خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل سیری در تاریخ وهابیان

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل سیری در تاریخ وهابیان :

البته عزیزان توجه داشته باشند مسلمان هایی که به قبور یا په چیز دیگر متوسل می شوند – آنها را خدا نمی دانند بلکه وسیله ای در دست به درگاه خدا می نالند که به احترام آن شفبع یا وسیله او حاجاتشان بر آورده شود که در محلش بطور کامل در این مورد بحث مفصلی شده است که شفیعان نه خدایند و نه در خود اختیارمستقل دارندبلکه عبد و بنده خدایند. در یادداشت ذیل بصورت مختصر به تاریخ وهابیان نو ظهور متعرض شده وگرنه گفتنی ها در باره آنها زیاد تر از آنست که در این مختصر بگنجد.

پیامبر گرامی اسلام(صلّی الله علیه و آله) بعد از آن که اسلام را بنیان نهاد، با فراخواندن مسلمانان به وحدت، جامعه اسلامی را متحد و یکپارچه ساخت؛ اما پس از رحلت آن حضرت، مسائل سیاسی و سپس آموزه های اعتقادی و فقهی موجب پیدایش مذاهب مختلف گردید؛ نخست در مورد جانشینی پیامبر(صلّی الله علیه و آله) دو رأی و اندیشه شکل گرفت: محمد بن عبدالوهاب در آغاز قرن دوازدهم هجری به سال ۱۱۱۱ هجری شهر “عینیه” در سرزمین نجد متولد شد.پدرش عبدالوهاب از علمای مذهب حنبلی و قاضی آن شهر بود. به گفته برخی از مورخان، نیاکان عبدالوهاب از یهودیان دوغی تزکیه بوده و نام جد اعلای وی شولمان قرقوزی بوده است که پس از عزیمت به شام و تغییر نام خود به سلیمان مورد شناسایی و حمله قرار گرفته و به مصر گریخته و سپس با طرد از این کشور، به مکه و سپس به نجد و شهر عینیه رفته و در آنجا سکونت گزیده و بومی شده است.

محمد بن عبدالوهاب از کودکی نزد پدر به تحصیل و مطالعه مذهب حنبلی پرداخت و به تدریج شیفته افکار ابن تیمیه و ابن قیم جوزیه گردید و تحت تأثیر افکار آنان، خرده گیری های خود را نسبت به عقاید و اعمال مذهبی مردم آغاز نمود!

وهابیون، نه تنها فقط خود را، موحد کامل و بر کنار از هرگونه شرک دانسته!! بلکه خود را تنها منادی توحید در جهان و اساس مسلک خود را نشر توحید به ویژه توحید الوهیت (توحید عبادی) معرفی می کنند!! آنان دیگر فرقه های اسلامی را نسبت به توحید الوهیت، یا اساساً جاهل دانسته یا عقایدشان را آمیخته به شرک معرفی می کنند و به طور خاص و ویژه، بر اساس تعصب و عناد، بدون مراجعه به مطالب و شنیدن و فهم افکار ناب شیعی، شیعه را تکفیر و مورد هجوم انواع اتهامات قرار می دهند.

وهابیت جنبشی مذهبی است که محمد بن عبدالوهاب در قرن هجدهم در نجد عربستان بنیان گذاشت و از سال مورد پذیرش خاندان سعودی قرار گرفت. دیدگاه وهابی به یک پالایش اساسی در اسلام معتقد است و زیارت قبور و تقدیس برخی افراد را دلالتی بر شرک می داند. وهابیت هدف خود را بازگشت به آموزه های اصیل در قرآن و حدیث (سنت پیامبر) می داند و با هر نوع بدعتی مخالفت می کند. وهابیت از نظر ایدئولوژیکی پیرو اعتقادات ابن تیمیه و از نظر فقهی پیرو مذهب حنبلی است.

وهابیت الهام بخش بسیاری از جنبش های مذهبی جهان اسلام از هند و سوماترا تا سودان و شمال آفریقا بوده است و بر جنبش طالبان در افغانستان و برخی جنبش های اسلامی دیگر قرن بیستم هم تأثیر گذاشته است.گروه داعش یکی از گروه هایی است که با عقاید وهابی فعالیت می کند.

