه‌جویی در زمان: نیازی نیست ساعت‌ها وقت خود را برای طراحی پاورپوینت بگذارید، همه چیز آماده است.

✔ استفاده‌ی آسان: بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، کافی است فایل را باز کنید و ارائه دهید.

✔ فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری قابل استفاده در هر محیطی: چه در دانشگاه، چه در جلسات کاری، فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری حرفه‌ای نیاز شما را کاملاً برآورده خواهد کرد.

متمایز باشید!

دیگر نگران بهم‌ریختگی یا طراحی‌های غیرحرفه‌ای نباشید. فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری به شما این امکان را می‌دهد که بدون دغدغه روی محتوای خود تمرکز کنید و ارائه‌ای تأثیرگذار داشته باشید.

همین حالا دریافت کنید و تجربه‌ای متفاوت از ارائه‌های حرفه‌ای را داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل دنیا مدرسه و مزرعه اخلاق پروری :

در بحث های اخلاقی از مزرعه بودن دنیا سخن به میان می آید، در بحث های معرفتی از مدرسه بودن دنیا سخن به میان می آید، اگر کسی بخواهد دانشمند شود دنیا برای او مدرسه است، اگر کسی بخواهد سعادتمند بشود دنیا برای او مزرعه است، اگر دانشی سعادت بخش و سعادتی در کنار علم و دانش داشته باشد، باید این مدرسه و مزرعه را کنار هم ببیند. در بحث های قبل به این نتیجه رسیدیم که اگر کسی بخواهد در دنیا زندگی کند این ممکن است اصولی بشود، فقیه بشود، ادیب بشود، جامعه شناس بشود، تاریخ دان بشود، اما حکیم نخواهد شد؛ زیرا دنیا مجموعه اعتبارات است؛ این پنج بخشی که در سوره مبارکه حدید آمده به صورت حصر این مضمون ذکر شده که فرمود: اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاهُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَهٌ وَ تَفاخُرٌ بَینَکمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ[۱] همین بخش های پنج گانه سوره حدید در بخش های دیگر به دو قسم تقسیم شده است که فرمود: لَعِبٌ وَ لَهْوٌ[۲] همین قراردادهاست بنای عقلا این است، قرارداد این است، این مال برای اوست، این شخص رئیس است، آن شخص مرئوس است اینها عناوین اعتباری است؛ با عناوین اعتباری، علوم اعتباری سامان می پذیرد بنای عقلا و قرارداد و مانند آن؛ اما جهان بینی بر اساس تکوین کار دارد نه بر اساس اعتبار، اگر کسی خواست حکیم باشد باید روی زمین زندگی کند، زیر آسمان زندگی کند، با آب و هوا و دریا زندگی کند نه با دنیا. آب حقیقت است، زمین حقیقت است، فضا حقیقت است، هوا حقیقت است، شمس و قمر حقیقت است اینها تکوین هستند آیات الهی اند چه شبش باشد آیت تاریک حق است، چه روزش آیت روشن: وَ جَعَلْنَا اللَّیلَ وَ النَّهارَ آیتَینِ فَمَحَوْنا آیهَ اللَّیلِ وَ جَعَلْنا آیهَ النَّهارِ مُبْصِرَهً آن که با شب و روز زندگی می کند یک منجّم واقعی می تواند باشد، با زمین و آسمان زندگی می کند یک هَیوی واقعی می تواند باشد.

بنابراین اگر کسی خواست در مدرسه زندگی کند باید با زمین و زمان و آسمان و شمس و قمر رابطه داشته باشد، اگر کسی بخواهد علوم دیگر و مسائل عادی… در دنیا زندگی کند. عده ای که حکیمانه به سر می برند دنیا را فقط ابزار محض از دور نگاه می کند؛ این بیان نورانی حضرت امیر که فرمود: «مَنْ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَیهَا أَعْمَتْه»[۳] همین است. یک وقت کسی دنیا را هدف قرار می دهد این از نظر معرفتی کور خواهد شد، ولو به سراغ حلال هم برود بالأخره یک واقع بین و یک حقیقت نگر و مانند آن که آدم خوبی در می آید؛ اما بتواند جهان را به خوبی بشناسد این نیست، این جزء همان اکثری اهل بهشت است: «مَنْ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَیهَا أَعْمَتْه» اگر کسی دنیا را به عنوان وسیله قرار بدهد، ابزار قرار بدهد، نه به عنوان هدف، دنیا خیلی چیزها به او یاد می دهد. بنابراین یک وقت است کسی بخواهد به حقیقت برسد این باید روی زمین زندگی کند، چون زمین، اعتباری نیست این با شمس و قمر و لیل و نهار و آسمان همین علوم فیزیک و شیمی و ریاضی و بالاتر از آن کلامی و فلسفی و اینها رو به روست اما اگر کسی بخواهد در دنیا زندگی کند علوم اعتباری نصیب او می شود، علوم تکوینی و حقیقی نصیب او نمی شود.

