خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری

با فایل فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری شامل ۷۷ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری :

مقدمه

افراد توانمند به پاس تشکر از نعمتهای خدادادی، باید مقداری از اموال و امکانات خویش را در راه برطرف کردن نیاز دیگران مصرف نمایند: وَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ[۱]؛ «و در اموالشان برای سائل و محروم حقّی [معین] است.» تا مصداق آیه کریمه: لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزیدَنَّکم[۲] گردند؛ اما فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری، تنها منحصر به کمکهای مالی نیست؛ بلکه شامل هرگونه نیکی مانند: احسان فکری، علمی، دینی و… می شود.

در این نوشتار شرایط، آفات و برکات احسان و پیامدهای ترک آن از منظر آیات و روایات بیان شده است که ان شاءالله در مقالات بعدی، مطالب دیگری از جمله راهکارهای فرهنگ سازی فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری در جامعه، مطرح خواهد شد.

شرایط فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری

۱. احسان خالصانه

اولین شرط انفاق و نیکوکاری این است که شخص نیکوکار فقط برای رضای خدا به دیگران احسان کند و نیکی او از هرگونه شرک و ریایی مبرّا باشد. قرآن می فرماید: وَ مَثَلُ الَّذینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ کمَثَلِ جَنَّهٍ بِرَبْوَهٍ أَصابَها وابِلٌ فَآتَتْ أُکلَها ضِعْفَینِ فَإِنْ لَمْ یصبْها وابلٌ فَطَلٌّ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ[۳]؛ «و مثل کسانی که اموالشان را برای کسب خشنودی خدا و استوار کردن نفوسشان [بر حقایق ایمانی و فضایل اخلاقی] انفاق می کنند، مانند بوستانی است در جایی بلند که بارانی تند به آن برسد، در نتیجه میوه اش را دو چندان بدهد، و اگر باران تندی به آن نرسد و باران ملایمی برسد [و آن برای شادابی و محصول دادنش کافی است] و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست.»

در روایتی امام صادق (ع) فرمودند: «علِی أَفضَلُهُمْ- وَ هُوَ [کانَ] مِمَّنْ ینْفِقُ مالَهُ ابتِغَاءَ مرْضَاهِ اللَّه[۴]؛ علی(ع) افضل و برترین آنها (کسانی که اموال خود را انفاق می کنند) است. او بود که پیوسته اموالش را برای به دست آوردن رضایت خدای تعالی انفاق می کرد.»

۲. احسان از مال حلال

نزد خدای متعال، احسانی ارزش دارد که از مال طیّب و پاک باشد، نه از اموال کم ارزش یا حرام. خدای متعال در این باره می فرماید: یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طیباتِ ما کسبْتُمْ وَ مِمَّا أَخْرَجْنا لَکمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ لا تَیمَّمُوا الْخَبیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَ لَستُمْ بِآخِذیهِ إِلاَّ أَنْ تُغْمِضُوا فیهِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِی حَمیدٌ[۵]؛ «ای اهل ایمان! از پاکیزه های آنچه [از راه داد و ستد] به دست آورده اید، و آنچه [از گیاهان و معادن ] برای شما از زمین بیرون آورده ایم، انفاق کنید و برای انفاق کردن دنبال مال ناپاک (و بی ارزش و معیوب) نروید، در حالی که اگر همان را به عنوان حق شما به خود شما می دادند، جز [با] چشم پوشی [و دلسردی ] نمی گرفتید، و بدانید که خدا بی نیاز و ستوده است.»

درباره شأن نزول آیه، از امام صادق(ع) نقل شده که آن حضرت فرمودند: «کانَ الْقَوْمُ قَدْ کسَبُوا مَکاسِبَ سَوْءٍ فِی الْجَاهِلِیهِ فَلَمَّا أَسلَمُوا أَرَادُوا أَن یخرِجُوهَا مِنْ أَمْوَالِهِمْ لِیتَصَدَّقُوا بِهَا فَأَبَی اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَی إِلَّا أَنْ یخْرِجُوا مِنْ أَطْیبِ مَا کسبُوا؛[۶] مردم در زمان جاهلیّت، درآمدهای ناروایی به دست آورده بودند پس از آنکه اسلام آوردند، تصمیم گرفتند آنها را از اموال خود خارج کنند و صدقه دهند، ولی خداوند تبارک و تعالی آن انفاق ها را قبول نکرد، مگر اینکه آن را از پاک ترین مال هایشان بدهند».

انفاق باید از مال حلال باشد؛ چون مال حرام رزق الله نیست، بلکه مبغوض خداست. از این رو قرآن کریم می فرماید از طیبات انفاق کنید: أَنْفِقُوا مِنْ طَیباتِ ما کسَبْتُمْ[۷] گرچه اصل مال روزی خداست، ولی مال حلال هر کسی روزی خاص اوست و خداوند دستور انفاق از رزق خاص انفاق کننده داده است.

