خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Airpower, Afghanistan, and the future of warfare : An Alternative View

توضیحاتی در مورد کتاب

”آینده جنگ” به معنای افزایش تاکید بر پشتیبانی هوایی به نبرد مشترک است. USAF به ترویج اهمیت برتری هوایی، دستیابی به هواپیما و آموزش خلبانان برای دستیابی به تسلط هوایی ادامه می دهد. هوانوردان آمریکایی در صورت نبرد با یک قدرت بزرگ، یک درگیری طولانی را برای به دست آوردن برتری هوایی نمی خواهند. از سوی دیگر، نیروی هوایی آمریکا با بمباران شب و روز، در همه شرایط آب و هوایی، پنهان کاری و بمباران دقیق با قابلیت‌های نظارت و شناسایی شگفت‌انگیز حساس برای شناسایی هدف و ارزیابی آسیب نبرد به سطوح جدیدی از کارایی رسیده است. اجرای “مناطق پرواز ممنوع” بر فراز عراق، معروف به عملیات دیده بان شمال و جنوب، در طول دهه 1990 – و همچنین جنگ های بوسنی، عملیات نیروهای متفقین در سال 1999. در افغانستان، عملیات آزادی پایدار در سال 2001; و در عراق، عملیات آزادی عراق در سال 2003، اثربخشی منحصر به فرد نیروی هوایی را در برخی از اشکال مشترک و ترکیبی جنگ برجسته کرد. سرهنگ دوم کریگ دی. ویلز این کاربرد نسبتاً جدید نیروی هوایی را در تاریخ طولانی مدت پشتیبانی مستقیم از عملیات های نبرد زمینی بررسی می کند – فعالیتی که مدت هاست توسط هوانوردان متفکر به عنوان اعتقادات اعتقادی برای نیروی هوایی نامناسب اعلام شده است. اکنون به نظر می رسد که این پشتیبانی هوایی از نیروهای زمینی را می توان یک کارکرد اصلی ماموریت در نظر گرفت. ویلز معتقد است که بحث قرن بیستم بین طرفداران هوا و زمین از زمان جنگ خلیج فارس به طور قابل توجهی تغییر کرده است و این به اهمیت نسبی زمین یا هوا در ترکیب مربوط می شود. این چیزی بیش از استفاده از هوا به عنوان یک مؤلفه پشتیبانی برای نیروهای زمینی است – اگر این درست باشد، سازماندهی و استخدام نیروی فعلی کافی است. با این حال، اگر هوا در عملیات‌های جنگی غالب باشد، آن‌طور که ویلز در فصل اول خود بیان می‌کند، دکترین عملیات مشترک نیاز به بازنگری دارد. تغییر موازنه “بر ارتش در هر سطحی تأثیر خواهد گذاشت… ساختار نیرو، سازمان، دستیابی به سلاح، دکترین، و آموزش” (ص.3).