اما از آن جهت که دنیا گذشته از اینکه مزرعه است مدرسه هم است دو گونه ممکن است کسی در دنیا زندگی کند و او نگاه کند. همین دو قسمی که در خطبه نورانی حضرت امیر هست، یک وقت است انسان دنیا را تماشا می کند، یک وقت است کسی از دنیا عبرت می گیرد، برخی ها دنیا را به عنوان تابلوی زیبا می بینند، در چشمان آنها زیبا جلوه می کند، اینها برای تماشای دنیا و بوستان دنیا آمدند. یک وقت است کسی دنیا را معبر می داند که می خواهد عبور کند، این به مسائل اخلاقی بار می یابد، اینکه می گویند عبرت بگیرید، فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ[۴] عبرت گرفتن؛؛ یعنی از جهل به علم عبور کردن، از جهالت و سفاهت عملی به درایت عملی عبور کردن، از ظلم به عدل عبور کردن، از ضعف به قوّت و نیروی عقلانی عبور کردن، این عبور کردن را می گویند عبرت گرفتن به اعتبارگیری که دین به ما فرمود: فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ. اگر کسی صحنه های فراوان را دید و تکان نخورد همان وضع قبلی را داشت این تماشاگر دنیاست نه عبرت گیر دنیا.

بنابراین گاهی انسان دنیا را به عنوان معبر می داند، گاهی به عنوان زیور تلقّی می کند، اگر زیور باشد این عناصر چهارگانه زینت بخش است که در اوایل سوره مبارکه آل عمران آمده است فرمود: گاهی زیور، جماد است، گاهی نبات است، گاهی انسان، همین چهار چیز گاهی زیور است: زُینَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنینَ وَ الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَهِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّهِ وَ الْخَیلِ الْمُسَوَّمَهِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ[۵]ما بیش از چهار چیز که در دنیا نداریم بالأخره یا جماد است یا نبات است یا حیوان است یا انسان. اگر جماد بود که قناطیر مقنطره است و طلا و نقره است که طبق بیان نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) در آن حدیث معروف که به حضرت عرض کردند دستور بدهید ما طلا بدهیم یا نقره؟ فرمود: «کلَاهُمَا عِنْدِی حَجَرَانِ»[۶]طلا یک سنگ زرد است، نقره یک سنگ سفید است، این طور نیست که آنها مثل ملکوت باشد و ارزش علمی داشته باشد، چون کمیاب است بشر آن را معیار قرار داد برای کالا و رد و بدل تجاری، وگرنه اینها را در لغت می گویند جزء احجار کریمه است، هیچ فرقی بین طلا و زغال سنگ نیست؛ منتها او خوشرنگ تر است و بعضی از خواص را به همراه دارد که زغال سنگ ندارد فرمود: «کلَاهُمَا عِنْدِی حَجَرَانِ». فرمود: زُینَ لِلنَّاسِ این پنج چیز، اگر الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَهِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّهِ بود که می شود جماد، اگر حرث و کشاورزی بود که می شود نبات، اگر دام بود که می شود حیوان، اگر نساء و بنین بود می شود انسان، بیش از این نیست و کمتر از این نیست اینها به جای اینکه معبر باشند برای یک عدّه سدّ معبرند زیور تلقّی می شوند زُینَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ جامع اینها شهوت است نه درایت مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّهِ و مانند آن، این وضع دنیاست، اینکه می گویند وجود مبارک سیدالشهداء (سلام الله علیه) فرمود: «أَنَا قَتِیلُ العَبَرَه»[۷] درست است اشک برای آن حضرت ثواب دارد اما اشک وافر که شبکه چشم را پُر کند، اولاً و به گونه بریزد و عبور کند، ثانیاً؛ این را می گویند «عَبَرات»؛ فرمود: «أَنَا قَتِیلُ العَبَرَه» اگر کسی بداند واقعه کربلا چیست سیل اشک او آن چنان از چشمان جاری می شود که از سطح صورت عبور می کند اینها را می گویند «عَبَرات». فرمود: فَاعْتَبِرُوا؛ یعنی عبرت بگیرید، عبور کنید، حرکت کنید نه حرکت به پایین، نه حرکت افقی، حرکت عمودی که بالا بیایید، وقتی انسان عبور کرد از زشتی، می گویند عبرت گرفته است. پس گاهی دنیا مدرسه است مدرسه علمی است برای حکیم پروری، گاهی دنیا مدرسه است برای اخلاق پروری کسی که عبور می کند نه زیور بداند. این بخش اگر با عمل صالح همراه شد می شود مزرعه، اگر ما آن حدیث معروف «أَلدُّنیا مَزرَعَهُ الآخِرَه»[۸] آن را توسعه بدهیم اعم از زرع علمی و عملی باشد با «الدنیا مدرسه الآخره» هم هماهنگ است. گاهی انسان مدرسه است، در مدرسه است، مسائل علمی را یاد می گیرد، گاهی مسائل عملی را یاد می گیرد و عمل می کند، گاهی نه، فقط در حدّ کشت و زرع است که زراعت می کند که «مَن یزرَع یحصُد»،[۹] فرمود هر کسی چیزی بکارد درو می کند، «یوم الحصاد»؛[۱۰] یعنی روزی که این کشاورزی هایتان به ثمر می نشیند و این خوشه ها را درو می کنید مِنْها قائِمٌ وَ حَصیدٌ[۱۱] این فعیل به معنای مفعول است بعضی ها درو شده اند. فرمود کشاورزی چیز خوبی است و شما هر چه بکارید همان را درو می کنید، پس دنیا هم مدرسه آخرت است، هم مزرعه آخرت؛ اما برای همه می تواند مزرعه باشد؛ ولی برای همه مدرسه نیست کمتر کسی است که بین تکوین و اعتبار فرق بگذارد،، یک؛ و درصدد ریشه یابی آن اعتبار باشد، دو که این قوانین اعتباری از کدام تکوین نشأت گرفته، اینها کم هستند، اینکه گفت: «قلّ من العلماء» کم هستند کسانی که به این فکر باشند که دنیا مدرسه است، کلّ این جریان را ذات اقدس الهی به عنوان مکتب، به عنوان فعل خدا، کلام خدا، کلمات الهی قرار داد که ما این را بفهمیم.

