خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل اعتکاف، عبادتی ویژه در مصاف با معنویت های مدرن

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل اعتکاف، عبادتی ویژه در مصاف با معنویت های مدرن :

اعتکاف، برترین گزین منتخب اولیای دین برای راز و نیاز و خلوت با محبوب است که در فراسوی مشکلات و مسایل پیچید زندگی ماشینی عصر جدید، فرصتی برای خلوت، تفکر، درددل، عبادت و توجه به خالق خوبی ها در اختیار بشر قرار می دهد تا چند شبانه روز را به دور از دغدغه های زندگی روزمره سپری نموده و از طریق خلوت و ارتباط با معبود، زنگارهای ناشی از فشارها، استرس ها و آلودگی های زندگی مدرن را زدوده و با خاطری آرام و ذخیره ای از معنویت، واجد نگاهی نو به زندگی شود. از این رو نوشتار حاضر به موضوع اعتکاف به عنوان معنویتی ویژه در مصاف با معنویت های مدرن پرداخته است.

دعوت به معنویت و تقویت آن

در ادیان مختلف، لایه هایی از دعوت به معنویت و تقویت این گرایش، به صورت آشکار وپنهان وجود داشته است. برای نمونه دین بودایی، ریاضت های سختی برای نیرومندسازی روح توصیه کرده است.[۱] و دین مسیحیت ترک دنیا و دوری جستن از تنعمات آن را که به «رهبانیت» شهرت یافته، مورد تأکید قرار داده است.[۲]

در آموزه های اسلامی نیز دستورات گوناگونی برای تقویت، جهت دهی و عمق بخشی به این گرایش، وجود دارد که در جای خود، ذکر خواهد شد.

انواع معنویت

معنویت به دو بخش دینی و انسانی قابل تقسیم است. معنویت های انسانی ساخت دست انسان ها و فاقد پشتوانه های دینی و نظری اند که متأسفانه امروزه به صورت چشمگیری رو به گسترش می باشند، اما معنویت دینی، معنویتی است که برگرفته از دین حق باشد و در کنار سفر عرفان ناب به فعلیت رسیده باشد. خداخواهی، عشق و پرستش، کمال طلبی و گرایش به معنویت همه از تعالیم دینی است که ریشه در فطرت انسانی دارد. انسان از درون خویش احساس می کند که به معنویت و قرب به خدا نیاز دارد و هنگامی هویت خویش را باز می یابد که رابطه ای عمیق و عاشقانه ای با خداوند برقرار کرده باشد.

اسباب و ابزار معنویت

اسلام برای تقویت و گسترش معنویت در جامعه، دستورات و برنامه های گوناگونی را تعیین کرده است تا از آن طریق، ارتباط بندگان با خالق محفوظ بماند و زمینه برای ارتقا و سعادت معنوی آنها فراهم گردد. پایبندی به واجبات و انجام مستحبات در حد توان، نماز اول وقت و حتی الامکان به جماعت و در مسجدخواندن، انجام نوافل نمازها، قرائت قرآن، توسل و ارتباط با معصومان (ع) و زیارت ایشان؛ به ویژه زیارت جامع کبیره که ریشه های مودت و کرامت را مطرح می کند، استمداد از مقام ولایت به خصوص امام عصر (عج)، دائم الوضو بودن و خواندن دعا، مناجات و اعتکاف در اماکن مقدس، در زمر اموری است که ارتباط عبد و معبود را به شکل صحیح برقرار می کند و ارتقای معنویت در جامعه را به دنبال دارد و زمینه رشد و تعالی در دنیا و حسن عاقبت و سرافرازی در آخرت را فراهم می سازد.

پیشنهاد غرب

نظام سرمایه داری غرب، متکی بر رفاه مادی، جمع ثروت و آزادی مطلق است و معیارهای غیر مادی و معنوی در این نظام جایگاهی نداشته و مجالی برای تعالی انسان از طریق معنویت اصیل در آن وجود ندارد. مع الوصف، به دلیل اذعان به نیازهای درونی انسان، اسباب تأمین این نیازها را از طریق روآوردن به معنویت های منفعل و کنترل شده فراهم ساخته اند؛ معنویت هایی که فاقد بنیان دینی است و به جز ارضاهای کاذب، رهاوردی برای انسان ندارد. از این رو، گرایش به معنویت در غرب، تنها محملی برای انحراف افکار عمومی از درک واقعیت های جامعه و سرپوشی برای غفلت از نیازهای واقعی و درونی از طریق ارضای ناصحیح روحی و روانی است. به این سبب، رواج و گسترش معنویت های تحریف شده غیر واقعی با عنوان جعلی «عرفان»، برنامه ای حساب شده برای مدیریت نیازهای روحی و معنوی جامعه در غرب معاصر است و برای بسط و گسترش آن ها سرمایه گذاری های کلانی نیز صورت می گیرد.

