خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده

ارائه‌ی فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده شامل ۱۲۰ اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل تأثیر سالمندی جمعیت بر توسعه دولت ایران در دو دهه آینده :

مقدمه

جمعیت مؤلفه ای است که همواره و در همه سیاست گذاری ها و تمام مظاهر و شئون اجتماعی انسانی وجود داشته است. این عامل رکن اصلی مباحث اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاست بوده و تحولات آینده آن، وضع و صورت کلی حرکات اجتماعی، مباحث اقتصادی، هویت های فرهنگی و اشکال حکومت ها را شکل داده است. بدون مطالعه و درک جمعیت سیاست گذاری و حکمرانی امری امکان ناپذیر و غیرقابل تصور است. باتامور[۱] عقیده داشت که مطالعه پدیده های جمعیتی دست کم ازنظر تاریخی یکی از نخستین رشته های علوم اجتماعی معاصر بوده است. این رشته هنگامی که پا را از اندازه گیری و محاسبه های کمَی فراتر می نهد و به سیر در نتایج تغییرات و حرکات جمعیتی می پردازد آشکارا وارد قلمرو جامعه شناسی و سیاست می گردد. فوکو[۲] جمعیت را مهم ترین شرط امکان حکمرانی دانسته است. به نظر وی ازآنجاکه ثروت و قدرت یک دولت در جمعیت آن نهفته است، پس می بایست جمعیت به صورت فاعل دگرگونی ها، انتظام بخشی ها، نیازها و آمال؛ به شیوه ای ویژه مطالعه شود. وی از ظهور یک جمعیت در قالب عرصه سیاسی به عنوان «زیست قدرت » یاد می کند. به این اعتبار زندگی و مرگ، سلامتی، طول عمر و سالمندی و نژاد به پدیده های حائز اهمیت سیاسی تبدیل می شوند که ضروری است به شیوه ای تحت مدیریت حکومت درآورده شوند که در آن قالب زندگی افراد به «شیوه ای توسعه یابد که توسعه آن ها همچنان به تقویت توانمندی دولت بینجامد». (نش و اسکات, ۱۳۹۴, ص. ۲۲۸) جنسیت، سن، توزیع جغرافیایی، وضعیت زناشویی، شغل و کار، تحصیلات و آموزش، مهاجرت، خانواده، وضعیت اسکان و … مهم ترین حوزه های مطالعات کیفی جمعیت شناسی را تشکیل می دهند. معمولاً مطالعه «سن جمعیت» را مهم ترین خصوصیت و شاخص جمعیتی می دانند که علیرغم آنکه بیش از دیگر موارد مذکور قابل مشاهده است اما بیش از همه مسئله ساز و باعث خطا در محاسبات و سیاست گذاری بوده است.[۳] «سن » به عنوان یکی از مفاهیم اصلی جمعیت شناسی معمولاً به مقدار زمانی که از عمر انسان طی می گردد، گفته می شود که به صورت روز ماه و سال نشان داده می شود. گروه های بشری ازنظر سن در قالب گروه های سنی تقسیم بندی می شوند که بر اساس جبر طبیعی به شکلی مستمر به سوی کهولت و سالمندی درحرکت اند.

