خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Greene’s, Groats-Worth of Wit, Bought with a Million of Repentance: ‘For since he learnd to vse the Poets pen, He learnd likewise with smoothing words to faine

آنتونی رابینز میگه : من در 40 سالگی به جایی رسیدم که برای رسیدن بهش 82 سال زمان لازمه و این رو مدیون کتاب خواندن زیاد هستم.

Robert Greene was, by the best accounts available, born in Norwich in 1558 and baptised on July 11th.

Greene is believed to have been a pupil at Norwich Grammar School and then attended Cambridge receiving his B.A. in 1580, and an M.A. in 1583. He then moved to London and began an extraordinary chapter in his life as a widely published author.

His literary career began with the publication of the long romance, ‘Mamillia’, (1580). Greene’s romances were written in a highly wrought style which reached its peak in ‘Pandosto’ (1588) and ‘Menaphon’ (1589). Short poems and songs incorporated in some of the romances attest to his ability as a lyric poet.

In 1588, he was granted an MA from Oxford University, almost certainly as a courtesy degree. Thereafter he sometimes placed the phrase Utruisq. Academiae in Artibus Magister’, “Master of Arts in both Universities” on the title page of his works.

The lack of records hinders any complete biography of Greene but he did write an autobiography of sorts, but where the balance lies between facts and artistic licence is not clearly drawn. According to that autobiography ‘The Repentance of Robert Greene’, Greene is alleged to have written ‘A Groatsworth of Wit Bought with a Million of Repentance’ during the month prior to his death, including in it a letter to his wife asking her to forgive him and stating that he was sending their son back to her.

His output was prolific. Between 1583 and 1592, he published more than twenty-five works in prose, becoming one of the first authors in England to support himself with his pen in an era when professional authorship was virtually unknown.

In his ‘coney-catching’ pamphlets, Greene fashioned himself into a well-known public figure, narrating colourful inside stories of rakes and rascals duping young gentlemen and solid citizens out of their hard-earned money. These stories, told from the perspective of a repentant former rascal, have been considered autobiographical, and to incorporate many facts of Greene’s own life thinly veiled as fiction. However, the alternate account suggests that Greene invented almost everything, merely displaying his undoubted skills as a writer.

In addition to his prose works, Greene also wrote several plays, none of them published in his lifetime, including ‘The Scottish History of James IV’, ‘Alphonsus’, and his greatest popular success, ‘Friar Bacon and Friar Bungay’, as well as ‘Orlando Furioso’, based on Ludovico Ariosto’s Orlando Furioso.

His plays earned himself the title as one of the ‘University Wits’, a group that included George Peele, Thomas Nashe, and Christopher Marlowe.

Robert Greene died 3rd September 1592.

ترجمه ماشینی :

ترجمه فارسی

بر اساس معتبرترین منابع موجود، رابرت گرین در سال ۱۵۵۸ در شهر نورویچ متولد شد و در تاریخ ۱۱ ژوئیه همان سال غسل تعمید داده شد.

گمان می‌رود گرین دانش‌آموز مدرسه دستور زبان نورویچ بوده و سپس در دانشگاه کمبریج تحصیل کرده باشد؛ او در سال ۱۵۸۰ مدرک کارشناسی (B.A.) و در سال ۱۵۸۳ مدرک کارشناسی ارشد (M.A.) دریافت کرد. پس از آن به لندن نقل مکان کرد و فصلی شگفت‌انگیز از زندگی خود را به‌عنوان نویسنده‌ای پرکار و بسیار منتشرشده آغاز نمود.

فعالیت ادبی او با انتشار رمان بلند «مامیللیا» (Mamillia) در سال ۱۵۸۰ آغاز شد. رمان‌های گرین به سبکی بسیار پرداخت‌شده و پرآرایه نوشته شده‌اند که اوج آن را می‌توان در آثار «پاندوستو» (Pandosto) در سال ۱۵۸۸ و «منافون» (Menaphon) در سال ۱۵۸۹ دید. اشعار و ترانه‌های کوتاهی که در برخی از این رمان‌ها گنجانده شده‌اند، توانایی او را به‌عنوان شاعری غنایی نشان می‌دهند.

در سال ۱۵۸۸، گرین مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد که به احتمال زیاد یک مدرک افتخاری بوده است. پس از آن، او گاه عبارت لاتین «Utriusq. Academiae in Artibus Magister» به معنای «دارنده درجه کارشناسی ارشد در هر دو دانشگاه» را بر صفحه عنوان آثارش می‌آورد.

کمبود اسناد تاریخی مانع از نگارش یک زندگینامه کامل از گرین شده است، هرچند او نوعی زندگی‌نامه نوشته، اما مرز میان واقعیت و تخیل هنری در آن به‌روشنی مشخص نیست. طبق این زندگی‌نامه با عنوان «توبه رابرت گرین» (The Repentance of Robert Greene)، گفته می‌شود که او در ماه پیش از مرگش کتاب «یک گروش خرد، خریداری‌شده با یک میلیون توبه» (A Groatsworth of Wit Bought with a Million of Repentance) را نوشته است؛ اثری که در آن نامه‌ای به همسرش گنجانده و از او طلب بخشش کرده و اعلام کرده که پسرشان را نزد او بازمی‌گرداند.

حجم آثار گرین چشمگیر بود. او بین سال‌های ۱۵۸۳ تا ۱۵۹۲ بیش از بیست‌وپنج اثر منثور منتشر کرد و به یکی از نخستین نویسندگانی در انگلستان تبدیل شد که در دورانی که نویسندگی حرفه‌ای تقریباً ناشناخته بود، توانست از راه قلم خود امرار معاش کند.

در رساله‌های موسوم به «کونی‌کچینگ» (افشاگری درباره کلاه‌برداری‌ها)، گرین خود را به چهره‌ای عمومی و شناخته‌شده بدل کرد و داستان‌هایی رنگارنگ از فریب‌کاری ولگردان و شیادانی روایت نمود که جوانان اشراف‌زاده و شهروندان محترم را از پولی که با زحمت به دست آورده بودند محروم می‌کردند. این داستان‌ها که از دیدگاه یک خلافکار سابقِ توبه‌کار روایت می‌شوند، اغلب زندگی‌نامه‌ای تلقی شده‌اند و گفته می‌شود بسیاری از رویدادهای زندگی خود گرین را، البته با پوششی داستانی، در بر دارند. با این حال، روایت دیگری وجود دارد که بر اساس آن گرین تقریباً همه چیز را ساخته‌وپرداخته ذهن خود کرده و صرفاً مهارت بی‌تردیدش در نویسندگی را به نمایش گذاشته است.

علاوه بر آثار منثور، گرین چندین نمایشنامه نیز نوشت که هیچ‌کدام در زمان حیاتش منتشر نشدند؛ از جمله «تاریخ اسکاتلندی جیمز چهارم»، «آلفونسوس» و محبوب‌ترین اثر نمایشی او «فریار بیکن و فریار بانگِی»، همچنین «اورلاندو فوریوزو» که اقتباسی از اثر لودوویکو آریوستو با همین نام است.

نمایشنامه‌های او باعث شد که نامش در شمار «نابغه‌های دانشگاهی» (University Wits) قرار گیرد؛ گروهی که چهره‌هایی چون جورج پیل، توماس نش و کریستوفر مارلو نیز در آن حضور داشتند.

رابرت گرین در سوم سپتامبر ۱۵۹۲ درگذشت.