خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل اصول شش گانه وحدت امت در سیره امام علی (ع

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل اصول شش گانه وحدت امت در سیره امام علی (ع :

وحدت از اصول اساسی و غیرقابل چشم پوشی در سیره امام علی (ع) است. ژرفنای اثرگذاری و عمق حضور این اصل در سلوک حضرت تا آنجا است که می توان گفت آن حضرت همانطور که امام عدل، امام تقوا و امام آگاهی و دانش است، امام وحدت امت اسلامی نیز به حساب می آید. آن امام همام وحدت را همواره به مثابه یک اصل کلان، بسترساز و پربسامد، و امتداد یافته در زوایا و ابعاد مختلف جامعه پی می جسته و می خواسته است؛ به گونه ای که ما اکنون می توانیم به روشنی ردپای نگرش وحدت گرایانه امام (ع) را در شرایط و مقاطع مختلف زندگی آن حضرت بیابیم و به تحلیل آن همت گماریم.

در این نوشتار به اصولی می پردازد که امام علی علیه السلام با لحاظ وحدت اسلامی به مثابه موقعیتی پایه ای و مبنایی و به منظور حفظ و تقویت این مبنا و پایه روابط در جامعه، با قدرت و قوت، پی می گرفتند و نسبت به آن ها اهتمام داشتند:

اصل اول: اخوت اسلامی

آنچه در سیره امام علی مشاهده می شود تطبیق آیه شریفه «انما المومنون اخوه» به صورت تمام و کمال، و صد درصدی، بر واقعیت زندگی اجتماعی مسلمانان است. این اصل را حضرت (ع) در زندگی مسلمانان جاری و در تعاملات روزمره ایشان برقرار می خواستند. رویکرد امام (ع) به “انما المومنون اخوه” واقع گرایانه و تهی از هرگونه تعارف یا ملاحظه معطوف به موقعیتی خاص و شرایطی مقطعی بود. در نگاه آن حضرت (ع) ضرورت داشت تا تعاملات اجتماعی مسلمانان گرداگرد این اصل محوری سامان یابد و بر اساس آن تحقق پیدا نماید.

امام علی بن ابی طالب (ع) اختلافات عقیدتی و مذهبی درون امت را مجوز، عامل و یا خاستگاهی برای بر هم زدن اخوت اسلامی نمی دیدند؛ بلکه اخوت اسلامی را چتری گسترده و فراگیر می یافته است که در هر حال، و به صورتی پایدار، بر امور امت سایه می گسترانده است. در سخنی از امام (ع)، که در نهج البلاغه آمده است، خطاب به مسلمانانی که در حکومت او می زیستند فرموده است: انما انتم اخوان علی دین الله، یعنی شما کسانی هستید که بر اساس دین خدا برادر هم شده اید.

نکته جالب آن که امام (ع) پس از این سخن، عامل اختلاف درون جامعه در روزگار خود را درونی معرفی می کند. از این نکته می توان نتیجه گرفت که امام اختلاف بین امت را بر اساس مذهب به هیچ وجه به رسمیت نمی شناسد. ایشان تنها از یک اختلاف سخن به میان می آورد و آن هم اختلافی است که منشاء آن درون های نامطلوب و هوای نفس می باشد.

برای فهم آن چه آمد باید توجه نماییم که این سخن خطاب به مسلمانانی از جانب امام علی (ع) اظهار گردیده است که همه صرفا اهل سنت یا شیعه نبودند؛ بلکه اصحاب و یاران هر دو مذهب اعتقادی مخاطب حضرت (ع) بودند؛ اگر چه جمعیت سنیان ای بسا بیشتر بوده است. به هر روی بی گمان این فرمایش حضرت (ع) تطبیق آیه شریفه «اخوت» است بر زندگی مسلمانانی که در سایه حکومت ایشان می زیستند.

اصل دوم: جلوگیری از تاثیر گذاری اختلاف در عقیده بر مناسبات اجتماعی امت

بر اساس این اصل امام (ع) به هیچ وجه مسائل اختلافی عقیدتی را در ملا عام و در ساحت سیاست و سیاست گذاری و ارتباطات و تعاملات فیمابین امت اسلامی منعکس نمی کردند؛ هرچند امیرالمومنین (ع) از عقاید خود که مبنا و منعکس کننده عقائد شیعه است در حوزه عقیده (که امروزه از آن در کرسی های علمی و بحثی یاد می شود) سخن می گفت؛ اما این سخن گفتن به قدری هوشمندانه، دلسوزانه، در پیوستگی با عقلانیت دینی و اجتماعی، و به دور از هرگونه اکراه و اجبار ارائه می شد که به هیچ وجه از آن بوی طرد و نفی اجتماعی