خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل مشعر، وادی شعور

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

عرفات را پشت سر می گذاری و پس از غروب آفتاب، از این سرزمین کوچ می کنی تا به مشعر برسی. بستری از انسان های سفیدپوش، با دلهایی روشن، این مسیر را طی می کنند تا شب را در مشعر بگذرانند.

آنجا وادی عرفان بود و اینجا موقف شعور است. از گذرگاه دلِ آگاه و عارف، می توان به عقلِ معرفت آموز و عرفان عملی رسید. عرفان، پشتوانه وقوفی شاعرانه و برخوردار از شعور است. آنکه در عرفات خود و خدای خود را نشناخته باشد، چگونه می تواند در مشعر، به ذخیره های شعور باطنی دست یابد و قربِ خدا را در این وادی عرفان خیز درک کند؟

در شب مشعر، تا سحرگاهش کرامت و رحمت الهی همچو باران می بارد و تو باید جام جان را در زیر بارشِ بیوقفه رحمت قرار دهی تا از حیات دل و صفای جان لبریز گردی.

شب مشعر، شب یقین و تجلّی باور و تمرین تعبّد است، بر خاک خفتن و بر خاک زیستن و خاکی بودن را تمرین می کنی تا در روزهای دیگر هم از بندِ تن و دام نفس رها شوی. دست پرنیازت را بگشای. نغمه ای، ناله ای، یا ربّی، گریه و اشکی، حال و صفایی، تضرّع و انابتی… هیهات که دیگر چنین شبی را شاهد باشی! خوشا آنان که با خطّی از اشک، خطّ بطلان بر لوح گناهان می کشند.