خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان

فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان؛ انتخابی مطمئن برای ارائه‌ای حرفه‌ای

اسلایدهایی آماده برای استفاده:

فایل فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان شامل ۲۸ اسلاید با طراحی دقیق و ساختاری استاندارد است که برای ارائه‌های رسمی یا چاپ، کاملاً مناسب و آماده استفاده می‌باشد.

ویژگی‌هایی که فایل فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان را متمایز می‌کند:

• طراحی بصری حرفه‌ای:فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان با بهره‌گیری از رنگ‌بندی هوشمندانه و چیدمان اصولی جهت انتقال بهتر مفاهیم ارائه.
• سهولت در اجرا: تمامی اسلایدها از پیش تنظیم شده‌اند و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.
• وضوح بالا و نظم ساختاری: کیفیت بالای عناصر گرافیکی و هماهنگی کامل در نمایش، تجربه‌ای بدون نقص را فراهم می‌سازد.

استاندارد بالا در تولید محتوا:

فایل فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان با رعایت اصول حرفه‌ای طراحی شده و عاری از هرگونه ایراد گرافیکی یا ناهماهنگی در نمایش می‌باشد.

نکته مهم:

در صورت مشاهده نسخه‌هایی با کیفیت پایین‌تر، توجه داشته باشید که ممکن است نسخه‌های غیررسمی باشند. نسخه اصلی فایل فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان تنها از طریق منبع معتبر در دسترس است.

هم‌اکنون فایل فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان را دریافت کرده و ارائه‌ای حرفه‌ای و متمایز تجربه نمایید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل شرح داستانی از واپسین روزهای جنگ تحمیلی؛ ولایتمداری بسیجیان :

در آخرین روزهای جنگ تحمیلی (اواخر تیرماه و اوایل مرداد ۱۳۶۷ش)، قبل از تهاجم خائنان منافقین و شروع عملیات مرصاد بود که ما بسیجیان در مناطق جنگی شلمچه، پاسگاه زید و… ، در حال مقاومت شدید و دفاع در برابر یورش گسترد عراقی ها به غرب خوزستان بودیم تا پس از آزادسازی جاد خرمشهر- اهواز، بتوانیم چند کیلومتر باقیمانده از نقاط مرزی ایران اسلامی را از لوث اشغال بعثیون عراقی حمایت شونده از سوی استکبار جهانی آزاد سازیم.

در همین معرکه، بدون آنکه ما متوجه شویم، از طریق رادیو و تلویزیون به طور رسمی اعلام شده بود که ایران قطعنام ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد، مبنی بر آتش بس را پذیرفته است. البته علت عدم آگاهی ما، نرسیدن امواج رادیویی به آن نقاط دور دست بود. بالاخره این عملیات سخت، تحت عنوان «غدیر » با پیروزی نسبی رزمندگان اسلام به پایان رسید و مجروحان آن – از جمله اینجانب که اغلب جانباز شیمیایی و اعصاب و موج انفجار شده بودیم – با وضعیت نامناسبی به بیمارستانهای صحراییِ عقب جبهه و شهرها منتقل و بستری شدیم. من بعد از درمان و مرخصی از بیمارستان حضرت سیدالشهدای اهواز- که خوشبختانه توفیق زیارت و ملاقات امام خامنه ای و بوس معظم له بر پیشانی و صورتم، آنجا نصیبم شد – در تاریخ ۸/ ۵/ ۱۳۶۷ به پادگان دوکوهه، محل استقرار لشکر ۲۷ محمّد رسول الله(ص) رفتم.

دیگر آن بشّاشیّت و روحی قوی گذشته را در میان رزمندگان شاهد نبودیم. فردای آن روز، هنگام برگزاری نمازجماعت ظهر و عصر در نمازخان گردان انصارالمؤمنین، دوستان و همرزمان ما که خیلی دیر از واقعیت پذیرش قطعنامه آگاه شده بودند و به همین دلیل مات و مبهوت به هم نگاه می کردند، حتی بعضی از آنها آن را نوعی شایعه و دروغ پردازی ضد انقلاب پنداشته بودند، اجاز صحبت کردن دربار آن را به دیگران نمی دادند. بعد کم کم بحث مشروعیت و یا صحیح بودن قبول صلح و آتش بس مطرح شد و تحت وسوسه های شیاطین و منافقین نفوذی، ناخودآگاه کار به درگیری و زد و خورد کشید. در ضمن، عده ای نیز زانوی غم بغل گرفته بودند و زار زار می گریستند.

در همین اوضاع و احوال «حاجی بخشی» آن شیر پیر جبهه ها که به طور اتفاقی از نزدیک گردان ما عبور می کرد، وقتی متوجه این سر و صداها و اختلافات شد، با ناراحتی سراغ بچه ها آمد و با درایت و شهامتی وصف ناپذیر، چنان سخنان تلنگرآمیز و عالمانه ای بر زبان جاری ساخت که اثر آن همچون آب سردی بود بر روی آتش! و الحمدلله فتنه ها و اختلافات مذکور به سرعت رو به خاموشی گرایید.

او گریه کنان و با فریاد گفت: دوستان! عزیزان و ای رزمندگان اسلام! (مُحمّدٌ رسولُ اللهِ وَ الّذِینَ مَعهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَینَهُم) ای برادران مسلمان! دعوا و نزاع شما دیگر برای چیست؟ مگر چه اتفاقی افتاده است که این گونه روحی مقاومت و استکبارستیزی خود را از دست داده و به جان هم افتاده اید؟ شما چه بخواهید و چه نخواهید، امام و پیر و مرشد ما با صلاحدید مسئولان کشور و بر خلاف میل باطنی خود و به اصطلاح خودشان «با نوشیدن جام زهر»، قطعنام ۵۹۸ و صلح را حکیمانه پذیرفته است. اینکه اعتراض و غوغاسالاری ندارد! مگر شما تابع رسالت و ولایت پیامبر اسلام(ص) و پیروی از سیره و سنّت نظری و عملی ائم اطهار(ع) نیستید؟ مگر مولای معصوم ما، امام حسن مجتبی(ع) صلح با معاویه را برای حفظ دین خدا و مسلمانان نپذیرفت؟ مگر امیرالمؤمنین، علی (ع) در جنگ صفّین برای حفظ اسلام مجبور به پذیرش صلح نشد؟ مگر صلح حدیبیّ حضرت رسول(ص) با کفار قریش را فراموش کرده اید؟

حالا هم امام و رهبر عزیزمان، خمینی کبیر که سالیان دراز در برابر شاه، صدام و تمامی ابرقدرتها مقاوم و در استکبارستیزی شهر عام و خاص جهانیان است، در روز های اخیر، از روی مصلحت، برای حفظ کشور و ملت ایران اسلامی، در برابر تهاجم همه جانب استکبار جهانی، مجبور شده است تا صلح را بپذیرد. شما چه کاره هستید که بخواهید مشروعیت صلح و کار امام را مشخص کنید؟! اسلام که همه اش جنگ و کشتن و کشته شدن نیست و قرار هم نبوده که ما همواره جنگ و جهاد داشته باشیم. تاکنون هشت سال مثل حضرت سیدالشهدا(ع)، حسینی جنگیده ایم؛ ولی حالا زمان عوض شده و از این به بعد، به شیو امام مجتبی(ع)، حسنی صلح می کنیم. اینکه گناه، معصیت و خلاف شرع نیست. عزیز