خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل فلسفه قیام و انقلاب امام حسین علیه السلام

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل فلسفه قیام و انقلاب امام حسین علیه السلام :

بهره رسمی که قرآن و روایات به ما آموختند که از این مراسم جهانِ اسلامی استفاده کنیم دو چیز است: به ما گفتند اگر در حوزه‌ها و دانشگاه‌ها کار علمی انجام می‌دهید، علم به تنهایی سودمند نیست باید با وارستگی همراه باشد، علمِ بی‌وارستگی اگر زیانبار نباشد سودمند نیست. اینکه در بخش‌های فراوانی از قرآن کریم فرمود: یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ یُزَکِّیهِم[۱] یعنی عالم حوزوی یا استاد دانشگاهی باید عالم باشد؛ محقّق باشد علماً، متحقّق باشد عملاً تا بیراهه نرود و راه کسی را هم نبندد. نه از روحانیِ عالم بی‌عمل کاری ساخته است، نه از دانشگاهی محقّق بی‌تحقّق کاری ساخته است. اصرار قرآن کریم بر اینکه اگر کار علمی انجام می‌دهید، حتماً باید با عمل صالح همراه باشد؛ منتها گاهی تزکیه را قبل از تعلیم ذکر می‌کند[۲]و گاهی تعلیم را قبل از تزکیه؛ آنجا که می‌فرماید: یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ یُزَکِّیهِم، نه برای آن است که علم از وارستگی بالاتر است، علم مقدّم بر وارستگی نیست، بلکه مقدّمه است، مقدمه یعنی مقدمه! اگر کسی حوزه درس می‌خواند یا دانشگاه می‌رود، علمش مقدمه بر آدم شدن است نه مقدّم، لذا فرمود: یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ یُزَکِّیهِمْ؛ اما آن بخش‌هایی که تزکیه را بر علم مقدّم میدارد، برای اینکه آدم شدن مقدّم بر عالِم شدن است، چه عالم حوزوی و چه عالم دانشگاهی. پس اگر کسی در محور دانش حرکت می‌کند، باید بداند علم یک طرف قضیه است، آن آدمیّت و بیراهه نرفتن و راه کسی را نبستن طرف دوم قضیه است.

