خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل پیشینه شناسی خبر «لیله الرغائب»

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل پیشینه شناسی خبر «لیله الرغائب» :

لیله الرغائب به اولین شب جمعه از ماه رجب، شب برآورده شدن آرزوهای بلند گفته شده که برای رسیدن به آرزوها اعمالی با ثواب فراوان روایت شده، که نماز رغائب از شمار این اعمال است.

ابن جوزی(م۵۹۷) نخستین کسی است، که از اهل سنت، حدیث لیله الرغائب و اعمال آن را با اندک اختلافی که با روایت ابن طاووس دارد، از ابن منده از ابن جهیم صوفی ابن سعید بصری از پدرش از صغانی از حمید طویل از انس بن مالک از پیامبر(ص) نقل کرده است. بدین ترتیب حدیثی که از آن نام برده شد، از منابع و راویان اهل­ سنت به منابع شیعی راه یافته است. گرچه مطالعات پیشینه­ ای فراتر از ابن جوزی را بیان نمی­ کند، اما نقد ابن جوزی بر این حدیث، نشان می­ دهد، که نماز رغائب دست­ کم در قرن ششم شایع بوده است.

ابن جوزی سند روایت را ضعیف، محتوای آن را دروغی منتسب به رسول خدا(ص) شمرده و ابن جهیم صوفی را از دروغ­گویان متهم به جعل این خبر دانسته­ و از استادش عبدالوهاب حافظ نقل کرده که راویان این خبر مجهول الحال و برای محدثان ناشناخته هستند و اصل خبر در هیچ کتابی یافت نشده است.[۱] ابن جوزی نمازهایی مانند نماز رغائب را ساخته امام جماعت­ های جاهل دانسته که مجالس را از این نوع خبرها پر کرده ­اند تا بتوانند ریاست داشته باشند، در حالی که این نماز هیچ بنیان و اساس ندارد.[۲]

برخی دروغ بودن چنین خبری را مورد اتفاق همگان دانسته[۳] و در هر صورت، مقدسی گوید برای ما در بیت المقدس نمازی به نام نماز رغائب در ماه رجب شناخته شده نبود.[۴] علی بن ابراهیم این نماز را از ساخته ­های اواخر قرن پنجم دانسته است، که جاهلانی از امامان جماعت آن را درست کرده­ اند.[۵] از این رو، چنین نمازی را بدعتی مذموم و قبیح شمرده­، خواستار مبارزه با آن شده­اند،[۶] به گونه­ ای که نووی آن را بدعتی زشت، گمراهی و نادانی و دربردارنده منکراتی آشکار شمرده که بدین سبب جعل کننده آن را نفرین کرده است.[۷] مهم آن­که، اعتقاد به لیله الرغائب و خواندن نماز آن، مانند بسیاری از امور مشابه، همدوش نفی و مبارزه همچنان رشد کرده و سبب اعتقاد قوی­ تر برخی از اهل­ سنت به آن شده است. برخی پنداشته­ اند که حتی اسری(حرکت شبانه رسول خدا(ص) به بیت المقدس) نیز در نخستین شب جمعه ماه رجب، به نام لیله الرغائب بوده است.[۸]

پیشینه این خبر در منابع شیعی به ابن طاووس(م۶۶۴ق) می­ رسد. او بدون ذکر سند، تصریح کرده که در کتاب­ های عبادی از پیامبر(ص) نقل شده، ولی من آن را از برخی کتاب­ های شیعه آورده­ ام. سخن سید نشان می­ دهد ابن طاووس چندان به منبع خود اعتماد نداشته و حتی نام آن را نخواسته بیان کند، اما از باب احتیاط حدیث را نقل کرده است تا ثوابی از دست نرود.[۹]گویا خاستگاه این گونه احتیاط­ ها «اصل تسامح در ادله سنن» یا «اخبار من بلغ» باشد، که خبر در مقام عمل پذیرفته می­­ شود. علامه