خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل آیا قبر امام حسین(ع) در تخریب ها از بین رفت؟

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل آیا قبر امام حسین(ع) در تخریب ها از بین رفت؟ :

آیا مرقد امام حسین(ع) جعلی است؟

پاسخ به شبهه اکبر گنجی.

در تاریخ ۷ مرداد ۱۳۹۷ یادداشتی از اکبر گنجی با عنوان «هدر دادن چند میلیارد دلار برای رفتن به زیارت مرقدی که قبر امام حسین نیست» منتشر گردید و نویسنده در آن مدعی شد «مرقد امام حسین(ع) جعلی است»؛ یادداشتی که به دلیل ظاهر موثق و ارجاعات متعدد به منابع تاریخی و روایی، به سرعت در فضای مجازی در حال انتشار است. ضرورت و کیفیت تداوم و توسعه اعمال عبادی و مذهبی در شرایط مختلف، بارها توسط متخصصان دینی پاسخ داده شده است و در یادداشت پیش رو تنها به دلایل بی پایه بودن ادعای یاد شده اشاره می شود. نویسنده در یادداشت خود آورده است:

«معلوم نیست اساساً یزید چیزی از پیکر امام حسین باقی گذارده باشد تا باقی مانده آن پیکر را شیعیان در جای معینی دفن کرده باشند. با این همه، بر اساس منابع شیعیان، مختار بن ابوعبید ثقفی در سال قمری مرقدی بسیار ساده برای امام حسین ساخت. خلفای عباسی (منصور، هارون و متوکل) این بارگاه را تخریب کرده اند. منصور دوانیقی، دومین خلیفه عباسی، در سال قمری این مرقد را تخریب کرد. شعری در این مورد گفته شده که ترجمه اش چنین است: «بنای محکم ساختند بر قبر حسین، که بر آن قبه ای بود و دارای سقف بود تا پناهگاه جماعت شود، سپس منصور را کینه دیرین وادار کرد پس از نتیجه همان کینه ها آن بنا را تخریب کند» (مدرس، محمدباقر، شهر حسین علیه السلام، قم، دارالعلم، ش، ص). دومین بار، به دستور هارون الرشید (دوره حکومت: تا )، درخت سدری که بر مرقد سایه افکنده بود، از ریشه کنده شد، بنای قبر تخریب شد و زمین آن شخم زده شد (شیخ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، قم، دارالثقافه، ق. ص ). با این که پس از شخم زدن زمین و از بین بردن همه چیز، اثری وجود نداشت، گفته می شود که مأمون در دوران حکومتش مرقد جدیدی برای امام حسین ساخت. سومین بار متوکل عباسی (دوره حکومت: تا ) مرقد امام حسین را در سال قمری تخریب کامل کرد. «متوکل در ویران سازی قبر کاری کرد که در آینده هیچ کس قادر به طرح هیچ ادعایی درباره وجود قبر امام حسین نباشد. پس از تخریب، زمین را کاملاً شخم زد و آب زیادی بر آن جاری ساخت که همه چیز را با خود برد» (مدرس، محمدباقر، شهر حسین علیه السلام، قم، دارالعلم، ش، صص – ). به گزارش برخی منابع، متوکل سپس در آن زمین ها زراعت کرد تا هیچ اثری از آن باقی نماند ( اخبار الدولهْ العباسیه، ترجمه عبدالعزیز دوری، ص ). جلال الدین سیوطی می نویسد: «متوکل در سال هجری دستور تخریب قبر حسین و بناهای اطرافش را صادر کرد و دستور داد تا همه زمین را شخم بزنند و بذر بکارند» (جلال الدین سیوطی، تاریخ الخلفاء، ص ). مجلسی شعری در این مورد نقل کرده که ترجمه آن به شرح زیر است: «به خدا قسم اگر بنی امیه پسر دختر پیامبر خدا را در حالی که مظلوم بود به قتل رسانیدند. پسران پدر او (یعنی بنی عباس) نظیر آن عمل را انجام دادند و به جان تو قسم که قبر امام حسین را خراب کردند. بنی عباس متأسف بودند که چرا در قتل امام حسین مشایعت از بنی امیه نکردند (چون به آن منظور نائل نشدند لذا) به جستجوی استخوان های آن حضرت رفتند» (مجلسی، محمد باقر، زندگی حضرت امام حسین علیه السلام، ترجمه جلد بحارالانوار، مترجم محمدجوادنجفی، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، ش. ص ). اگر آن همه کینه و نفرتی که شیعیان از سه خلیفه عباسی نقل کرده اند درست باشد، معلوم است که هیچ استخوانی هم باقی نگذاشته اند. اما منتصر عباسی، فرزند متوکل، پس از کشتن پدرش، در دوران خلافتش مرقد جدیدی برای امام حسین ساخت. مرقدی فاقد جنازه که فقط و فقط نقشی نمادین دارد. اما این مرقد در طول تاریخ توسط سلاطین صفوی وقاجاری بسط و گسترش بسیار پیدا کرد و طلایی شد. جمهوری اسلامی هم در سال های پس از سرنگونی صدام حسین توسط آمریکا، صدها میلیارد تومان هزینه قبر ائمه در عراق کرد. فضای عمومی مرقدها را ده ها هکتار گسترش دادند و گنبدهای طلایی برای تک تک ائمه ساختند».