۳. احسان از بهترینها

شرط دیگر در احسان این است که از بهترین اموال باشد، نه اموالی که غیر قابل استفاده یا کهنه هستند. گرچه شخص نیازمند از جهت مالی محتاج است؛ ولی نباید شخصیت و حرمت او را با این عمل ناپسند لگدمال و تحقیر کرد. خدای متعال می فرماید: لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تنْفِقُوا مِنْ شَی ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ[۸]؛ «هرگز [به طور کامل ] به [حقیقتِ ] نیکی نمی رسید تا آنکه از آنچه دوست دارید، (دل بکنید و آن را) انفاق کنید و از هر چیزی که انفاق می کنید [خوب یا بد، کم یا زیاد، با اخلاص یا ریایی] یقیناً خدا به آن داناست.»

امام علی(ع) جامه ای خریدند و از آن خوشش آمد، همان دم آن را به کسی بخشیدند و حضرت زهرا(ع) لباس عروسی خویش را در همان شب می بخشند.

ابو طلحه انصاری، بیشترین درختان خرما را در مدینه داشت و باغ او محبوب ترین اموالش بود. این باغ که روبروی مسجد پیامبر(ص) واقع شده بود، آب زلالی داشت. رسول خدا(ص) گاه و بی گاه وارد آن باغ می شدند و از چشمه آن می نوشید. این باغِ زیبا و عالی، درآمد کلانی داشت که مردم از آن سخن می گفتند. وقتی آیه نازل شد که لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ.. .[۹]؛ او خدمت پیامبر(ص) رسید و عرض کرد: محبوب ترین چیزها نزد من این باغ است، می خواهم آن را در راه خدا انفاق کنم. پیامبر(ص) فرمودند: تجارت خوبی است، آفرین بر تو، ولی پیشنهاد من آن است که این باغ را به فقرای فامیل و بستگان خویش دهی. او قبول کرد و باغ را بین آنان تقسیم نمود.[۱۰]

مهمانی بر ابوذر وارد شد، ابوذر گفت: چون من گرفتاری دارم، شما خودتان یکی از شتران مرا نحر و غذا تهیه کنید. آنها شتر لاغری را انتخاب کردند. ابوذر ناراحت شد و پرسید: چرا شتر فربه و چاق را نیاوردید؟ گفتند: آن را برای نیاز آینده تو گذاشتیم. ابوذر فرمود: روز نیاز من، روز قبر من است.[۱۱]

۴. حفظ آبروی سائل

از مهم ترین شروط احسان این است که کمک نیکوکار موجب شرمندگی و لطمه به عزت نفس سائل نشود. اهل بیت(ع) این موضوع را به بهترین وجه انجام می دادند. اینجا به نقل سه نمونه بسنده می کنیم:

الف) شیخ طوسی(ره) می گوید: «مرد فقیری به محضر رسول خدا(ص) آمد و از شدت گرسنگی خود شکایت کرد. حضرت دستور دادند از منزل غذایی برای او بیاورند؛ ولی نزد هیچ یک از همسران پیامبر(ص) غذا نبود. حضرت در مسجد اعلام کردند: چه کسی امشب این مرد را میهمان می کند؟ حضرت علی(ع) عرض کرد: من. آنگاه امام آن مستمند گرسنه را به خانه برد و به حضرت فاطمه(ع) فرمود: آیا غذایی در خانه هست؟ ایشان پاسخ دادند: چیزی جز به اندازه غذای شب خودمان وجود ندارد؛ ولی ما امشب میهمان را بر خود مقدم می داریم. حضرت علی(ع) فرمودند: ای دختر رسول خدا! چراغ را خاموش نموده، کاری کن که بچه ها بخوابند. حضرت زهرا(ع) چنین کرد.

آنها آن شب غذای خود را به میهمان دادند و خود گرسنه خوابیدند. حضرت علی(ع) بر سر سفره به خوردن تظاهر می کرد و با میهمان همراهی می نمود تا او سیر شود؛ ولی در واقع غذایی نمی خورد. صبح امیرالمؤمنین(ع) به محضر رسول خدا(ص) رفت و ماجرا را خبر داد. در همین هنگام این آیه در تمجید ایشان نازل شد: وَ یؤْثِرُونَ عَلَی أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ[۱۲]؛ «آنها گرسنگان را بر خود مقدم می دارند، هرچند خودشان بسیار در سختی و نیاز باشند.»[۱۳]

در روایت وارد شده است که امام رضا(ع) به شخص نیازمندی مقداری پول را از پشت در داد. از حضرت سؤال شد: چرا این گونه هنگام کمک خود را مخفی نمودید؟ حضرت فرمودند: «مَخَافَهَ أَنْ أَرَی ذُلَّ السُّؤَالِ فِی وَجْهِهِ لِقَضَائِی حَاجَتَهُ؛[۱۴] ترسیدم ذلت [و شرمساری] درخواست کردن را در صورتش به خاطر برآورده کردن نیازش، ببینم.»