اندیشکده امریکن اینترپرایز در مقاله ای به نقل از برنارد لوئیس وهابیت را با فرقه کو کلاکس کلان (یک گروه نژادپرست افراطی) مقایسه می کند که دارای منابع عظیم نفتی است و موفق به توسعه دیدگاه های خود به نام اسلام شده است.

غارت کربلا ()

پس از آنکه سعودی ها بر تمامی نجد مسلط شده، مکه و مدینه را اشغال کرده و در سال های و میلادی به شهرهایی از عراق همچون کربلا حمله ور شدند. در حمله به کربلا محمد بن سعود فرماندهی نیروها را بر عهده داشت. لشکریان وهابی-سعودی پس از یورش به کربلا، اغلب ساکنین آن را در بازار و خانه هایشان به قتل رساندند و گنبد مقبره امام حسین را تخریب نموده و همه اموال شیعیان از پول، طلا، نقره، اسلحه و وسایل خانه را به تاراج بردند. با فتح بخشی از عراق، تقریباً تمام شبه جزیره عربستان به جز یمن به تسلط ائتلاف سعودی-وهابی درآمد.

منبع: ماهنامه مکتب اسلام ۱۳۷۸ شماره ۷

حرکت وهابی ها به سوی مکه(۱۲۱۷)

سعود با سرعت زیاد رو به سوی حجاز نهاد و با ابن شکبان ویارانش در راه ملاقات نموده آنان را نیز با خود برگردانید وقتی که به «العییناء» (قریه ای که در سه منزلی مکه واقع است)رسیدند، مردم مکه و زائران خانه خدا که از رسیدن وهابیها مطلع شدند، سخت به وحشت افتادند به خصوص این که از اوضاع دلخراش مردم طائف مطلع گشتند. در میان حجاج آن سال سلطان بن سعید،امام مسقط، نقیب مکلی و امیر حجاج شامی عبدالله پاشا و سرپرست زائران مصری، عثمان بیک قرجی و به همراه آنان سپاهیان زیادی حضور داشتند.

روز ترویه شایع گردید که سعود در صحرای عرفه فرود آمده است،مردم از شنیدن این خبر خیلی ترسیدند ولی طولی نکشید که این خبر تکذیب شد، اتفاقا سعود آن سال در موقع مراسم حج نیامده بود. زیرا که آن سال حجاج به قدری زیاد بود که سابقه نداشت. پس از پایان مراسم حج شخصی از طرف شریف امیر مکه اعلان کرد که مردم برای جهاد با وهابیها آماده شوند، شریف پاشا والی جده باسپاهیانش حرکت کرد و سعود را به اندازه مسافت دو روز عقب راند.

شریف، امیران حج و سرپرستان زائران خانه خدا را گرد آورد و ازآنان خواست در جنگ با وهابیان با وی همراهی نمایند. آنان به بهانه این که آذوقه و وسائل کافی نداند، موافقت نکردند، شریف بطور مجانی برای آنها آذوقه و لوازم تعهد نمود بازنپذیرفتند. و گفتند به سعود نامه می نویسیم اگر برگشت که هیچ وگرنه با او می جنگیم. اتفاقا سعود در پاسخ آنها به تهدید متوسل شد، در این موقع میان خود آنان اختلاف افتاد، شریف دوباره ازآنها درخواست کرد که در جنگ با سعود وی را یاری نمایند ویادآور شد که جنگ با وی حفظ آبروی دولت است و گفت: من تمام نیازمندیهای شما را به عهده می گیرم، باز آنها بهانه آوردند ونپذیرفتند و کسی نزد سعود فرستادند، این بار سعود ضمن تهدیداخطار کرد که ظرف سه روز همه حجاج مکه را ترک کنند، آنان ازمکه حرکت کردند.

اشراف و بزرگان مکه دسته جمعی پیش امیر و سرپرست حجاج شامی رفتند و از وی خواستد ده روز دیگر در مکه توقف کند ولی او ازقبول این پیشنهاد خودداری کرد و در پنجم ماه محرم ۱۲۱۸ از مکه خارج شد و روز بعد نیز امیر الحاج مصری مکه را ترک گفت و شریف پاشا هم به سوی جده عزیمت کرد و چون شریف غالب تنها ماند، اوهم از ترس جان خود به جده عازم گردید و برادرش شریف معین رابه جای خود گذاشت (۱ تاریخ الجزیره العربیه ۷ ص ۳۷۶.