علت شهادت امام حسین علیه السلام

اما آنچه مربوط به عاشورای سالار شهیدان است: برخی‌ها خیال می‌کنند عاشورا برای عبرت است، نه برای عَبره؛ اما سالار شهیدان فرمود من برای دو چیز شهید شدم: هم برای عبرت، هم برای عَبره؛ عبرت گرفتن به آن عزاداری می‌گویند که حرکت کند، پویا باشد، عبور کند از جهل به علم، از جهالت به هدایت، از کُندروی به اعتدال، از بیراهه رفتن به استقامت، این را می‌گویند عبرت، عبرت یعنی عبور. آن عزاداری که تماشا می‌کند، او اهل عبرت نیست، او فقط می‌نالد اهل اشک است، دو روز که عاشورا سپری شد برای او اثری ندارد، چون او عبرت نگرفت، عبور نکرد، تماشا کرد. اصرار قرآن کریم بر این است که فَاعْتَبِرُوا، فَاعْتَبِرُوا، فَاعْتَبِرُوا[۳] شما اگر بخواهید بررسی کنید می‌بینید آیات فراوانی است که خدا فرمود عبرت بگیرید[۴]عبرت بگیرید یعنی چه؟ یعنی بایستید؟ آدمِ ایستا که اهل عبرت نیست، آن‌که عبور کرد از رذیلت به فضیلت و فرشته‌خوی شد، او عبرت گرفت. پس حضرت فرمود من هم برای عبرت شهید شدم و هم برای عَبره، «عَبره»؛ یعنی آن‌قدر اشک فراوان بریزد که از چشم به صورت بریزد. این بیان نورانی حضرت است که فرمود: «أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَه»[۵]من آن‌قدر اشک را دوست دارم که کلّ صفحه صورت را پُر کند، چرا؟ این اشک خاصیتش چیست؟ آن وارستگی خاصیتش روشن است، اما این اشک خاصیتش چیست؟ پس آن‌که می‌گوید عاشورا برای عبرت است سخنی گفته است، ولی ناقص است نه کامل، کمال در این است که عبرت با عَبره، عَبره یعنی عبور، یعنی اشک ریختن به قدری که تمام صورت را پُر کند: «أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَه». فرمود اگر جامعه عادی هستید، اهل حوزه و دانشگاه نیستید، مردم عادی هستید، به هر حال مردم عادی در مبارزات سیاسی حتماً باید شرکت کنند، بیگانه را یقیناً باید از مرز طرد کنند، این بیان نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) است که فرمود سنگ را از همان‌جا که آمد برگردانید: «رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَیْثُ جَاء».[۶] شما بزرگواران فرزندانتان، برادرانتان اهل مبارزه سیاسی بودید، أجر همه شما با خدا و شهدایتان با شهدای کربلا، جانبازانتان با جانبازان کربلا، شما کار بزرگی کردید و این کار را نمی‌شود کار کوچک شمرد؛ منتها ما یک فردوسی نداریم که انقلاب ما را، آن جنگ ما را، آن حماسه ما را تبیین کند. ما شعرای آئینی زیاد داریم، اشک‌خواه زیاد داریم، اشک‌ریز زیاد داریم؛ اما فردوسی نداریم. مگر هر کسی فردوسی می‌شود! یک حکیم ادیبِ ادب‌پرورِ محقّقِ متحقّق می‌خواهد تا ایران را حفظ کند، این می‌شود فردوسی. ما بعد از انقلاب فردوسی نداریم، شعرای آئینی زیاد داریم، سینه‌زن زیاد داریم، اشک‌ریز زیاد داریم؛ اما مرد میدان که جنگ را معرفی کند، حماسه را معرفی کند، خاکریز را معرفی کند، غوّاصان را معرفی کند با حماسه نه با اشک!

درید و بُرید و شکست و ببست یلان را سر و سینه و پا و دست[۷]

