خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن

دانلود و استفاده از فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن – تجربه‌ای بی‌نظیر در ارائه!

پاورپوینتی شیک و استاندارد:

فایل فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن شامل ۵۱ اسلاید طراحی‌شده با دقت بالا است که کاملاً آماده برای ارائه یا چاپ در PowerPoint می‌باشد.

چرا فایل فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن گزینه‌ای عالی است؟

• گرافیک حرفه‌ای و جذاب: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن با طراحی مدرن و چشم‌نواز، پیام شما را به بهترین شکل منتقل می‌کنند.
• کاربری آسان: ساختار این پاورپوینت به‌گونه‌ای است که استفاده از آن بدون نیاز به تغییرات پیچیده ممکن باشد.
• آماده استفاده: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن از قبل تنظیم‌شده و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.

تضمین کیفیت و دقت بالا:

این مجموعه بر اساس بالاترین استانداردهای طراحی ساخته شده است و کاملاً منسجم و بدون اشکال، مناسب برای ارائه‌های حرفه‌ای می‌باشد.

نکته قابل توجه:

برخی نسخه‌های غیررسمی ممکن است تغییراتی داشته باشند. این نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن با دقت و کیفیت بالا طراحی شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن را دریافت کنید و یک ارائه بی‌نظیر داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل شناخت گوهر خویشتن :

بحث های اخلاقی از این جا شروع می شود که ما گوهر هستی خود را بشناسیم و سود و زیان آن را بدانیم که در بحث های قبل مقداری از آیات و روایات در این زمینه ارائه شد. یک بیان نورانی از رسول خدا (علیه و علی آله آلاف التحیه و الثناء) رسیده است که «أَعْدَی عَدُوِّک نَفْسَک الَّتِی بَینَ جَنْبَیک»[۱]بدترین دشمنان انسان در درون خود انسان است، اگر اعدی عدوّ ما؛ یعنی از هر دشمن، دشمن تر در درون ماست، این گوهر هستی چگونه می تواند احسن المخلوقین باشد، اگر ذات اقدس الهی با آفرینش انسان فرمود: فَتَبارَک اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ[۲] برای این است که انسان «أحسن المخلوقین» است اگر این «أحسن المخلوقین» بدترین مار سمّی را در درون خود دارد این چه حُسن خِلقتی است؟ فرمود: «أَعْدَی عَدُوِّک نَفْسَک الَّتِی بَینَ جَنْبَیک»؛ چون دشمن بیرون حداکثر جان و مال را بگیرد کاری به ابدِ انسان ندارد، این دشمن درون است که انسان را گرفتار سوخت و سوز ابد می کند دشمن بیرون چه می کند؟ کارهای بیرونی انجام می دهد؛ یعنی آنچه از قلمرو هستی ما جداست آن را از ما می گیرد مال را و سرزمین را همین! دشمن درون است که ایمان را از ما می گیرد. حضرت فرمود: «أَعْدَی عَدُوِّک نَفْسَک الَّتِی بَینَ جَنْبَیک»؛ بعد هم فرمودند: «جَاهِدُوا أَهْوَاءَکمْ کمَا تُجَاهِدُونَ أَعْدَاءَکم»؛[۳]بعد سراینده های ما گفتند:

گر شود دشمن درونی نیست باکی از دشمن برونی نیست[۴]