مردی نامه ای به دست امام حسن(ع) داد که در آن حاجت خود را نوشته بود. امام بدون آنکه نامه را بخواند به او فرمودند: «حَاجَتُک مَقْضِیه؛ حاجتت رواست.» شخصی عرض کرد: ای فرزند رسول خدا خوب بود نامه اش را می خواندید و می دیدی حاجتش چیست و آنگاه بر طبق حاجتش پاسخ می دادید؟ امام(ع) پاسخی عجیب و خواندنی داد و فرمودند: «أَخْشَی أَنْ یسْأَلَنِی اللَّهُ عَن ذُلَّ مَقَامِهِ حَتّی اَقرَءَ رُقعَتَهُ؛[۱۵] بیم آن را دارم که خدای تعالی از من درباره زمانی که رو به رویم خوار ایستاده تا نامه اش را بخوانم، سؤال کند.»

از این سه روایت معلوم می شود که اهل بیت (ع)، هیچ گاه نمی خواستند سائل به خاطر نیازش شرمنده شود. بنابراین، معمولاً در تاریکی شب و مخفیانه و به صورت ناشناس احسان می کردند تا کرامت آنها حفظ شود.

آفات فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری

احسان مانند هر کار پسندیده ای آفاتی دارد که مانع قبولی و تأثیرگذاری می شود، مثل:

۱. ریا

مهم ترین آفت احسان، ریا و خودنمایی است. گرچه برخی از صدقات، مانند زکات، بایسته است در منظر مردم؛ اما قربه الی الله انجام شود؛ ولی اصل اولی در انفاق و احسان، اخلاص است. خدای متعال در آیه ای به این آفت تصریح کرده، می فرماید: وَ الَّذینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا یؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْیوْمِ الْآخِرِ وَ مَنْ یکنِ الشَّیطانُ لَهُ قَریناً فَساءَ قَریناً[۱۶]؛ «و آنان که اموالشان را از روی خودنمایی به مردم انفاق می کنند، و به خدا و روز قیامت ایمان ندارند [شیطان همدم آنان است ] و هر کسی شیطان همدم او باشد، پس بد همدمی است.»

۲. منّت گذاشتن و اذیت کردن

برخی اهل کمک به دیگران هستند؛ ولی ممکن است خدمت رسانی خود را با منّت گذاشتن بر آنها خراب کرده، از ثواب اخروی محروم شوند. خدای متعال یکی از شروط اصلی فایل پاورپوینت کامل احسان و نیکوکاری را چنین بیان فرموده است: الَّذینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذی لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبهِمْ وَ لا خوْفٌ علَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُون[۱۷]؛ «کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند، سپس منّت و آزاری (زخم زبانی ) به دنبال انفاقشان نمی آورند، آنان را نزد پروردگارشان پاداشی درخور است، و نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهی خواهند داشت.»

این نوع احسان برای شخص نیکوکار هیچ بهره ای به همراه نخواهد داشت: یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذی کالَّذی ینْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا یؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ کمَثَلِ صَفْوانٍ علَیهِ ترابٌ فأَصابَهُ وابِلٌ فَتَرَکهُ صَلْداً لا یقْدِرُونَ عَلی شَی ءٍ مِمَّا کسَبُوا وَ اللَّهُ لا یهدِی الْقَوْمَ الْکافِرین[۱۸]؛ «ای اهل ایمان! صدقه هایتان را با منّت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مالش را به ریا به مردم انفاق می کند و به خدا و روز قیامت ایمان ندارد که وصفش مانند سنگ سخت [و خارایی] است که بر آن [پوششی نازک از] خاک قرار دارد و رگباری تند و درشت به آن برسد و آن سنگ را صاف [و بدون خاک ] واگذارد [صدقه ریایی او مانند آن خاک است و این ریاکاران ] به چیزی از آنچه کسب کرده اند، دست نمی یابند و خدا، کافران را هدایت نمی کند.»

مسئولین هم نباید دچار منت شوند. امیرالمؤمنین(ع) خطاب به مالک اشتر می نویسند: «وَ إِیاک وَ الْمَنَّ عَلَی رَعِیتِک بِإِحْسَانِک أَوِ التزَیدَ فیمَا کان مِنْ فِعْلِک؛[۱۹] و از منت نهادن بر مردم در احسانی که به آنان می کنی یا از اینکه کار خود را بیش از آنچه هست زیاد بشماری، بپرهیز.. .

امام سجاد (ع) در دعای «مکارم الاخلاق» از خداوند چنین می خواهد: «وَ أَجرِ لِلنَّاسِ عَلَی یدِی الْخَیرَ وَ لَا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ؛[۲۰]

پروردگارا! برای [خدمت رسانی و کمک به] مردم، بر دستان من خیر را جاری ساز و آن را با منّت نهادن بر آنها از بین نبر!»

۳. افراط و تفریط

در احسان نیز باید اعتدال و میانه روی را لحاظ کرد و از هرگونه افراط و تفریطی خودداری نمود. برخی در احسان به دیگری تمام هست و نیست خود را خرج می کنند و برخی دیگر با اینکه از هر جهت توانایی دارند، از خدمت به دیگران اجتناب می ورزند که هر دو گروه مورد سرزنش و نهی خدای متعال واقع شده اند: وَ