خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Mastery (Italian Edition)

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

Cosa ha fatto Charles Darwin, studente mediocre, per diventare uno dei più famosi scienziati che la storia ricordi? E quali scelte analoghe ha compiuto Mozart, entrando così nell’Olimpo della musica classica?
Esiste una forma di potere e intelligenza che rappresenta l’apice del potenziale umano. È fonte delle più grandi conquiste e scoper- te della storia. È un’intelligenza che non viene insegnata a scuola e non è analizzata dagli studiosi, ma ciascuno di noi, a un certo punto della propria vita, l’ha colta almeno di sfuggita, facendoci uscire dal nostro guscio, mettendoci in relazione con gli altri e rendendoci creativi. Il problema è che questa forma di intelligenza o è ignorata come materia di studio o è circondata da una miriade di miti e malintesi. Si pensa che la creatività e la genialità spuntino dal nulla, che siano il frutto di un talento naturale o magari di uno stato d’animo favorevole, o ancora che abbiano il favore delle stelle. Sarebbe invece di grande aiuto se potessimo attribuire un nome a quella sensazione, esaminarne le origini, definire il tipo di ingegno che può condurci a quel potere e capire come ricrearlo e conservarlo nel tempo.
Chiameremo questa sensazione mastery, supremazia: ovvero un controllo maggiore sulla realtà, sugli altri e su noi stessi, una meta che tutti potremo raggiungere se libereremo la forza dormiente in ognuno di noi.

ترجمه ماشینی :

ترجمه فارسی :

چارلز داروین، دانش‌آموزی متوسط، چه کرد تا به یکی از مشهورترین دانشمندان تاریخ تبدیل شود؟ و موزارت چه انتخاب‌های مشابهی انجام داد تا به اوج موسیقی کلاسیک برسد؟

نوعی از قدرت و هوش وجود دارد که نمایانگر اوج پتانسیل انسانی است. این هوش منبع بزرگ‌ترین دستاوردها و کشفیات تاریخ است. این هوش در مدارس تدریس نمی‌شود و مورد تحلیل محققان قرار نمی‌گیرد، اما هر یک از ما در مقطعی از زندگی‌مان آن را دست‌کم به‌طور گذرا تجربه کرده‌ایم؛ هوشی که ما را از پوسته خود بیرون می‌آورد، با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم و خلاق می‌شویم.

مشکل اینجاست که این نوع هوش یا به عنوان یک موضوع مطالعه نادیده گرفته می‌شود، یا در میان انبوهی از افسانه‌ها و برداشت‌های نادرست محصور است. تصور می‌شود که خلاقیت و نبوغ از هیچ ایجاد می‌شوند، محصول یک استعداد ذاتی یا شاید یک حالت روحی مساعد هستند، یا حتی تحت تأثیر ستارگان قرار دارند. اما مفید خواهد بود اگر بتوانیم به آن احساس نامی بدهیم، ریشه‌های آن را بررسی کنیم، نوع هوشی را که ما را به آن قدرت می‌رساند تعریف کنیم و بیاموزیم چگونه آن را بازسازی و حفظ کنیم.

ما این احساس را استادی (Mastery) یا برتری می‌نامیم: کنترلی بیشتر بر واقعیت، دیگران و خودمان؛ هدفی که همه ما می‌توانیم به آن برسیم، اگر نیروی خفته در هر یک از ما را آزاد کنیم.