سالمندی مرحله طبیعی از زندگی بشر است؛ اما سالمندی یا پیری جمعیتی زمانی رخ می دهد که نسبت افراد بیشتری از کل جمعیت دچار این وضعیت شوند و تعادل و توازن جمعیتی از صورت طبیعی خود خارج شود. محققین به شکل ساده و کلی بروز سالمندی جمعیتی را به صورت مستقیم مرتبط با کاهش میزان باروری و کمبود میزان مرگ ومیر و افزایش امید به دانسته اند. هرچند که علاوه بر این مؤلفه ها، وقایع دیگری چون: ازدواج، طلاق و مهاجرت نیز در این موضوع مؤثرند. در زمان های گذشته، آهنگ زادوولد و مرگ هر دو در حداکثر ممکن، جریان داشت، حتی گاهی میزان مرگ ها آن قدر زیاد بوده که بر میزان زادوولد افزونی می یافته است؛ درنتیجه در قدیم، رخدادی به عنوان سالمندی جمعیت وجود نداشته است. پدیده «سالمندی جمعیت» یکی از رویدادهای مهم جمعیت شناسی قرن حاضر است. این فرایند نخست در کشورهای توسعه یافته اتفاق افتاد سپس در کشورهای درحال توسعه آشکار و به اعتقاد برخی دانشمندان در آینده نه چندان دور همه کشورهای دنیا با این پدیده روبه رو خواهند شد. پیری جمعیتی در سال های اخیر نگرانی های گسترده ای را میان سیاست گذاران حوزه های مختلف به وجود آورده است. کاهش نیروی کار، کاهش نیروی های بااستعداد نظامی، تأثیرات بر مسائل زیست محیطی، تأثیر بر مسئله بهبود نسل، مسئله انصاف اجتماعی، مسئله تبعیض سنی، تغییر بافت و ساخت نهاد خانواده، بحران در برنامه های مراقبت پزشکی، افزایش هزینه های سلامت سالمندان، تأثیرات منفی بر اقتصاد و اثر آن بر پروسه رشد اقتصادی جامعه، چگونگی گذار و انتقال انسان ها از این دوره سنی، چالش های جامعه شناختی ویژه این گروه سنی، ازجمله اساسی ترین نگرانی های سیاست گذاران حوزه عمومی در قبال مسئله سالمندی جمعیت بوده است.

