خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران

دانلود و استفاده از فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران – تجربه‌ای بی‌نظیر در ارائه!

پاورپوینتی شیک و استاندارد:

فایل فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران شامل ۲۵ اسلاید طراحی‌شده با دقت بالا است که کاملاً آماده برای ارائه یا چاپ در PowerPoint می‌باشد.

چرا فایل فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران گزینه‌ای عالی است؟

• گرافیک حرفه‌ای و جذاب: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران با طراحی مدرن و چشم‌نواز، پیام شما را به بهترین شکل منتقل می‌کنند.
• کاربری آسان: ساختار این پاورپوینت به‌گونه‌ای است که استفاده از آن بدون نیاز به تغییرات پیچیده ممکن باشد.
• آماده استفاده: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران از قبل تنظیم‌شده و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.

تضمین کیفیت و دقت بالا:

این مجموعه بر اساس بالاترین استانداردهای طراحی ساخته شده است و کاملاً منسجم و بدون اشکال، مناسب برای ارائه‌های حرفه‌ای می‌باشد.

نکته قابل توجه:

برخی نسخه‌های غیررسمی ممکن است تغییراتی داشته باشند. این نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران با دقت و کیفیت بالا طراحی شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران را دریافت کنید و یک ارائه بی‌نظیر داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل نگاهبان زائران :

آقای فقهیان، مورد استناد عالمان، دانشمند ربانی، تایید شده به لطفهای پنهانی، جناب سید مهدی قزوینی ساکن در حله سیفیه- که او خود نگارنده کتابهای فراوانی است- مرا خبر داد، وگفت که: پدرم که خدا مقامش را بلند پایه گرداند، مرا خبر داد وگفت: نیمه شب روز چهاردهم شعبان از حله به منظور زیارت امام حسین علیه السلام بیرون آمدم. چون به رود هندیه رسیدم، وبه طرف غربی آن رفتم، زواری را دیدم که از حله واطراف آن ونجف ونواحی مختلف اش بری زیارت آمده بودند، وجملگی در خانه هی قبیله بنی طرف وقبائل وعشائر هندیه رحل اقامت افکنده بودند، وبر ایشان راهی به سوی کربلا وجود نداشت. زیرا قبیله عنزه در سر راه فرود آمده، وعبور ومرور را قطع کرده بودند، ونمی گذاشتند احدی از کربلا خارج شود، ویا به کربلا وارد گردد، مگر این که او را غارت می کردند، ودر سختیش می افکندند.

بجا آوردم وبه انتظار نشستم تا ببینم کار زائران به کجا میانجامد: وآسمان ابری بود وباران کم کم می بارید. پس ما در این حال نشسته بودیم، دیدیم تمامی زائران از خانه ها بیرون آمدند، وروی به سوی کربلا بر داشتند. به شخصی که نزد من بود، گفتم: برو وسوال کن که چه خبر شده؟ پس بیرون رفت وبرگشت، وبه من گفت: قبیله بنی طرف با اسلحه گرم بیرون آمده اند، وتعهد کرده اند که زائران را به کربلا برسانند، اگر چه کار به جنگ با عنزه بیانجامد. من چون این سخن را شنیدم، به آنانی که با من بودند گفتم: این سخن اصلی ندارد. زیرا بنی طرف لیاقت جنگ با عنزه را در خشکی ندارند. ومن گمان می کنم این کار حیلاست بری بیرون کردن زوار از خانه هایشان، زیرا ماندن زائران در نزد ایشان بر آنها سنگین شده، چرا که باید مهمانداری کنند. در این حال بودیم که زوار دوباره به سوی خانه هی خود برگشتند، ومعلوم شد حقیقت مطلب همان است که من گفتم. لذا زائران دیگر داخل خانه ها نشدند، ودر سایه خانه ها نشستند، وآسمان هم ابری بود. در این حال، رقت قلبی شدیدی بر من زوار را از خانه ها بیرون کرده اند. پس دست به دعا سوی خدی متعال بر داشتم، وبه پیامبر وخاندان پاکش- که درود خدا بر او وخاندانش باد- توسل جستم، وبری زوار به خاطر بلائی که گرفتارش شده بودند، پناهی خواستم.

در این حال بودیم که دیدیم سواری – به سوی ما- می آید، در حالی که بر اسب نیکوئی چون آهو سوار است، وفرد با کرامتی چون او را ندیده بودم. در دستش نیزه بلندی بود، وآستینها (ی خود) را بالا زده بود، واسب را (به سرعت) می راند، تا این که بر در خانکه من در آنجا ساکن بودم، ایستاد، وآن خانبود که از پشم بافته شده بود، که اطراف آنرا بالا زده بودند. سلام کرد وما (هم) جواب سلامش را دادیم. گفت: مولانا- اسم مرا برد- مرا فردی که به تو سلام می فرستد، به سوی تو بر انگیختک که ایشان گنج محمد آغا وصفر آغا هستند، وآن دو از صاحب منصبان لشکر عثمانیان می باشند، ومی گویند: هر آینه زوار (به سوی کربلا) بیایند که ما عنزه را از راه دور کردیم، وما با لشکریان (خود) در پشته سلیمانیه منتظر زائران هستیم. به او گفتم: تو تا پشته سلیمانیه با ما می آئی؟ گفت: آری. ساعت خود را از بغل در آوردم، دیدم تقریبا دو ساعت ونیم از روز مانده است. گفتم اسب مرا حاضر کردند. آن مرد عرب بیابانی که ما در منزلش بودیم، به من چسبید وگفت: ۰۱ در اصل مطلب منظور آنست که اسبی بود که در سال چهارم حیات خویش وارد شده بود.

ای مولای من! جان خود واین زائران را در خطر نینداز. امشب را نزد ما باشید، تا کار روشن شود. به او گفتم: بخاطر درک زیارت مخصوصه چارجز سوار شدن وجود ندارد. چون زوار دیدند که ما سوار شدیم، پیاده وسواره در عقب ما حرکت کردند. پس براه افتادیم، وآن سوار مذکور چون شیر بیشه در جلو ما بود، وما در پشت سرش می رفتیم، تا این که به پیشته سلیمانیه رسیدیم. آن سوار از آنجا بالا رفت، وما نیز از او پیروی کردمی، سپ