خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل عوامل کاهش نرخ زاد و ولد

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

کمیته رصد و پایش سیاست های جمعیتی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، سال گذشته، گزارشی را از وضعیت فعلی جمعیت و میزان موالید کشور در ۶ ماهه اول سال ۹۸ منتشر کرد و بر اساس آن تخمین زد که در سال ۱۳۹۸ نرخ زاد و ولد با ۱۴.۵ تولد به ازای هر هزار نفر جمعیت، به کمترین حد خود در طی ۵۰ سال گذشته رسیده است.

طبق برآورد های انجام شده بر مبنای نتایج سرشماری، جمعیت ایران در پایان نیمه اول سال گذشته برابر ۸۲،۷۷۶،۲۷۰ نفر رسیده است.

برای تصور کرن عمق فاجعه، در نظر بگیرید که در سرشماری سال ۱۳۴۵، جمعیت کشور ۷۲۲، ۷۸۸، ۲۵ نفر و ده سال بعد و در سر شماری سال ۱۳۵۵، برابر با ۷۴۴، ۷۰۸، ۳۳ نفر بوده است.

بر اساس این آمارها، اگر فرض بگیریم که در سال ۱۳۴۸، جمعیت ایران حدود ۲۷ میلیون نفر باشد، یعنی در سال ۱۳۹۸، جمعیت ایران سه برابر شده است اما نرخ زاد و ولد به کمترین حد خود در ۵۰ سال گذشته رسیده است!

سیاست های غلط و کج سلیقگی دولت و سایر نهاد های متولی، همواره اصلی ترین دلیلی است که برای این اتفاق می توان برشمرد و گریزی هم از آن نیست، اما کاهش چشمگیر نرخ زاد و ولد در کشور دلایل گوناگونی دارد که در اینجا به صورت گذرا تنها به برخی از دلایل آن اشاره می کنیم:

معمولاً اولین چیزی که بعد از شنیدن رکورد تاریخی کاهش نرخ زاد و ولد به ذهن بسیاری از افراد می رسد، دلایل اقتصادی است. هر چند نمی توان منکر شد که دغدغه های اقتصادی در همه ابعاد زندگی اثر گذار هستند و در مورد کاهش نرخ زاد و ولد نیز تجربه نشان داده است که مسائل اقتصادی، نقش بسیار برجسته ای دارند، اما واقعیت این است که در این گونه رخدادها، لزوماً علت تامه و منحصره نیستند. مثلاً ما شاهد هستیم که حتی در طبقه ثروتمند و متوسط به بالای جامعه نیز با معضل کاهش نرخ زاد و ولد روبرو شده ایم. از طرفی گاهی اوقات اتفاق می افتد که خانوارهای با سطح درآمد بسیار کمتر، اتفاقاً فرزندآوری بیشتری نسبت به طبقه ثروتمند دارند. همچنین در دهه های گذشته شرایط اقتصادی همیشه مانند حال نبوده است، اما باز هم می بینیم تمایل به فرزندآوری کاهش یافته است.بنابراین نباید فقط بر روی مسائل اقتصادی انگشت گذاشت.

سطح توقع و انتظار برخی خانواده ها نیز در کاهش نرخ زاد و ولد بی تأثیر نبوده است. مثلاً بسیاری از والدین، تک فرزندی را ترجیح می دهند، به این دلیل که باید فرزند خود را به مدرسه غیر انتفاعی بفرستند و برای او در بالاترین سطح ممکن هزینه کنند، مسکن و خودرو فراهم کرده و آنها را به اصطلاح در پَر قو بزرگ کنند.