ایران هم ازجمله کشورهای درحال توسعه ای است که در آینده نه چندان دور به شدت با مسئله پیری دست به گریبان خواهد شد. سیاست های افزایش جمعیتی که در دهه های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ خورشیدی در کشور ایران اجرا شد، گسترش بی سابقه جمعیت و موج «بیش زایی»[۴] موسوم به دهه شصتی ها را با خود به همراه داشت. این شوک جمعیتی به مرورزمان به گروه های سنی بالاتر منتقل شد و پیش بینی های صورت گرفته بیانگر این است که سالمندی این نسل و تبعات آن، دهه های متوالی کشور ایران را با چالش روبرو خواهد ساخت. بر اساس تحقیقات جمعیت شناسان و جامعه شناسان، بخش زیادی از این شمار موالید بالا که به متولدین دهه سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ مربوط است که در حال عبور از سن باروری هستند. این گروه سنی، در دهه ۱۳۸۰، وقتی به سنین ۲۴-۲۰ سال رسیدند، باروری کشور تغییر چندانی نکرد، پنج سال بعد هم وقتی این نسل به سنین ۲۹-۲۵ سال رسیدند، بازهم تغییر قابل توجهی در باروری کشور مشاهده نشد. هرچند که این جمعیت وقتی به سنین ۳۴-۳۰ سال رسیدند، میزان باروری آن ها کمی بیشتر شد، اما این روند استمرار نداشت و به اصطلاح معروف در جمعیت شناسان «سطح جایگزینی»[۵] جمعیت تأمین نشد. با عنایت به آمار موجود، هرچند جوانان نسل بیش زایی ایران، به طور میانگین، حداکثر به ۳/۲ فرزند فکر می کردند؛ ولی در عمل در حدود ۹/۱ فرزند به دنیا آمده است. این وضعیت نشان می دهد که آن تعداد از جوانان هم که تن به ازدواج و فرزند آوری داده اند، شرایط مناسبی برای افزایش جمعیت نداشته اند؛ بنابراین این نسل وقتی به سنین سالمندی برسند، فرزند کافی برای حمایت از خود ندارند. یکی از عوامل مؤثر در بروز این مسئله، شرایط اقتصادی کشور است که موجب شد تا جوانان دیرتر ازدواج کنند؛ و اگر ازدواج کردند، فرزند اول خود را با تأخیر به دنیا آورند و بین فرزندان نیز فاصله بیشتری گذاشتند. همچنین، سیستم زمان بر آموزش تحصیلی، فقدان اشتغال پایدار، کاهش سطح مرگ ومیر و افزایش امید به زندگی، کوچ و انتقال جمعیتی، از دیگر عوامل مؤثر در کاهش میزان باروری در کشور ایران و در موضوع بالا بوده است. هرچند که در حال حاضر (۱۴۰۰ خورشیدی) اعداد و ارقام جمعیتی موجود نشان نمی دهند که بحران سالمندی جمعیتی شروع شده باشد، اما با توجه به سرعت و شدت تأثیرات رخداد سالمندی، لازم است از هم اکنون این مسئله موردتوجه قرار گیرد. بخش جمعیت سازمان ملل متحد در هر دوره چهارساله، بنا بر نتایج سرشماری های ملی کشورها و مفروضات مختلف تولد و مرگ ومیر، تحولات جمعیتی کشورها را در افق های زمانی پنجاه ساله و در سه سناریو متفاوت (حد پایین، حد متوسط و حد بالای جمعیتی) پیش بینی می نماید. بر اساس متوسط سه سناریوی مذکور در گزارش مربوط به ایران، میزان باروری کل از ۰۵/۲ در دوره ۱۳۹۰-۱۳۹۵ به ۳۵/۱ در دوره ۱۴۱۵ -۱۴۲۰ فراتر نخواهد رفت؛ اما به اعتقاد بسیاری پژوهشگران این پیش بینی کمی خوش بینانه بوده و سناریوی حد پایین سازمان ملل با وضعیت جاری همخوانی بیشتری دارد. طبق این روند، جمعیت ایران از ۱۵/۷۵ میلیون نفر در سال ۱۳۹۰ به ۷/۸۷ میلیون نفر در سال ۱۴۲۰ خورشیدی خواهد رسید. از سوی دیگر تحولات دو شاخص مرگ ومیر یعنی مرگ ومیر خام و امید به زندگی در بدو تولد، بر اساس سناریوی حد پایین به رقمی حدود ۸/۶ در هزار، در پایان دوره پیش بینی خواهد رسید. همچنین تغییرات الگوی سنی جمعیت کشور در مورد درصد جمعیت بالای شصت سال کشور، حاکی از آن است که این درصد به طور فزاینده ای طی دوره پیش بینی افزونی خواهد یافت. به گونه ای که در آخر افق دوره پیش بینی در هر سه سناریو ۱۹ تا ۲۳ درصد از جمعیت کشور در سن بالای شصت سال قرار خواهند داشت. این در حالی است که بر اساس استانداردهای جمعیتی، جمعیت هایی که سالمندان آن بیش از ۱۰ درصد تمام افراد جامعه را به خود اختصاص دهند، سالخورده تلقی می شوند.