جبرتی می گوید: شریف غالب از حاکم جده و از امیران حاج شامی ومصری درخواست کرد که چند روز دیگر در مکه بمانند، تا او اموال و دارائی خود را به جده منتقل سازد، آنان پس از دریافت مبلغی،پذیرفتند و دوازده روز در مکه ماندند و سپس خود وی نیز باهمراهی آنان مکه را ترک گفت، پس از آن که به دست خود خانه اش را آتش زد ( تاریخ جبرتی، به نقل کشف الارتیاب، ص ۲۵.

شریف عبدالمعین پس از رفتن برادرش، نامه ای به سعود نوشت وبرای مردم مکه امان خواست و خود وی اظهار طاعت و بندگی کرده واز وی تقاضای حکومت مکه را نمود و این نامه را بعضی از علمای مکه چون: شیخ محمد طاهر سنبل، شیخ عبالحفیظ عجمی، سید محمد بن محسن عطاس و سید میر غنی، پیش سعود بردند و با وی در«وادی السیل » در دو منزلی مکه ملاقات کردند، سعود در پاسخ آنان گفت: «انما جئتکم لتعبدوا الله وحده و تهدموا الاصنام ولا تشرکوا» «ما آمده ایم شما را به عبادت خدای یگانه دعوت کنیم و بتها را بشکنید و برای خدا شریک قرار ندهید».

یکی از علمای مکه گفت: به خدا سوگند ما جز خدا را نپرستیده ایم در این موقع سعود دست خود را جلو آورد و گفت: با شما پیمان می بندم بر دین خدا و رسولش و اینکه دوستان خدا را دوست بداریدو دشمنانش را دشمن و فرمان او را بشنوید و اطاعت کنیدنمایندگان مردم مکه بر این مضمون با او پیمان بستند. آنگاه سعود به نویسنده و منشی اش دستور داد که امان نامه ای برای مردم مکه بنویسد، این امان نامه در یک کاغذ کوچکی که از پنج انگشت تجاوز نمی کرد، چنین نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم من سعود بن عبدالعزیز، الی کافه اهل مکه و العلماء و الاغادات و قاضی السلطان السلام علی من اتبع الهدی. اما بعد: فانتم جیران الله و سکان حرمه آمنون باءمنه،انما ندعوگم لدین الله و رسوله (قل یا اهل ا لکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الا نعبد الا الله و لا نشرک به شیئا ولا یتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله فان تولوا فقولوا اشهدوابانا مسلمون) ( سوره آل عمران: ۶۴.. فانتم فی وجه الله و وجه امیر المسلمین سعود بن عبدالعزیز و امیرگم عبدالمعین بن مساعد فاسمعوا له و اطیعواما اطاع الله والسلام » ( ۴ تاریخ الجزیره العربیه فی عصرالشیخ محمد..ص ۳۷۷. ).

«به نام خداوند بخشاینده و مهربان. این نامه ای است از طرف سعود پسر عبدالعزیز به عموم اهل مکه و علما و بزرگان و قاضی سلطان. سلام بر کسی که پیرو راهنمائی خدا باشد ( چون اهل مکه را مسلمان نمی دانست مستقیما سلام به آنها ننوشت. ) اما بعد: شماهمسایگان خدا و پناهندگان به او و ساکنان حرم وی هستید که به امان خدا در امانید، ما شما را به دین خدا و رسول او دعوت می کنیم ».

سعود در اینجا آیه ای از قرآن را که درباره اهل کتاب یهود ونصاری است، خطاب به اهل مکه ذکر کرده که مضمون آن چنین است: «ای اهل کتاب بیایید به سخنی که ما و شما به آن اعتقادداریم، رو آوریم که به جز خدا را نپرستیم و برای او شریکی برنگزینیم و برخی از ما برخی دیگر را ارباب و صاحب خود نداند.

اگر از این سخن رو بگردانید بگوئید گواه باشید که مامسلمانیم ». سپس سعود می گوید که: شما در راه خدا و در راه سعود، امیرمسلمانان، گام