خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب

فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب؛ انتخابی مطمئن برای ارائه‌ای حرفه‌ای

اسلایدهایی آماده برای استفاده:

فایل فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب شامل ۲۸ اسلاید با طراحی دقیق و ساختاری استاندارد است که برای ارائه‌های رسمی یا چاپ، کاملاً مناسب و آماده استفاده می‌باشد.

ویژگی‌هایی که فایل فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب را متمایز می‌کند:

• طراحی بصری حرفه‌ای:فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب با بهره‌گیری از رنگ‌بندی هوشمندانه و چیدمان اصولی جهت انتقال بهتر مفاهیم ارائه.
• سهولت در اجرا: تمامی اسلایدها از پیش تنظیم شده‌اند و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.
• وضوح بالا و نظم ساختاری: کیفیت بالای عناصر گرافیکی و هماهنگی کامل در نمایش، تجربه‌ای بدون نقص را فراهم می‌سازد.

استاندارد بالا در تولید محتوا:

فایل فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب با رعایت اصول حرفه‌ای طراحی شده و عاری از هرگونه ایراد گرافیکی یا ناهماهنگی در نمایش می‌باشد.

نکته مهم:

در صورت مشاهده نسخه‌هایی با کیفیت پایین‌تر، توجه داشته باشید که ممکن است نسخه‌های غیررسمی باشند. نسخه اصلی فایل فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب تنها از طریق منبع معتبر در دسترس است.

هم‌اکنون فایل فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب را دریافت کرده و ارائه‌ای حرفه‌ای و متمایز تجربه نمایید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل طریقت روحانیت تحصیل و تهذیب :

فروردین ماه که زعیم مقتدر شیعه آیت‌الله‌العظمی بروجردی درگذشت، بحث بر سر مرجعیت و روحانیت نیز بالا گرفت. برخی از افرادی که دغدغه­‌ی روحانیت داشتند گرد هم آمدند و مقالاتی در این خصوص منتشر کردند. بحث بر سر معیشتِ روحانیت نیز یکی از پرسش‌ها بود که می‌­باید پاسخ در خوری می­‌یافت. مرتضی مطهری به این بحث وارد شد و کوشید تا از نحوه‌­ی صحیحِ ارتزاقِ روحانیت پرده‌ بردارد. وی مقاله‌­ای نوشت و از این امر برحذر داشت که روحانیت شیعه، به مانند علمای الازهر مصر، از جانب دولت بودجه­‌ای دریافت کرده و وابستگی تام و تمام به حکومت پیدا کنند. همچنین وی بر این بود که اگر روحانیت به نحو مستقیم از دست مردم مبالغی را دریافت کند، به مرور وابسته به عامه‌ مردم می‌ شود و از بیانِ حقیقت باز می‌­ماند و مجبور است به‌گونه‌­ای سخن بگوید که همین مردم را خوش آید. مطهری راه چاره را این‌گونه عنوان می‌­کرد که: «راه اصلاح بودجه روحانیت از راه ایجاد صندوق مشترک و دفتر و حساب در مراکز روحانیت است؛ به طوری که احدی از روحانیت مستقیماً از دست مردم ارتزاق نکند. هر کس به تناسب خدمتی که انجام می‌­دهد از آن صندوق که در اختیار مراجع و روحانیون طراز اول حوزه­‌های علمیه خواهد بود، معاش خود را دریافت کند».‏[۱]

بحث از اقتصاد و معیشت طلاب، گویی به یکی از دغدغه­‌های اصلی بدل شده بود. بعضاً طعن و تخفیف‌هایی که در این خصوص به جانب این صنف نشانه می‌­رفت، سبب می­‌شد تا حوزویان نیز از خود به دفاع بپردازد. در سال اما آیت‌الله خمینی پیامی به روحانیت نوشت. وی در این پیامِ خود نیز بحث از اقتصاد و معیشت روحانیت را مسکوت نگذاشت. امام خمینی در این پیام با اشاره به انتقادهایی که در خصوص منش اقتصادی روحانیون وارد شده عنوان کرد که «علمای اصیل اسلام هرگز زیر بار سرمایه‌داران و پول‌پرستان خوانین نرفته‌­اند و همواره این شرافت را برای خود حفظ کرده­‌اند و این ظلم فاحشی است که کسی بگوید دست روحانیتِ اصیل طرفدار اسلام ناب محمدی با سرمایه‌داران در یک کاسه است. خداوند کسانی را که این‌گونه تبلیغ کرده یا چنین فکر می‌­کنند نمی‌­بخشد. … آن‌ها با زهد و تقوی و ریاضت درس خوانده­‌اند و پس از کسب مقامات علمی و معنوی نیز به همان شیوه زاهدانه با فقر و تهیدستی و عدم تعلق به تجملات دنیا زندگی کرده‌­اند و هرگز زیر بار منّت و ذلت نرفته‌­اند. دقت و مطالعه در زندگی علمای سلف حکایت از فقر و نهایتاً روح پر فتوّت آنان برای کسب معارف می­‌کند که چگونه در پرتو نور شمع و شعاع قمر تحصیل کرده‌­اند و با قناعت و بزرگواری زیستند. در ترویج روحانیت و فقاهت نه زور سر نیزه بوده است، نه سایه پول‌پرستان و ثروتمندان؛ بلکه هنر و صداقت و تعهد خود آنان بوده است که مردم آنان را برگزیده­‌اند».[۲] امام خمینی بر این مهم انگشت می‌­نهاد که روحانیت اساساً با فقر و تنگ‌دستی زندگانی به سر می‌­کند و هیچ تعلق خاطری به تجملات دنیا نداشته است.

این اما تنها روحانیون نبودند که بحث از معیشت طلاب را پیش می‌­کشیدند. روشنفکران نیز پای پیش گذاشتند و در خصوص ارتزاق روحانیت سخن به میان آوردند. عبدالکریم سروش نیز به این بحث وارد شد. او بر این بود که روحانیت نمی‌­باید از طریق دین کسب ارتزاق کند. وی معتقد بود که اگر روحانیت، سقف معیشتش را بر ستون شریعت بنهد، کم‌تر می‌­تواند اثری بر دل مردم کند. به تعبیر سروش: «فقط احرارند که می‌­توانند پاسبان دین باشند و فقط در سایه چنان حُرّیتی است که افرادی که از دیانت دفاع می‌کنند، می‌توانند سرافرازانه مدعی شوند که در آن‌چه می‌­گویند، رنجی که می‌­برند، مبارزه و مقاومتی که می‌­کنند، ذره‌ ای دفاع از منافع شخصی وجود ندارد. سِرّ توفیق پیامبران نیز همین بود که نعمت هدایت را بی‌مزد و منّت در اختیار مردم می­‌نهادند… کار دین کار عاشقان است نه کاسبان و فقط عاشقانند که می‌­توانند بر هر چه هست چهار تکبیر بزنند… و یک عاشق سوخته‌جان بهتر از هزار کاسب آداب‌دان می­‌تواند پیام دلربای وحی را در دل‌ها و جان‌ها بنشاند. پرورش‌دادن و اجیرکردن مبلغان رسمی دین و زندگی آنان را در قبال ترویج افکار و عقاید خاصی تأمین‌کردن، به هیچ روی با حرّیت نظرورزی و کار عاشقانه دین مناسبت ندارد».‏[۳]

به باور سروش، ترویج دین را تنها عاشقان و سوخته جانان می‌