بسیاری معتقدند که ایران در سده پیش رو به یکی از سالخورده ترین کشورهای جهان تبدیل خواهد شد و سرعت سالخوردگی آن همچون سرعت کاهش باروریش، منحصر به خود خواهد بود. از سوی دیگر شاخص های مربوط به پیش بینی فاکتور «میانه سنی»[۶]، حاکی از آن است که در دهه های آتی بیش از نیمی از افراد کشور بالای ۵۰ سال سن خواهند داشت. «شاخص سالخوردگی»[۷] نیز (نسبت سالمندان به کودکان) در سده آتی به رقمی حدود ۱۷۰ خواهد رسید. به این ترتیب در سده پیش روی، جمعیت سالمندان کشور ۷/۱ برابر جمعیت کودکان و نوجوانان خواهد بود. این در حالی است که شاخص بالا، برای کشور ژاپن در سال ۲۰۰۰ میلادی، کمی بیش از رقم ۱۰۰ بوده است. نیز تمام شاخص های دیگر همچون درصد افراد سالخورده، نسبت های وابستگی، میانه سنی، شاخص سالمندی و هرم های سنی گویای آن است که جمعیت کشور ایران از اوایل دهه ۱۳۷۰ خورشیدی روند سالخوردگی را آغاز کرده و در سده پیش روی سالخورده ترین کشور جهان یا حداقل یکی از سالخورده ترین کشورهای جهان خواهد بود. در توضیح این روند قابل بیان است که بر اساس الگوهای جمعیتی موجود، الگوی سنی سالمندی از سال ۱۴۱۰ خورشیدی به بعد بر ساختار سنی جمعیت کشور ایران تحمیل خواهد شد. در آن صورت به تدریج و با سرعتی فزاینده تعداد سالمندان کشور افزایش خواهد یافت و درصورتی که دولت جمهوری اسلامی ایران الگوی مناسبی برای برخورد با مسئله سالمندی جمعیت نداشته باشد، این موضوع باعث چالش های مختلفی در حوزه اقتصاد (کاهش جمعیت کار و بالا رفتن رکود اقتصادی حاصل از این موضوع، کاهش میزان پس انداز ملی برای سال های بعد، مصرف بخش زیادی از پس انداز ملی برای خدمات درمانی و پزشکی، اختصاص یا انحراف بخش زیادی از بودجه عمومی به سمت درمان و مشکلات خاص سالمندان، افزایش هزینه خانوارهای میزبان والدین سالمندان)، فشار بر سیستم بازنشستگی کشوری، افزایش هزینه های مستقیم و غیرمستقیم سلامت، بحران در برنامه ریزی های پزشکی (با دو گرایش مراقبتی و درمانی)، به هم خوردن سیاست های جمعیتیِ بهبود نسل، مسائل زیست محیطی، بهداشت روانی، اختلال در نظام بیمه و صنعت بیمه گری (افزایش حق بیمه نیروی کار، افزایش هزینه های خدمات بیمه ای و تهدید این صنعت )، فرهنگ جامعه، عدالت سنی و مسئله انصاف اجتماعی، همچنین تأثیرات موضوع برنهاد خانواده، امنیت (کاهش نیروهای فعال سیاسی، کاهش تحرک و نشاط سیاسی – اجتماعی، غلبه روحیه محافظه کاری در اجتماع) و… خواهد شد. به نظر می رسد درنتیجه برآیند این گروه از مسائل، علاوه بر زیرسیستم های درگیر بالا، کل سیستم اجتماعی کشور دچار اختلال و بحران خواهد شد و می توان گفت که این موضوع تمامی برنامه های میان و کوتاه مدت آینده و توسعه و امنیت کلی کشور را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد.

بنابراین مسئله موردنظر این پژوهش این است که با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان ایران در دو دهه آینده (که مورد تائید اکثر پیش بینی ها و پژوهش های قبلی بوده و به برخی از آن ها نیز در این مبحث اشاره شد)، این روند ازلحاظ اجتماعی، اقتصادی و رفاه و توسعه اجتماعی چه تبعاتی بر دولت ایران خواهد داشت؟

پیشینه تحقیق

دلالی اصفهانی و همکاران در مقاله ای با عنوان: تأثیرات جمعیت؛ مقیاس اقتصاد و فناوری بر فرایند رشد اقتصادی؛ با رویکردی کمی به تحلیل اختلاف نرخ رشد اقتصادی در میان کشورهای مختلف، سطح و میزان تغییرات جمعیت در اقتصاد پرداخته اند.

راغفر و همکاران در مقاله ای به نام: اثر پدیده سالمندی بر رشد اقتصادی؛ کوشیدند تا بیش زایی دهه شصت، کاهش چشمگیر نرخ باروری دهه هفتاد و ادامه و تشدید آن در دهه هشتاد، (که سبب تغییر ساختار سنی کشور شده) و اثر این تغییرات را بر رشد اقتصادی ایران بررسی کنند و به این نتیجه رسیدند که اثر مثبت سرمایه و نیروی کار فعال و تأثیر منفی نیروی کار بازنشسته بر اقتصاد ایران معنی دار است.

