خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل کاریزمای کوچک (یادی از شهید مظلوم دکتر بهشتی)

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

«شهید مظلوم آیت اللّه دکتر سید محمد حسینی بهشتی»در زمره عالمان دینی ای بود که لزومی نمی دید همچنان با زبان واژگان و شیوه سنتی به مشی خود ادامه دهد.

او هیچ گاه روحانیت را مبرا از نقد نمی دانست؛ هم در مقام نقدشونده و هم، صد البته، در مقام منتقد امور.

آیت اللّه هاشمی رفسنجانی در کتاب بی پرده با هاشمی نقل می کند که در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی، این سؤال مطرح بود که آیا فقها و روحانیان می توانند و باید در مصدر امور قرار گیرند یا خیر؟عده ای اعتقاد داشتند که فقها باید فقط به امور دینی بپردازند، اما کسانی چون بهشتی و من معتقد بودیم که هرکسی که توانایی کاری را دارد باید میدان دار باشد. بهشتی می گفت این تناقض بزرگی است که عالمان در کنار گود بایستند و تنها به نقد کارهای مجریان امور بپردازند. (نقل به مضمون)

این عقاید و افکار به نوعی مکمل موضوع پیوند دین و سیاست در دین مبین اسلام بود. شهید بهشتی در زمره کسانی قرار داشت که با شجاعت مثال زدنی، روحانیان را پس از سال ها فعالیت در حوزه اندیشه و مبارزه، وارد عرصه های اجرایی کشور کرد. بهشتی از نخستین ثمره های مشتری حوزه و دانشگاه و روشن فکر دینی اصیل و واقعی بود. او هم موفق به اخذ درجه دکترا در رشته فلسفه شد و هم بر علوم اسلامی و فقه اشراف یافت. یعنی به شکل توأمان، دغدغه های فرهیختگان را می شناخت. هم با اندیشه های غربی ملهم از افکار هایدگر و دکارت آشنا بود و تحولات فلسفه معاصر را می شناخت و هم به عنوان عالمی دردآشنا به معضلات روز مسلمانان ایران و جهان وقوف داشت. در اصفهان و قم و تهران زیسته بود و به واسطه زندگی در اروپا، به محیط آنجا آشنایی داشت. به مسائل روشن فکری در دنیای مدرن آگاه بود. او درّی کمیاب و شاهوار بود که با جزئی نگری های قانون و فلسفه های مختلف و تأثیرات آن ها در تحولات اجتماعی آشنا بود و نیز دیدگاه های گران سنگ دین مبین اسلام را در خصوص همه مسائل می شناخت. همواره می کوشید تا مثبت اندیشی های فلسفه غرب را با حقوق و فلسفه اسلامی منطبق کند و شکل روزآمدی از فقه اصیل و ناب اسلامی ارائه کند. بهشتی به طور سیستماتیک و روشمند متون اسلامی را بررسی می کرد. او حتی در زمان تصدی عالی ترین مقام قضایی وقت، ریاست دیوان عالی کشور، با دقت این رویه را پیش گرفت.

او در یک کلام و به معنای تمام«عالم به زمان»بود، مانند مرحوم شیخ مرتضی انصاری، در دو قرن پیش و بنیان گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی(ره)، در عصر حاضر که با اشراف کامل بر شرایط عصر و درهم آمیختن آن ها با فقه پویای اسلامی همواره گره گشای عظیم ترین مشکلات بودند.

اصولا فردی که عالم به زمان است به خوبی مسائل و مشکلات جامعه را می شناسد و برای برطرف کردن آن ها چاره جویی می کند. شخص آگاه به زمان، فقط دردشناس نیست، بلکه مشکلات را پدیدارشناسی می کند و نسخه ارائه می دهد. یعنی فقط نقاد صرف نیست؛ منتقدی است که وجه مشخصه او ارائه راهکار برای فائق آمدن بر مشکلات است.

معمولا افراد عالی مقام و بزرگ با چنین ویژگی هایی، هزینه های سنگینی را نیز در طول زندگی می پردازند. مرور زندگی معصومانه، مظلومیت، اتهام های سنگین و ناروای گروه های تندرو و جاهل و