این حرف فردوسی است درباره ایرانیان، بهتر از آن را هم همین فرزندان شما کردند، برجسته‌تر از این را همین فرزندان شما کردند. ما یک فردوسی می‌خواهیم که جنگ ما را، دفاع ما را، انقلاب ما را با حماسه زنده کند، این یک مطلب…ما محقّقانه فردوسی می‌خواهیم، این یک کار دیگر است و این کار را کردید و امیدواریم هیچ بیگانه‌ای طمع نکند به ایران ‌زمین حمله کند، چه اینکه دهان خیلی‌ها بسته شد؛ نه استکبار و نه صهیونیسم هیچ کس به خودش اجازه تجاوز به این مرز و بوم را نمی‌دهد. این کار، کار خوبی بود ـ ان‌شاءالله ـ ادامه می‌دهید. اما قرآن فرمود تنها کُشتن، جنگ، مبارزه و حماسه کافی نیست، این برای برون‌مرزی است؛ آنچه داخله کشور را اداره می‌کند رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ[۸] است. عاطفه، مِهر، محبّت، علاقه، این زمینه یک کشورداری است، آن گلوله زمینه حفظ مرز و بوم است، این اشک حفظ درون‌مرزی است. بنگرید ببینید آن گلوله را داشتیم و کارمان به لطف الهی انجام شد؛ اما این اشک را نداریم، ببینید چه خطرهایی دامنگیر ما شد! قرآن فرمود: أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ[۹] این رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ یعنی چه؟ ما می‌خواهیم بهره عاشورایی ببریم. الآن همه ما این داغ را داریم یا برای خودمان یا برای نوه‌هایمان، نه پسرانمان و نه دخترانمان در ازدواج موفق نیستند، این تعارف ندارد. شما شاید در تمام این منطقه سالی یک بار طلاق را نمی‌دیدید، الآن چرا طلاق زیاد است؟ چرا پسرها دیر ازدواج می‌کنند؟ چرا دخترها اگر هم ازدواج کنند دیر ازدواج می‌کنند؟ چرا زندگی تلخ است؟ چرا به افسردگی ختم می‌شود؟ چرا همه در خانه‌ها ناله دارند؟ چرا؟ برای اینکه ما این رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ را که دستور رسمی دین است و از عاشوراها شروع می‌شود و از این گریه‌ها شروع می‌شود، این را فراموش کردیم. الآن همه ما می‌دانیم در کشور پانزده میلیون پرونده است، این یک؛ این پانزده میلیون که با خودشان دعوا ندارند، با پانزده میلیون دیگر دعوا دارند، دو؛ پس سی میلیون دعوا دارند. این سی میلیون هم که در آسمان زندگی نمی‌کنند در شهر زندگی می‌کنند، هر کسی با دیگری هر شب دعوا دارند، هر شب فحش می‌دهند، ما شصت میلیون شب و روز فحش در خانه داریم! آن بیست میلیون یا بچه‌اند یا پیرزن یا پیرمردند، آنوقت شما دلتان می‌خواهد طلاق نباشد! کشور را اشک اداره می‌کند، عاطفه اداره می‌کند، ادب اداره می‌کند، گذشت اداره می‌کند، صبر اداره می‌کند، نه تا حرف زدی شکایت. مگر ما شبانه‌روز شصت میلیون دعوا نداریم! مگر ما شبانه‌روز شصت میلیون فحش نداریم! کسی که در خانه پرونده دارد مرتب فحش می‌گوید. حالا معلوم شد عاشورا یعنی چه؟ حالا معلوم شد اشک یعنی چه؟ حالا معلوم شد عاطفه یعنی چه؟ ما این سال‌های اخیر زندگی نداریم. امام ـ که ما وقتی وارد حرم شدیم در و دیوار این حرم را می‌بوسیم ـ فرمود خانه‌ای که با طلاق ویران شده این بافت فرسوده به آسانی ساخته نمی‌شود.[۱۰] اگر جایی بافت فرسوده باشد شهرداری به هر حال ـ خدا به او خیر بدهد! ـ زود می‌سازد، چهارتا خانه خراب شد می‌سازد. فرمود طلاق خانه را ویران می‌کند و خانه‌ای که با طلاق ویران شده به این آسانی ساخته نمی‌شود؛ هم آن مرد افسرده است، هم آن زن بیچاره افسرده است، این زندگی نیست. حالا معلوم شد عاشورا یعنی چه؟ اشک یعنی چه؟ عاطفه یعنی چه؟ مِهر یعنی چه؟ روح مطهّر همه ائمه سر تا پا نورانی باشد، امام (سلام الله علیه) فرمود: «تَزَاوَرُوا»؛[۱۱] یکدیگر را ترک نکنید! حالا همین این کار سنّت بسیار خوبی است؛ شما بزرگان از یک جایی تشریف آوردید و این بزرگان هم آمدند خدمت شما، این کار، کار خوبی است و بسیار سنّت خوبی است، این رفت و آمدها بسیار خوب است. اما امام (سلام الله علیه) فرمود: «تَزَاوَرُوا»؛ شیعیان ما هستید به سراغ یکدیگر بروید، قهر نکنید، فامیل‌ها را ترک نکنید، صِله رحم واجب است. کسی که عطوف و مهربان است نه بیراهه می‌رود و نه راه کسی را می‌بندد، چه رسد به اینکه اختلاس کند یا نجومی باشد یا احتکار کند. این احتکار برای چیست؟ چون رحم نیست، چون اشک نیست. ما خیال می‌کنیم این اشک فقط برای بهشت است، البته برای بهشت هم هست؛ اما ما را رحیم می‌کند، هرگز به ما اجازه احتکار نمی‌دهد که ما داشته باشیم و کسی گرسنه باشد. وجود مبارک امام صادق، از ائمه دیگر هم نقل شد، از امام جواد و امام دیگر هم نقل شده کسی در بیابان دارد سفره پهن می‌کند، فرمود اینجا چرا غذا می‌خوری؟ عرض کرد مگر اشکال دارد؟ فرمود بله، این حیوانات تو را می‌بینند، تو داری غذا می‌خوری و اینها گرسنه‌اند، برو در خانه‌ات