خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند

فایل پاورپوینت فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند؛ راهکاری شایسته برای ارائه‌های موفق

اگر به‌دنبال یک فایل ارائه‌ی آماده با کیفیت بالا و طراحی حرفه‌ای هستید، فایل فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند انتخابی مناسب برای شماست. این مجموعه شامل ۶۱ اسلاید استاندارد و دقیق است که با هدف ارتقاء کیفیت ارائه‌های شما تهیه شده‌اند.

دلایل انتخاب فایل فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند:

• طراحی ساختارمند و چشم‌نواز: هر اسلاید با دقت بالا و توجه به اصول طراحی گرافیکی تهیه شده است تا محتوای شما به‌خوبی دیده و درک شود.
• آمادگی کامل برای ارائه: نیازی به ویرایش مجدد نیست؛ فایل فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند آماده‌ی استفاده در کلاس، جلسه یا کنفرانس است.
• سازگاری کامل با پاورپوینت: نمایش صحیح اسلایدها در تمامی نسخه‌های PowerPoint بدون بهم‌ریختگی یا مشکل ظاهری تضمین شده است.

تولید شده با رویکرد حرفه‌ای:

تمامی بخش‌های فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند با هدف ایجاد یک تجربه کاربری روان و بی‌نقص طراحی شده‌اند. جزئیات با دقت بالا تنظیم شده‌اند تا ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید.

توجه:

تنها نسخه رسمی فایل فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند از کیفیت کامل برخوردار است. نسخه‌های غیرمجاز ممکن است شامل اشکالات طراحی باشند و توصیه نمی‌شود از آن‌ها استفاده شود.

با تهیه فایل فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند، سطح ارائه‌های خود را ارتقاء دهید و مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل شرح و تبیین واحدیت و احدیت خداوند :

یکی از مباحث مربوط به خداشناسی، واحد و احد بودن خداوند است. برخی تصور می کنند که مراد از واحد بودن خداوند وحدت عددی است به این معنا که وقتی میگوییم خدا یکی است یعنی دوتا نیست. در حالی که این تلقی ف صحیح نیست. وقتی خدا را قابل شمارش دانستیم همین موجب حد قایل شدن برای خداوند و در نتیجه محدودیت و مرکب بودن او خواهد بود و این با توحید ذاتی خداوند منافات دارد. اما اینکه مراد از واحد و احد بودن خداوند و توحید دز ذات و صفات چیست؟ در ادامه به این بحث می پردازیم

مراد از وحدت عددی

اساس و پای وحدت عددی بر آن است که یک واحد به مقتضای محدودیت وجود (بر حسب تقدیری که دارد) جدا و ممتاز از واحد دیگر باشد. مثلاً اگر آب حوضی را به چندین ظرف تقسیم نماییم هر یک از آن ظرف ها جدا از دیگری و ممتاز از آن است و هر یک از آنها یک واحد از آب را تشکیل می دهد و هر یک از آنها با محتوای خاصی که از آب دارد، جدا و ممتاز از دیگری است.

چرا چنین وحدتی پیدا شد؟ چون هر یک از آنها محدود گردید و نیز هر یک از آنها فاقد کمالی است که در واحد دیگر است و حد هر یک از آب های موجود در ظرف های متعدد مانع است که کمال آن دیگر را حائز باشد.

پس منشأ پیدایش چنین وحدتی (وحدت عددی) نداشتن کمال دیگری است. چنان که اگر کمال وجودی هر یک را دیگری داشت و از او جدا نمی شد این وحدت حاصل نبود.

بنابراین دارا بودن حد و این که کمال دیگری را ندارد تشکیل دهند وحدت عددی است.ناچار باید ذات احدیت که هم کمال است منزه از این وحدت باشد. به عبارت دیگر، اگر درست فکر کنیم کاملاً به دست خواهیم آورد که هر چه عدد و کثرت در معنایی پیدا شده از این جهت است. مثلاً به این علت می توانیم بگوییم یک انسان، و انسان دیگر، و انسان سومی؛ که هر یک از آنها فاقد کمال دیگری است و چنان که یکی از آن افراد جامع کمال وجودی افراد دیگر بود، تقسیم ممکن نبود و هرگز سه گانگی آنها متصور نبود. پس معیار وحدت عددی حد وجودی است که غالب بر آن است.

