خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل لعن‎های نامقدس و معاشرت با اهل سنت

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل لعن‎های نامقدس و معاشرت با اهل سنت :

وقتی مسئله نه صرفاً از عینک تعصبات مذهبی که با نگاهی کلان‎تر و در جایگاه معرفی صحیح تشیع مورد توجه قرار گیرد، همه چیز به کلی عوض خواهد شد. کافی است شیعیان خود را در منظومه عالم اسلام ببینند و رسالت بسط و توسعه محبت اهل‎بیت در میان مسلمانان را بر خویش فرض بدانند. به این البته می‎توان محورهای دیگری چون ضرورت وحدت در مقابل دشمنان اسلام و نیز ضرورت حفظ خون شیعیان را نیز افزود. به نظر می‎رسد با همین نگاه است که می‎توان ملاحظات موجود نه فقط در نسبت اهل‎بیت با مقوله‎ی تبری که در نسبت آنان با افشای بسیاری از کمالات و ویژگی‎های‎شان که در آن عصر، سِرّ قلمداد می‎شود را فهم کرد. ملاحظاتی که بی‎پروایی‎های همان زمان را نیز نفی و نهی می‎کند.

حجت الاسلام مهدی مسائلی از جمله چهره‎هایی است که کوشیده در آثار متعدد خود به مقوله لعن و جایگاه آن در فرهنگ تشیع بپردازد و ضمن نفی حرکت‎های منافی وحدت، شبهاتی که در این فضا مطرح می‎شود را نیز پاسخ گوید.

امامان اهل سنت؛ شاگردان اهل‎بیت

نویسنده در کتاب “لعن‎های نامقدس” اشاره دارد به مشی ائمه در مقابل اهل سنت و امامان آنان. او تصریح می‎کند که اگر مشی امامان مبتنی بر مدارا و تبلیغ ایجابی مکتب تشیع نبود، هیچ‎گاه این سطح از حضور شاگردان سنّی‎مذهب پای درس آنان میسر نمی‎شد. مسائلی می‎نویسد:«اهل سنت و عالمان آنها همواره با اهل‎بیت(ع) مراوده داشته و با آنها همنشین بوده‎اند؛ همچنان که بسیاری از شاگردان و راویان احادیث ائمه(ع) از اهل سنت به شمار می‎آیند. با این سخن مشخص است اگر اهل بیت(ع) همچون بعضی از افراد جاهل و لجوج که در آن زمان نیز کم نبودند، به خلفای اهل سنت توهین و لعن می‎کردند، نه تنها نباید هیچ‎یک از اهل سنت در محضر ائمه(ع) حضور می‎یافتند، بلکه باید آنها نیز در مقابل به مذمّت و قَدحِ آن بزرگواران می‎پرداختند.»

تعریف و تجلیل امامان اهل سنت از اهل‎بیت(ع)

نویسنده به نمونه‎های متعددی از تجلیل‎های امامان و علمای بزرگ اهل سنت نسبت به اهل‎بیت(ع) اشاره دارد. او می‎نویسد:«ابوحنیفه که دو سال در مجلس تدریس امام صادق(ع) حضور یافته است، راجع به آن دو سال می‎گوید:”لولا السِّنتان لَهَلَکَ النُعمان. اگر آن دو سال نبود، نعمان {ابوحنیفه} هلاک می‎شد.»

نویسنده در نمونه‎ای دیگر تصریح دارد:«مالک بن انس درباره امام صادق(ع) می‎گوید: ما رأت عَینً و لاسَمِعَت أُذُنً و لاخَطَرَ علی قلب بَشَرٍ افضل من جعفر بن محمد الصادق فضلا و علماً و عبادهً و وَرَعاً. هیچ چشمی ندیده است و هیچ گوشی نشنیده است و بر دل هیچ بشری خطور نکرده است کسی که از جهت فضل و علم و عبادت و ورع برتر از جعفر الصادق بوده باشد.»