و به همان جهت وجود مبارک آن حضرت فرمود: «عَلَیکمْ بِالْجهَادِ الأَکبَر»[۵]این چه خلقت زیبایی است که با آفرینش چنین مخلوقی که در درون خود، مار سمّی را می پروراند می شود «أحسن المخلوقین» تا خودش بشود أَحْسَنُ الْخالِقینَ. جواب این سؤال را باید از خود قرآن شنید. در قرآن کریم فرمود: ما زیبا آفریدیم، ما دشمن در درون کسی نساختیم، ما در درون هیچ کس مار و عقرب خلق نکردیم، این مار و عقرب را خود انسان به جان خود می پروراند، ما گوهر هستی او را مثل طاووس زیبا آفریدیم. هیچ خطری در درون او، در حوزه ذات او وجود ندارد، این خود انسانِ بدرفتار است که در درون خود مار می سازد، عقرب می سازد؛ آن گاه معلوم شد که مسئله علم اخلاق، غیر از موعظه است و علم اخلاق، غنی تر و قوی تر و علمی تر از فقه و اصول است. اخلاق غیر از موعظه است؛ یک وقت کسی موعظه می کند آدم خوب باشید، آدم باتقوا باشید، رعایت کنید این علم نیست موعظه علم نیست. علم آن است که موضوع داشته باشد، محمول داشته باشد، حدّ وسط داشته باشد، برهان داشته باشد، جان انسان را با برهان معرفی کند، دوست و دشمن انسان را با برهان معرفی کند که اینها همراه با هستی او هستند یا از بیرون آمدند با برهان، آن می شود اخلاق؛ لذا فنّ اخلاق در ردیف علوم عقلی جزء کتاب های غنی و قوی این صاحب فنّان است و اگر ذات اقدس الهی، به وجود مبارک حضرت فرمود: إِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٍ[۶] چون در این فنّ سرآمد بود. باید این را جمع کرد که چگونه اعدا عدوّ ما در درون ماست که از هر مار و عقربی بدتر است و نبرد با او نبرد اکبر است با آن آیات و روایاتی که دارد انسان «أحسن المخلوقین» است، به همین مناسبت آفریننده او أَحْسَنُ الْخالِقینَ است. رازش این است که ذات اقدس الهی هیچ دشمنی را در درون ما نیافرید، صدر و ساقه هویت ما را زیبا آفرید. بشر یک رهبری کلّ می خواهد که نفس اوست، یک متولّی اندیشه و نظر و علم و استدلال می خواهد که عقل نظری اوست به او داده است، یک نیرو و متولّی عمل و ادراک و تحریک است که به نام عقل عملی است به او داده است، زیرمجموعه عقلِ نظری او وهم و خیال است به او داده است، ابزار کار عقل عملی او شهوت و غضب است به او داده است و این را با سرمایه خلق کرد نه بی سرمایه؛ فرمود: وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها.[۷]رهبران الهی را هم فرستاده است که این را شکوفا کنند: «وَ یثِروُا لَهُمْ دَفَائِن الْعُقُول»؛[۸] بعد به همه آنها فرمود به مردم بگویید دو چیز را رعایت کنید یک: باسواد شدن مثل نفس کشیدن بر شما واجب است: «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیضَه»[۹] دو: علمی فراهم کنید که با صاحبخانه نجنگد، چیزی وارد هویت خود کنید که با صاحبخانه هماهنگ باشد، ما در درون شما حق ساختیم، صدق ساختیم، خیر ساختیم، حَسن ساختیم و صلاح. علمی که با حق نسازد، با صدق نسازد، با خیر نسازد، با حَسن نسازد، با صلاح نسازد این علم یک مهمان ناخوانده ای است، جنگ درونی از همین جا شروع می شود. مبادا چیزی یاد بگیرید، چیزی وارد حوزه نفس بکنید که با صاحبخانه نسازد. اگر بیگانه ای را وارد این حریم منزل کردید این با صاحبخانه درگیر می شود، این شبهه و شک همان است که با فطرت درگیر می شود جنگ از این جا شروع می شود، جهاد اکبر از این جا شروع می شود، شبهه ویروسی است که به این آسانی طرد نمی شود. چرا خواندن برخی از کتاب ها برای بعضی به عنوان کتب ضلال تحریم شده است؟ چرا شنیدن هر شبهه برای هر کسی جایز نیست، مگر کسی که به اوحدی از مقامات بار یابد؛ برای اینکه این شبهات، اشکالات و این بحث ها مهمانان ناخوانده است با صاحبخانه درگیر می شود، وقتی با صاحبخانه درگیر شد اوّل کاری که می کند او را به اسارت می گیرد، این بیان نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) است که فرمود: «کمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیرٍ تَحْتَ هَوَی أَمِیرٍ»،[۱۰]این خواسته هایی که از بیرون آمده چه در فضای مجازی چه در فضای حقیقی، این عقل را به اسارت می گیرد. وقتی عقلِ اندیشور را به اسارت گرفت، وهم و خیال می شوند حاکم، وقتی عقل عملی که «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اکتُسِبَ بِهِ الْجِنَان»[۱۱] را به اسارت گرفت شهوت و غضب می شوند حاکم، آن در بخش اندیشه می شود «أمّاره بالسوء»، این در بخش انگیزه می شود «أمّاره بالسوء» این دوتا با هم می سازند و ویرانی هستی انسان را به او ارائه می کنند می گویند تو این هستی! بنابراین خدا در درون ما مار و عقرب خلق نکرد این ماییم که به همراهمان مار می سازیم عقرب می سازیم. فرمود من شما را مثل طاووس بلکه بالاتر از طاووس و زیباتر از طاووس زیبا آفریدم این همه طاووس هایی که خدا خلق کرد بیان نورانی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) در نهج البلاغه در وصف و آفرینش طاووس این است از بس این پرها رنگین و زیبا و منظّم که اگر یک پَری که با رنگ خاص است آن را از جا بکنی همرنگ آن می روید.[۱۲] بعد از بیان وصف خلقت طاووس، هرگز در آیات یا در روایات اشاره نشده که خدا با آفریدن طاووس شده: أَحْسَنُ الْخالِقینَ.

این انسان است که می تواند همتای فرشته ها بشود. بسیاری از اوصافی که خدا در قرآن برای ملائکه ذکر می کند برای انسان ها ذکر می کند، آنها را بِأَیدی سَفَرَهٍ کرامٍ بَرَرَهٍ[۱۳] یاد می کند؛ بعد از این طرف می فرماید: لَقَدْ کرَّمْنا بَنی آدَمَ[۱۴] و می فرماید خدای اکرم به شما یاد می دهد: اقْرَأْ وَ رَبُّک الْأَکرَمُ الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ[۱۵]این در آغاز نزول وحی است. اگر گفتند در فلان کلاس فقیه تدریس می کند؛ یعنی درس فقه می دهد، فلان کلاس اصولی تدریس می کند؛ یعنی درس اصول می دهد، فلان مقطع مهندس تدریس می کند؛ یعنی درس هندسه می دهد، اگر گفتند در فلان کلاس اکرم تدریس می کند؛ یعنی درس کرامت می دهد نفرمود خدای علیم، نفرمود خدای حکیم، نفرمود خدای سمیع تدریس می کند، فرمود: اقْرَأْ وَ رَبُّک الْأَکرَمُ الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ درس کرامت می دهد که وصف فرشته هاست بِأَیدی سَفَرَهٍ کرامٍ بَرَرَهٍ. ذات اقدس الهی زیبا آفرید این ماییم که در درونمان سمّ می سازیم، مار می سازیم، عقرب می سازیم با اینها درگیریم، کسی با ما بدرفتاری نکرده، به ما بد نداده، به ما مار و عقرب نداده، ماییم که مار می سازیم. اینکه گفتند شما هر حرف نیش‎داری که بزنید، آبروی کسی را ببرید، با قلمتان، با بنان و بیانت