تَعالی اللَّهُ عَن ذلِک عُلُوّاً کبیراً. از طرفی ذات متعال احدیت، قاهر علی الاطلاق است و هرگز مقهور نگردد و غالب است و مغلوبیت در او راه ندارد. بنابراین وحدت عددی که از محدودیت و مقهوریت در حد خاص پیدا شده و تشکیل دهند کثرت عددی است بر خداوند متعال راهی نخواهد داشت. اینک در این آیات تعمق نماییم: «وَهُوَ الواحِدُ القَهّارُ؛ (رعد۱۶) أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیرٌ أَمِ اللّهُ الواحِدُ القَهّارُ * ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلّا أَسْماءً سَمَّیتُمُوها أَنْتُمْ وَآباؤُکمْ؛ (یوسف ۴۰) ما مِنْ إِلهٍ إِلّا اللّهُ الواحِدُ القَهّارُ؛ (ص۶۵) وْ أَرادَ اللّهُ أَنْ یتَّخِذَ وَلَداً لاصْطَفی مِمّا یخْلُقُ ما یشاءُ سُبْحانَهُ هُوَ اللّهُ الواحِدُ القَهّارُ» (زمر۴) اوست خدای یکتای بسیار چیره. آیا خداهای متفرقه بهتراند یا خدای یکتای قهار؟ و آنچه که شما می پرستیدید جز نام هایی که شما و پدرانتان به عنوان خدا معرفی کرده اید نیست. خدایی جز خدای یکتای قهار نیست. اگر حق متعال می خواست برای خود فرزندی بگیرد از آنچه خلق کرده انتخاب می کرد ولی خدای واحد قهار منزه از این امراست.

در آیات فوق هرگونه وحدتی که در برابر کثرت خاصی باشد نفی شده زیرا واحد را با قهاریت علی الاطلاق توصیف کرده؛ خواه وحدت در فرد یا نوع یا جنس باشد. وحدت عددی را که توضیح دادیم مانند وحدت یک کاسه از آب در مقابل چند فرد و یک انسان در برابر چند نفر که واحد نوعی می گوییم. انسان یک نوع از حیوان است. چنان که حیوان به معنای جنس یک واحد جنسی است. در هم این مذکورات پیدایش وحدت و کثرت فردی در افراد انسان از آن جهت است که فرد، مقهور حد وجودی است و حد خاصی بر آن چیره است و یا انسان به معنای، نوع و یا حیوان جنسی مقهور حد خود و به همین جهت فاقد کمالات انواع عالی و یا اجناس عالی می باشد و به هر تقدیر مقهوریت در حد، موجب وحدت شده است.

اما هیچ مافوق قاهری نمی تواند خدای قاهر متعال در هیچ محدودیتی چه در ذات و چه در صفات و چه در فعل مقهور نماید. و گر نه غالبیت و قاهریتِ علی الاطلاقِ حق متعال از بین می رود و این هم بر خلاف فرض است. بنابراین خدای متعال وجودی است منزه از آمیختگی با هرگونه حد و عدم و حقی است، و هرگز بطلان عارضش نمی گردد.

زنده و جاویدانی است که منزه از آفت و هرگونه نیستی است. علیمی متعال و منزه از جهل است. قادری است که عجز بر او غلبه ندارد. مالکی است که نمی توان به ساحت بی کران ملکش رسید. عزیزی است که ذلت را بر او راهی نیست. خلاصه، ذات احدیت دارای صِرف هر کمال و خالص هر جمالِ ثابت است و گرنه مقهوریت و محدودیت در یک جهت لازم می آید. این – همان طوری که گفته شد – بر خلاف فرض قاهریت علی الاطلاق است.

حال می گوییم مفروض ما در واجب الوجود، وجودی است که صِرف الوجود است و آنچه را که از کمال وجودی متصور است، به مقتضای عدم محدودیت دارا بوده و ناچار، غیرمتناهی خواهد بود. پس این وجود بی انتها، بر هر محدودی غالب است کمالِ آن را به نحو اعلی و ابسَط بدون شائبه حدی بلکه به نحو بساطت دارا خواهد بود. این است معنای وحدت حقه در ذات. بنابراین هر چه از وجود فرض کردیم خودش خواهد بود نه دیگری وگرنه خُلف لازم می آید یعنی آنچه که صِرف، فرض شده صرف نخواهد بود.بنا بر نقل صدر المتألّهین[۱] شیخ اشراق در تلویحات به همین معنا اشاره کرده است و کلام پر حقیقت و بزرگی است. «صرفُ الوجودِ الذی لا أتمَّ منهُ کلَّما فَرضتَه ثانیاً فَإِذا نَظرتَ فَهو هو؛ اذْ لامیزَ فی صرفِ شیءٍ» هرگاه صرف برای وجود که تمام تر و کامل تر از آن وجود ندارد ثانی ای فرض کردی، اگر نیک بنگری خواهی دید خودش بوده نه دیگری؛ زیرا در صرف شیء امتیازی ممکن نیست.با این بیان معلوم شد فرض اثنینّیت محال است.