انواع عرفان های انحرافی

امروزه آن چه با عنوان عرفان های انحرافی یا معنویت های کاذب در غرب رایج است، به چهار دسته عمده تقسیم می شوند:

اول، معنویت های آمریکایی؛ مانند اِکنکار (eckankar)، پُست مدرن (TM) و عرفان سرخپوستی که از آمریکای لاتین وارد شده اند؛

دوم، معنویت های شرقی؛ مانند تائوئیزم در چین و هندوئیزم در هند که اصلی ترین و قدیمی ترین معنویت های شرقی هستند و دست کم از قرن پنجم پیش از میلاد، متون و آموزه هایی دارند و امروزه با شکل های جدیدی وارد دنیای معاصر و بخصوص ایران شده اند. بعضی از اشکال این معنویت ها مثل اُوشو، سای بابا، مهربابا، رام الله و گشنا نیز جدید هستند؛

سوم، معنویت های فراشناختی؛ مثل NLP، طالع بینی و معنادرمانی؛

چهارم، معنویت های منبعث از ادیان دیگر؛ مثل مسیحیت، زرتشت و یهود.[۳]

اشکال عمد تمام این معنویت ها آن است که منبع سیر و سلوک شان برگرفته از دین الهی نیست و اگر هم از دین گرفته شده باشد، از دین تحریف شده است.

اعتکاف[۴]؛ معنویتی ویژه

اعتکاف عبارت است از «هو اللبث فی المسجد بقصد التعبد به»؛ ماندن در مسجد به قصد عبادت.[۵] بر اساس این تعریف، منظور از ماندن در مسجد، فقط برای بندگی و عبودیت است و باید همراه با انجام اعمال و عبادات خاص باشد و صرف ماندن در مسجد کافی نیست. از این رو می توان گفت اعتکاف، ماندن به طور خاص در مسجد برای عبادت به مدت حداقل سه شبانه روز است که به طور مداوم و به قصد تقرب به خداوند طبق شرایط خاص انجام می گیرد. از شرایط صحت آن عقل، قصد قرب، ماندن حداقل سه روز در مسجد، روزه داری و خارج نشدن بدون عذر از مسجد است.[۶]

اعتکاف در قرآن کریم نیز به طور خاص مورد اشاره واقع شده است و مشتقات آن ۹ بار در قرآن آمد است. از جمله می فرماید: (مَا هَذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنْتُمْ لَهَا عَاکفُونَ)؛[۷] این تصویرها چیست که شما آنها را عبادت می کنید. و نیز فرمود: (وَجَاوَزْنَا ببَنِی إِسرَائِیلَ الْبَحْرَ فأَتَوْا عَلَی قَوْمٍ یعْکفُونَ عَلَی أَصْنَامٍ لَهُم(؛[۸] چون بنی اسراییل را از دریا گذراندیم به قومی برخورد کردند که بت های خویش را پرستش می کردند. همچنین است: (وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاکفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ(؛[۹] هنگامی که در مساجد معتکف هستید با زنانتان آمیزش نکنید.

به هر صورت، اعتکاف، عبادتی مستحب است که جوهر آن خلوت گزیدن با معبود است و الزاماً باید با قصد تقرب انجام گیرد. بریدن از خود و خلق در فضایی آکنده از معنویت در جمع دلشدگان و مشتاقان حضرت دوست و به دور از دغدغه های دنیا و دنیاگرایان، از اختصاصات این عمل عبادی است. سیر معنوی از خلق به سوی حق، به قصد بهره مندی از فیض وجود حضرت حق و مأواگرفتن در جوار حضرتش تا جلب رضایتش و راه یافتن به حریم امن و بارگاه لطف و کرمش تا با اندوخته ای گرانسنگ از امید سرشار به الطاف بیکرانش، سیر خود از حق به سوی خلق را با نگاهی تازه به زندگی و هستی آغاز کند.

آن چه بر قدر اعتکاف می افزاید، فاصله گرفتن از همه تعلقات دنیوی و قطع ارتباط با خلق