خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل آستین کهنه فقیر

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

نقل شده عده ای از اهل علم اصفهان را برای صرف شام دعوت می کنند. یکی از آنها عالمی بوده اهل گز اصفهان که لباس های او اعیانی و نو نبود. این عالم چون اولین کسی بوده که وارد مجلس می شود، در بالای مجلس می نشیند؛ اما چون لباس مندرس داشته و ژنده ای پوشیده بود، هرکس که وارد می شد، او را به پایین مجلس می راند؛ تا اینکه به درگاه اتاق می رسد و هنگام خوردن غذا نیز، بهترین غذاها را برای کسانی می برند که در بالای مجلس بوده اند. آن شب می گذرد و در شب دیگری که میهمانی پیش می آید، آن عالم ژنده پوش، لباس های نو و زیبا بر تن می کند و وقتی وارد مجلس میهمانی می شود ابتدا پایین مجلس می نشیند. این بار همه میهمانان و میزبانان می گویند آقا چرا اینها نشسته اند و با نگاه به سر و لباس او می گویند ایشان شخص محترمی است و او را به بالای مجلس می برند و هنگام آوردن غذا هم، بهترین غذا را برایش می آورند و یکی برنج در بشقاب او می ریزد و دیگری مرغ، اما او به جای اینکه غذا را در دهان بگذارد، آستین لباس خود را روی بشقاب غذا می گذارد و چند مرتبه می گوید: بخور، بخور. وقتی اطرافیان او علت این کار را می پرسند، پاسخ می دهد که اینها همه به برکت همین آس