در پاسخ به چند نکته اشاره می شود.

۱- نویسنده در بخش های مختلف با عباراتی چون شاید، معلوم نیست، اگر چنین باشد، تنها ایجاد تردید در مخاطبان را در نظر داشته است و هیچ دلیلی برای ادعاهای خود نیاورده است؛ برای نمونه می نویسد: «معلوم نیست اساساً یزید چیزی از پیکر امام حسین باقی گذارده باشد تا باقی مانده آن پیکر را شیعیان در جای معینی دفن کرده باشند» یا « اگر آن همه کینه و نفرتی که شیعیان از سه خلیفه عباسی نقل کرده اند درست باشد، معلوم است که هیچ استخوانی هم باقی نگذاشته اند». جالب است که دقیقا پس از همین دو عبارت که صورتی احتمالی دارد، وی شواهد قطعی تاریخی را ذکر می کند که خلاف این مطلب را می رساند و نشان از باقی ماندن قبر امام حسین(ع) در جای خود دارد. وی پس از عبارت نخست می نویسد «بر اساس منابع شیعیان، مختار بن ابوعبید ثقفی در سال قمری مرقدی بسیار ساده برای امام حسین ساخت» و پس از عبارت دوم تاکید می کند که «اما منتصر عباسی، فرزند متوکل، پس از کشتن پدرش، در دوران خلافتش مرقد جدیدی برای امام حسین ساخت». البته نویسنده تلاش می کند تا با اضافه کردن جملاتی به این شواهد متقن، از تاثیر آن بکاهد بنابراین تاکید می کند که گزارش ساخت مرقد بر مزار امام حسین(ع) در منابع شیعی مورد توجه قرار گرفته و پس از طرح شاهد دوم می نویسد «مرقدی فاقد جنازه که فقط و فقط نقشی نمادین دارد ساخته شده است». باید گفت وجود قبر برای آن حضرت در زمان یاد شده در منابع اهل سنت نیز بارها مورد تاکید قرار گرفته است (برای نمونه، رک: تاریخ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۵۹۰) و اتفاقا عین عبارت یاد شده در کتب ایشان ذکر شده است (برای نمونه، رک: خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۲۳۸). اما سخن دیگر وی که «مرقد فاقد جنازه بوده است» تنها یک برداشت بدون دلیل و آوردن یک احتمال بی پایه در کنار متن اسناد است. شایان ذکر است که اصل دفن بدن امام(ع) در کربلا امری مورد اجماع مورخان و غیر قابل تردید است.

۲- تلاش عباسیان برای از بین بردن بارگاه آن حضرت در دوره عباسیان از آن جهت بود که این مکان به محلی برای تجمعات و گردهمایی شیعیان تبدیل شده بود؛ و از این جهت خلفای عبا