توضیح بیشتر اینکه فرق میان فرض محال (با اضاف فرض به محال) و فرض محال (صفت بودن محال برای فرض) آن است که وقتی شیء را به گونه ای تصور می کنیم که نقیض و منافی آن را قبول حمل نمی کند در این صورت خود فرض محال است. در این قسم از تصور باید آنچه که واجب است اثبات و آنچه منافی است نفی شود. موضوع بحث، وحدت حقه، آن چنان است. خود فرض دو بودن محال است. چنان که از کلام شیخ سهروردی استفاده شد.

توحید در صفات

همیانطور که مراد از واحدیت خداوند در آیات تبیین شده است، احاطه در صفات کمال را نیز از این آیات که در ذیل ذکر می شود استفاده می شود، زیرا این آیات هم صفات کمال را در ذات او منحصر می نماید. مانند: اَللّهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ لَهُ الأَسْماءُ الحُسْنی؛(طه ۹) الهی جز او نیست و فقط اسمای حسنی (صفات کمال) برای او ثابت است.

ظرف له خبر مقدم است و تقدیم آنچه که حقش تأخیر است افاد انحصار می نماید. «وَیعْلَمُونَ أَنَّ اللّهَ هُوَ الْحَقُّ المُبِینُ(نور ۲۵)؛ به طور تحقیق می دانید که فقط خدا حق آشکار است. هُوَ الحَی لا إِلهَ إِلّا هُوَ؛ (مومن ۶۵) وَهُوَ العَلِیمُ القَدِیرُ؛ (روم ۶۴) اِنَّ القُوَّهَ لِلّهِ جَمِیعاً(بقره ۱۶۵) هُ المُلْک وَلَهُ الحَمْدُ؛ (تغابن ۱) اِنَّ العِزَّهَ لِلّهِ جَمِیعاً؛ (یونس ۶۵) الْحَقُّ مِنْ رَبِّک؛ (بقره ۱۴۷) نْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللّهِ وَاللّهُ هُوَ الغَنِی»(فاطر ۱۵)

در این آیات به روشنی تصریح شده که هرگونه صفت کمال بالاصاله از آن خداست و خدای متعال است که به غیر، کمال می بخشد؛ اما نه به گونه ای که از کمال ربوبی خودش کاسته شود و از آنچه بخشیده دور و منعزل گردد. چنان که در بخشش های ما چنان است.

بنابراین هر کمالی را که در جایی و یا در چیزی یافتیم که در ظاهر در برابر خدا تصور شود همان کمال به سبب احاط کمالی او – جلَّ شأنه – به کمال محدود، از آن او می باشد و همین کمال محدود از آن خداست و کمالی را که محدود دارد برای ذات احدیت ثابت است. ذَلِک بِأنَّ اللّهَ هُوَ الحقُّ وَأَنَّ مما یدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الباطِلُ؛(حج ۶۲) زیرا او حق است و جز او باطل است که از خود هیچ ندارد و چیزی را مالک نیست. آری، لایمْلِکونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرّاً وَلانَفْعاً وَلایمْلِکونَ مَوْتاً وَلا حَیوهً وَلا نُشُوراً؛(فرقان ۳) آنان توانایی ندارند که از جان های خود ضرری را دفع کرده و سودی را به خود جلب کنند و نه مرگ را از خود رانده و نه خود را زنده نگه دارند.

همین بی انتها و قاهر بودن در هم شؤون ذات و صفات است که موجب نفی وحدت عددی است؛ زیرا اگر او واحد عددی می بود یعنی موجود محدودی بود که به دیگر موجودات محیط نبود صحیح بود که عقل مانندی را – که دومی باشد – برای آن فرض نماید تا مثل و همتایی برای او باشد؛ خواه وقوع آن شیء در خارج ممکن باشد یا محال.

واحدیت خداوند در سوره توحید

خدای متعال واحد است، یعنی وجودی است که نمی توان آن را به حدی محدود داشت و در نتیجه نمی توان در خارج فرض دیگری را برای او نمود. شاید معنای سور توحید همین است. زیرا لفظ احد امکان فرض دیگری را برطرف می سازد. مثلاً در نفی می گوییم: ما جاءَنی أحدٌ یعنی هیچ کس پیش من نیامد؛ خواه یک نفر باشد یا بیشتر. در اثبات نیز همین معنا را دارد: وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ المُشْرِکینَ اسْتَجارَک فَأَجِرْهُ؛(توبه ۶) اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست تو پناهش بده.

در آیه هم أحد شامل دو و بیشتر است و هیچ عددی از حکم أحد خارج نیست؛ زیرا جماعت هم از أح