مطلب بعدی آن است که اگر ما خوب دنیا را شناختیم، یکی از عناصر محوری دنیا خود ما هستیم، ما خودمان را اگر بشناسیم هم ارزشمان را می فهمیم، هم می فهمیم که ما امینیم نه مالک. دوتا اشتباه هست: یکی دامنگیر بسیاری از مردم خارج از حوزه اسلام است، یکی هم دامنگیر بسیاری از ماهاست. آنکه دامنگیر بسیاری از افراد خارج از حوزه اسلام است، این است که اینها بین خلافت و اومانیسمی فرق نگذاشتند. آیا انسان خلیفه الله است؛ یعنی جانشین الله است یا اومانیسمی است جایگزین الله است؟ آن که معاذ الله می گوید من هر چه بخواهم می کنم، هر چه بخواهم می گویم، هر جا بخواهم می روم این همان أَفَرَأَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ[۱۲]است؛ منتها حالا اصطلاح اومانیسمی آن روزها نبود امروز رواج پیدا کرد کسی که می گوید من هر چه بخواهم می گویم، می کنم، می روم این؛ یعنی چه؟ یعنی هیچ کسی نیست که مرا رهبری کند؛ منم و هوای من: أَفَرَأَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ چنین شخصی گرفتار همان اومانیسمی است و جایگزین الله شده است، همان تفکر فرعونی در او هست؛ منتها فرعون درباره دیگران می گفت: أَنَا رَبُّکمُ الْأَعْلی[۱۳]این درباره خودش أَفَرَأَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ؛ این می گوید اله خودم، خودم هستم این همان اومانیسمی است اما آنکه دامنگیر بسیاری از ماهاست که گرفتار شدیم ما خیال می کنیم این تمام گوهر هستی ما همین است که هستیم و این مال خود ماست ما خودمان هستیم که مالک خودمان هستیم و این از بدترین دشمنی های معرفت شناسی خود ماست. می بینید د