خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل ذکر زبانی در اردوگاه حسینی

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

ذکر لا حول و لا قوه الا بالله، از اذکاری است که امام حسین (علیه السلام) آن را در طول این حماسه، تکرار می فرمودند. این چند گزارش را بنگرید:

الف: همین که لشکر بر او حمله می کرد، او شمشیر می کشید و به سویشان حمله می کرد. آنان چون گله ای بی صاحب می گریختند. حسین بر آنان یورش می برد و لشکر مقابل چون ملخهایی که پراکنده می شوند، از مقابل وی فرار می کردند. او پس از حمله به مقر خود باز می گشت و پیوسته بر زبانش، ورد لا حول و لا قوه الا بالله بود. [۱]

ب: امام حسین (علیه السلام) در نخستین برخورد با ((حر بن یزید ریاحی )) از او پرسید: آیا برای یاری ما آمده ای یا برای جنگ با ما؟ حر گفت: یا اباعبدالله! به جنگ شما آمده ام. امام (علیه السلام) ذکر خداوند را بر زبان آورد: لا حول و لا قوه الا بالله. [۲]

ج: پیش از آن که روز عاشورا فرا رسد، حبیب بن مظاهر اسدی، نزد امام حسین (علیه السلام) آمد و اجازه خواست تا گروهی از افراد قبیله اش را که در اطراف کربلا سکونت داشتند، به حضور در لشکر امام حسین (علیه السلام) فرا خواند. پس از موافقت حضرت (علیه السلام) او رفت و آنان را به یاری دعوت نمود. نود نفری که به در خواست او پاسخ داده بودند نتوانستند بر ازرق، فرستاده ابن سعد چیره گردند. وقتی حبیب نزد امام حسین (علیه السلام) آمد و تمام داستان را باز گفت، ایشان ذکر خداوند را بر زبان آورد و فرمود: لا حول و لا قوه الا بالله. [۳]

[۱] علی بن موسی بن طاووس حسینی، اللهوف فی قتلی الطوف، ص ۷۰.