نیکوقدم و همکاران در پژوهشی به نام: بررسی تأثیر ساختار سنی جمعیت بر درآمد سرانه (با تأکید بر نقش جمعیت در عرصه نیروی کار و سرمایه انسانی)؛ تأثیر ساختار سنی جمعیت بر تولید سرانه را با تأکید بر نقش جمعیت در عرصه نیروی کار و سرمایه انسانی و استفاده از روش پانل دیتا مطالعه کردند و به این نتیجه رسیدند که افزایش یک در صد سهم جمعیت زیر ۱۵ سال از جمعیت باعث کاهش ۰۸/۱ درصد درآمد سرانه خواهد شد و افزایش یک درصد جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال و یک درصد در سهم جمعیت بالای ۶۵ سال از کل جمعیت، به ترتیب باعث افزایش ۳۹/۳ درصد و ۳۴/۰ درصد درآمد سرانه خواهد شد.

دل انگیزان و همکاران در پژوهشی به نام: ارزیابی تأثیر ساختار سنی جمعیت بر مصرف انرژی بخش خانگی در ایران؛ با استفاده مجموعه ای از داده های ۲۲ استان کشور ایران و دوره های زمانی ۵ ساله برای سال های ۱۳۵۶-۱۳۹۰ مصرف انرژی بخش خانگی در میان گروه های سنی جمعیتی را دارای دامنه تغییرات معنی داری ارزیابی نمودند، بر این اساس آن ها اطلاع از پیامدهای تغییرات جمعیتی برای برنامه ریزی و سیاست گذاری های آینده را اثربخش دانستند.

سمیعی نسب و ترابی در پژوهشی به نام: شاخص ها و سیاست های جمعیتی در ایران؛ به پاسخ این سؤال پرداخته اند که آیا سیاست های کاهش جمعیت ازنظر اقتصادی و اجتماعی به نفع این کشور است یا خیر؟ آن ها در پاسخ به این نتیجه رسیدند که نرخ کاهش جمعیت کشور ایران در چند سال آینده باعث بروز مسئله و مشکل سالمندی جمعیتی خواهد شد و این مسئله به نوبه خود مسائل خطرناک دیگری همچون هزینه های فراوان برای اقتصاد کشور، شیوع فقر و عدم تحقق عدالت اجتماعی را به دنبال خواهد داشت؛ بنابراین رشد اقتصادی و افزایش جمعیت در کشور ایران لازم و ملزوم یکدیگرند.

باسخا و همکاران در پژوهشی به نام: تأثیر سالمندی جمعیت بر رشد اقتصادی و غیرنفتی ایران؛ تدوین و اجرا سیاست های اصلاح سیستم اشتغال و بازنشستگی، تثبیت نرخ افزایش جمعیت در نرخ بهینه و مهم تر از همه توجه به انباشت سرمایه را بر کاهش آثار منفی معدل سالمندی جمعیت و بر اقتصاد غیرنفتی کشور حیاتی تشخیص داده اند.

باسخا و همکاران در مقاله دیگری به نام: پیری جمعیت و تهدید بیماری هزینه بامول در بخش سلامت ایران؛ به بررسی افزایش سهم هزینه سلامت در تولید ناخالص داخلی ایران پرداختند و بر اساس داده های آماری در سال های ۱۳۸۹-۱۳۶۰ به این نتیجه رسیدند که رشد دستمزدها تااندازه ای بیشتر از رشد بهره وری نیروی کار است و تأثیر معناداری بر رشد سهم هزینه های سلامت در اقتصاد کشور ایران داشته است.

از دیگر پژوهش های این حوزه به رساله دوره ارشد زینالی می توان اشاره داشت که به مطالعه رابطه سالمندی جمعیت باقدرت ملی پرداخته است. زینالی در پژوهشی به نام: بررسی سیاست گذاری جمعیتی در جمهوری اسلامی ایران و تأثیر آن بر قدرت ملی کشور؛ با رویکردی کمّی و روشی توصیفی، تحلیلی و تاریخی به تبیین سیاست های جمعیتی ایران بعد از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ و رابطه این موضوع باقدرت ملی کشور ایران پرداخته است. وی در آن پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش برآمده که سیاست گذاری های جمعیتی دولت جمهوری اسلامی چه تأثیری بر قدرت ملی کشور ایران داشته است. بر اساس یافته های آن پژوهش رویکرد کمیت گرا و نوسانات سیاست گذاری های جمعیتی ایران پس از انقلاب اسلامی، تأثیری منفی بر قدرت ملی کشور داشته است.

