خرید و دانلود نسخه کامل کتاب World War Z: An Oral History of the Zombie War

توضیحاتی در مورد کتاب

”پایان نزدیک بود.” —صداهایی از جنگ زامبی ها جنگ زامبی ها به طرز غیرقابل تصوری به ریشه کنی بشریت نزدیک شد. مکس بروکس، تحت تأثیر فوریت حفظ تجربیات دست اول بازماندگان از آن سالهای آخرالزمانی، به سراسر ایالات متحده آمریکا و سراسر جهان سفر کرد، از شهرهای ویران شده که زمانی بیش از سی میلیون روح را در خود جای داده بودند. دورافتاده ترین و غیرقابل پذیرایی ترین مناطق کره زمین. او شهادت مردان، زنان و گاه کودکانی را که با جهنم زنده یا دست کم مرده های آن دوران وحشتناک روبرو می شدند، ثبت کرد. جنگ جهانی Z نتیجه است. پیش از این هرگز به سندی دسترسی نداشتیم که به این شدت عمق ترس و وحشت و همچنین روح غیرقابل نابودی مقاومت را که جامعه بشری را در طول سال‌های طاعون در برگرفته بود، منتقل کند. از روستای بدنام نیو داچانگ در فدراسیون متحد. از چین، جایی که مسیر اپیدمیولوژیک با بیمار دوازده ساله صفر آغاز شد، به جنگل‌های شمالی بی‌نام که در آن تعداد نامشخصی به دنبال پناهگاهی وحشتناک و موقت در سرما می‌گشتند، به ایالات متحده آفریقای جنوبی، جایی که طرح Redeker امیدی را به وجود آورد. برای بشریت با قیمتی غیرقابل توصیف، در غرب راکی ​​ها، جایی که جزر و مد آمریکای شمالی در نهایت شروع به چرخش کرد، این وقایع تاریخی ارزشمند، دامنه و مدت زمان جنگ زامبی ها را منعکس می کند. بیش از همه، این کتاب با بی‌واسطگی ترسناک، بعد انسانی این رویداد عصری را به تصویر می‌کشد. مواجهه با ماهیت غالباً خام و واضح این گزارش های شخصی مستلزم درجه ای از شجاعت از جانب خواننده است، اما تلاش بسیار ارزشمند است زیرا همانطور که آقای بروکس در مقدمه خود می گوید: «با کنار گذاشتن عامل انسانی، آیا ما اینطور نیستیم. به خطر انداختن نوعی جدایی شخصی از تاریخ که ممکن است، خدای ناکرده، روزی ما را به تکرار آن سوق دهد؟ و در پایان، آیا عامل انسانی تنها تفاوت واقعی بین ما و دشمنی نیست که اکنون از آن به عنوان «مرده زنده» یاد می‌کنیم؟» توجه: برخی از مطالب عددی و واقعی موجود در این نسخه قبلاً تحت عنوان زیر نظر کمیسیون پس از جنگ سازمان ملل متحد. گزارش های شاهد عینی از اولین جنگ واقعاً جهانی «بیمار صفر» را پشت در قفل شده آپارتمان متروکه ای در سراسر شهر پیدا کردم. . . . مچ و پاهای او با ریسمان بسته بندی پلاستیکی بسته شده بود. اگرچه او پوست اطراف پیوندهایش را مالیده بود، اما خونی وجود نداشت. روی زخم های دیگرش نیز خونی نبود. . . . او مثل یک حیوان می پیچید. تهوع غرغرش را خفه کرد. در ابتدا روستاییان سعی کردند جلوی من را بگیرند. آنها به من هشدار دادند که به او دست نزنم، که او “لعنت شده” است. پوست پسر بود. . . سرد و خاکستری . . . نه ضربان قلبش را پیدا کردم و نه نبضش را.» -دکتر. کوانگ جینگشو، چونگ کینگ بزرگ، فدراسیون متحد چین «شوک و هیبت»؟ نام کامل . . . اما اگر دشمن نتواند شوکه و ترسیده شود چه؟ نه تنها نمی شود، بلکه از نظر بیولوژیکی نمی تواند! این همان چیزی است که آن روز در خارج از شهر نیویورک اتفاق افتاد، این شکستی بود که تقریباً کل جنگ لعنتی را از دست دادیم. این واقعیت که ما نمی‌توانستیم زک را شوکه کنیم و حیرت زده باشیم، دوباره در چهره‌هایمان بومرنگ شد و در واقع به زک اجازه داد که ما را شوکه کند و ما را متحیر کند! آنها نمی ترسند! ما هر چه می کنیم، هر چقدر هم که می کشیم، آنها هرگز، هرگز نمی ترسند!» -تاد واینیو، پیاده نظام سابق ارتش ایالات متحده و کهنه سرباز نبرد یونکرز، دویست میلیون زامبی. چه کسی حتی می تواند آن نوع اعداد را تجسم کند، چه رسد به مبارزه با آن؟ . . . ما برای اولین بار در تاریخ با دشمنی روبرو شدیم که فعالانه در حال جنگ تمام عیار بود. آنها محدودیتی برای تحمل نداشتند. آنها هرگز مذاکره نمی کنند، هرگز تسلیم نمی شوند. آن‌ها تا آخر می‌جنگیدند، زیرا برخلاف ما، تک تک آن‌ها، هر ثانیه از هر روز، وقف مصرف تمام زندگی روی زمین بودند.» – ژنرال تراویس دامبروزیا، فرمانده عالی نیروهای متفقین، اروپا