خرید و دانلود نسخه کامل کتاب The Annual of Psychoanalysis

توضیحاتی در مورد کتاب



جلد 19 سالانه روانکاوی به رابطه همیشه جذاب بین “روانکاوی و هنر” می پردازد. این بخش مقدماتی با تأملات علمی دونالد کوسپیت در مورد نقش تحلیل در هنرهای تجسمی و نقد هنری آغاز می‌شود و سپس به مجموعه‌ای از مطالعات موضوعی درباره فروید و هنر که توسط هری تروسمن معرفی شده است، ادامه می‌یابد. لورلی کورکوران مصر شناس، مصر تخیل فروید را بررسی می کند و بدین وسیله درک ما از استعاره باستان شناسی را روشن می کند. ماریون تولپین با تمرکز بر معنای الهه آتن – که مجسمه اش روی میز فروید قرار داشت – به تحلیلگر و تحلیلگر، بینش جدیدی از تحلیل فروید از هیلدا دولیتل نویسنده آمریکایی ارائه می دهد. استفان تولمین حساسیت هنری فروید را بررسی می‌کند – و اهمیت تاریخی مجموعه هنری فروید را در نقش برجسته‌ای جسورانه قرار می‌دهد – با نگاهی به بسیاری از اشیاء هنری معاصر که فروید نه را برای جمع‌آوری انتخاب کرده است. دانیل کنافو وقایع کلیدی در اوایل زندگی اگون شیله اکسپرسیونیست اتریشی را شناسایی می کند که “تعیین کننده های اولیه” محتوا و شکل خودنگاره های او بودند. و باربارا آلموند فرآیند درمان خودبه‌خودی را که در رمان مارگارت درابل چشم سوزنی به تصویر کشیده شده است، به‌عنوان شبیه‌سازی به نوع رشد و تکاملی که توسط فرآیند روان‌کاوی بسیج می‌شود، بررسی می‌کند.

بخش دوم، ” روانکاوی و رشد» با قدردانی باربارا فاجاردو از سهم زیست‌شناسی در تحلیل‌پذیری آغاز می‌شود. او یافته‌های حاصل از تحقیقات نوزادان و تحقیقات بیوژنتیک را بررسی می‌کند که به درک “قانون اساسی” به عنوان تاب‌آوری در رشد و متعاقباً در درمان تمایل دارند. بنجامین گاربر با ارائه تحلیل سه و نیم ساله کودک ناتوان یادگیری به درک روانکاوانه ناتوانی های یادگیری دوران کودکی می افزاید. جوزف پالمبو در یک مقاله دو قسمتی جذاب، “پل زدن شکاف بین نظریه رشد و نظریه بالینی”، برخی از گره‌دارترین مشکلات در تحلیل معاصر، از جمله رابطه بین رویدادهای دوران کودکی و بازسازی آن رویدادها در درمان را روشن می‌کند. /P>

در بخش سوم، “روانکاوی و همدلی”، مری نیوسوم مطالب موردی را در حمایت از ادعای خود ارائه می‌کند که درک همدلانه تحلیلگر ادغام عاطفه و هدف بیمار را تسریع می‌کند، یعنی ظرفیت بیمار برای باور به و سپس به جاه طلبی های خود پی می برد. او معتقد است که کسب ظرفیت نه تنها نوعی شکل‌گیری ساختار خاص را نشان می‌دهد، بلکه بستر انسجام شخصی در حال ظهور است. مقاله چالش برانگیز او توسط دیوید ترمن و جروم وینر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

بخش چهارم سالانه قدردانی جروم کاوکا از کار N. Lionel Blitzsten (1893-1952) را ارائه می دهد. بلیتزستن، اولین روانکاو شیکاگو و یکی از با استعدادترین پزشکان و معلمان آمریکایی، مفاهیم مدرن خودشیفتگی را در شناسایی «نوروزهای خودشیفته» با نیازهای درمانی خاص پیش بینی کرد. موریس اسکلانسکی درک ما از بلیتستن را در بحث خود از مقاله کاوکا بیشتر می کند. جلد 19 از سالانه روانکاوی که در سراسر بوم تحلیلی با ارائه‌هایی به همان اندازه که آموزنده و تحریک‌کننده هستند، خوانندگان را به چالش می‌کشد تا با مسائلی در لبه‌ی برتر این رشته دست و پنجه نرم کنند. جایگاه شایسته‌ای در مجموعه‌های برجسته‌ی ادامه‌دار در این زمینه می‌گیرد.