نیکبخت در پژوهشی به نام: عوامل اجتماعی، اقتصادی مرتبط با سالمندان فعال؛ با رویکرد کمّی و پیمایشی به بررسی و شناخت عوامل اجتماعی، اقتصادی مرتبط با سالمندی و کهن سالان فعال شهر تهران پرداخته است. پژوهشگر در آن پژوهش به بررسی رابطه مؤلفه های حمایت اجتماعی، میزان خشونت، میزان تحصیلات، میزان درآمد، وضعیت اشتغال و میزان برخورداری از تأمین اجتماعی[۸] با متغیر سالمندی فعال پرداخته و دریافته که بین عوامل اجتماعی و اقتصادی بالا و سالمندی فعال، رابطه ای وثیق وجود دارد؛ بنابراین لازم است تا با حمایت دولت، خانواده ها و سازمان های خدمات اجتماعی زمینه حضور سالمندان در جامعه بیش ازپیش تقویت شوند.

توسلی در پژوهشی بانام: عوامل مؤثر بر مخارج سلامت با تأکید بر سالمندی جمعیت؛ با بهره گیری از تکنیک داده های پانل برای ۱۴۸ کشور جهان طی سال های ۱۹۹۵ -۲۰۱۳ میلادی با مدل اثرات ثابت بین کشورها به موضوع رشد سریع مخارج سلامت در میان کشورها پرداخته و دریافته که درآمد، یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر مخارج سلامت است، ولی تنها عامل تعیین کننده ی مخارج سلامت نیست، بلکه امید به زندگی و سهم جمعیت زیر ۱۴ سال از دیگر عوامل مؤثر بر مخارج سلامت است. از دیگر یافته های آن پژوهش این است که تأثیر متغیر سالمندی جمعیتی در گروه کشورهای با درآمد متوسط و بالا که بیشترین رشد جمعیت سالمندی را در این سال ها داشته اند، مثبت و معنادار است.

پاگردعلیشاهی، در پژوهشی به نام: بررسی ارتباط سالمندی جمعیت و نابرابری درآمد در ایران؛ با رویکرد کمَی به بررسی افزایش جمعیت سالمندی کشور ایران و تأثیر این پارامتر بر بازار کار و دیگر شاخص های اقتصادی همانند: قیمت ها، افزایش مخارج بهداشتی و هزینه های حمایتی و… در دوره سال های ۱۳۶۴ تا ۱۳۹۴ خورشیدی پرداخته و دریافته در مناطق روستایی و شهری کشور ایران، گروه های سنی سرپرست خانوار، همراه با افزایش سن سرپرست خانوارها، توزیع نابرابر درآمد در گروه های مذکور افزایش می یابد و بالاترین نابرابری مربوط به گروه سنی ۶۵ سال و مسن تر است. به این ترتیب حتی اگر دیگر نیروهای تأثیرگذار بر نابرابری درآمدی مانند تورم، سیاست های اقتصادی و… متوقف شوند، سالمندی جمعیتی نیرویی بالقوه برای رشد نابرابری در کشور ایران است.

خلیفه سلطانی در پژوهشی به نام: بررسی رابطه سالمندی با اندازه دولت و مخارج رفاهی اجتماعی در ایران؛ با بهره گیری از الگوی ولاسکوئز ساتر و روش پویای و خود بازگشتی به بررسی رابطه سالمندی جمعیتی و اندازه دولت و مخارج رفاه اجتماعی پرداخته و دریافته که تأثیرات مثبت و معنادار سالمندی بر اندازه دولت در کوتاه مدت در اقتصاد کشور ایران وجود دارد و از سوی دیگر سالمندی جمعیتی بر متغیر مخارج رفاه اجتماعی دولت نیز رابطه ای مثبت و معنادار دارد.

