خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Steal This Music: How Intellectual Property Law Affects Musical Creativity

توضیحاتی در مورد کتاب



آیا موسیقی خاصیت دارد؟ در چه شرایطی می توان موسیقی را دزدید؟ چنین سوالاتی در مرکز نگاه به موقع جوآنا دمرز قرار دارد که چگونه دعوای حقوقی بیش از حد مالکیت معنوی (IP) خلاقیت موسیقی را خفه می کند و آن را تحریک می کند. دمرز که یک موسیقی‌شناس، مشاور صنعت و موسیقی‌دان است، آثاری را کالبدشکافی می‌کند که مسائل مربوط به IP را وارد فرهنگ اصلی کرده‌اند، مانند «آلبوم خاکستری» دی‌جی دنجر ماوس و ادای احترام مایک بت به آهنگ صامت «4’33» جان کیج. دمرز همچنین درباره هنرمندانی مانند آیس کیوب، دی جی اسپوکی و جان اسوالد بحث می‌کند، که خلاقیت آنها به دلیل دور زدن مجوزها و مسائل مربوط به کپی رایت جرقه زده می‌شود.

دمرز نگران سرنوشت تصاحب متحول‌کننده است. -فرآیند خلاقانه ای که طی آن هنرمندان و آهنگسازان از سایر آثار موسیقی وام گرفته و به آنها پاسخ می دهند. در ایالات متحده، تنها دو عنصر موسیقی واجد شرایط حمایت از حق چاپ هستند: ضبط اصلی و خود آهنگسازی (اشعار و ملودی). هارمونی، ریتم، تن و سایر کیفیت هایی که یک قطعه را متمایز می کند عملاً تنظیم نشده است. این سیستم دو لایه مدت‌ها است که تصاحب دگرگون‌کننده را تسهیل می‌کرد و در عین حال اشکال آشکار سرقت را ممنوع می‌کرد. دمرز می گوید ظهور اشتراک گذاری فایل های دیجیتال و شبح دزدی دریایی جهانی همه چیز را تغییر داد. اکنون، شرکت‌های ضبط و ناشران دامنه «نقض» IP را گسترش می‌دهند تا وام‌های کنایه‌ای را در همه اشکال شامل شوند: نمونه‌برداری، جعل هویت افراد مشهور – حتی در آتش اردوگاه دختر پیشاهنگی.

پرداخت مجوزهای گزاف. هزینه ها یا خطر مجازات های شدیدتر برای استقراض غیرمجاز به تنها گزینه برای برخی از نوازندگان تبدیل شده است. با این حال، برخی دیگر به طرز خلاقانه ای نه تنها از قانون، بلکه از زیرساخت های صنعت موسیقی نیز چشم پوشی می کنند. Demers با حرکت آسان بین تکنو و کلاسیک، بین اتاق‌های هیئت مدیره شرکت‌ها و استودیوهای ضبط زیرزمین، راه‌های جدیدی را به ما می‌دهد تا به تنش بین قانون IP، معنای موسیقی و تخصیص، و آزادی هنری نگاه کنیم.

xiv. ، 178 ص. : 23 سانتی متر

شامل منابع کتابشناختی (ص 159-169) و نمایه است.