خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Biology of Aggression

توضیحاتی در مورد کتاب

پرخاشگری و خشونت کنترل نشده تلفات قابل توجهی بر جامعه وارد می کند. حتی اگر بتوانیم قربانی مستقیم یک عمل خشونت آمیز نشویم، اثرات پرخاشگری و خشونت به همه ما می رسد: ما در مورد کتک زدن یک زن توسط یک سگ متجاوز می شنویم، فرزندانمان در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، یا با رفتارهای تکانشی برخورد می کنیم. خشونت هنگام رفت و آمد به محل کار یا حضور در یک رویداد ورزشی. با بازتاب روانشناسی به طور کلی، نقش غالب یادگیری و تأثیرات محیطی – اعم از اجتماعی و غیر اجتماعی – به طور سنتی در بحث درباره علت شناسی پرخاشگری انسان برجسته بوده است. عوامل بیولوژیکی به اندازه کافی مهم در نظر گرفته نشده اند تا در جستجوی راه های مقابله با پرخاشگری یا خشونت انسانی بررسی شوند. با پیشرفت های اخیر در تکنیک های فارماکولوژی و دستکاری ژنتیکی، علاقه جدیدی به مکانیسم های بیولوژیکی پرخاشگری غیرانسانی و انسانی ایجاد شده است. اگرچه پرخاشگری مطمئناً یک رفتار اجتماعی پیچیده با دلایل متعدد است، عوامل بیولوژیکی مولکولی را نباید نادیده گرفت، زیرا ممکن است به مداخلاتی منجر شود که از رفتارهای پرخاشگرانه مفرط جلوگیری می کند. هدف اصلی این کتاب، خلاصه و ترکیب پیشرفت های اخیر در مطالعه بیولوژیکی پرخاشگری است. از آنجایی که بیشتر برخوردهای پرخاشگرانه در بین حیوانات انسان و غیرانسان نشان دهنده تمایل نر است، تحقیق در این کتاب مطالعات را با استفاده از مناسب ترین مدل موش توصیف و مورد بحث قرار می دهد: پرخاشگری تهاجمی بین نر وابسته به تستوسترون، که معمولاً در مقیم-مخالف یا مقیم سنجیده می شود. تست های پرخاشگری ناشی از انزوا این تحقیق همچنین بر مولکول‌های مختلفی که با آزمایش‌های پرخاشگری مرتبط هستند، تأکید می‌کند. این تحقیق همچنین بر مولکول‌های مختلفی تأکید می‌کند که با آخرین تکنیک‌های هدف‌گیری ژنی و دارویی با پرخاشگری مرتبط هستند. اگرچه شواهد همچنان به آندروژن‌ها و سروتونین (5-HT) به‌عنوان عوامل اصلی هورمونی و انتقال‌دهنده عصبی در رفتار پرخاشگرانه اشاره می‌کنند، کار اخیر با GABA، دوپامین، وازوپرسین و سایر عوامل مانند اکسید نیتریک، برهمکنش‌های قابل‌توجهی را با عصبی نشان داده است. مدارهای زمینه ساز تهاجم این کتاب بر اساس سطوح تحلیل تنظیم شده است. بخش اول به بررسی نقش ژنتیکی در پرخاشگری در گونه هایی از سخت پوستان گرفته تا انسان می پردازد. این بخش درگیری انتقال دهنده های عصبی و تعدیل کننده های عصبی مختلف را در رفتار پرخاشگرانه خلاصه می کند. بخش سوم تأثیر هورمون ها را بر پرخاشگری، در درجه اول در انسان، خلاصه می کند. همه فصل‌ها بر جهت‌گیری‌های آینده برای تحقیق در مورد پرخاشگری تأکید می‌کنند و حوزه‌های مهمی را نشان می‌دهند که نسبتاً کمتر در این ادبیات مورد توجه قرار گرفته‌اند. با در نظر گرفتن این فصل ها، برخی از مقامات برجسته که در حال حاضر در این زمینه کار می کنند، پوشش به روزی از بیولوژی پرخاشگری را ارائه می دهند. زیست شناسی پرخاشگری، تحقیقات آینده را برای ادامه پیشرفت های اخیر در رویکردهای دارویی و ژنتیکی برای درک پرخاشگری و خشونت هدایت خواهد کرد. این نوید می دهد که منبع ارزشمندی برای محققان حرفه ای و دانشجویی در علوم اعصاب، روانپزشکی، روانشناسی شناختی و رشدی، زیست شناسی رفتاری و دامپزشکی باشد.