مشایخی در پژوهشی به نام: پیش بینی جمعیت در ۱۴۰۰ و تأثیر آن بر صندوق بازنشستگی تأمین اجتماعی کشور؛ با رویکردی کمّی به بررسی مسائل و عوارض سالخوردگی جمعیت در جامعه ایرانی به ویژه مسئله تأمین اجتماعی سالمندان و ضرورت محاسبه بار مالی این پدیده بر صندوق تأمین اجتماعی پرداخته است. هدف از این تحقیق پیش بینی جمعیت بازنشسته در سال ۱۴۰۰ خورشیدی و برآورد تأثیرات آن بر صندوق تأمین اجتماعی کشور ایران بوده است.

ادیب نیا در پژوهشی به نام: بررسی اثر سالمندی جمعیت بر متغیرهای کلان اقتصادی با استفاده از مدل تعادل عمومی نسل های همپوش؛ به بررسی اثر پدیده سالمندی جمعیتی ایران بر متغیرهای کلان اقتصادی در کشور پرداخته و در قالب دو سناریوی جمعیتی کاهش دائمی در نرخ باروری و سناریوی کم زایی به دنبال یک بیش زایی، به این نتیجه دست یافته که در سناریو اول، کاهش نرخ باروری کل، شدت سرمایه و نرخ دستمزد را در بلندمدت افزایش و نرخ بهره را کاهش خواهد داد و در سناریوی دوم بیش زایی اولیه، شروع حالت ایستایی جدید را که به دلیل کاهش در نرخ باروری انجام می شود، به تعویق خواهد انداخت و موجب می شود تا نرخ های بهره و دستمزدها در ابتدا، حرکتی در خلاف مسیر سناریوی اول داشته اما درنهایت به حالت ایستایی همگرا با سناریوی اول برسند که در آن وضعیت افراد نسبت به ایستایی اولیه، وضعیت بهتری خواهند یافت.

سینکوتا و سجادپور در پژوهشی به نام: ایران در حال گذار جمعیتی؛ با رویکردی مثبت به بررسی پیامدهای سیاست کاهش باروری دولت ایران در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی پرداخته اند. بر اساس این پژوهش دولت انقلابی ایران یک سری خدمات در زمینه پیشگیری از بارداری و مشاوره خانواده را ارائه داده است و از این برنامه به عنوان از موفق ترین برنامه ریزی های داوطلبانه شهروندی در سطح جهان می توان نام برد. در اثر این سیاست گذاری ها میزان باروری کشور ایران از ابتدای برنامه ها دو دهه بعد به میزان نصف کاهش یافته و درنتیجه آن، کشور ایران وارد یک پنجره جمعیتی سودمند برای کسب فرصت ها شده است. این پنجره جمعیتی، فرصت بهره برداری از جمعیت کار مناسبی را برای پیشبرد اهداف اقتصادی و سیاسی کشور در اختیار مسئولین قرار داده است.

کوششی و همکاران در پژوهشی به نام: پیری جمعیت در ایران؛ به بررسی خصوصیات اجتماعی- اقتصادی، جمعیت شناختی و سالمندی ایران پرداخته اند. این محققان دریافتند در جهانی که جمعیت آن به طورکلی در حال پیر شدن است، جمعیت کشور ایران با سرعتی استثنایی در حال پیر شدن است و هم زمان با این فرایند، میزان وابستگی سالمندان نیز در حال افزایش است. این پژوهش تأکید می کند که انتظار می روند این دو روند همچنان سیر شتابان خود را ادامه دهند. از دیگر یافته های این پژوهش این است که نسبت پیری جمعیت ایران در جنس مردان بیش از زنان است، درحالی که نابرابری های اجتماعی قابل توجهی بین کهن سالان این دو جنس وجود دارد و ریشه های این موضوع نیز به سنت های اجتماعی ایرانی بازمی گردد.

نوروزیان (۲۰۱۲)