“لعن‎های نامقدس” نمونه‎های متعدد دیگری از این تجلیل‎ها را ذکر می‎کند که البته در یک جستجوی ساده‎ی اینترنتی می‎توان به موارد متعدد دیگری از این توصیف‎ها دست یافت. همین مشی و روش در آن برهه است که حتی امامان اهل سنت را ارادتمندان اهل‎بیت می‎کند و کار به جایی می‎رسد که امروز نیز عمده‎ی اهل سنت جزو دوستداران و محبان اهل‎بیت به شمار می‎آیند. اجلاس اخیر با عنوان محبان اهل‎بیت دلالتی بر همین وضعیت است و اینکه جایگاه اهل‎بیت حتی در میان اهل سنت به گونه‎ای است که می‎تواند همین محبت محور وحدت قرار گیرد. یقیناً اگر مشی اهل‎بیت در هم‎نشینیِ احترام‎آمیز و تکریم‎ گونه با اهل سنت نبود، چنین شرایطی نیز هیچ‎گاه رقم نمی‎خورد.

نقش ‎آفرینی غلات در مقابل اهل‎بیت(ع)

نویسنده به جریان غلات در تاریخ اشاره می‎کند که عالمانه درصدد مواجهه با اهل‎بیت(ع) بوده‎اند و مورد لعن ایشان نیز قرار گرفته‎اند. البته در طول تاریخ جریانات مختلفی متهم به غلو شده‎اند که باید حساب آنان را از غالیان جدا کرد. نویسنده البته به جریانات متهم به غلو اشاره‎ای ندارد و مسئله را حول کسانی طرح می‎کند که غلوّشان مسلم است، یعنی کسانی چون ابوالخطاب که صریحاً مورد لعن امام صادق(ع) قرار گرفته‎اند. امام صادق(ع) در روایتی می‎فرمایند:«لعن الله ابالخطاب، و قتله بالحدید. خداوند ابوالخطاب را لعنت کند و او را با آهن بکشد.»

نویسنده معتقد است یکی از نقش ‎آفرینی‎های غلات در آن مقطع جعل روایتی در مذمت خلفا بوده. او به روایتی از امام‎رضا(ع) در این خصوص اشاره دارد که حضرت می‎فرمایند:«مخالفان ما سه نوع خبر در فضایل ما جعل کرده‎اند: ۱.غلو ۲.کوتاهی در حق ما ۳.تصریح به بدی‎های دشمنان ما و دشنام به آنان. وقتی مردم اخبار غلوّ آن دسته را می‎شنوند، ما را تکفیر می‎کنند و می‎گویند:”شیعه به ربوبیت ائمه‎ی خود قائل است.” وقتی کوتاهی در حق ما را می‎شوند، به آن معتقد می‎شوند و وقتی بدی‎های دشمنان ما و دشنام به آنان را می‎شنوند، ما را دشنام می‎دهند و حال آنکه خداوند می‎فرماید:”و لاتَسُبُّوا الذین یدعون مِن دونِ الله فیسُبُّوا اللهَ بغیرِ علمٍ” یعنی:”به معبود آنان که جز خدا را می‎خوانند، دشنام مدهید تا مبادا آنها از روی دشمنی به نادانی خدا را دشنام گویند.”»

نویسنده از نگاه مبتنی بر وحدت و جذب در اینجا فراتر می‎رود و معتقد است روایاتی که در خصوص لعن خلفا در مجامع روایی ذکر شده از همین ناحیه ضعیف و غیرقابل استناد هستند. این ادعا البته ادعایی است که نویسنده به تفصیل دلایل خود را برای آن ذکر نمی‎کند. لازمه‎ی اثبات این ادعا این است که روایات مختلفی که در این زمینه وجود دارد بررسی سندی شود و علت ضعف آن یک به یک شرح داده شود. البته این تفصیل به نظر می‎رسد هم در سطح کتاب که در آن بنا بر اجمال و اختصار گذاشته شده نیست و هم به جهت حساسیت ‎های احتمالی دشواری‎های خاص خود را داراست. به هر حال در این فراز نگاه نگارنده می‎تواند جداگانه مورد بررسی و ارزیابی علمی قرار گیرد.

مشی اهل‎بیت در کلی‎گویی و مسئله‎ی افشای سرّ

نویسنده در خصوص لعن‎های زیارت عاشورا می‎نویسد:«آن دسته از لعن‎های این زیارت که شبهه‎ی توهین به مقدسات اهل سنت درباره‎ی آنها وجود دارد، با اشاره و غیر صریح بیان شده‎اند؛ به گونه ‎ای که علمای شیعه می‎ توانند از آنها دفاع کنند و از اتهام بگریزند.» او البته بحثی ن